Hallo allemaal,
Ik heb lang nagedacht of ik hier wel over zou schrijven, maar ik moet het nu toch even kwijt vanwege de enorme impacht die deze ontmoeting heeft op mijn leven. Mijn verhaal gaat over een ontmoeting, nu ruim 4 weken geleden, met Patrick.
Hij belde me donderdag 3 januari op met een vraag over mijn buurvrouw. Ik vroeg wie hij dan was, en waar hij dan precies woonde. Ik vroeg hem of hij een bakje koffie bij me kwam drinken, en een kwartier later belde hij bij me aan. Toen viel het kwartje, want ik had hem al wel eerder gezien, en dat was wederzijds, want ook ik was niet aan zijn aandacht ontsnapt.
We zaten al gauw te praten over zijn homo- en mijn transseksualiteit, en hoe de coming out verlopen was. Het gesprek ging heel diep, en was soms heel emotioneel voor ons beiden.
Na verloop van tijd kwam het gesprek op zijn vak: hij had namelijk in Amerika gewerkt als stylist. Een hele goede, want hij werkte voor artiesten als Tom Cruise, Madonna, Barbara Streisand..... In 1993 en 1996 heeft hij zelfs de Golden Globe gewonnen !!(vergelijkbaar met de Oskar in Nederland). En toen kwam het allermooiste: hij bood aan me te helpen want er was nog wel het nodige aan mijn uiterlijk te verbeteren volgens hem ....
Dat heb ik geweten ook .... De volgende dag al heeft hij mijn synthetische pruik in de krullers gezet en er een prachtig haarwerk van gemaakt. Dat huzarenstukje heeft hij nog een aantal keren herhaald. Verder heeft hij mij geholpen om mijn kledingkast uit te mesten, zijn we samen bij hairconsultancy in Bussum geweest om een haarwerk uit te zoeken van echt haar (wordt eind maart geleverd) en ondertussen zijn we bezig om mijn makeup te verbeteren, en kreeg ik de nodige kritiek te verduren op mijn manier van lopen, zitten en praten......
Patrick ziet alles, is vasthoudend in het achterhalen van jouw waarheid en is als zodanig voor mij een vriend en maatje voor het leven geworden. We hebben vaak hele diepe, emotionele gesprekken en noemen elkaar broer en zus.
Voor Patrick is de ontmoeting met mij ook niet zonder gevolgen gebleven. Hij heeft destijds onder dramatische omstandigheden zijn werkzaamheden in Amerika abrupt gestopt, en oefent sindsdien zijn vak niet meer uit. De ontmoeting met mij heeft hem gestimuleerd om zijn vak weer op te pakken, en zijn kennis ook ter beschikking te stellen van de T-community.
Als je iets wilt weten op het gebied van haar, kleding of make-up kun je hem emailen op het volgende email adres: P.Schuurman@home.nl. Het kan handig zijn een fotootje mee te sturen. Zijn telefonische en schriftelijke adviezen zijn gratis.
Heel veel liefs,
Jolanda(M)
Hij zag me al maanden lopen
rondom mijn benedenappartement.
Vaak zat hij stil te hopen:
"hoe help ik toch die verklede vent?"
Op een dag dacht hij: "ik ga er voor"
en belde me op voor een praatje.
Sindsdien is mijn leven verrijkt door
een vriend, een broer en een maatje.
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: JolandaM op 2002-02-04 10:12 ]</font>
Patrick
Moderator: Moderators
Hoi lieverd...
Zou je dat nou echt laten staan, dat telefoonnummer, of lijkt het handiger met al die meelezers van onzeker allooi het toch maar te reduceren tot een e-mailadres??
Komt het contact wat "geregistreerder" tot stand...
Liefs,
Iloontje
(die er verder over zwijgt, want ze gaat binnenkort kennismaken met dit fenomeen)
Zou je dat nou echt laten staan, dat telefoonnummer, of lijkt het handiger met al die meelezers van onzeker allooi het toch maar te reduceren tot een e-mailadres??
