wat adviseer ik mijn vriendin?

[bezorgde vriendin]

hoi hoi

Het is misschien een beetje raar dat ik hier nu een vraag ga stellen maar het houdt me erg bezig. Het zit namelijk zo, een hele goede vriendin van mij heeft sinds kort een hele leuke jongen ontmoet. Maar eigenlijk al bij de 1e date heeft hij eerlijk bekend wel eens vrouwen kleding aan te trekken. Hij vertelde dat hij het erg moeilijk mee had en dat ie het vreselijk vondt om te doen. Hij schaamde zich er enorm voor maar als hij zich niet prettig voelde kreeg hij de drang om het te doen. Hij wordt er verder niet opgewonden van maar het geeft hem een fijn gevoel.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het nog niet had meegemaakt in mijn omgeving en die vriendin van mij dus ook niet. We schrokken er allebei enorm van. Gelukkig vondt hij het niet erg als ze er met mij over zou praten, verder weet dus niemand dit. Nu vraagt ze natuurlijk aan mij advies waardoor ik er ook wakker van lig en erg nieuwsgierig ben naar ervaringen van andere.
Kan iemand mij er iets meer over vertellen, alles wat ik tot nu toe heb gelezen gaat over mannen die zich er erg prettig bij voelen en vaak vrouwen kleding dragen, dus dat is niet echt te vergelijken denk ik.
Ik weet dat het geen ziekte is, maar kan het naar aanleiding zijn van een trauma of iets dergelijks of is het juist andersom. Is het een probleem omdat hij zich zo verzet?
Mijn vriendin weet dus ook nog niet of ze het aan kan om een relatie met hem aan te gaan, heeft er iemand tips om hiermee om te gaan?
En is er een kans dat het zich nog uitgroeid zeg maar, dat hij zich vaker zal verkleden als zij eenmaal zegt dat ze er oke mee is?

Ik hoop dat iemand mij kan helpen, zodat ik dat ook voor haar kan doen.
Alvast bedankt
xxx

[Irene]

Hallo Bezorgde vriendin,

Het klinkt allemaal heel erg normaal voor mij. Vooral in het begin als de persoon in kwestie zichzelf nog niet heeft geaccepteerd in zijn/haar vrouwenrol is het heel gebruikelijk dat dat gepaard gaat met schaamte gevoelens en depressies. Het is erg goed dat dat het in de begin van de relatie al is verteld, want dat betekent dat er sprake is van een groot vertrouwen dat dan ook niet beschaamd mag worden.
Of je vriendin hiermee verder wil of kan, moet zij uiteraard zelf bepalen, die beslissing kan niemand voor haar nemen. Het is in eerste instantie natuurlijk ook niet haar probleem. Hij zal zich eerst zelf moeten accepteren, en daar kan ze hem misschien wel bij helpen als ze dat wil.
Er zijn genoeg voorbeelden van stellen die er heel positief mee omgaan. Partners die hun partner zowel als vriend als vriendin kunnen zien. Lekker shoppen met je vriendin en toch weer thuiskomen met je vriend (the best of both worlds). Niet iedere vrouw kan dit echter opbrengen en heeft er moeite mee dat die leuke gozer die ze aan de haak heeft geslagen zo af en toe (of vaak) haar vriendin wil zijn.
Op je vraag of het omkleden frequenter wordt als ze hem daarin aanmoedigd kan ik alleen maar een vermoeden uitspreken dat dat zo is, want daarvoor heb ik te weinig achtergrond informatie. Overgaan zal het nooit, verdringen kun je het best lang, maar uiteindelijk komt het verlangen toch weer bovendrijven. Ik voel me er persoonlijk veel beter bij sinds ik mezelf heb geaccepteerd.

Irene

[Bea-Smit.]

Hallo bezorgde vriendin,

Ik sluit mij bij het verhaal van Irene aan.
Wel ik zelf doe al vanaf mijn jeugd aan travestie. De ene keer wil ik graag altijd vrouw zijn en daarna kan het zijn dat ik in weken geen vrouwenkleren draag.
Er zijn zoveel verschillen dat het moeilijk is om jullie te adviseren.
Wel kan ik zeggen dat mijn vriendin mij af en toe zegt ga je nu maar lekker omkleden en dan hebben we het daarna veel gezelliger. Maar voor mij is het dan ook duidelijk dat ik man blijf en daarnaast ook van het vrouw zijn geniet.
Ook zal de jongen voor zichzelf uit moeten maken wat hij is. Blijft hij man met een voorkeur voor vrouwenkleding of wil hij zelf ook vrouw worden.
Blijft hij man dan kunnen jullie (ja jij zelf ook ) genieten van veel dingen samen doen. Een van mijn vriendinnen 'die niet weet dat ik een trav ben' zei altijd wat is het leuk om met jouw te winkelen. Je hebt een goede smaak en kunt ook goed adviseren. En daar kun jij dus ook van profiteren/genieten.

