Travestie.org

Hoewel ik optie 2 gekozen heb, heb ik daar ook twijfels bij (ik voel Amber wel aan wat dat betreft): stel dat ik als vrouw geboren was, zou ik dan niet verlangen naar zo'n handige piemel? Terwijl ik nu, nu ik zo'n piemel heb, weet dat ik beter af ben zonder...

't Blijft heel dubbel voor mij...

Groetjes,

Frederique

Irene schreef:5: is in de eerste plaats een soort sprookje

Met uitzondering van optie 1 zijn het allemaal min of meer sprookjes...

Optie 5 is heel lang een droom/wens voor mij geweest (en misschien is het dat nog steeds...?): vanavond gaan slapen en morgenvroeg wakker worden als de vrouw die ik van binnen ben en van buiten wil zijn...

Dan waardeer je je leven als vrouw meer, omdat je dan weet hoe rot je je als man kon voelen, en hoef je geen vervelend transitieproces te doorlopen.

Irene schreef:maar het zou het proces waarschijnlijk eerder bemoeilijken dan vergemakkelijken.

Maar inderdaad: wat gebeurt er dan psychologisch? Misschien is het wel te heftig om in één keer "om" te gaan, en gebeuren er dingen in je geest die niet te overzien zijn.

Misschien dan toch maar optie 2?
Moeilijk...

Voor mij was er twijfel tussen optie 2 en 5.
Beide opties zijn natuurlijk niet mogelijk, maar het is voor mij een beetje dagdromen (Wat als ...).
Dat doen mensen wel vaker betreffende diverse zaken.
Wat als ik Michael Jackson geweest was?
(Dan was ik er nu geweest en mijn jeugd zou niet zo fijn geweest zijn).
Optie 2 had andere ervaringen en contacten opgeleverd.
Zou mijn leven dan een feest geweest zijn?
Optie 5 is een wens, maar een onmogelijkheid.
Acteren wie ik (volgens anderen) zou moeten zijn, is vermoeiend.
Het liefst zou ik geaccepteerd worden zoals ik ben.
Als de anderen nou eens zouden veranderen (weer een sprookje erbij).

Optie 1; gewoon zoals ik nu ben, ik ben best gelukkig met mijn huidige situatie en leven.
Gelukkig kunnen we tegenwoordig gebruik maken van sociale hulpverlening en moderne technologieën zodat we toch onszelf kunnen zijn.
Wanneer ik "als vrouw" geboren was had ik misschien met hetzelfde gevoel gezeten als nu; dat ik dan wellicht als man wou gaan leven.
Is iets waarover moeder natuur beslist en gelukkig kan je daar weinig tegen doen of veranderen.

Liefs, Kirsten

Ik was graag een mooie transexueel geweest.

Celinetv schreef:Ik was graag een mooie transexueel geweest.

verkeerde forum!

het liefste zou ik gewoon een vrouw willen zijn , maar zit nu 46 jaar in een mannen verpakking en denk nu niet meer aan operaties , moet van voren beginnen , opnieuw naar school, rijles etc.

nee dan maar een kast travo..

liefs do

heel zeker : optie 2

Ik herinner me nog dat ik probeerde om baby te blijven in de hoop zo nog terug te kunnen en opnieuw te beginnen als meisje.

Ook al heb ik als man heel wat bereikt, blijft de vrouw in mij vaak prominent aanwezig. Dan voelt het eerder aan als dat ik, ondanks het feit dat ik lichamelijk man ben, er toch nog iets van heb kunnen maken.
Daarom sta ik wat huiverachtig tegenover de optie waarbij de vrouw in mij zou verdwijnen. Het klinkt wellicht zwaar, maar dit voelt aan als geestelijke zelfmoord.

Barbara

Simpel antwoord:
Optie 2 als meisje geboren zijn.
Zelfs, zoals men al aangaf, met alle vrouwelijke ongemakken zoals menstruatie en overgang.
Maarja, we kunnen nu eenmaal niet de klok terugdraaien, hoe graag we ook willen. En ja, als ik 30 jaar geleden ook wist dat ik niet de enige was met dergelijke gevoelens was ik al vrouw.
De andere optie, nu en direct vrouw zijn zou in mn huidige leven niet meer kunnen, helaas........
Liefs Anita

Moeilijk, optie 2 zou een totaal ander leven betekenen.
Ondanks dat ik nu als vrouw door het leven ga vind ik mijn tweeslachtige ervaring onmisbaar in mijn huidige relaties. Het maakt mijn leven intens veel interessanter.
Ik denk dat ik zou kiezen voor eenzelfde ervaring zoals nu, maar misschien met een transitie op jongere leeftijd om nog langer te kunnen genieten van die unieke ervaring.