Travestie.org

Schijnbaar ga jij er van uit dat het mogelijk is om als buitenstaander objectief vast te stellen wat een patiënt voelt. Ik denk dat dat niet kan. Ik denk dat het daarom ook onmogelijk is om als buitenstaander het verschil tussen de patiënt zijn/haar/zaar gevoel en de patiënt zijn/haar/zaar lichaam vast te stellen. En daarom is diagnostiek van genderdysforie in mijn ogen ook grote kwakzalverij.

Dat ik niet het alternatieve traject gevolgd heb komt omdat ik ook nog diabetes heb. Ik loop daardoor (minimaal: gevoelsmatig) een grotere kans op complicaties. Het buitenland heeft me daardoor nooit echt iets toegeleken. En omdat mijn talen niet heel erg fantastisch zijn wou ik graag in een Nederlands ziekenhuis behandeld worden. Groningen en Amsterdam blijven dan over. En omdat de verhalen over plastische chirurgie in Groningen rond 2007 niet heel erg fantastisch waren bleef Amsterdam toen over. (Overigens: ik weet dat je bij het OLVG in Amsterdam en het MCA in Alkmaar geopereerd kunt worden door kwalitatief goede artsen, maar beide routes vereisen dat de diagnostiek door de VU gedaan wordt).

De VU dreigde dat als ik aan de hormonen zou beginnen tijdens de diagnostische fase dat de VU de diagnostische fase zou afbreken wegens gebrek aan vertrouwen.

Groetjes,

Frederique

Frederique_ schreef:Schijnbaar ga jij er van uit dat het mogelijk is om als buitenstaander objectief vast te stellen wat een patiënt voelt. Ik denk dat dat niet kan. Ik denk dat het daarom ook onmogelijk is om als buitenstaander het verschil tussen de patiënt zijn/haar/zaar gevoel en de patiënt zijn/haar/zaar lichaam vast te stellen. En daarom is diagnostiek van genderdysforie in mijn ogen ook grote kwakzalverij.

In mijn ogen ook. En ik ben net zo ontevreden over de gang van zaken bij de VU, misschien nog wel meer dan jij dat bent. Het is alleen opvallend dat je ook hier weer alleen maar vanuit je eigen situatie redeneert en er geen rekening mee houdt dat er ook transjes zijn die beter tegen zichzelf beschermt worden. En idd: dan niet op de manier waarop ze het nu doen, de diagnose zoals het nu is, is een regelrechte aanfluiting. Mee eens. Ookal kunnen ze het niet diagnostiseren, dan toch moeten ze eerst kijken of een patient geen andere mentale en fysieke problemen heeft. Wees blij dat jij geen psychische problemen hebt.... dan heb je heel veel geluk als je een TS bent. Je legt de schuld wel heel erg in de schoenen van "spijtoptanten" door te zeggen dat je DAAR kotsziek van bent...omdat jouw diagnose niet snel genoeg ging, terwijl 14 maanden gewoon het gemiddelde is bij de VU. En dan heb je nog geluk want meestal vallen ook nog een hoop gesprekken weg door de administratieve toestand daar. En zonder dat je even van te voren wordt gebeld.

De diagnose zou verbeteren als ze eens een eerlijk beleid zouden gaan voeren (wij kunnen je niet diagnostiseren dat kan alleen jijzelf) en de mensen zouden blijven wijzen op de eigen verantwoordelijkheid... desnoods op ieder gesprek. En ook als ze eens bereid waren te gaan leren van hun fouten EN bij te leren. Voorlichting geven over de operatie en de hormonen zou ook niet verkeerd zijn.... 1 gesprek van 20 minuten bij een endo... en 1 gesprek bij een chirurg vind ik erg mager. Bovendien zouden de psychologen daar een beter idee moeten hebben van het dagelijks leven van transseksuelen. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik mijn psycholoog aan het voorlichten was ipv andersom.

Frederique_ schreef:De VU dreigde dat als ik aan de hormonen zou beginnen tijdens de diagnostische fase dat de VU de diagnostische fase zou afbreken wegens gebrek aan vertrouwen.

Zou je achteraf gezien nog steeds naar de Vu zijn gegaan, of had je dan toch een ander traject gekozen?

Naar mijn mening is gender maatwerk en naar mijn mening is de patiënt altijd verantwoordelijk voor het eigen proces. Het zou heel goed zijn als psychologen eenmalig (let op: echt EENMALIG) aangeven wat hun toegevoegde waarde KAN ZIJN. Ze kunnen aangeven dat ze je kunnen helpen in jouw proces, ze kunnen aangeven dat ze andere psychische aandoeningen kunnen uitzoeken, dat ze een second opinion kunnen leveren en wat mij betreft zelfs dat zij de verantwoordelijkheid kunnen overnemen (als zowel de patiënt -als- de psycholoog dat wil - waarom niet, maar dan moet de psycholoog het ook ECHT doen en niet achteraf in de conclusie een slag om de arm houden waar de patiënt niet van op de hoogte is, zoals nu wel het geval is).