Groetjes Bea.
PS misschien een bezoekje aan een TenT????

[Wendy S]

Als ik het zo lees dan denk ik meteen aan 2 dingen:

Borderline.
Mensen met borderline-syndroom twijfelen wel eens aan hun identiteit.(De ergst mogelijke identiteits crisis heet "transsexualiteit")

Transsexualiteit. Maar die diagnose kan alleen door de persoon in kwestie gesteld worden. Een bittere strijd met als uiteindelijk resultaat een beter leven.
Niemand wil transsexueel zijn, een keus heb je echter niet als het zo is. Het leven, dat achteraf nep was, stort in. Daarna bouw je je leven opnieuw op. Zwaar werk, maar ook spannend en avontuurlijk.

Ik ben zelf een vrouw met een transsexueel verleden. Nu, anderhalf jaar na de operatie, ben ik een half jaar gelukkig getrouwd en ben ik een nieuwe carière aan het uitstippelen. Maar het belangrijkste is dat ik als vrouw veel gelukkiger ben en veel meer voldoening uit het leven haal dan ik in m'n mannenrol ooit kon.

Als het transsexualiteit is, dan hoeft niemand iets te doen. Het proces is dan onafwendbaar en niemand ontkomt er aan. Transsexualiteit is geen keuze, het overkomt je. En neem het "sex" in het woord niet te lettelijk. Transsexualiteit heeft niet primair met sex te maken, maar met identiteit.

Rustig aan daar... Op dit moment kan niemand met zekerheid stellen wat er aan de hand is. Behalve dan dat er een crisis is. Maar daar iedere crisis een groeiproces is, wint uiteindelijk iedereen.

Liefs, Wendy.

[Irene]

Sorry Wendy,

Ik sluit niet uit dat je gelijk hebt hoor, maar het is wel een erg drastische conclusie die je trekt met zo weinig informatie. Ik geloof ook niet dat het veel nut heeft mensen de stuipen op het lijf te jagen


Irene

[isabel]

Beste lezers,

Vanuit mijn werkveld in de ggz vind ik het belangrijk om de gestelde vraag en daarbij beschreven situatie toch anders te belichten. Vooral wil ik de vraagsteller enigszins geruststellen.

Wendy spreekt direct over diverse ernstige psychiatrische diagnoses, die geheel niet kunnen worden afgeleid uit de beschikbare informatie. Een "crisis" op zich is al een zeer vergaand en in deze ongepast oordeel.

Uit de informatie van de bezorgde vriendin komt naar voren dat de betreffende man de behoefte heeft om zich zo nu en dan als vrouw te presenteren, hetgeen op zich helemaal geen psychiatrische problematiek hoeft aan te duiden! Zolang degene die met deze gevoelens worstelt niet ernstig daaronder lijdt, in de zin van ernstige beperkingen ondervinden in het eigen functioneren (sociaal / beroepsmatig / overig), is er in dat opzicht geheel geen sprake van een psychiatrische stoornis!

Sowieso hoeft dit een relatie niet in de weg te staan, met name gezien de mooie open communicatie, terwijl zij elkaar blijkbaar kort kennen. Het is belangrijk om het er samen duidelijk over te hebben, samen in te schatten in welke mate dit een rol speelt in het dagelijks leven en te bepalen of je hiermee goed kunt omgaan.


isabel

[Chantal C.]

Als het transsexualiteit is, dan hoeft niemand iets te doen. Het proces is dan onafwendbaar en niemand ontkomt er aan. Transsexualiteit is geen keuze, het overkomt je. En neem het "sex" in het woord niet te lettelijk. Transsexualiteit heeft niet primair met sex te maken, maar met identiteit.

Daarom schrijf je ook transseksualiteit... Sekse -> identiteit...

[Lisa met een S]

Ten eerste ben ik geheel met Isabel en Irene eens dat er geen enkele aanleiding is om er vanuit te gaan dat de persoon hier meer is dan een travestiet. Wat hier wordt geschreven is erg herkenbaar voor mij.

