Vrijheid van gender - en waarom dit belangrijk is

[Frederique_]

Hoe kom je daarbij? Het genderteam wil dit liever ook korter, alleen kan het niet ivm drukte... Vandaar de 4 weken.

Bron: genderteam zelf....

Met alle respect, maar ik geloof er helemaal niets van. Nogmaals: 6 x 1 uur is 6 uur. Of je dat nu in 1 dag, 1 week, een half jaar (zoals nu) of nog langer doet. Als het genderteam dit als antwoord geeft dan geven ze aan dat ze geen rekenkundig inzicht hebben. (En ja, ik heb deze discussie ook wel eens met een psycholoog vanuit het genderteam gevoerd en toen ik dit argument teruggaf zweeg de spreker stil).

Het genderteam wordt als geheel team (dus inclusief alle medici) gevolgd. Een Tanja van Hengel is maar één psychologe. Die kan verder niks dan een diagnose stellen. Hormonen e.d. kan zij niet voorschrijven.

Nee, dat klopt. Die hormonen worden voorgeschreven door een endocrinoloog van een ziekenhuis zonder eigen genderteam. En het leuke is dat zowel Tanja als die endocrinoloog onder hetzelfde toezicht staan als het VU-genderteam (nl: door de inspectie voor de volksgezondheid). Bij de route-buiten-genderteams-om is er maar één groep mensen die niet onder die inspectie vallen en dat zijn de SRS-behandelaars. Maar het wil er bij mij niet in dat de regels voor diagnose + regels voor endocrinologen ineens heel anders zijn als je deze drie behandelingen bundelt t.o.v. de situatie dat je dat niet doet.

Het genderteam heeft daarnaast ook te maken met een bestuur en/of directie van het VUmc. Kortom voor het genderteam ligt het allemaal wat complexer dan een zelfstandig psychologe.

En hier bevestig je wat ik al eerder zei: de starheid van de VU op het gebied van 4 weken + partiële behandelingen zit binnen de VU. En NIET op het niveau van de regering, politiek, inspectie-voor-de-volksgezondheid of welk ander orgaan BUITEN de VU.

@Nanette: bedankt voor je link, ik ga dat allemaal eens rustig doorlezen. En verder: dat er andere behandelingen zijn waar ook onwijs veel te lange diagnoses + wachtlijsten zijn wil niet zeggen dat we dit normaal moeten vinden. Ik vind dat je behandelaars wel degelijk aan mag en moet spreken op dit soort zaken!

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Nogmaals: 6 x 1 uur is 6 uur. Of je dat nu in 1 dag, 1 week, een half jaar (zoals nu) of nog langer doet.

Hoe moet volgens jou een psych erachter komen, dat jij over een lange termijn het gevoel hebt in un foute lichaam te wonen.....door een gesprek van 6 uur....? Of via un paar gesprekken over een periode van bvb een jaar.....?

Wat denk je zelf is de beste manier om dit te doen......volgens mij is laatste toch het effectiefst of niet

[Frederique_]

Wat mij betreft: door mij in het eerste gesprek daarnaar te vragen en daarna mij toestemming te geven om mijn coach te benaderen om het te controleren. En als die ook zegt dat ik langere tijd daar al over praat dan is het klaar. Totale doorlooptijd: twee gesprekken in 2 weken. In plaats van 6 gesprekken in meer dan een half jaar.

Groetjes,

Frederique

[Chantal C.]

En hier bevestig je wat ik al eerder zei: de starheid van de VU op het gebied van 4 weken + partiële behandelingen zit binnen de VU. En NIET op het niveau van de regering, politiek, inspectie-voor-de-volksgezondheid of welk ander orgaan BUITEN de VU.

Helaas. Het ligt toch echt zo. Een tijdje geleden was er een uitzending over in het radioprogramma De Ochtenden. (Uitzending kan ik niet meer online vinden) In deze uitzending kwamen onder andere Joost a Campo (psychiater), Peggy Cohen (genderteam) en nog wat politici aan het woord. De discussie ging over de behandeling van trnsseksuelen. De heer a Campo pleitte voor een psychiatrische screening ipv door psychologen. Vanuit de politiek werd er ook gesignaleerd dat er vanuit de politiek in Den Haag een nog strenger toezicht op het genderteam moest plaatsvinden om zo het risico op spijtoptanten te verkleinen.

[Mara]

Wat mij betreft: door mij in het eerste gesprek daarnaar te vragen en daarna mij toestemming te geven om mijn coach te benaderen om het te controleren. En als die ook zegt dat ik langere tijd daar al over praat dan is het klaar. Totale doorlooptijd: twee gesprekken in 2 weken. In plaats van 6 gesprekken in meer dan een half jaar.

