had je voor die tijd geen enkele interesse in meidedingen? bijv kleren, sieraden, meiden dingen ondernemen etc?
hoe was je leven als man?
wat deed je?
ik kan me wel indenken dat je het zo ver weg stopt dat je niet eens meer weet wat je weg hebt gestopt (eigen ervaring) maar bij jouw was er als kind nooit een gevoel van, dit is gigafout,ik ben een meisje,en vervolgens ver wegstoppen, een hele normale reactie?
Ho ging dat bij jou, of kwam het besef werkelijk 4 jaar geleden?
Joy
Wanneer ben je transeksueel?
Moderator: Moderators
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Nee... Alleen de gedachte al: zelfs omkleden (wat kinderen van mijn leeftijd vaak deden) was voor mij al te eng, ik deed er nooit aan mee...Joyy schreef:had je voor die tijd geen enkele interesse in meidedingen? bijv kleren, sieraden, meiden dingen ondernemen etc?
Gevlucht in mijn studieJoyy schreef:hoe was je leven als man?
wat deed je?
Gevlucht in mijn werk, toen bleek dat dat niet goed kwam:
Gevlucht in vrijwilligerswerk,
Gevlucht in cultuur...
Mijn eerste herinnering is dat ik als 4-jarig jongentje in de zandbak zit met een buurmeisje en dat we praten over de verschillen tussen mannen en vrouwen. Zij zal later koken en de kinderen verzorgen en ik zal werken - want ik ben een man. Ik had toen wel het gevoel "dat klopt niet", maar ze was 1 jaar ouder dan ik en ging al naar school, ze zou het dus wel beter weten. En toen kwam het moment dat zij verhuisde en vlak erop ging ik naar school. Ik voelde me alleen, miste haar, durfde dus ook geen aansluiting te vinden bij de andere kinderen in de groep want wat als die ook ineens weg zouden zijn? En ze had gelijk, ik had een mannenlichaam. Daarmee weggestopt en tegelijkertijd het sociaal zo moeilijk gehad om (jaren later) alsnog weer onderdeel van de groep te worden - inclusief het gevoel dat ik er tussenin stond: jaloers op vrouwen en de dingen die ze deden, maar tegelijkertijd het gevoel dat veel meer mannen dat hadden en nooit het lef gehad om meer vrouwendingen te doen omdat er dan heel veel angst, pijn en verdriet bovenkwam...Joyy schreef:ik kan me wel indenken dat je het zo ver weg stopt dat je niet eens meer weet wat je weg hebt gestopt (eigen ervaring) maar bij jouw was er als kind nooit een gevoel van, dit is gigafout,ik ben een meisje,en vervolgens ver wegstoppen, een hele normale reactie?
Het werkelijke besef kwam pas 5 jaar geleden (januari 2004). Ik had jaren sociale vaardigheidstrainingen gehad (kerngedachte: verstand is niet alles, vertrouw meer op je gevoel). Ik leerde bij die januari-2004-cursus dat er veel linken zitten tussen nu overreageren en zaken die in het verleden gebeurd zijn. Had de hoop dat ook mijn diabetes via deze methode verbeterd kon worden. De avond dat mijn cursusleidster "ja" zei tegen mijn verzoek voor 1:1-coachingsgesprekken kwam mijn vrouw-gevoel boven. En zo is het begonnen...Joyy schreef:Ho ging dat bij jou, of kwam het besef werkelijk 4 jaar geleden?
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
ok, duidelijk
dus je wist al een en ander als kind, dat er eea niet klopte, je je bent gevlucht in diverse zaken, in feite ook een manier om weg te stoppen
(bij wij was het op jonge leeftijd afzetten tegen alles door totaal niets te willen, daarna werken werken werken tot ik er zon beetje letterlijk bij neerviel)
ik dacht even dat het je bedoelde dat het in 2004 ineens als donderslag bij heldere hemel naar boven kwam, maar dat kan volgens mij bij geen enkele trans
het enige verschil tussen primair en secundair is imo dan ook niet het besef dat er eea niet klopt, iedere trans kentt dat moment al op heel jonge leeftijd, maar meer het moment dat je bij machte bent er wat mee te doen
dus je wist al een en ander als kind, dat er eea niet klopte, je je bent gevlucht in diverse zaken, in feite ook een manier om weg te stoppen
(bij wij was het op jonge leeftijd afzetten tegen alles door totaal niets te willen, daarna werken werken werken tot ik er zon beetje letterlijk bij neerviel)
ik dacht even dat het je bedoelde dat het in 2004 ineens als donderslag bij heldere hemel naar boven kwam, maar dat kan volgens mij bij geen enkele trans
het enige verschil tussen primair en secundair is imo dan ook niet het besef dat er eea niet klopt, iedere trans kentt dat moment al op heel jonge leeftijd, maar meer het moment dat je bij machte bent er wat mee te doen
ook ik wist al op jonge leeftijd (een jaar of vijf - zes) dat er iets niet klopte. Op iets latere leeftijd droeg ik, als ik alleen thuis was, wel kleren van m'n zusjes, maar dat was in het geniep, want ik kreeg niet de indruk dat dit geaccepteerd gedrag was. Bovendien was de sfeer bij ons thuis niet echt plesant, met een dominante paps die zelf met geheimen rondliep, over z'n in-de-kast-homoseksualiteit. Ook had-tie losse handjes, die hij vooral op mijn persoontje botvierde.