En ook ik kan alleen maar antwoorden uit mijn eigen ervaring; wel kan ik zeggen dat wanneer ik mijn ervaringen deel met andere ze zeggen dat het ook bij hun zo gaat: toen ik mijn travestie 'stiekum' moest oefenen, pakte ik elke gelegenheid aan om mij om te kleden. En toen het eindelijk niet meer stiekum hoefde, heb ik een poosje mij heel veel omgekleed. Maar na verloop van tijd werd het steeds minder, en nu doe ik het eigenlijk heel weinig; soms maanden niet. Ik laat gelegenheden voorbij gaan omdat ik gewoon geen zin heb in 'het gedoe'. Maar ik denk ook dat het nooit geheel verdwijnt. Ook al in de perioden dat ik het niet doe, denk ik vaak over travestie.

Het was in het begin moeilijk voor mijn vrouw, maar nu heeft ze er geen probleem mee -- soms zelfs een beetje plezier in . Wij kunnen in ieder geval er goed om lachen.

Lisa

[Wendy S]

Transsexualiteit. Maar die diagnose kan alleen door de persoon in kwestie gesteld worden.

Rustig aan daar... Op dit moment kan niemand met zekerheid stellen wat er aan de hand is. Behalve dan dat er een crisis is. Maar daar iedere crisis een groeiproces is, wint uiteindelijk iedereen.

Liefs, Wendy.

Misschien hebben jullie deze stukjes van mijn berichtje gemist.

De rest is pure realiteit.

Liefs, Wendy.

[dhiamara]

Namasté Wendy

Gelukkig heb je de laatste regel nog even naar voren gebracht. Denk dat dit wel goed is geweest voor de bezorgde vriendin. Persoonlijk zou ik mij het ape - lazerus schrikken als ik alleen op de eerste tekst van jou zou reageren. De vriendin heeft de moeite genomen om op het internet te kijken wat eventueel travestie zou kunnen betekenen. Op zich heeft zij daar nu al wat moeilijkheden mee en dan krijgt zij jou posting met daarin twee ernstige crisissen. Borderline en transsexualiteit. Dus je maakt de verwarring des te groter door ook nog Borderline er bij te slepen. Alhoewel borderline ook een identiteitsstoornis is denk ik dat je naar aanleiding van de tread hier behoorlijk de plank mis slaat. Persoonlijk denk ik dat er dan wel veel en veel meer problemen in het stukje stonden.

Sorry hoor maar ik heb een borderliner in mijn vriendinnenkring dus ik herken dit totaal niet in dit stukje.

[Wendy S]

Lieve Dhiamara,

Het lijkt me logisch aan te nemen dat ik geen diagnose kan en mag stellen. Dat zou dom en potentieel gevaarlijk zijn.
Wat ik over borderline zei is slechts één van de mogelijke kenmerken die een borderline patiënt zou kunnen hebben. Borderline is niet zomaar iets, ik ken de diagnose en zal die nooit zomaar eventjes op iemand plakken.

Een diagnose of een oordeel heb ik niet geveld, want dat is aan de hand van wat de bezorgde vriendin schreef sowieso onmogelijk.
Wat dat betreft slaat het volgende dan ook niet op mijn reactie, maar op een verkeerde interpretatie na onzorgvuldig LEZEN van zowel het oorspronkelijke bericht als mijn reactie: [Uit de informatie van de bezorgde vriendin komt naar voren dat de betreffende man de behoefte heeft om zich zo nu en dan als vrouw te presenteren, hetgeen op zich helemaal geen psychiatrische problematiek hoeft aan te duiden!] Het "zo nu en dan" word niet als zodanig door de bezorgde vriendin genoemd. Ook stelt de vriendin dat het een dwangmatig iets is en niet iets dat de man in kwestie leuk vind of graag doet. Doe je boeken dicht en analyseer eens absoluut. Er worden zóveel verkeerde diagnoses gesteld, en daaruit volgend levens verwoest, door psychiaters en psychologen die simpelweg niet opletten of hun emoties resulterend uit hun eigen verleden te veel de overhand laten voeren. Meneer A. Campo mag daarin een schoolvoorbeeld genoemd worden. (Geef de trans een "zombie-pil" en het probleem is opgelost, want de trans klaagt niet meer. Gek hè?)