Dat is een heel goeie voorstelling en in princiepe wordt dit zo ook gedaan in Duitsland bvb.....hormone krijg je meestals al na een jaar of soms al veel vroeger en geopereert wordt ook al meestals na een jaar of anderhalf mits je een intensieve psychische begleiding kunt aantonen over een periode van een jaar en de voornaamswijziging rond hebt......

......totale doorlooptijd van eerste keer melden bij een gendertherapeut tot srs is dan ook mogelijk binnen anderhalf tot twee jaar.....ruim de helft dan in NL.....maar wel intensiever dan in NL.....meestals kom je uit op bijna 50 gesprekken met je psych, zeg maar wekelijks......

.....het leuke in Duitsland is nog, dat er vele endocrinologen zijn die geen moeite hebben je binnen kortste termijn hormonen te verstrekken

Ik vind namelijk zelf dat dit bij het VU stom geregelt is......de psych heeft MI alleen de opdracht te screenen of je voor vergoeding in aanmerking komt voor de peperdure SRS......als je dit nie wil, heb je aan een endo sowieso genoeg.....

[Morbide]

Om nu te suggereren dat een klaverjasclub een oplossing zou zijn geweest voor zo iemand, lijkt me vreemd. Iemand die de weg naar LKG T&T weet te vinden, leeft in de wereld sowieso met een bron van eenzaamheid die tijdens een avondje klaverjassen niet zal ophouden te stromen.

Het is niet mijn bedoeling geweest om te suggereren dat alle transgenders hun problemen zien verdwijnen door lid te worden van een klaverjasclub. Noch heb ik hun leed willen bagetalliseren. Helaas komt het door mij aangehaalde voorbeeld wel voor. Vandaar dat ik me niet kan vinden in Frederique's idee om de diagnosestelling zoveel mogelijk te verkorten of zelfs te schrappen. De reden dat ik een dergelijk extreem voorbeeld aanhaal is omdat Frederique vooral in extremen lijkt te denken.

[Jawel,Esther]

Dit draadje begint een hoog gehalte windmolens te krijgen... Succes ermee!

Iedere keer weer met Frederique in discussie gaan over dit onderwerp, dat heeft pas een hoog windmolengehalte.
Frederique is toch het levende bewijs dat de diagnostische fase in sommige gevallen, bij sommige mensen niet lang genoeg kan duren.

[Morbide]

Wat mij betreft: door mij in het eerste gesprek daarnaar te vragen en daarna mij toestemming te geven om mijn coach te benaderen om het te controleren. En als die ook zegt dat ik langere tijd daar al over praat dan is het klaar. Totale doorlooptijd: twee gesprekken in 2 weken. In plaats van 6 gesprekken in meer dan een half jaar.

Niet iedereen heeft een coach. Wat dan? Wie zegt er dat het oordeel van een coach deskundig is? En wat als jouw methode van diagnosticeren lijdt tot een toename van het aantal spijtoptanten waardoor het genderteam onder vuur komt te liggen en het mogelijk zelfs gesloten wordt? Mogen we jou daar dan voor verantwoordelijk houden? Daar sta je niet bij stil, is het wel? Je hebt het namelijk eerder in deze draad afgedaan als onzin. Toch is die dreiging reëel. Maar wat kan jou dat schelen... Als jij je hormonen en borsten maar krijgt.

Het duurde mij destijds ook veel te lang met hormonen via de VU. In plaats van dat ik mijn energie toen verspild heb aan hameren op hoe oneerlijk en gemeen men daar in Amsterdam wel niet is, heb ik er voor gezorgd dat ik zelf aan de benodigde pillen kwam. Vervolgens heb ik de huisarts geconfronteerd met een voldongen feit, namelijk dat ik mijn gezonheid riskeerde en heb ik hem op zijn zorgplicht gewezen. Met enige tegenzin kon hij toen niet anders dan periodiek een bloedonderzoek regelen.

[Janiek_]

Het is niet mijn bedoeling geweest om te suggereren dat alle transgenders hun problemen zien verdwijnen door lid te worden van een klaverjasclub. Noch heb ik hun leed willen bagetalliseren. Helaas komt het door mij aangehaalde voorbeeld wel voor. Vandaar dat ik me niet kan vinden in Frederique's idee om de diagnosestelling zoveel mogelijk te verkorten of zelfs te schrappen. De reden dat ik een dergelijk extreem voorbeeld aanhaal is omdat Frederique vooral in extremen lijkt te denken.

Oké, dan snappen we elkaar . Daarom kwam ik met die BME aanzetten.

Hoe is het verder gegaan met het door jou aangehaalde voorbeeld?

[Morbide]

Zhij is gestopt met de GAB.