Later toen ik een relatie kreeg, kwam het weer boven drijven, en was er in m'n eerste huwelijk ook wel plaats voor enige travestie. Maar dat was totaal niet bevredigend. Het vluchten in werk en andere zaken komen mij ook zeer bekend voor.
Binnen mijn huidige relatie is er wel de ruimte èn de vrijheid om te ontdekken wat ik al die jaren onderdrukt heb. Toen ik, zo'n zeven jaar geleden, ondersteboven kieperde en een dreunende nervous-breakdown kreeg, ben ik me, met onvoorwaardelijke steun van m'n partner, bezig gaan houden met m'n vrouw-zijn en dat heeft geleid tot waar ik vandaag ben. In mijn sessies met Tanja (van Hengel) ben ik er achter gekomen dat ik best wel veel dingen uit m'n jongere leven onderdrukt heb, en dat is niet echt een fijn gevoel. Wel is het zo dat sinds ik bij Tanja loop en aan het graven ben naar al die pijnplekken, m'n leven een stuk dragelijker is geworden. Ik voel me ook steeds minder aangevallen, en dat is voor mij echt winst. Ik sta blijer in het leven en ook dat is winst, want ik ben jaren een behoorlijk chagrijn geweest.
Groetjes en liefs,
Babette.
Later toen ik een relatie kreeg, kwam het weer boven drijven, en was er in m'n eerste huwelijk ook wel plaats voor enige travestie. Maar dat was totaal niet bevredigend. Het vluchten in werk en andere zaken komen mij ook zeer bekend voor.
Binnen mijn huidige relatie is er wel de ruimte èn de vrijheid om te ontdekken wat ik al die jaren onderdrukt heb. Toen ik, zo'n zeven jaar geleden, ondersteboven kieperde en een dreunende nervous-breakdown kreeg, ben ik me, met onvoorwaardelijke steun van m'n partner, bezig gaan houden met m'n vrouw-zijn en dat heeft geleid tot waar ik vandaag ben. In mijn sessies met Tanja (van Hengel) ben ik er achter gekomen dat ik best wel veel dingen uit m'n jongere leven onderdrukt heb, en dat is niet echt een fijn gevoel. Wel is het zo dat sinds ik bij Tanja loop en aan het graven ben naar al die pijnplekken, m'n leven een stuk dragelijker is geworden. Ik voel me ook steeds minder aangevallen, en dat is voor mij echt winst. Ik sta blijer in het leven en ook dat is winst, want ik ben jaren een behoorlijk chagrijn geweest.
Groetjes en liefs,
Babette.
"We have to fight ignorance!" Madiba Nelson Mandela
Wat is dit enorm fijn om te horen! Keep up the good work!Babette schreef:Wel is het zo dat sinds ik bij Tanja loop en aan het graven ben naar al die pijnplekken, m'n leven een stuk dragelijker is geworden. Ik voel me ook steeds minder aangevallen, en dat is voor mij echt winst. Ik sta blijer in het leven en ook dat is winst, want ik ben jaren een behoorlijk chagrijn geweest.
am·ber de; v geen meervoud mogelijk. 1 welriekende stof 2 barnsteen 3 bep. harssoort 4 grondlegster van de Amberiaanse levensstijl.
Vrouwen zijn er om bemind en niet om begrepen te worden!
