Wat verandert er nog meer als je je omkleed ?

[leontine]

Een regelmatig terugkerend punt van discussie bij ons is, dat mijn vrouw vindt dat ik zo verander als ik me omkleed, terwijl ikzelf dat gevoel absoluut niet heb. Wel ben ik er me bewust van dat ik omgekleed meer tot rust kom en me completer voel, het is net of ik thuis kom, dus ik kan me heel goed voorstellen dat ik relaxter en/of vrijer overkom, maar dat ik sterk verander? Ook van een van mijn zwagers heb ik dat commentaar gehad, dat ik me ook vrouwelijker ging gedragen.
Ikzelf heb het gevoel dat die verandering meer tussen hun oren zit, omdat zij bij een vrouw gewoon andere zaken verwachten en denken en dus voor mij normale gedragingen anders interpreteren.

Is dit voor jullie herkenbaar?

Ik heb er over getwijfeld om dit topic in het partnerforum te zetten, maar vind dat ik daar toch zeer terughoudend in moet zijn, het is tenslotte hun forum, maar ik nodig de partners bij deze van harte uit om zich niet in te houden in het reageren.

[Janiek]

Voor mij is het wel herkenbaar. Toen ik ophield met mijn cross-gender fantasiëen te verdringen en verbergen en me serieus begon "om te kleden", was mijn partner de eerste die zag wat een rust me dat gaf. Een vriendin zei in die tijd dat ik er opeens tien jaar jonger uit begon te zien, en dat was op dat moment nog in mannenkleren, maar nadat de molensteen van mijn nek af was.
Zelf merkte ik dat ik me inderdaad ook vrouwelijker begon te bewegen. DAt vind ik ook niet zo gek, want daar was ik me zelfs wel bewust van, dat ik dat koste wat het kost wilde vermijden. Omdat ik van kind af aan heb gezien wat je ten deel valt als je als jongen/man vrouwelijk overkomt.

Nu kleed ik me nog wel eens om in mannenkleren, wanneer dat moet om iets aan de auto te doen. Gelukkig betekent dat niet dat ik dan meteen weer dezelfde krampachtige ik word als die ik me herinner.

Groetjes, Jeanet

[isabel]

Hoi-hoi,

De opvatting van Leontine, dat het tussen hun oren zit, deel ik wel. Wat mij zelfs altijd erg is opgevallen, is dat mensen die me eerst alleen als "man" kenden en later pas wisten van mijn transseksualiteit, dat dan plotseling overal aan mijn gedrag gingen zien . Al deed ik me net als eerst in de betreffende omgeving als "man" voor en was er dus ècht niets veranderd; zij hadden dan ineens een andere bril op , puur door hun nieuwe wetenschap over mij zagen ze mij ook anders.

-x-

Isabel

[Isabelle Raulin dAymeries]

Leontine, Jeanet, Isabel,

Volkomen mee eens: Het belangrijkste effect van omkleden is in de eerste plaats sociaal. Maar de gevolgen zijn op termijn niet te onderschatten. Mensen bejegenen je anders, en uiteindelijk reageer je anders, word je anders, en leer je dingen die je anders nooit had geweten.

Isabelle

[Janiek]

Leontine, Jeanet, Isabel,

Volkomen mee eens: Het belangrijkste effect van omkleden is in de eerste plaats sociaal. Maar de gevolgen zijn op termijn niet te onderschatten. Mensen bejegenen je anders, en uiteindelijk reageer je anders, word je anders, en leer je dingen die je anders nooit had geweten.

Isabelle

En vooral dat laatste is één van de meest positieve (bij)werkingen, althans in mijn beleving.

Groetjes, Jeanet

PS: leuk dat jij er weer eens bent . Lang niet geweest.

[Elsa]

Leontine, Jeanet, Isabel,

Volkomen mee eens: Het belangrijkste effect van omkleden is in de eerste plaats sociaal. Maar de gevolgen zijn op termijn niet te onderschatten. Mensen bejegenen je anders, en uiteindelijk reageer je anders, word je anders, en leer je dingen die je anders nooit had geweten.

Isabelle

Kun je dat uitleggen Isabelle, wat je leert bedoel ik dan. Elsa

[capt haok]

Ik denk dat iedereen het omkleden anders ervaart, ik heb er niks postitiefs van geleerd.
Ja, als ik in de spiegel keek dan zag ik een pipo staan.
Ik hate het, maar ik kon er helaas ook niet zonder.
Nee, ik heb er nooit vrede meegesloten, en zoals sommigen er een hobby van maakten.
Het was voor mij meer een middel om mijn leven een beetje leefbaar te houden, uiten zoals ik mezelf ervaarde, al had het grote te kortkomingen.

[Monica Dreamgirl]

Hoi Leontine,

ik merk bij mezelf dat ik er inderdaad rustiger van wordt. Verder probeer ik anders te praten, hoger en zachter. Ik ga meer met m'n handen praten, reageer anders op mensen, geef eerder een glimlach en minder snel een snauw. Op hoge hakken loop ik anders dan op platte schoenen. Als ik me goed voel straal ik dat ook echt uit. Als man hou ik mezelf liever wat op de achtergrond, als Monica wordt ik graag gezien.

