Yildiz heeft 2 nationaliteiten, Nederlands en Turks. Mannen moeten voor hun 38ste levensjaar de dienstplicht in Turkije vervullen. Je kunt het ook afkopen maar dat kost je meer dan 6000 euro en moet je toch nog 6 weken in dienst. Yildiz heeft een dispensatie bij het Turkse ministerie van defensie aangevraagd i.v.m. haar transsexualiteit. Dit is een zeer intensieve en ingewikkelde kwestie. Na 1 jaar is het gelukt. Maar ja nu nog kijken of het werkt. Als het niet geaccepteerd wordt dan is de volgende halte de gevangenis want dan word je als dienstweigeraar gezien. Dan heb je een heel groot probleem.
Met deze achtergrond stapten wij maandag uit het vliegtuig op Ataturk Airport, op naar de douane voor een visum en paspoort controle (het paspoort heeft nog steeds een M en de mannelijke naam). Yildiz is bewust met haar Nederlandse paspoort gaan reizen, maar was volledig zichzelf (vrouw dus). Visum was geen probleem en de paspoort controle ook niet. Zonder problemen binnen!! De eerste hobbel was genomen.
In het hotel werd ons gevraagd of de dames het geen probleem vonden om in één groot bed te liggen. Daar hebben wij natuurlijk niet moeilijk over gedaan.
Wij hebben 2,5 dag alles kunnen bezichtigen wat wij wilden. Yildiz heeft in Istanbul gestudeerd dus kent daar (ook al is het 20 jaar geleden) goed de weg. Via het hotel kregen wij ook een excursie aangeboden. Banu, een hele leuke vrouw die 8 jaar in Duitsland heeft gestuurdeerd, heeft ons heel veel laten zien. O.a. de Blauwe Moskee. Daar zijn wel wat regeltjes aan verbonden. Schoenen uit en dames met te korte rokken of te blote armen krijgen een soort verhullende omslagdoek om de heupen en/of armen. Wij hadden allebei een rok tot op de knieën aan dus we moesten een omslagdoek om. Banu vond het gezellig om met 2 meiden op stap te gaan. Tijdens de gezamenlijke koffie werden de ervaringen over de a.s. menopauze besproken. Het viel mij wel op dat Yildiz tijdens dit gesprek wat stil was
. We kregen bij het afscheid 2 dikke zoenen. En toen kwam de laatste dag. Toch weer enigszins gespannen naar het vliegveld. Inchecken en op naar de douane. De norse douane ambtenaar bekeek mijn paspoort grondig. Niets aan de hand, prima. Toen het paspoort van Yildiz. Hij keek er heel lang naar en vroeg toen aan Yildiz of ze Engels sprak. Dit werd heel bewust ontkend door Yildiz. Ik vroeg hem in mijn beste Engels of ik soms kon helpen. Dat kon... Wij dachten... nu komt het... Of ik tegen mevrouw (Yildiz) kon zeggen dat haar achternaam in het Turks heel mooi is. Het betekent wolf. Of zij wel wist dat het een mooie naam was. Of zij wel wist hoe belangrijk die naam voor de Turken is. Ik vergat van verbazing bijna alles te vertalen omdat ik wist dat Yildiz het allemaal begrepen had. Hij wenste ons een hele prettige reis en daar gingen wij!!!! Je had ons moeten zien stralen. De tranen rolden over onze wangen. Deze hobbels hebben wij genomen. En was het moeilijk? Nee het gaat vanzelf als je jezelf kan zijn.
De vakantie was één groot succes. We werden met respect bejegend en iedereen was erg behulpzaam.
Zou de M in het paspoort dan toch voor Mevrouw of Madame zijn?
Liefs, Yip