Vrouwen zijn er om bemind en niet om begrepen te worden!
momenteel volg ik 1 keer in de week lichaamsgerichte therapie
dmv bewegen en dans, ontdek ik veel meer mogelijkheden in mezelf om met zaken om te gaan, anders dan alleen het ratio, de mannelijke kant
ik ben daarmee begonnen omdat ik in mijn hoofd kompleet vast liep
ik wist dat het mannelijk deel niet meer werkte, maar had geen id hoe ik het anders moest doen
die therapie is vooral gericht op het ontwikkelen van de vrouwlijke kant, gevoelens, die er mogen zijn, waar je mee kan werken, en dat brengt mij meer in balans
in feite heeft iedereen een mannelijk en vrouwelijke kant, en beide zijn ok
alleen heb ik mijn vrouwelijk deel onderdrukt en niet ontwikkelt, dus nu zit ik in een inhaalspurt
het werkt ontzettend bevrijdend te ontdekken dat die gevoelens er gewoon mogen zijn , sterker, je hebt ze nodig, en naarmate je leert erop te vertrouwen kom je meer in balans, en zoals babette het zegt, minder shagrijnig
(ik weet inmiddels dat zo gauw ik shagrijnig wordt, ik weer in mij hoofd zit, en mijn vrouwelijk deel onderdruk,een oud systeem dat langzaamaan in evenwicht wordt gebracht met het vrouwelijk deel)
dmv bewegen en dans, ontdek ik veel meer mogelijkheden in mezelf om met zaken om te gaan, anders dan alleen het ratio, de mannelijke kant
ik ben daarmee begonnen omdat ik in mijn hoofd kompleet vast liep
ik wist dat het mannelijk deel niet meer werkte, maar had geen id hoe ik het anders moest doen
die therapie is vooral gericht op het ontwikkelen van de vrouwlijke kant, gevoelens, die er mogen zijn, waar je mee kan werken, en dat brengt mij meer in balans
in feite heeft iedereen een mannelijk en vrouwelijke kant, en beide zijn ok
alleen heb ik mijn vrouwelijk deel onderdrukt en niet ontwikkelt, dus nu zit ik in een inhaalspurt
het werkt ontzettend bevrijdend te ontdekken dat die gevoelens er gewoon mogen zijn , sterker, je hebt ze nodig, en naarmate je leert erop te vertrouwen kom je meer in balans, en zoals babette het zegt, minder shagrijnig
(ik weet inmiddels dat zo gauw ik shagrijnig wordt, ik weer in mij hoofd zit, en mijn vrouwelijk deel onderdruk,een oud systeem dat langzaamaan in evenwicht wordt gebracht met het vrouwelijk deel)
-
yelena35
- ff weer wat posten
- Berichten: 56
- Lid geworden op: do mei 25, 2006 17:19
- Locatie: Reek
- Contacteer:
mijn leven
Ook ik heb het gevoel dat er gewoon iets niet klopt, dat wat tussen me benen hangt... Ik wist al vroeg dat ik me vrouw voelde, en werd op school heel veel gepest, en voelde me daardoor ook heel eenzaam!
Er waren gelukkig ook mensen, die wel aardig waren voor mij.
Ik leerde van mijn ouders bidden, tot God, en ik heb op mijn 7e gebeden:
laat mij a.u.b mezelf zijn als vrouw..
En zie nu het resultaat..........
Ik MAG elke dag vanaf 15:30 als vrouw gekleed mijn vrije tijd gaan besteden, eten op de groep, mijn verjaardag vieren, BEHALVE als mijn ouders er bij zijn!!
Het is wel fijn dat ik me zo mag presenteren.
Nu is het zo dat ik er erg vermoeid van word om me telkens weer om te kleden, en te wisselen naar mijn mannelijke genderrol die me verplicht word opgelegd door mijn omgeving....
Het komend jaar hoop ik dat alsnog in behandeling word genomen voor een geslachtscorrigerende behandeling
het liefst in groningen.
groet mij
Denise
Er waren gelukkig ook mensen, die wel aardig waren voor mij.
Ik leerde van mijn ouders bidden, tot God, en ik heb op mijn 7e gebeden:
laat mij a.u.b mezelf zijn als vrouw..
En zie nu het resultaat..........
Ik MAG elke dag vanaf 15:30 als vrouw gekleed mijn vrije tijd gaan besteden, eten op de groep, mijn verjaardag vieren, BEHALVE als mijn ouders er bij zijn!!
Het is wel fijn dat ik me zo mag presenteren.
Nu is het zo dat ik er erg vermoeid van word om me telkens weer om te kleden, en te wisselen naar mijn mannelijke genderrol die me verplicht word opgelegd door mijn omgeving....