Komt het contact wat "geregistreerder" tot stand...
Liefs,
Iloontje
(die er verder over zwijgt, want ze gaat binnenkort kennismaken met dit fenomeen
)Je hebt gelijk..... Patrick wilde het echter zelf zo. 'k Heb het toch maar weggehaald.Zou je dat nou echt laten staan, dat telefoonnummer, of lijkt het handiger met al die meelezers van onzeker allooi het toch maar te reduceren tot een e-mailadres??
Komt het contact wat "geregistreerder" tot stand...
Tot donderdag!
Liefs,
Jolanda(M)
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: JolandaM op 2002-02-04 10:14 ]</font>
Hoi lieverd,
Ik heb een grote auto hoor, maar alle produkten die ik dagelijks gebruik... Weet je dat wel zeker 
???
Maar reken maar dat het een top dag wordt... voor ons dan he... Kijk... die twee mannen zullen het al moeilijk zat met ons hebben
Maar voor die pizzaboer wordt het een tobdag als 'ie niet aardig is en minstens 10 keer buigt met een beleefd en onderdanig... zeker dames, hadden de dames misschien nog iets willen gebruiken, misschien mag ik de dames wellicht een digestief van het huis aanbieden???
Iloontje heeft er zin in... ach... ze heeft al zoveel honden afgericht Moet dit ook lukken...
De laatste die haar probeerde aan te vallen en te bijten (een volwassen Duitse herder die al drie andere slachtoffers gemaakt heeft...) had na een welgerichte schop onder de onderkaak zoiets van... wat een feeks... die kan ik maar beter niet onderschatten
Toen baassie 'm riep kwam 'ie onderdanig naar mij
Dusse... pizzaman... trek je beste pakje maar vast aan... we komen...
It's pay-day
Liefs,
Ilona
(die het in de praktijk, gegeven haar toch wel deftige opvoeding, vermoedelijk iets rustiger gaat aanpakken... maar goed... zoals zovaak is de voorpret ook al het genieten waard)
Ik heb een grote auto hoor, maar alle produkten die ik dagelijks gebruik...
Weet je dat wel zeker ???Maar reken maar dat het een top dag wordt... voor ons dan he... Kijk... die twee mannen zullen het al moeilijk zat met ons hebben
Maar voor die pizzaboer wordt het een tobdag als 'ie niet aardig is en minstens 10 keer buigt met een beleefd en onderdanig... zeker dames, hadden de dames misschien nog iets willen gebruiken, misschien mag ik de dames wellicht een digestief van het huis aanbieden???
Iloontje heeft er zin in... ach... ze heeft al zoveel honden afgericht
Moet dit ook lukken...De laatste die haar probeerde aan te vallen en te bijten (een volwassen Duitse herder die al drie andere slachtoffers gemaakt heeft...) had na een welgerichte schop onder de onderkaak zoiets van... wat een feeks... die kan ik maar beter niet onderschatten
Toen baassie 'm riep kwam 'ie onderdanig naar mij Dusse... pizzaman... trek je beste pakje maar vast aan... we komen...
It's pay-day
Liefs,
Ilona
(die het in de praktijk, gegeven haar toch wel deftige opvoeding, vermoedelijk iets rustiger gaat aanpakken... maar goed... zoals zovaak is de voorpret ook al het genieten waard
)Everybody 's free... to feel good
Hoi Nathalie,
Ik ken je nog steeds niet goed genoeg om in te schatten hoe je dit commentaar "goh, onbaatzuchtige mensen bestaan dus nog steeds" of zoiets (te lui om te quoten) precies bedoelt... En ik ga er maar vanuit dat je nieuwe onderschrift in dit verband toeval is...
Nou zou ik het gewoon kunnen laten rusten, maar je kent me wel een beetje he? Weet je... ik proef soms een cynisme in je reacties dat er vroeger niet was... Kijk, je kon altijd al sarcastisch uit de hoek komen... Maar dit is dus iets anders...