Wat me wel opviel was dit:[Hij vertelde dat hij het erg moeilijk mee had en dat ie het vreselijk vondt om te doen. Hij schaamde zich er enorm voor maar als hij zich niet prettig voelde kreeg hij de drang om het te doen. Hij wordt er verder niet opgewonden van maar het geeft hem een fijn gevoel. / Kan iemand mij er iets meer over vertellen, alles wat ik tot nu toe heb gelezen gaat over mannen die zich er erg prettig bij voelen en vaak vrouwen kleding dragen, dus dat is niet echt te vergelijken denk ik. ]

Ik denk dat de opmerkingen over paniek zaaien nog meer zeggen dan het zich laat aanzien. A: Men heeft niet goed gelezen. B: Het suggereert dat de bezorgde vriendin onderschat word wbt haar intellectualiteit. Er staat gewoon mogelijke stof tot nadenken in ABN.

Om eventuele verdere verwarring te voorkomen; wat ik schreef is puur en alleen een opsomming van 2 eventuele mogelijkheden.(Tussen de andere reacties. Ik ben nooit travestiet geweest en heb er te weinig over gelezen en/of gepraat en ga daar dus ook geen uitspraken over doen.)
Het is stof om desgewenst mee te nemen in een denkproces.
Degene die klakkeloos alles wat ze op het internet leest als waarheid voor haar persoonlijk aanneemt, zou eens een bezoekje aan de huisarts moeten overwegen.

Maar goed, iedereen hier kan lezen, schrijven en in ieder geval een beetje met een computer overweg dus lijkt het me dat er genoeg verstand aanwezig is om te begrijpen wat ik schrijf. Tenzij men niet nauwkeurig leest. Want als men willekeurig wat kreten uit de tekst vist dan is er inderdaad een voedingsbodem voor paniek.(een bekende tactiek , veelvuldig misbruikt door de politiek en de religieuze bewegingen)

Maar ik onderschat de leden hier beslist niet en dus ga ik er van uit dat het met de paniek wel zal meevallen.

Liefs, Wendy.

[isabel]

Wat dat betreft slaat het volgende dan ook niet op mijn reactie, maar op een verkeerde interpretatie na onzorgvuldig LEZEN van zowel het oorspronkelijke bericht als mijn reactie: [Uit de informatie van de bezorgde vriendin komt naar voren dat de betreffende man de behoefte heeft om zich zo nu en dan als vrouw te presenteren, hetgeen op zich helemaal geen psychiatrische problematiek hoeft aan te duiden!] Het "zo nu en dan" word niet als zodanig door de bezorgde vriendin genoemd.

zorgvuldig lezen:

... eigenlijk al bij de 1e date heeft hij eerlijk bekend wel eens vrouwen kleding aan te trekken....

[isabel]

Ook stelt de vriendin dat het een dwangmatig iets is en niet iets dat de man in kwestie leuk vind of graag doet.

Ook voor de omschrijving waarop je bovenstaande baseert:

Hij vertelde dat hij het erg moeilijk mee had en dat ie het vreselijk vondt om te doen. Hij schaamde zich er enorm voor maar als hij zich niet prettig voelde kreeg hij de drang om het te doen. Hij wordt er verder niet opgewonden van maar het geeft hem een fijn gevoel.

geldt weer:

hetgeen op zich helemaal geen psychiatrische problematiek hoeft aan te duiden! Zolang degene die met deze gevoelens worstelt niet ernstig daaronder lijdt, in de zin van ernstige beperkingen ondervinden in het eigen functioneren (sociaal / beroepsmatig / overig), is er in dat opzicht geheel geen sprake van een psychiatrische stoornis!

[isabel]

Beste Wendy,

Ik vind het erg positief dat je een en ander in je laatste berichtje nuanceert en de eigenlijke bedoeling van je eerste reactie toelicht. Sowieso het feit dat je de bezorgde vriendin wilt helpen door mee te denken verdient waardering en verdient dus vooral géén negativiteit.

Bovenstaand wil ik je slechts duidelijker aangeven wat ik bedoelde in mijn oorspronkelijke belichting van de situatie. Over verschillende interpretatie, negatieve cognities, projectie, suggestie en taalgebruik wil ik me geheel niet uitlaten.

-x-

isa

[Wendy S]

Lieve Isabel,

Bedankt voor je positieve reactie.

Ik denk dat we in feite in dezelfde richting denken. Zo te lezen komen we er wel met z'n allen en kan de dynamiek tussen ons tot behoorlijk positieve resultaten leiden.

Liefs, Wendy.