Het komend jaar hoop ik dat alsnog in behandeling word genomen voor een geslachtscorrigerende behandeling
het liefst in groningen.
groet mij
Denise
Ik ben wie ik ben.
Beter laat dan nooit
mezelf laten zien.
zoals ik ben
en niet wie ik was.
Beter laat dan nooit
mezelf laten zien.
zoals ik ben
en niet wie ik was.
Ik heb heel geïnteresseerd zitten te lezen, maar nergens heb ik de kenmerken kunnen waar nemen. Als men de kenmerken kan noemen, is het dan voor iedereen gemakkelijk te bepalen wanneer dat die voor de betreffende persoon zelf opvielen / hij destijds besefte dat hij meer zij kenmerken had.
Is transseksueel zijn, vrouwen gedrag / aan vrouwen verwante gedragingen hebben terwijl je nog in het mannelijke verkeert en fysiek een man bent? Dus wat meer met meisjes dingen bezig zijn dan de andere jongens. Dus niet zo stoer zijn als de andere tieners, niet zo gedreven vrouwen jager als de anderen. Een "zachte" jongen. Zij, die het al van heel jong af aan heel sterk hebben en erkennen, al zijn het nog kinderen, hebben het meest geluk, misschien niet in hun jeugd, maar met het feit dat tenminste anno 2009 zodra er ook maar een gelegenheid zich voordoet, het aan de orde kan komen en die jonge mensen er misschien al in hun puberteit mee bezig kunnen, tot zelfs het bijstellen van het fysieke uiterlijk om bij het innerlijk te kunnen passen.
Dat is altijd nog beter dan voor welke reden dan ook, het wat zwakker aanwezig is, en door in de rol van het Gender waar je mee geboren bent, man, steeds het vrouwelijke in jezelf onderdrukt. Oftewel als er geen gelegenheid zich voordoet waarbij je dat links kunt laten liggen, en jezelf verkennen, je alsmaar ervoor wegloopt. Zoals een workaholic niet altijd alleen zo verzot is op zijn werk, maar kan daarmee ook aan het vluchten zijn. Zijn tijd vullen met iets wat hij goed kent om maar niet tijd over te hebben voor zaken waar hij geen raad mee weet / angst voor heeft. Struisvogel spelen.
Dan zie ik dat er vaak in die gevallen, nadat dat hopeloos faalt, en de persoon in elkaar stort, en alles irrelevant wordt, de teller gereset wordt en dan komen allerlei zaken die bewust / onbewust onderdrukt waren boven drijven. En dus kan dan ook pas ruimte komen om je andere eigenschappen onder ogen te zien. Oa het vrouw zijn.
Ook kan ik mij daar bij voorstellen dat mannen als man de gewenste mannenrol volgen, om zich te handhaven in een mannen maatschappij, al zijn ze er zelf niet helemaal blij mee.
Zij zijn dus de minder gelukkigen, om pas vaak op latere leeftijd te ontdekken dat er iets meer is dan het mannelijke bestaan dat hun leven tot dan heeft beheerst. Een leven lang als een ander persoon moet dan in één keer overboord worden gegooid, alles wat voorheen opgebouwd was op basis van man zijn is opeens niet meer van toepassing. Er zijn dan ook minder mogelijkheden / de leeftijd maakt het lastiger om bv een transformatie te ondergaan.
Wanneer je ook nog mannelijke eigenschappen bezit, typisch geachte mannen zaken aanspreken, zoals techniek je goed ligt, (er goed mee overweg kunt) etc, dat ook weer alle benaderingen naar vrouwelijke zaken verhindert. Zou je in de gezelschap van vrouwen belanden, en typische vrouwen activiteiten mee doen, zonder je te hoeven bewijzen als man,
dan is de kans vele malen groter dat je eerder achter komt.
Alhoewel, als fysiek man tussen vrouwen, dat op zich legt al bepaalde verwachte gedrag op. En ik heb nog niet vernomen dat alle getransformeerde vrouwen behoefte hebben om met een mannelijke partner, intiem, verder te willen. Al is een vrouw / vrouw relatie mogelijk echter zonder zonder een bepaalde aanhangsel. Waar een vrouw / vrouw verhouding misschien eindelijk nog veel intiemer / dichter bij van wordt. .....
Juist omdat dat ding er niet meer als zodanig is. 