Er klinkt iets in door van een diepe teleurstelling in de "mensheid in het algemeen en in deze community in het bijzonder"...
Ik kan je in elk geval een beetje opvrolijken... Ja, er bestaan onbaatzuchtige mensen, nog steeds... En ik weet in elk geval dat die zich zeker in het TS-wereldje ook gewoon hard voor elkaar maken. Recent hoorde ik de stelling: we zijn geen lotgenoten, maar bondgenoten... En zo ervaar ik het dus ook echt... oprechte interesse en betrokkenheid bij elkaar. Elkaar op weg helpen als het nodig is, zonder tegenprestatie te accepteren, laat staan te vragen. Misschien heeft dat iets te maken met het collectieve besef van "moeten". Er is geen keus... als je vrouw bent, ga je dus ook als vrouw boodschappen halen, naar de huisarts, naar je werk, naar een feestje... Het is geen "verkleden" waar je met de nodige voorpret tegenaan kijkt, integendeel... in die gevallen waarin je je nog als man "moet" presenteren, voel je je ongelukkig en niet op je gemak... Maar natuurlijk heb je, zeker in de beginfase, dezelfde onwennigheid en angst als een TV die voor het eerst over straat gaat... Alleen... voor haar is het een keus, voor ons niet.
Misschien dat een dergelijk besef, een soort van collectieve drempel waarover je dus gewoon heen moet (en dit is dus maar één van die drempels) een zekere solidariteit kweekt... en misschien is het ook wel gewoon een vrouwelijke eigenschap... Hoewel... ik ben ook ridderlijk en met alle egards begeleid naar m'n intake-gesprek, dus het blijft niet beperkt tot de TS-wereld in enge zin...
Maar daar gaat het in dit verband niet zo om... 't Gaat nou meer om jouw reactie... Kun je eens proberen aan te geven op welke manier we je weer een beetje kunnen helpen de vrolijke, oude en vertrouwde Nathalie te worden... altijd goed voor een geintje, sarcastisch, scherp, maar een beetje minder cynisch...
Enne Patrick... ik heb 'm even aan de telefoon gehad via Jolanda... enne... ik weet het nu al... is gewoon een scheetje...
Liefs,
Ilona
Ik ken je nog steeds niet goed genoeg om in te schatten hoe je dit commentaar "goh, onbaatzuchtige mensen bestaan dus nog steeds" of zoiets (te lui om te quoten)
precies bedoelt... En ik ga er maar vanuit dat je nieuwe onderschrift in dit verband toeval is...Nou zou ik het gewoon kunnen laten rusten, maar je kent me wel een beetje he? Weet je... ik proef soms een cynisme in je reacties dat er vroeger niet was... Kijk, je kon altijd al sarcastisch uit de hoek komen
... Maar dit is dus iets anders...Er klinkt iets in door van een diepe teleurstelling in de "mensheid in het algemeen en in deze community in het bijzonder"...
Ik kan je in elk geval een beetje opvrolijken... Ja, er bestaan onbaatzuchtige mensen, nog steeds... En ik weet in elk geval dat die zich zeker in het TS-wereldje ook gewoon hard voor elkaar maken. Recent hoorde ik de stelling: we zijn geen lotgenoten, maar bondgenoten... En zo ervaar ik het dus ook echt... oprechte interesse en betrokkenheid bij elkaar. Elkaar op weg helpen als het nodig is, zonder tegenprestatie te accepteren, laat staan te vragen. Misschien heeft dat iets te maken met het collectieve besef van "moeten". Er is geen keus... als je vrouw bent, ga je dus ook als vrouw boodschappen halen, naar de huisarts, naar je werk, naar een feestje... Het is geen "verkleden" waar je met de nodige voorpret tegenaan kijkt, integendeel... in die gevallen waarin je je nog als man "moet" presenteren, voel je je ongelukkig en niet op je gemak... Maar natuurlijk heb je, zeker in de beginfase, dezelfde onwennigheid en angst als een TV die voor het eerst over straat gaat... Alleen... voor haar is het een keus, voor ons niet.