Wat niet meer moet is dat psychologen ons door de strot geramd worden. In de 12 gesprekken waar ik geen "nee" tegen mocht zeggen heb ik me om meerdere redenen kapot geërgerd aan die gasten - en het is heel frustrerend om die mensen dan niet uit je proces te kunnen zetten. Nogmaals: mijn proces is ook echt MIJN proces en wat mij betreft beslis IK welke hulpverleners ik heb en in welke mate ik die in mijn proces nodig heb.

T.a.v. daarvan dan ook nog een volgende vraag: als jij vindt dat je meer gesprekken nodig had -voor- de hormoonbehandeling en -voor- de geslachtsoperatie, heb je die gesprekken dan gevraagd en zijn die gesprekken jou dan geweigerd?

Ik heb geen enkele moeite gehad met maar 1 gesprek voor de SRS en 2 gesprekken (1 extra vechtgesprek omdat de endo niet wou) met de endocrinoloog. Ik wist waar ik aan begon, heb ook niet het gevoel dat extra gesprekken mij geholpen hadden in welke beslissing dan ook: voor mij waren extra gesprekken tijdverspilling geweest.

Achteraf had ik hetzelfde proces gevolgd, maar wel had ik -veel- eerder dan ik nu gedaan heb een schriftelijke klacht ingediend.

Groetjes,

Frederique

Als ik me maar mag inmengen in jullie gesprek....iedereen weet hier, dat ik van intake t/m operatieverklaring 6 jaar heb gedaan bij het VU....geopereerd ben ik daarna in Duitsland, want in NL was er zeker nog een jaar bijgekomen van wegen de wachttijd op een operatie na de operatieverklaring.....

....bij mij werd vanuitgegaan trouwens, dat ik van wegen drugsgebruik in het verleden...en was het maar wat speed en wiet....dat ik psychische aandoeningen daar aan overgehouden zou kunnen hebben.....al dan niet weet ik zelf, dat ik van wegen TS ook wel eens gebruikt heb om me ff gewoon te verdoven als het ff te *zeer deed*....

....nou, overleeft heb ik die 6 jaar enkel omdat ik mun hormoontjes via een duitse arts had, wat bij het VU nie zo graag werd gezien....maarja, ik ben eigenwijs als maar wat en dat heb ik hun wel zo gezegt en ik bleef maar spuiten, wat ik trouwens ook de veel gezondere toedieningsvorm vond....daarin kreeg ik tenminste gelijk bij hun.....

.....nou ja....ik kan verder veel hebben....maar een ding en dat mag hier in deze forum nog eens herhaald(ik had het al heel vaak over, ik weet), ik vond het zo erg achterlijk van hun, dat ze mij een tweede diagnostische fase hebben opgelegt nadat ik trug was van bijna twee jaar Joost a Campo, waar ik volgens VU maar eens heen moest voor psychiattrisch onderzoek en rare experimenten met verschillende psychopharmaka....en nee, die leverden dus niks op, ze bevestigten alleen mijn zicht op alles bij intake daar.....zware depressies vanwegen TS.....

....en ja trug in A'dam begon ik weer opnieuw volgens protocol....en probeer daarbij maar niet kwaad te worden....daar krijg ik al een positieve anamnese van neerlands grootste transjeshater en wat doen ze bij het VU...ze laten mij nog eens het hele protocol volhouden en ik hield het vol, maar ik zei hun wel wat ik ervan vind, dat ze dit zo doen....en niks aan te doen, ik heb telkens maar iemand anders meegenomen op de afspraken, want wat daar gebeurde kon maar niemand geloven....echte gesprekken werden het niet meer, met ene psych, ik weet nie meer hoe die noemt, was het alleen maar koffieleuten en hij vertelde maar wat over zijn werk en zo....hij was eigenlijk psych in een gevangenis....op de twee laatste afspraken kreeg ik Luc Gijs....maarja, die vond ik wel weer een beetje antiek ten opzichte van wat die van een trans verwacht....maar goed....precies na zijn toestemming voor operatie werd ik dan ook geopereerd....toen ik daarna weer eens bij het genderteam moest zijn voor een nederlandse bevestiging, dat ik geholpen werd voor naams en geslachtwijziging, zei me Jos, dat de operatie wel een zwaar gebeuren moest geweest zijn....ik zo, nee hoor, dat was een bevrijding, dat zwaar gebeuren was het aan de lange lijn te worden gehouden door hun, wat me echt veel ellende gebracht heeft.....en dat ik nu dus blij ben, dat ik nooit weer in mijn leven bij hun langs moet komen....