[Janiek_]

Zhij is gestopt met de GAB.

En leeft weer als man?

[ik ben hier niet meer]

@Nanette: bedankt voor je link, ik ga dat allemaal eens rustig doorlezen. En verder: dat er andere behandelingen zijn waar ook onwijs veel te lange diagnoses + wachtlijsten zijn wil niet zeggen dat we dit normaal moeten vinden. Ik vind dat je behandelaars wel degelijk aan mag en moet spreken op dit soort zaken!

Groetjes,

Frederique

Daar waar het kan zal ik het in ieder geval aan de kaak stellen. Het voorbeeld wat ik noem daar wil ik begin volgend jaar een gesprek met de verantwoordelijke daarvoor hebben over die wachtlijst, en dan kunnen we als cliëntenraad een verzwaard ongevraagd advies geven over hoe het moet zijn in onze optiek. GGZ instelling is wettelijk verplicht dat advies op te volgen.

Wat mij opvalt is dat ten opzichte van 10 jaar geleden de regels strenger zijn geworden, terwijl het aantal spijtoptanten niet hoger is, rare ontwikkeling eigenlijk. Toen moest je minimaal 3 gesprekken hebben, en das was wel ongeveer 1 gesprek per maand, ook toen een tekort aan psychologen. Nog raarder zou het zijn als psychiatrisch onderzoek verplicht wordt. Niet meer spijtoptanten, en toch meer en meer regels !!!

[Morbide]

En leeft weer als man?

In deeltijd.

[Janiek_]

In deeltijd.

Soms komt het toch nog goed .

In de kast of uit de kast?

[Frederique_]

Niet iedereen heeft een coach. Wat dan? Wie zegt er dat het oordeel van een coach deskundig is?

Wie zegt dat het oordeel van de psycholoog in de diagnosefase deskundig is? Vergeet niet dat homoseksualiteit tot een paar jaar geleden ook nog opgenomen geweest is in DSM-IV... Medici hebben sterk de neiging om te denken dat zij alle problemen kunnen diagnoseren, maar als je vervolgens kijkt naar het referentiekader dat ze daarbij hanteren (zie ook het citaat uit het contractje dat ik eerder noemde) en als je kijkt naar de eerste regels van de SoC van wat de beroepsgroep als geheel over hun eigen kennis schrijft dan kun je sterk aan de waarde van de diagnosefase twijfelen...

En wat als jouw methode van diagnosticeren lijdt tot een toename van het aantal spijtoptanten waardoor het genderteam onder vuur komt te liggen en het mogelijk zelfs gesloten wordt?

Tja. Nogmaals: het is maar net waar je in wilt geloven. Als je wilt geloven dat alles ECHT NIET ANDERS KAN dan nu gebeurt, dan kun je met alle hakken in het zand daar lang aan vasthouden. En dan kun je het zelfs heel logisch vinden dat mensen maandenlang onnodig in de weg gezeten worden.

Het genderteam is niet zo maar opgeheven. Wie daarin gelooft gelooft in onzin. Genderdysforie en transseksualiteit is internationaal een erkende aandoening. Het aantal spijtoptanten bij een SRS is op dit moment lager dan welke andere operatie ook. Als je dan nog bedenkt dat je om meer redenen spijtoptant kunt worden dan alleen om de reden dat je om psychische redenen achteraf vindt dat je geen SRS had moeten krijgen (je kunt ook vanwege opgetreden complicaties vinden dat je dat niet had moeten doen, je kunt achteraf ook vinden dat je beter in het buitenland een operatie had kunnen krijgen - om er maar eens 2 te noemen) dan snap je dat ook deze discussie niet zo zwart-wit ligt als dat die vaak gevoerd wordt. Je kunt zelfs de stelling verdedigen dat de VU te zwaar diagnoseert omdat het aantal spijtoptanten veel te laag ligt. De gedachte is dan dat de VU de markt "afroomt" door alleen de gemakkelijk te diagnoseren mensen te behandelen en dat men de rest in de kou laat staan.

En wat jij t.o.v. je eigen huisarts gedaan hebt - mijn petje af. Omgekeerd blijft het natuurlijk ook zo dat je niet kunt zeggen dat men in Amsterdam maar vooral door moet gaan met veel-te-langzaam werken OMDAT je via buiten-Amsterdam-om veel sneller kunt en de slechte behandeling DUS een eigen keuze van de patiënt is. Hoe cynisch ben je als je dit serieus meent?

Als er in Amsterdam dingen niet goed gaan dan moet je dat kunnen en durven benoemen en dan is het goed om er energie in te steken om dat te verbeteren. En dat doe ik dus ook.

Groetjes,

Frederique