Misschien dat een dergelijk besef, een soort van collectieve drempel waarover je dus gewoon heen moet (en dit is dus maar één van die drempels) een zekere solidariteit kweekt... en misschien is het ook wel gewoon een vrouwelijke eigenschap
... Hoewel... ik ben ook ridderlijk en met alle egards begeleid naar m'n intake-gesprek, dus het blijft niet beperkt tot de TS-wereld in enge zin...Maar daar gaat het in dit verband niet zo om... 't Gaat nou meer om jouw reactie... Kun je eens proberen aan te geven op welke manier we je weer een beetje kunnen helpen de vrolijke, oude en vertrouwde Nathalie te worden... altijd goed voor een geintje, sarcastisch, scherp, maar een beetje minder cynisch...
Enne Patrick... ik heb 'm even aan de telefoon gehad via Jolanda... enne... ik weet het nu al... is gewoon een scheetje...
Liefs,
Ilona
Hoi Ilona,
Je hebt een hele grote hondenbak, dus mik al je spulletjes maar achterin. Maar pas op..... Patrick is zeer kritisch, en ik weet zeker dat jeminstens de helft kunt weggooien....
Ik ben benieuwd of je hem na de ontmoeting nog een scheetje vindt
Tot donderdag (en rijd voorzichtig).
Liefs,
Jolanda(M)
_________________
Ik ademde een lied, hoog in de lucht.
Ik viel ter aarde, ik nam een vlucht;.....
En het lied, van einde tot begin
Vond ik terug in het hart van een vriendin.
Je hebt een hele grote hondenbak, dus mik al je spulletjes maar achterin. Maar pas op..... Patrick is zeer kritisch, en ik weet zeker dat jeminstens de helft kunt weggooien....
Ik ben benieuwd of je hem na de ontmoeting nog een scheetje vindt
Tot donderdag (en rijd voorzichtig).
Liefs,
Jolanda(M)
_________________
Ik ademde een lied, hoog in de lucht.
Ik viel ter aarde, ik nam een vlucht;.....
En het lied, van einde tot begin
Vond ik terug in het hart van een vriendin.
Nou Jolanda...
Ja dus... maar dat heb je wel gemerkt he???
Het is een scheetje, en echt niet alleen om de dingen die 'ie over mij zei... hoewel ik die straks aan m'n dagboek toe ga vertrouwen om terug te lezen op momenten dat ik het ff krap heb...
Maar belangrijker nog is... het is een echte vriend van je... die oprecht het beste met je voorheeft... wees daar nou maar heeeeeeel zuinig op... en je weet het... luisteren he... want vanaf nu zit je dus gewoon klem tussen die twee best wel lieve, maar daarom niet minder stevige bitchen
Nou, de honden zijn gevoerd en uitgelaten... ik heb nog ff zitten nadenken en nou ga ik dus echt ff pitten...
Liefs,
Ilona
Ja dus... maar dat heb je wel gemerkt he???
Het is een scheetje, en echt niet alleen om de dingen die 'ie over mij zei... hoewel ik die straks aan m'n dagboek toe ga vertrouwen om terug te lezen op momenten dat ik het ff krap heb...
Maar belangrijker nog is... het is een echte vriend van je... die oprecht het beste met je voorheeft... wees daar nou maar heeeeeeel zuinig op... en je weet het... luisteren he... want vanaf nu zit je dus gewoon klem tussen die twee best wel lieve, maar daarom niet minder stevige bitchen
Nou, de honden zijn gevoerd en uitgelaten... ik heb nog ff zitten nadenken en nou ga ik dus echt ff pitten...
Liefs,
Ilona
Everybody 's free... to feel good