.....ach en omdat deze thread hier over seksleven gaat.....ja ik heb er een....ik bedoel seksleven....wel duurt het altijd oneindig lang voordat ik in iemand zoveel vertrouwen heb om überhaupt met diegene de lakens in te duiken, maar dat vind ik trouwens heel normaal.....

....en ja, ik hoor dat het hier ff over spijtoptanten gaat en hoe je ze eruit moet filteren....hmmm eerlijk gezegd, ik weet het ook niet....ik ben geen tegenstander van diagnostiek...ze hoort er gewoon bij en ik ben er zeker van, dat er genoeg mensen zijn, voor wie een GAB niet de juiste behandelwijze is....maar ik weet niet, of dit genderteam daar in Amsterdam de juiste adres is om de goeie keuzes te maken, want ik hoor ook verhalen zoals de mijne, waar erg ongelukkige mensen onnodig lang aan de lange lijn worden gehouden, die wel degelijk trans zijn, maar het aan hun mss nie goed kunnen overbrengen omdat ze vanwege diepe depressies door hun TS echt gesloten als maar wat zijn....of anders vreemd overkomen....een impact is het allemaal überhaupt trans te zijn, heel veel eindigen als hopeloze drugs en drank verslaafden en vele plegen zelfs al zelfmoord nog voordat een genderteam aan te pas komt....

....maarja, bij mij is het dus goed gekomen....ik leef mijn leven en leef dus nog en dat is nie vanzelfsprekend ....de moeilijkste tijd ligt achter me....na de GAB verdween de somberheid en ik ben elke dag positief gestemd....ik ben het VU in principe nie meer kwaad, ze zijn gewoon hoe ze zijn en ik wil hopen, dat ze zich ook verder gaan ontwikkelen en dat ze in toekomst wijzer worden....

groetjes van ergens onderweg

Mara

PS @Frederique....gefeliciteerd en spoedig herstel gewenst....ik ben echt trots op jou....en ik hoop, dat jouw gevecht met het VU bij hun ooit in goeie aarde valt....

Dank je! Ik heb veel bewondering voor hoe jij het bij de psychologen/psychiater van de VU volgehouden hebt.

Groetjes,

Frederique

Als we ervanuit gaan dat fetishisten meestal het gemakkelijkst door de procedure komen... is het misschien een goed idee voor de VU een apart Fetish-Loket op te richten...

Bijv wanneer je niet kunt ophouden met masturberen omdat je maar steeds moet denken aan het hebben van borstjes en het dragen van jurkjes...
Dat is een heel andere lijdensweg dan die van bijv een primaire transseksueel.

Ik kan me voorstellen dat je bepaalde groepen mensen vanwege deze lijdensweg wat sneller door de diagnose kunt helpen. De kans op spijt is bij die groep statistisch gezien volgens mij het kleinst. Ik bedoel wat kan er mis gaan als je zelf het object van je verlangen bent? Dan is je levensgeluk een heel stuk makkelijker te bereiken.

Misschien is het idee zo'n voorstel in je volgende klachtenbrief mee te nemen?

Met zo'n loket ontloop je iig het gezeur en gezanik van lastige spijtoptanten die het voor anderen maar onnodig moeilijk maken...dan hoeven we hen tenminste ook niet meer op die eigen verantwoordelijkheid te wijzen en ze verantwoordelijk te stellen voor het leed dat deze spijtoptanten fetish TSen aandoen....nl dat ze na 30-60 jaar als man geleefd te hebben liefst gisteren dan vandaag nog een vagina en borsten willen "hebben" bijv en dat dat voor hen op deze verschrikkelijke manier door een door de strot geramde psycholoog onmogelijk wordt gemaakt...

en je kunt zeggen wat je wilt. De Vu is wel vooruitstrevend. Ze zouden in feite ook de diagnose marsmannetje kunnen stellen. Als je het maar lang genoeg volhoudt en met je vuist op tafel slaat.

Weet je wat: dat extra loketje zie ik wel zitten. Laten we "toekomstige spijtoptanten" hun eigen loketje geven voor verplichte diagnostiek en laat de rest vrij in hun keuze voor wel-of-geen keuringspsycholoog...

Groetjes,

Frederique

...hoop dat je serieus bent...

groetjes Femke

Frederique_ schreef:Weet je wat: dat extra loketje zie ik wel zitten. Laten we "toekomstige spijtoptanten" hun eigen loketje geven voor verplichte diagnostiek en laat de rest vrij in hun keuze voor wel-of-geen keuringspsycholoog...

Groetjes,

Frederique