Dat is dan ook het volgende, als je zo vrouwelijk bent, was er dan sprake van een opvallend groter interesse in mannen dan vrouwen, bij het normaal geachte flikflooien, verkeringen? Wat dan voor jou comming out, weer tot verdenkingen door anderen van homoseksualiteit als man zijnde kan leiden.... En zo wordt het als maar ingewikkelder.
En als getransformeerde persoon, als je nog een vrouw als intiem partner wilt, ben je dan helemaal vrouw of is daar weer een splitsing in mogelijk, om als vrouw voor 100 procent te kunnen leven, maar nog op een mannelijk manier het seks beleven? Dat dat dan het beleven onveranderd blijft bij het mannelijke?
Ps wie kent "friends" niet?
Heb pas van de week een herhaling gezien waarin de zoontje van Ross nadat hij bij zijn moeder en haar vrouwelijk partner was, met een barbiepop aan het spelen was. Dat kon natuurlijk niet, vond Ross, hij zou en moest auto's en monsters prefereren boven iets wat aan vrouwen verwant was. Nou dat is een school voorbeeld hoe mannen die al in op vroege leeftijd al iets meer met vrouwelijkheden hebben dan het mannelijke, gedwongen worden dat te onderdrukken en het verwachte mannelijke gedrag te hanteren, om te overleven.
Ps 2, al moet ik "man" noemen, gek, maar ik word er eigenlijk zelf een beetje raar van
als ik dat woord noem en lees, daar wij allemaal vrouwen zijn, in meer of mindere mate.
Is transseksueel zijn, vrouwen gedrag / aan vrouwen verwante gedragingen hebben terwijl je nog in het mannelijke verkeert en fysiek een man bent? Dus wat meer met meisjes dingen bezig zijn dan de andere jongens. Dus niet zo stoer zijn als de andere tieners, niet zo gedreven vrouwen jager als de anderen. Een "zachte" jongen. Zij, die het al van heel jong af aan heel sterk hebben en erkennen, al zijn het nog kinderen, hebben het meest geluk, misschien niet in hun jeugd, maar met het feit dat tenminste anno 2009 zodra er ook maar een gelegenheid zich voordoet, het aan de orde kan komen en die jonge mensen er misschien al in hun puberteit mee bezig kunnen, tot zelfs het bijstellen van het fysieke uiterlijk om bij het innerlijk te kunnen passen.
Dat is altijd nog beter dan voor welke reden dan ook, het wat zwakker aanwezig is, en door in de rol van het Gender waar je mee geboren bent, man, steeds het vrouwelijke in jezelf onderdrukt. Oftewel als er geen gelegenheid zich voordoet waarbij je dat links kunt laten liggen, en jezelf verkennen, je alsmaar ervoor wegloopt. Zoals een workaholic niet altijd alleen zo verzot is op zijn werk, maar kan daarmee ook aan het vluchten zijn. Zijn tijd vullen met iets wat hij goed kent om maar niet tijd over te hebben voor zaken waar hij geen raad mee weet / angst voor heeft. Struisvogel spelen.
Dan zie ik dat er vaak in die gevallen, nadat dat hopeloos faalt, en de persoon in elkaar stort, en alles irrelevant wordt, de teller gereset wordt en dan komen allerlei zaken die bewust / onbewust onderdrukt waren boven drijven. En dus kan dan ook pas ruimte komen om je andere eigenschappen onder ogen te zien. Oa het vrouw zijn.
Ook kan ik mij daar bij voorstellen dat mannen als man de gewenste mannenrol volgen, om zich te handhaven in een mannen maatschappij, al zijn ze er zelf niet helemaal blij mee.
Zij zijn dus de minder gelukkigen, om pas vaak op latere leeftijd te ontdekken dat er iets meer is dan het mannelijke bestaan dat hun leven tot dan heeft beheerst. Een leven lang als een ander persoon moet dan in één keer overboord worden gegooid, alles wat voorheen opgebouwd was op basis van man zijn is opeens niet meer van toepassing. Er zijn dan ook minder mogelijkheden / de leeftijd maakt het lastiger om bv een transformatie te ondergaan.
