Terug
Geplaatst: vr dec 22, 2006 21:48
Inmiddels na bijna een jaar vol avonturen en ellende ben ik weer terug, op de plek waar ik thuis hoor.
Ik heb er tegen gevochten tegen het anders zijn, maar dat heeft mij duidelijk opgebroken, ik probeerde me er niet veel van aan te trekken, en kleedde me erg vrouwelijk, tot ik na een paar maanden op een avond in elkaar stortte van ellende vanaf die dag durf ik toe te geven dat ik me een man voel. Die avond heb ik lopen huilen en heb ik tegen mezelf gezegd dit werkt ook niet, ik heb me daarna omgekleed daarna ben ik naar beneden gegaan en heb een vuilniszak gepakt en alles wat me te vrouwelijk was heb ik in een grote zak gegooid, om vervolgens nooit meer aan te trekken.
Mezelf leren accepteren zal nog wel even duren, inmiddels weet ik dat ik gewoon een man ben van binnen, en dat ik daar niet meer om heen kan, ik zal voor de rest van mijn leven zo zijn besef ik, en je kan niet tegen de natuur in gaan vechten dat werkt averechts.
Mijn keuze om me net iets anders te gaan kleden heeft denk ik wel rampzalige gevolgen gehad zo ziet niemand mij meer staan in de klas, ik zit nog op school, maar ja het maakt me allemaal niet meer uit, ik wil mezelf kunnen zijn, en zoals ik nu ben, ben ik hard op weg mezelf te kunnen zijn en te leren over mezelf.
Inmiddels heb ik ook een andere naam, Sam, voorheen heete ik Sasha, maar die naam kan ik niet meer zien of luchten.
En hier voel ik me thuis onder mijn eigen mensen.
Ik heb er tegen gevochten tegen het anders zijn, maar dat heeft mij duidelijk opgebroken, ik probeerde me er niet veel van aan te trekken, en kleedde me erg vrouwelijk, tot ik na een paar maanden op een avond in elkaar stortte van ellende vanaf die dag durf ik toe te geven dat ik me een man voel. Die avond heb ik lopen huilen en heb ik tegen mezelf gezegd dit werkt ook niet, ik heb me daarna omgekleed daarna ben ik naar beneden gegaan en heb een vuilniszak gepakt en alles wat me te vrouwelijk was heb ik in een grote zak gegooid, om vervolgens nooit meer aan te trekken.
Mezelf leren accepteren zal nog wel even duren, inmiddels weet ik dat ik gewoon een man ben van binnen, en dat ik daar niet meer om heen kan, ik zal voor de rest van mijn leven zo zijn besef ik, en je kan niet tegen de natuur in gaan vechten dat werkt averechts.
Mijn keuze om me net iets anders te gaan kleden heeft denk ik wel rampzalige gevolgen gehad zo ziet niemand mij meer staan in de klas, ik zit nog op school, maar ja het maakt me allemaal niet meer uit, ik wil mezelf kunnen zijn, en zoals ik nu ben, ben ik hard op weg mezelf te kunnen zijn en te leren over mezelf.
Inmiddels heb ik ook een andere naam, Sam, voorheen heete ik Sasha, maar die naam kan ik niet meer zien of luchten.
En hier voel ik me thuis onder mijn eigen mensen.