Anderen reageren natuurlijk ook anders op mij. Omdat ik me in vrouwelijke kleding presenteer wordt er op een andere manier gereageerd dan op mijn mannelijke ik. Daar leer je inderdaad van. Ik weet nu dat het niet noodzakelijk leuk is om nagefloten te worden, sommige mannen kunnen dat op een heel denigrerende manier doen. Dan weet je dus ook eens hoe dat voelt. Verder zal ik nooit meer van een vriendin eisen dat ze altijd op hoge hakken loopt omdat ik dat toevallig sexy vindt, want ik weet inmiddels zelf hoe pijnlijk dat op termijn is. Zo zijn er nog wel meer dingen. Alleen al om dit begrip te kweken zouden alle mannen eigenlijk verplicht een weekje als vrouw moeten leven. Daar zouden ze ongetwijfeld betere mannen van worden.

groetjes,

Monica

[leontine]

Monica, dank voor je reactie.

Alleen al om dit begrip te kweken zouden alle mannen eigenlijk verplicht een weekje als vrouw moeten leven. Daar zouden ze ongetwijfeld betere mannen van worden.
Monica

Dat ben ik dus helemaal met je eens
Maar eerlijk gezegd denk ik dat datzelfde voor nog veel meer zaken geldt. Maak het maar eens een keer mee en je leert heel gauw meer begrip te krijgen voor de anderen.

[Joanne]

Isabelle

Blij je weer te zien Isabelle. Da's lang geleden zeg:o)

[Janiek]

Kun je dat uitleggen Isabelle, wat je leert bedoel ik dan. Elsa

Jammer dat Isabelle niet reageert. Het heeft mij wel aan het denken gezet die vraag.

Eigenlijk heb ik tot nog toe meer geleerd van een heel andere situatie, namelijk in de vrouwenrol leven terwijl je je nog als man presenteert. "Huisman" heette dat indertijd. Dat heb ik zes jaar lang gedaan. Al na een paar jaar raakte ik totaal vervreemd van de mannenwereld. Op verjaardagen en recepties kon ik maar beter ook de vrouwenrol aannemen, dus bij hen gaan zitten en het over de kinderen hebben of als ik met een man stond te praten vol bewondering naar zijn verhalen luisteren. Zodra je vertelt dat je belevingswereld voor het grootste deel uit poepluiers, fruithapjes, rennen en vliegen, poetsen en soppen, verhaaltjes en dreinuurtjes bestaat, dan slaat de conversatie na één cliché ("het is toch geweldig dat dat in onze tijd zomaar kan") subiet dood. En dan gaat het weer over computers, voetbal, geld, auto's, werk.

De mannenwereld van de buitenkant zien, dat is ook wat je beleeft. En dan moet ik zeggen dat die er leuker uitziet als je ook als vrouw gezien wordt, dan wanneer je alleen maar de traditionele vrouwenrol inneemt.

Wat ik in die jaren met mijn kinderen vooral aan den lijve heb ondervonden, is dat huishoudelijke en verzorgende taken in onze samenleving onderschat en ondergewaardeerd worden. Dat "de vrouw" nog altijd een lagere status heeft dan "de man". Dat mannen (ikzelf in die tijd vast ook) het wellicht daarom zo moeilijk vinden om kenmerken die traditioneel met vrouwelijheid geässociëerd worden tot de hunne te maken en openlijk te tonen.


Groetjes, Jeanet

[joan-]

Mijn vindt mij ook als vrouw anders. Ik voel hetzelf ook wel dat ik als vrouw zachter ben en meer begrijpend. Voor mij is het dat ik dan meer relaxed ben en mijn andere dagelijks leven in mijn andere jas heb gelaten. Het zijn twee verschillende werelden en ik zou ze geen van tweeen willen missen.
groetjes, Joan

[Elsa]

Dat lees ik meer het ' zachter ' zijn. Hoezo zachter dan, in het kijken naar de ander in het dingen doen of is meer het gevoel vanwege de zachte kleding? Je loopt natuurlijk anders op hakken dat begrijp ik wel, maar het zachter zijn zegt mij niets. Verandert je persoonlijkheid of is er misschien een toevoeging? Ik heb het weleens met bepaalde kleding die ik graag draag dat ik mij dan heel erg lekker voel daarin en dat straal je dan ook uit, maar denk dat jullie toch wat anders bedoelen.
elsa

[Joanne]

Sinds ik vrouw ben ben ik minder agressief en voel me completer maar bij mij komt dat meer door de hele gab dan door mijn kleding. Mijn kleding zorgt er echter voor dat ik me mooier en dus zelfverzekerder voel. In de tijd dat ik nog aan travestie deed voelde ik me erg gefrustreerd net zoals Elfje zegt. Was telkens weer teleurgesteld dat het maar een verkleedpartijtje was.

[Mara]

Ik kan eigenlijk bij Joanne aansluiten, ik heb nog steeds de zelfde klerenstijl dan 20jaar terug, heb ook geen behoefde daaraan iets te doen, natuurlijk loop ik anders als ik voor een party gekleed en opgemaakt ben, maar in feite ben ik de zelfde persoon, dus daar is bij mij geen wissel van persoonlijkheiteigenschappen, ovrigens verschilt mijn stijl niet zo erg, of ik nu op een party ben of niet!
Maar wat Joanne ook zei, of bedoelde, sinds ik de moontjes aan nemen ben, raak ik minder snel overstuur of helemaal niet meer, kan problemen nu relaxder aan en ben niet meer zo gedreven, ach eigenlijk kan ik nog 1000de positieve veranderingen opnoemen, maar daar zal ik me oftewel weer herhalen of de draad word te lang

xmarax