Wanneer je ook nog mannelijke eigenschappen bezit, typisch geachte mannen zaken aanspreken, zoals techniek je goed ligt, (er goed mee overweg kunt) etc, dat ook weer alle benaderingen naar vrouwelijke zaken verhindert. Zou je in de gezelschap van vrouwen belanden, en typische vrouwen activiteiten mee doen, zonder je te hoeven bewijzen als man,
dan is de kans vele malen groter dat je eerder achter komt.Alhoewel, als fysiek man tussen vrouwen, dat op zich legt al bepaalde verwachte gedrag op. En ik heb nog niet vernomen dat alle getransformeerde vrouwen behoefte hebben om met een mannelijke partner, intiem, verder te willen. Al is een vrouw / vrouw relatie mogelijk echter zonder zonder een bepaalde aanhangsel. Waar een vrouw / vrouw verhouding misschien eindelijk nog veel intiemer / dichter bij van wordt. .....
Juist omdat dat ding er niet meer als zodanig is. Dat is dan ook het volgende, als je zo vrouwelijk bent, was er dan sprake van een opvallend groter interesse in mannen dan vrouwen, bij het normaal geachte flikflooien, verkeringen? Wat dan voor jou comming out, weer tot verdenkingen door anderen van homoseksualiteit als man zijnde kan leiden....
En zo wordt het als maar ingewikkelder. En als getransformeerde persoon, als je nog een vrouw als intiem partner wilt, ben je dan helemaal vrouw of is daar weer een splitsing in mogelijk, om als vrouw voor 100 procent te kunnen leven, maar nog op een mannelijk manier het seks beleven? Dat dat dan het beleven onveranderd blijft bij het mannelijke?
Ps wie kent "friends" niet?
Heb pas van de week een herhaling gezien waarin de zoontje van Ross nadat hij bij zijn moeder en haar vrouwelijk partner was, met een barbiepop aan het spelen was. Dat kon natuurlijk niet, vond Ross, hij zou en moest auto's en monsters prefereren boven iets wat aan vrouwen verwant was. Nou dat is een school voorbeeld hoe mannen die al in op vroege leeftijd al iets meer met vrouwelijkheden hebben dan het mannelijke, gedwongen worden dat te onderdrukken en het verwachte mannelijke gedrag te hanteren, om te overleven.
Ps 2, al moet ik "man" noemen, gek, maar ik word er eigenlijk zelf een beetje raar van
als ik dat woord noem en lees, daar wij allemaal vrouwen zijn, in meer of mindere mate.Man, man wat is het fijn een vrouw te zijn.....
Ik wist van binnen dat ik een meid ben al sinds ik zo 6 jaar oud ben
of eerder maar dat herinner ik me niet
Ik was altijd al heel erg meisjesachtig qua gedrag en heb jongens ook nooit gesnapt. Ik weet nog steeds niet of ik nu om dat vrouwelijk gedrag of om mijn authisme enorm gepest ben. Waarschijnlijk beide.
Bij mij was het dus al heel vroeg duidelijk maar mijn ouders weigerden het te zien en hebben me door de hel die puberteit heet heen gedwongen. Het omkleden ed wat ik deed werd absoluut niet getollereerd en afgestraft
Toen ik eindelijk volwassen was heb ik me ook direct bij het VU aangemeld
Een kwart jaar na de aanmelding heb ik mijn ouders voor het blok gezet omdat ze er nog steeds niks van wilden weten. Ik zei ze in hun gezicht dat ik het ging doen. Met of zonder hun
en nu 2 1/4 jaar later eindelijk de hormonen
of eerder maar dat herinner ik me niet
Ik was altijd al heel erg meisjesachtig qua gedrag en heb jongens ook nooit gesnapt. Ik weet nog steeds niet of ik nu om dat vrouwelijk gedrag of om mijn authisme enorm gepest ben. Waarschijnlijk beide.
Bij mij was het dus al heel vroeg duidelijk maar mijn ouders weigerden het te zien en hebben me door de hel die puberteit heet heen gedwongen. Het omkleden ed wat ik deed werd absoluut niet getollereerd en afgestraft
Toen ik eindelijk volwassen was heb ik me ook direct bij het VU aangemeld
Een kwart jaar na de aanmelding heb ik mijn ouders voor het blok gezet omdat ze er nog steeds niks van wilden weten. Ik zei ze in hun gezicht dat ik het ging doen. Met of zonder hun
en nu 2 1/4 jaar later eindelijk de hormonen
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Dat is lang wachten geweest...tijgertje schreef:Een kwart jaar na de aanmelding heb ik mijn ouders voor het blok gezet omdat ze er nog steeds niks van wilden weten. Ik zei ze in hun gezicht dat ik het ging doen. Met of zonder hun
en nu 2 1/4 jaar later eindelijk de hormonen
Fijn dat je ze nu hebt!
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !