Na mijn voorstel rondje hier Anna stelt zich voor.... Begin ik in dit deel mijn vertelling over de wijze waarop mijn vrouwelijke kant Anna onderdeel wordt van mijn leven.
Mijn vrouwelijke expressie een combinatie van man- en vrouw-zijn, dit betekent dat ik me niet verkleed als vrouw, maar me op een vrouwelijke manier kleed. Misschien dat dit anders wordt in de toekomst, maar momenteel voel ik daar geen behoefte toe. Mijn stijl is vrouwelijk-stoer oftewel hoge laarzen, korte rokjes en jasjes in army kleuren… en verder ben ik dol op mijn lange zwarte leren jas voor een Matrix look. De stijl die mijn avatar toont is dus een beetje de stijl zoals ik mezelf ook graag uitdruk in de werkelijkheid.
Dit nieuwe element in mijn leven zorgt ook voor een aantal zaken waardoor ik innerlijk groei, met name de durf om mijzelf te tonen zoals ik ben, iets wat ik nooit heb gedaan. Ik was altijd heel erg bang om veroordeeld te worden door anderen, zodat ik me meestal maar zo onopvallend mogelijk verpakte. Ik speelde de rol die anderen van mij verwachten en had niet de durf om zelf mijn rollen te kiezen die bij mij hoorden op dat moment.
Mijn vrouwelijke kant heb ik de naam Anna gegeven, het is maar een naampje voor mij, aangezien ik me geen man en geen vrouw voel, of misschien eigenlijk juist wel beiden… het zijn enkel labeltjes voor een stukje van mijn innerlijk. Ik speel met mijn identiteit en dat voelt goed voor me, en dat is voor mij de belangrijkste graadmeter. Geen vastgeroeste rollen, maar vrijelijk spelen met wie ik ben, oftewel vrijelijk gebruik van elke Ego rol die in mij aanwezig is.
De acceptatie van mijn innerlijke vrouwzijn betekent dat ik over een aantal geestelijke drempels heen moet, tegen mijzelf zeg ik dan “hup, van de hoge duikplank”. Het accepteren dat ik ben zoals ik ben was mijn eerste stap, maar daarna kwam de stap naar de buitenwereld. Over die buitenwereld wil ik hier gaan schrijven. Het onderwerp heet “Op hoge hakken door het grind” omdat ik dit een mooie symboliek vind voor waar ik mee bezig ben. Wanneer je op hoge hakken door het grind loopt gaat dat niet makkelijk, maar wat nog meer speelt is dat je aanwezigheid verraden wordt door het knisperen van het grind. Niet voor niks dat veel landelijke woningen een grindpad hebben om te weten of er mensen aankomen.
Per ervaring zal ik een berichtje aan dit topic toevoegen om jullie met mij mee op pad te nemen door het grind… ik wens jullie alvast veel leesplezier.
Op hoge hakken door het grind
Moderator: Moderators
Op hoge hakken door het grind
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
Mijn vriendin
Als eerste wilde ik mijn vriendin op correcte wijze mijn innerlijke roerselen voorleggen. In een gesprek vertelde ik haar over het feit dat ik mij graag vrouwelijk wilde kleden. Ze was niet echt verbaasd (ze kent me al bijna 20 jaar), maar had geen idee hoe ze zou reageren als ze me zo zou zien. Daarnaast vond ze het moeilijk als de buitenwereld hiervan zou weten en deze zouden gaan oordelen. In haar hoofd had ze ook een beeld van travestieten zoals die soms op televisie te zien zijn. In de meeste media uitingen is het een persiflage van de vrouw, waarin een man zich overdreven opmaakt en duidelijk te zien is dat het een man is die er probeert uit te zien als een vrouw. Dit beeld maakte dat ze haar reserves had en niet wist of ze me wel zo wilde zien.
Uiteindelijk hebben we besloten om toch maar de confrontatie met elkaar aan te gaan. Op een avond heb ik me gekleed en opgemaakt zoals ik het liefste mijzelf uit wanneer ik een avondje vrij heb en lekker thuis wil genieten op de bank. Met trillende benen ben ik naar beneden gegaan om haar voor het eerst in mijn leven te confronteren met mijn vrouwelijke expressie. Zij bleek net zo zenuwachtig, dus we waren op dat moment een mooi stel samen
... uiteindelijk stapte ik de woonkamer in en voor beiden viel een last van de schouders, het angstbeeld in haar hoofd verdween, en ze erkende dat er helemaal niks anders was... ze zag nog steeds gewoon wie ik ben, maar dan op een mooie manier. Lange tijd bleef ze me aanstaren om uiteindelijk te zeggen "ik voel me een beetje verliefd worden op je...".
De eerste stap was gezet... ik had de angst overwonnen om mijzelf aan een ander te tonen, over de angst om uitgelachen of veroordeeld te worden.
Het heeft mijn relatie met mijn vriendin sterk verbeterd, wanneer ik het vrouwelijke in mij toelaat voel ik me sterker en aantrekkelijker, iets waar ik altijd moeite mee gehad heb. Ik vond mijzelf vroeger onaantrekkelijk omdat ik nogal klein ben (1m70) en met kleine voeten (39/40), niet echt een mannelijke maat dus. Maar nu ben ik blij dat ik geen 1m90 ben met schoenmaat 45 (lastig schoenen kopen.... daarover later meer...).
Doordat ik me beter en aantrekkelijker voel stel ik me zachtmoediger op, ik laat meer de zachtheid aanwezig zijn in de relatie met mijn vriendin en laat ook meer mijn zorgzame kanten zien.
Als eerste wilde ik mijn vriendin op correcte wijze mijn innerlijke roerselen voorleggen. In een gesprek vertelde ik haar over het feit dat ik mij graag vrouwelijk wilde kleden. Ze was niet echt verbaasd (ze kent me al bijna 20 jaar), maar had geen idee hoe ze zou reageren als ze me zo zou zien. Daarnaast vond ze het moeilijk als de buitenwereld hiervan zou weten en deze zouden gaan oordelen. In haar hoofd had ze ook een beeld van travestieten zoals die soms op televisie te zien zijn. In de meeste media uitingen is het een persiflage van de vrouw, waarin een man zich overdreven opmaakt en duidelijk te zien is dat het een man is die er probeert uit te zien als een vrouw. Dit beeld maakte dat ze haar reserves had en niet wist of ze me wel zo wilde zien.
Uiteindelijk hebben we besloten om toch maar de confrontatie met elkaar aan te gaan. Op een avond heb ik me gekleed en opgemaakt zoals ik het liefste mijzelf uit wanneer ik een avondje vrij heb en lekker thuis wil genieten op de bank. Met trillende benen ben ik naar beneden gegaan om haar voor het eerst in mijn leven te confronteren met mijn vrouwelijke expressie. Zij bleek net zo zenuwachtig, dus we waren op dat moment een mooi stel samen
... uiteindelijk stapte ik de woonkamer in en voor beiden viel een last van de schouders, het angstbeeld in haar hoofd verdween, en ze erkende dat er helemaal niks anders was... ze zag nog steeds gewoon wie ik ben, maar dan op een mooie manier. Lange tijd bleef ze me aanstaren om uiteindelijk te zeggen "ik voel me een beetje verliefd worden op je...". De eerste stap was gezet... ik had de angst overwonnen om mijzelf aan een ander te tonen, over de angst om uitgelachen of veroordeeld te worden.
Het heeft mijn relatie met mijn vriendin sterk verbeterd, wanneer ik het vrouwelijke in mij toelaat voel ik me sterker en aantrekkelijker, iets waar ik altijd moeite mee gehad heb. Ik vond mijzelf vroeger onaantrekkelijk omdat ik nogal klein ben (1m70) en met kleine voeten (39/40), niet echt een mannelijke maat dus. Maar nu ben ik blij dat ik geen 1m90 ben met schoenmaat 45 (lastig schoenen kopen.... daarover later meer...).
Doordat ik me beter en aantrekkelijker voel stel ik me zachtmoediger op, ik laat meer de zachtheid aanwezig zijn in de relatie met mijn vriendin en laat ook meer mijn zorgzame kanten zien.
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
Een nieuwe garderobe
Ik vond het niet leuk om de kledingkast van mijn vriendin te plunderen, haar maat en stijl is anders dan die van mij, dus maakte ik me verantwoordelijk voor de aanschaf van een eigen garderobe. De gedachte echter aan het binnenstappen van een winkel en passen van dameskleding vond ik doodeng. Hoe moet ik dat nu weer doen?.....
Als eerste maar de makkelijke kleding zoals een jas en laarzen. Bij de schoenenreus ontdekte ik dat ik eindelijk keuze had uit een enorm assortiment. Waar ik normaliter als man keuze heb uit 4 paar schoenen in de maat 39/40 had ik ineens keuze uit voor mijn gevoel een oneindig aanbod. Het was rustig in de winkel dus kon ik op mijn gemak diverse laarzen passen. Af en toe was er een andere klant in de winkel, maar het leek wel of ze totaal in slaap waren, zodat niemand opkeek van het feit dat een man dameslaarzen stond te passen. Uiteindelijk een leuk paar zwarte hoge laarzen met veters gevonden, die ook onder een gewone broek niet misstaan. Een kleine overwinning was deze aankoop en gaf een goed gevoel dat ik de durf had om dit te doen...
Mijn jas kopen was heel makkelijk omdat de verkoper een kleine man was die begreep dat je als kleine man makkelijker een jas vindt in het dames rek. Altijd al was ik dol op lange leren jassen met ceintuur, hetgeen tevens afkleed
... deze aankoop was dus een makkie, en wederom een kledingstuk wat je ook als man gewoon kan dragen.
Het laatste deel van de garderobe werd alleen lastiger, namelijk rokken, jasjes en topjes... Nu heeft een vriendin van mij een winkel in het centrum, met heel veel leuke dameskleding. Maar ja... wil ik daar wat kopen dan moet ik toch wat uitleg aan haar geven. Regelmatig ben ik in haar winkel om een kop koffie te drinken, dus vertelde ik haar over mijn wensen... Haar reactie was wonderlijk, ze zei namelijk "oh... dat had ik wel van jou verwacht". Na sluitingstijd heeft ze mij 2 uur lang geholpen in het vinden van een geschikte outfit, waarna ik met een hele stapel kleding naar huis ging.
Nu is ze al zo dat als er nieuwe kleding binnengekomen is, ze aangeeft als er iets leuks bij zit wat bij mij zou passen. Ik ben haar erg dankbaar dat ze zo liefdevol en geduldig mij geholpen heeft... dikke knuffel voor haar.
Weer een stapje verder op het pad van durf en doen, iets wat voor mij heel nieuw aanvoelt. In het verleden liet ik veelal anderen beslissen wat ik zou doen, ik kon geen beslissingen nemen, en was veel te bang om de verkeerde beslissing te nemen. Mijn leven werd bepaald door anderen, en nu is er eindelijk de durf om zelf te bepalen, ook al loop je het risico dat anderen je daarvoor veroordelen.
Ik vond het niet leuk om de kledingkast van mijn vriendin te plunderen, haar maat en stijl is anders dan die van mij, dus maakte ik me verantwoordelijk voor de aanschaf van een eigen garderobe. De gedachte echter aan het binnenstappen van een winkel en passen van dameskleding vond ik doodeng. Hoe moet ik dat nu weer doen?.....
Als eerste maar de makkelijke kleding zoals een jas en laarzen. Bij de schoenenreus ontdekte ik dat ik eindelijk keuze had uit een enorm assortiment. Waar ik normaliter als man keuze heb uit 4 paar schoenen in de maat 39/40 had ik ineens keuze uit voor mijn gevoel een oneindig aanbod. Het was rustig in de winkel dus kon ik op mijn gemak diverse laarzen passen. Af en toe was er een andere klant in de winkel, maar het leek wel of ze totaal in slaap waren, zodat niemand opkeek van het feit dat een man dameslaarzen stond te passen. Uiteindelijk een leuk paar zwarte hoge laarzen met veters gevonden, die ook onder een gewone broek niet misstaan. Een kleine overwinning was deze aankoop en gaf een goed gevoel dat ik de durf had om dit te doen...
Mijn jas kopen was heel makkelijk omdat de verkoper een kleine man was die begreep dat je als kleine man makkelijker een jas vindt in het dames rek. Altijd al was ik dol op lange leren jassen met ceintuur, hetgeen tevens afkleed
... deze aankoop was dus een makkie, en wederom een kledingstuk wat je ook als man gewoon kan dragen.Het laatste deel van de garderobe werd alleen lastiger, namelijk rokken, jasjes en topjes... Nu heeft een vriendin van mij een winkel in het centrum, met heel veel leuke dameskleding. Maar ja... wil ik daar wat kopen dan moet ik toch wat uitleg aan haar geven. Regelmatig ben ik in haar winkel om een kop koffie te drinken, dus vertelde ik haar over mijn wensen... Haar reactie was wonderlijk, ze zei namelijk "oh... dat had ik wel van jou verwacht". Na sluitingstijd heeft ze mij 2 uur lang geholpen in het vinden van een geschikte outfit, waarna ik met een hele stapel kleding naar huis ging.
Nu is ze al zo dat als er nieuwe kleding binnengekomen is, ze aangeeft als er iets leuks bij zit wat bij mij zou passen. Ik ben haar erg dankbaar dat ze zo liefdevol en geduldig mij geholpen heeft... dikke knuffel voor haar.
Weer een stapje verder op het pad van durf en doen, iets wat voor mij heel nieuw aanvoelt. In het verleden liet ik veelal anderen beslissen wat ik zou doen, ik kon geen beslissingen nemen, en was veel te bang om de verkeerde beslissing te nemen. Mijn leven werd bepaald door anderen, en nu is er eindelijk de durf om zelf te bepalen, ook al loop je het risico dat anderen je daarvoor veroordelen.
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
Mijn ouders
Ik heb weinig geheimen voor mijn ouders en heb een goede band met ze. Dus ook dit deel vond ik belangrijk genoeg om met mijn ouders over te praten. Eigenlijk maakte ik me daar weinig zorgen over omdat ik weet dat mijn ouders zo min mogelijk oordelen en hun kinderen vrij laten om helemaal zichzelf te ontdekken en te zijn... iets wat ze zelf namelijk vroeger veel minder konden.
Het zal niet gauw voorkomen dat ik vrouwelijk gekleed naar hun toe ga, voor hun speel ik graag het rolletje "lieve zoon" Mijn ouders reageerden zoals verwacht heel gewoon op mijn mededelingen, ik geloof niet dat het ze echt verbaasde, ik denk dat ze me wel kennen. Het was wel grappig dat ze vertelden dat een kraamverzorgster mij zag en dacht dat ik een meisje was. Toen ze zeiden dat ik een jongentje was verbaasde haar dit zeer, omdat ze het nog nooit fout gezien had. Het kwam overigens wel vaker voor dat ik als kleuter voor meisje aangezien werd.
In de eerste klas van de lagere school wilde ik graag een punnikset met sinterklaas, maar durfde dit niet te vragen omdat het iets voor meisjes was. Maar mijn moeder wist dit en zorgde ervoor dat ik toch een punnikset kreeg. Samen met mijn broers (die bleken punniken ineens ook leuk te vinden ) heb ik meters afgepunnikt.
Mijn ouders hadden wel de vraag over of ik mij ook naar buiten zo zou willen kleden, en of je dat dan niet doet om de wereld te confronteren. Moeilijke vraag voor mij, zeker omdat ik daar nog niet aan toe ben, met name omdat ik bang ben voor de reacties. Ik heb er geen behoefte aan om uitgescholden of bespot te worden. Ik geloof niet dat als ik dat zou doen dit voortkomt uit mijn behoefte om anderen te shockeren, al zou dat in Veenendaal misschien geen gek idee zijn
Het is een onderwerp waar ik nog niet uit ben, liefste zou ik wel naar buiten kunnen op deze manier, maar wel in een omgeving waar ik me veilig voel, of waar gewoon geen mensen zijn. Daarnaast vind ik het ook een raar idee dat je iets niet zou kunnen doen omdat anderen daar moeite mee hebben.... ik ben er nog niet uit zoals jullie lezen.... ik houd jullie op de hoogte
Ik heb weinig geheimen voor mijn ouders en heb een goede band met ze. Dus ook dit deel vond ik belangrijk genoeg om met mijn ouders over te praten. Eigenlijk maakte ik me daar weinig zorgen over omdat ik weet dat mijn ouders zo min mogelijk oordelen en hun kinderen vrij laten om helemaal zichzelf te ontdekken en te zijn... iets wat ze zelf namelijk vroeger veel minder konden.
Het zal niet gauw voorkomen dat ik vrouwelijk gekleed naar hun toe ga, voor hun speel ik graag het rolletje "lieve zoon"
Mijn ouders reageerden zoals verwacht heel gewoon op mijn mededelingen, ik geloof niet dat het ze echt verbaasde, ik denk dat ze me wel kennen. Het was wel grappig dat ze vertelden dat een kraamverzorgster mij zag en dacht dat ik een meisje was. Toen ze zeiden dat ik een jongentje was verbaasde haar dit zeer, omdat ze het nog nooit fout gezien had. Het kwam overigens wel vaker voor dat ik als kleuter voor meisje aangezien werd. In de eerste klas van de lagere school wilde ik graag een punnikset met sinterklaas, maar durfde dit niet te vragen omdat het iets voor meisjes was. Maar mijn moeder wist dit en zorgde ervoor dat ik toch een punnikset kreeg. Samen met mijn broers (die bleken punniken ineens ook leuk te vinden
) heb ik meters afgepunnikt. Mijn ouders hadden wel de vraag over of ik mij ook naar buiten zo zou willen kleden, en of je dat dan niet doet om de wereld te confronteren. Moeilijke vraag voor mij, zeker omdat ik daar nog niet aan toe ben, met name omdat ik bang ben voor de reacties. Ik heb er geen behoefte aan om uitgescholden of bespot te worden. Ik geloof niet dat als ik dat zou doen dit voortkomt uit mijn behoefte om anderen te shockeren, al zou dat in Veenendaal misschien geen gek idee zijn
Het is een onderwerp waar ik nog niet uit ben, liefste zou ik wel naar buiten kunnen op deze manier, maar wel in een omgeving waar ik me veilig voel, of waar gewoon geen mensen zijn. Daarnaast vind ik het ook een raar idee dat je iets niet zou kunnen doen omdat anderen daar moeite mee hebben.... ik ben er nog niet uit zoals jullie lezen.... ik houd jullie op de hoogte
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
Mijn vrienden
Ik heb slechts een enkele mannelijke vriend, de meeste van mijn vrienden zijn van het vrouwelijke geslacht. Aangezien ik nogal actief ben met een eigen forum op het gebied van bewustwording en zelfkennis heb ik in de afgelopen jaren veel dierbare mensen ontmoet. Mijn beste vrienden heb ik redelijk snel geïnformeerd waarbij dit voornamelijk via e-mail ging omdat de meeste van onze contacten op die manier verlopen.
Eigenlijk waren de meeste reacties positief, al was het voor de ene wat meer te bevatten dan voor de ander. Ik merkte hierdoor wel dat sommige vrienden me inderdaal heel goed kennen en daardoor weinig verbaasd waren om te horen dat ik mij af en toe vrouwelijk kleed.
Een goede vriendin van mij was laatst op bezoek en zij wou wel weten hoe ik er nu eigenlijk uitzie op mijn vrouwelijke manier. Enigzins nerveus heb ik mij omgekleed en opgemaakt om mij vervolgens aan haar te vertonen. Voor mijzelf was dit een goede eerste stap om mijn angst te overwinnen voor het oordeel van anderen. Ergens in mijn hoofdje zat toch de angst dat ze misschien in de lach zou schieten, of zich juist ongemakkelijk zou voelen. Maar het tegendeel was het geval... ze vond het juist helemaal bij me passen... ze vond het meer in evenwicht met de innerlijke persoon zoals ze in de afgelopen jaren heeft leren kennen. Ze zei dat ze iemand zag die vriendelijk, liefdevol en zachtmoedig is en daarnaast met een gelukkige uitstraling. Als dank heeft ze voor mij een mooie mandala gemaakt die de balans tussen man en vrouw symboliseert.
Dat is ook precies zoals ik me voel een heelheid van man en vrouw, ik vind zowel mijn mannelijke als vrouwelijke eigenschappen handig om gebruik van te maken. Overigens zelfs in rechts- en linkshandig ben ik beiden. Om die dubbelheid te onderzoeken heb ik laatst via een link op dit forum een test gedaan omtrent mijn innerlijke geslacht, en ook daar kwam uit dat ik eigenlijk zowel man als vrouw ben, ze noemden het daar het 3e geslacht, of ook wel androgyn. Eigenlijk niks nieuws voor mij, want ik voel me ook beiden, ik kan gevoelig, emotioneel en sociaal zijn, maar ben daarnaast ook goed in exacte vakken, ruimtelijk inzicht....
Laatst zat ik Half-Life 2 te spelen, een nogal geweldadige 3D game... mijn vriendin moest erg lachen, omdat ik tijdens het spelen gekleed was in een korte mini rok en jasje met legerprint en een roze topje... prachtige combi... helemaal zoals ik ben... ik zou zo het leger in kunnen, als mijn nagels maar heel blijven
Ik heb slechts een enkele mannelijke vriend, de meeste van mijn vrienden zijn van het vrouwelijke geslacht. Aangezien ik nogal actief ben met een eigen forum op het gebied van bewustwording en zelfkennis heb ik in de afgelopen jaren veel dierbare mensen ontmoet. Mijn beste vrienden heb ik redelijk snel geïnformeerd waarbij dit voornamelijk via e-mail ging omdat de meeste van onze contacten op die manier verlopen.
Eigenlijk waren de meeste reacties positief, al was het voor de ene wat meer te bevatten dan voor de ander. Ik merkte hierdoor wel dat sommige vrienden me inderdaal heel goed kennen en daardoor weinig verbaasd waren om te horen dat ik mij af en toe vrouwelijk kleed.
Een goede vriendin van mij was laatst op bezoek en zij wou wel weten hoe ik er nu eigenlijk uitzie op mijn vrouwelijke manier. Enigzins nerveus heb ik mij omgekleed en opgemaakt om mij vervolgens aan haar te vertonen. Voor mijzelf was dit een goede eerste stap om mijn angst te overwinnen voor het oordeel van anderen. Ergens in mijn hoofdje zat toch de angst dat ze misschien in de lach zou schieten, of zich juist ongemakkelijk zou voelen. Maar het tegendeel was het geval... ze vond het juist helemaal bij me passen... ze vond het meer in evenwicht met de innerlijke persoon zoals ze in de afgelopen jaren heeft leren kennen. Ze zei dat ze iemand zag die vriendelijk, liefdevol en zachtmoedig is en daarnaast met een gelukkige uitstraling. Als dank heeft ze voor mij een mooie mandala gemaakt die de balans tussen man en vrouw symboliseert.
Dat is ook precies zoals ik me voel een heelheid van man en vrouw, ik vind zowel mijn mannelijke als vrouwelijke eigenschappen handig om gebruik van te maken. Overigens zelfs in rechts- en linkshandig ben ik beiden. Om die dubbelheid te onderzoeken heb ik laatst via een link op dit forum een test gedaan omtrent mijn innerlijke geslacht, en ook daar kwam uit dat ik eigenlijk zowel man als vrouw ben, ze noemden het daar het 3e geslacht, of ook wel androgyn. Eigenlijk niks nieuws voor mij, want ik voel me ook beiden, ik kan gevoelig, emotioneel en sociaal zijn, maar ben daarnaast ook goed in exacte vakken, ruimtelijk inzicht....
Laatst zat ik Half-Life 2 te spelen, een nogal geweldadige 3D game... mijn vriendin moest erg lachen, omdat ik tijdens het spelen gekleed was in een korte mini rok en jasje met legerprint en een roze topje... prachtige combi... helemaal zoals ik ben... ik zou zo het leger in kunnen, als mijn nagels maar heel blijven
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
De stad in
Ik woon niet in het meest progressieve dorp van Nederland, de plaats waar ik woon is nogal conservatief en christelijk. Eén van de moeilijkste dingen voor mij is de wijze waarop ik me durf te kleden als ik het dorp in ga.
Omdat in één keer de overstap naar hoge hakken, rok en topje, voor mij wat te grote stap is, heb ik besloten om dit in kleine stappen te doen. Soms denk ik dat het belachelijk is dat ik hier zo'n moeite mee heb, maar goed ik aanvaard maar dat ik het gewoon eng vind om deze stap te nemen.
Dus de eerste keer heb ik besloten om maar niet al te vrouwelijk aan te kleden. Met weinig opvallende make-up, een lange zwarte broek, hoog gehakte zware laarzen, een mooi shirt en mijn lange zwarte leren jas met ceintuur. In deze kleding betrad ik het winkelcentrum om te ervaren hoe het is om mijn vrouwelijkheid meer onderdeel te laten zijn van de wereld waarin ik me bevind. Het voelde voor mij heel goed, alleen had ik wel door dat een man op hoog gehakte laarzen extra de aandacht trekt door het heerlijke klikkende geluid op de stenen tegels. Toch viel het me alleszins mee... de meeste mensen kijken niet op of om, en slechts een enkeling zag je vertwijfeld kijken omdat ze me niet direct in een hokje konden plaatsen. Met name bij mannen zag ik een blik die verraadde dat ze het eigenlijk wel mooi vonden wat ze zagen, maar in zichzelf zoiets hadden dat het niet klopte. Met name pubers reageren wat onzeker, hetgeen ook niet vreemd is, aangezien de meeste pubers behoorlijk worstelen met hun eigen seksualiteit.
De volgende stap wordt om in plaats van een broek een rok te dragen, dit zal ik niet direct in mijn dorp doen, maar een vriendin van mij uit Groningen heeft me al gevraagd om met haar in rok op stap te gaan. Dus dat lijkt me een goede mogelijkheid om daar mijn eerste ervaring in rok op te doen.
Ik woon niet in het meest progressieve dorp van Nederland, de plaats waar ik woon is nogal conservatief en christelijk. Eén van de moeilijkste dingen voor mij is de wijze waarop ik me durf te kleden als ik het dorp in ga.
Omdat in één keer de overstap naar hoge hakken, rok en topje, voor mij wat te grote stap is, heb ik besloten om dit in kleine stappen te doen. Soms denk ik dat het belachelijk is dat ik hier zo'n moeite mee heb, maar goed ik aanvaard maar dat ik het gewoon eng vind om deze stap te nemen.
Dus de eerste keer heb ik besloten om maar niet al te vrouwelijk aan te kleden. Met weinig opvallende make-up, een lange zwarte broek, hoog gehakte zware laarzen, een mooi shirt en mijn lange zwarte leren jas met ceintuur. In deze kleding betrad ik het winkelcentrum om te ervaren hoe het is om mijn vrouwelijkheid meer onderdeel te laten zijn van de wereld waarin ik me bevind. Het voelde voor mij heel goed, alleen had ik wel door dat een man op hoog gehakte laarzen extra de aandacht trekt door het heerlijke klikkende geluid op de stenen tegels. Toch viel het me alleszins mee... de meeste mensen kijken niet op of om, en slechts een enkeling zag je vertwijfeld kijken omdat ze me niet direct in een hokje konden plaatsen. Met name bij mannen zag ik een blik die verraadde dat ze het eigenlijk wel mooi vonden wat ze zagen, maar in zichzelf zoiets hadden dat het niet klopte. Met name pubers reageren wat onzeker, hetgeen ook niet vreemd is, aangezien de meeste pubers behoorlijk worstelen met hun eigen seksualiteit.
De volgende stap wordt om in plaats van een broek een rok te dragen, dit zal ik niet direct in mijn dorp doen, maar een vriendin van mij uit Groningen heeft me al gevraagd om met haar in rok op stap te gaan. Dus dat lijkt me een goede mogelijkheid om daar mijn eerste ervaring in rok op te doen.
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
Lichaamsverzorging
Voordat ik Anna toeliet was ik al in een proces waarbij ik steeds meer afstand nam van mijn mannelijke uiterlijk. Als puber liet ik mijn snor staan en scheerde alleen mijn baard, de rest liet ik vrijelijk groeien. Dit deed ik onbewust om meer mannelijkheid uit te stralen, en daarnaast voelde ik geen enkele waardering voor mijn lichaam... ik had ronduit een hekel aan mijn eigen verschijning... hoe vaak mensen ook zeiden dat ze me mooi vonden, het deerde me niks, want ik vond mijzelf lelijk en onaantrekkelijk.
Door Anna toe te laten is er veel meer acceptatie gekomen van mijn lichaam, ik ben blij met mijn bescheiden lengte van 1m70 en mijn slanke benen. Al heb ik door de ongezonde levenshouding van vroeger wel enige buikvorming ontwikkeld. Mijn streven is dan ook om de komende maanden 5 kg af te vallen, zodat ik weer op mijn normale gewicht zit. Nu lijkt dit niet veel, maar voor mij een enorme opgave om zoetigheden te laten staan, waar ik echt dol ben op elke vorm van koekjes en snoepgoed.
Het afscheren van mijn lichaamsbeharing voelde als een enorme bevreiding... ik vond namelijk die lichaamsbeharing zeer onaantrekkelijk. Soms zie ik mannen in korte broek en sandalen lopen met van die harige benen er onderuit... dan moet ik eerlijk bekennen dat ik dat weinig aantrekkelijk vind. Het afscheren zelf was niet zo'n moeilijkheid, maar het onderhoud wat er bij is gekomen is wel een arbeidsintensieve bezigheid. Elke dag scheer ik mijn armen en benen, om zo min mogelijk last te hebben van stoppeltjes, waarbij dit de eerste maanden een hel was door alle bultjes die ontstonden... nu trekken die gelukkig helemaal weg en heb ik bijna altijd gladde armen en benen. Enige wat ik nog wel wil doen is mijn wenkbrauwen een keer laten bijwerken, deze zijn nogal mannelijk en ik zou liever een wat meer vrouwelijke versie daarvan hebben.
Ik heb gekeken naar de technieken om voor altijd van de beharing af te zijn, maar ik zie nogal op tegen de kosten die dat met zich meebrengt en daarnaast heb ik een angst voor alles wat in een witte doktersjas loopt ... wie weet in de toekomst een keer als ik geld over heb.
Voordat ik Anna toeliet was ik al in een proces waarbij ik steeds meer afstand nam van mijn mannelijke uiterlijk. Als puber liet ik mijn snor staan en scheerde alleen mijn baard, de rest liet ik vrijelijk groeien. Dit deed ik onbewust om meer mannelijkheid uit te stralen, en daarnaast voelde ik geen enkele waardering voor mijn lichaam... ik had ronduit een hekel aan mijn eigen verschijning... hoe vaak mensen ook zeiden dat ze me mooi vonden, het deerde me niks, want ik vond mijzelf lelijk en onaantrekkelijk.
Door Anna toe te laten is er veel meer acceptatie gekomen van mijn lichaam, ik ben blij met mijn bescheiden lengte van 1m70 en mijn slanke benen. Al heb ik door de ongezonde levenshouding van vroeger wel enige buikvorming ontwikkeld. Mijn streven is dan ook om de komende maanden 5 kg af te vallen, zodat ik weer op mijn normale gewicht zit. Nu lijkt dit niet veel, maar voor mij een enorme opgave om zoetigheden te laten staan, waar ik echt dol ben op elke vorm van koekjes en snoepgoed.
Het afscheren van mijn lichaamsbeharing voelde als een enorme bevreiding... ik vond namelijk die lichaamsbeharing zeer onaantrekkelijk. Soms zie ik mannen in korte broek en sandalen lopen met van die harige benen er onderuit... dan moet ik eerlijk bekennen dat ik dat weinig aantrekkelijk vind. Het afscheren zelf was niet zo'n moeilijkheid, maar het onderhoud wat er bij is gekomen is wel een arbeidsintensieve bezigheid. Elke dag scheer ik mijn armen en benen, om zo min mogelijk last te hebben van stoppeltjes, waarbij dit de eerste maanden een hel was door alle bultjes die ontstonden... nu trekken die gelukkig helemaal weg en heb ik bijna altijd gladde armen en benen. Enige wat ik nog wel wil doen is mijn wenkbrauwen een keer laten bijwerken, deze zijn nogal mannelijk en ik zou liever een wat meer vrouwelijke versie daarvan hebben.
Ik heb gekeken naar de technieken om voor altijd van de beharing af te zijn, maar ik zie nogal op tegen de kosten die dat met zich meebrengt en daarnaast heb ik een angst voor alles wat in een witte doktersjas loopt
... wie weet in de toekomst een keer als ik geld over heb.Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
-
Nancy Koppens
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 168
- Lid geworden op: di nov 16, 2004 22:11
Hoi Anna,
Ik heb jouw verhalen hierboven met bewondering gelezen.... jouw verhaal is voor mij heel erg herkenbaar en in vele lijnen gelijk aan het leven van Nancy. Het is mooi te venemen dat iets, waar je zelf in denkt een éénling te zijn, door iemand anders ook zo wordt ervaren. Het maakt je dan iets sterker het voelt iets fijner en het maakt het wat completer.
Zelf bezit ik een tevreden "dubbel"leven en zie Nancy als mijn tweelingzusje die ik regelmatig mag spelen... spelen? het lijkt zo maar ook ik zie dat ik me niet zo maar vekleed, kan om die term ook wel eens kwaad worden als mij dit wordt gevraagd... nee ik deel jouw mening door het als "vrouwelijk kleden te omschrijven.
Ik ben als Nancy graag buiten de deur en hoe het toeval dan ook is, de eerste keer was het voor mij in Veenendaal! had toen ook een zwarte wijde broek aan met zwarte laarzen en ook een lange zwarte lederen jas aan... en ja er werd af en toe gekeken door mensen die het idd niet konden plaatsen, ik had mjn auto in de parking van de Scheepjeshof geparkeerd en moet mijn kaartje betalen... en juist toen stond er wat volk... en juist toen vroeg een oude vrouw of ik kon wisselen.... tja..
Het was voor mij meer dan een vuurdoop, op dat moment erg heet om de kin maar vreemd genoeg wilde ik meer.
Vandaag de dag begeef ik me zo in de stad, heb mn eigen leven en ook mijn vriendin vind het leuk en bovenal mooi.
Het is ook zo hoe je jezelf vertoont.. ik kleed mezelf graag vrouwelijk soms iets sexy maar meestal lekker cassual en trendy en ook niet altijd in rok met hoge laarzen... dikwijls met een jeans of terndy army broek met sneakers.
Anna ik vind het mooi wat je doet en vind het erg goed van je, hoop meer van je te lezen meis.
Knfl Nancy.
Ik heb jouw verhalen hierboven met bewondering gelezen.... jouw verhaal is voor mij heel erg herkenbaar en in vele lijnen gelijk aan het leven van Nancy. Het is mooi te venemen dat iets, waar je zelf in denkt een éénling te zijn, door iemand anders ook zo wordt ervaren. Het maakt je dan iets sterker het voelt iets fijner en het maakt het wat completer.
Zelf bezit ik een tevreden "dubbel"leven en zie Nancy als mijn tweelingzusje die ik regelmatig mag spelen... spelen? het lijkt zo maar ook ik zie dat ik me niet zo maar vekleed, kan om die term ook wel eens kwaad worden als mij dit wordt gevraagd... nee ik deel jouw mening door het als "vrouwelijk kleden te omschrijven.
Ik ben als Nancy graag buiten de deur en hoe het toeval dan ook is, de eerste keer was het voor mij in Veenendaal! had toen ook een zwarte wijde broek aan met zwarte laarzen en ook een lange zwarte lederen jas aan... en ja er werd af en toe gekeken door mensen die het idd niet konden plaatsen, ik had mjn auto in de parking van de Scheepjeshof geparkeerd en moet mijn kaartje betalen... en juist toen stond er wat volk... en juist toen vroeg een oude vrouw of ik kon wisselen.... tja..
Het was voor mij meer dan een vuurdoop, op dat moment erg heet om de kin maar vreemd genoeg wilde ik meer.
Vandaag de dag begeef ik me zo in de stad, heb mn eigen leven en ook mijn vriendin vind het leuk en bovenal mooi.
Het is ook zo hoe je jezelf vertoont.. ik kleed mezelf graag vrouwelijk soms iets sexy maar meestal lekker cassual en trendy en ook niet altijd in rok met hoge laarzen... dikwijls met een jeans of terndy army broek met sneakers.
Anna ik vind het mooi wat je doet en vind het erg goed van je, hoop meer van je te lezen meis.
Knfl Nancy.
Dankje voor deze lieve reactie Nancy
Grappig genoeg is Veenendaal (of all places) mijn woonplaats, dus ik kan je gevoel van die eerste keer volledig plaatsen. Ik heb even op je site gekeken en wil graag zeggen dat ik je er heel mooi vind uit zien, precies de stijl die ik zelf ook erg leuk vind
Grappig genoeg is Veenendaal (of all places) mijn woonplaats, dus ik kan je gevoel van die eerste keer volledig plaatsen. Ik heb even op je site gekeken en wil graag zeggen dat ik je er heel mooi vind uit zien, precies de stijl die ik zelf ook erg leuk vind
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
Hoi hoi Anna,
heb vanmorgen eens rustig de tijd genomen om je verhalen te lezen, en het is allemaal best wel heel herkenbaar. Ik vind het leuk dat je op zo'n genuanceerde en weloverwogen manier je processen beschrijft: goed hoor!
Groetjes en liefs,
Babette.
heb vanmorgen eens rustig de tijd genomen om je verhalen te lezen, en het is allemaal best wel heel herkenbaar. Ik vind het leuk dat je op zo'n genuanceerde en weloverwogen manier je processen beschrijft: goed hoor!
Groetjes en liefs,
Babette.
"We have to fight ignorance!" Madiba Nelson Mandela
-
Nancy Koppens
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 168
- Lid geworden op: di nov 16, 2004 22:11
Dank je meis,Anna H schreef:Dankje voor deze lieve reactie Nancy
Grappig genoeg is Veenendaal (of all places) mijn woonplaats, dus ik kan je gevoel van die eerste keer volledig plaatsen. Ik heb even op je site gekeken en wil graag zeggen dat ik je er heel mooi vind uit zien, precies de stijl die ik zelf ook erg leuk vind
Neem de tijd en haast je nergens voor... ik denk dat het best goed komt met jou.... als het ffies kan ga ik je volgen
lijkt me mooi te zien hoe jij je ontwikkeld... veel plezier alvast.... knfl-
Ingrid Go
- ff weer wat posten
- Berichten: 40
- Lid geworden op: wo dec 06, 2006 0:26
- Locatie: Gelderland
- Contacteer:
Hoi Anna,
Met veel genoegen heb ik je verhalen gelezen.
Je beschrijft op een mooie manier hoe je het proces beleeft en doorloopt, goed doordacht, rekening houdend met je omgeving en hun gevoelens. Dat kan ik erg waarderen.
Neem de tijd, volg je hart, en laat je niet van de wijs brengen.
Ik zal je zeker blijven volgen.
Liefs Ingrid
Met veel genoegen heb ik je verhalen gelezen.
Je beschrijft op een mooie manier hoe je het proces beleeft en doorloopt, goed doordacht, rekening houdend met je omgeving en hun gevoelens. Dat kan ik erg waarderen.
Neem de tijd, volg je hart, en laat je niet van de wijs brengen.
Ik zal je zeker blijven volgen.
Liefs Ingrid
Life's What You Make It
Dank je wel lieve Ingrid, ik neem zeker de tijd, langzaam aan stop ik stukjes Anna in mijn levenswereld. Dit is niet alleen uiterlijk, maar ook het toelaten van de innerlijke krachten.
Afgelopen weken waren erg druk op het werk waardoor ik weinig tijd had voor mijzelf. Ik merk hoezeer dit soort periodes zijn weerslag hebben op mijn gemoedstoestand. Ik raak gespannen, onrustiger, en mis de ruimte voor het vrouwelijke in me. Na zo'n tijd heb ik echt behoefte om me weer vrouwelijker te kunnen uitdrukken, hetgeen me een gevoel van rust en zachtheid geeft.
Door de drukte dus weinig grind ervaringen, maar er komt vast binnenkort weer een update.
Kus van Anna
Afgelopen weken waren erg druk op het werk waardoor ik weinig tijd had voor mijzelf. Ik merk hoezeer dit soort periodes zijn weerslag hebben op mijn gemoedstoestand. Ik raak gespannen, onrustiger, en mis de ruimte voor het vrouwelijke in me. Na zo'n tijd heb ik echt behoefte om me weer vrouwelijker te kunnen uitdrukken, hetgeen me een gevoel van rust en zachtheid geeft.
Door de drukte dus weinig grind ervaringen, maar er komt vast binnenkort weer een update.
Kus van Anna
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen
Epileren en lingerie
Het weghouden van lichaamsbeharing met het scheermes was een nogal arbeidsintensieve bezigheid, waarbij mijn haargroei nogal snel blijkt te zijn, en ik eigenlijk daardoor 2x per dag zou moeten scheren. Na wat rond gelezen te hebben, heb ik besloten een epileer apparaat aan te schaffen. Een beetje luxe met ijskoeler, zodat het minder pijn zou doen.... pfff.... reclames moet je niet echt geloven want godallemachtig wat doet dat pijn. Terwijl de dame in de reclame lachend haar benen onthaart.
Onderbenen gaat wel, maar boven benen en armen is behoorlijk doorbijten. Daarom heb ik besloten het maar in fases te doen, en niet alles in één keer. Nu 3 dagen later en 6 uur gezoem om mijn kop ben ik er bijna klaar mee, en ik ben super enthousiast over het resultaat. In het begin was het een beetje rood, maar dit trok al gauw weg na een verzachtende bodylotion gebruikt te hebben. Maar gladde armen en benen is natuurlijk super voor dit mooie weer, zodat ik geen kousen aan hoef.
Als cadeautje voor mijzelf en overwinning van een angst heb ik besloten de Hunkemoller binnen te stappen om wat leuke slipjes uit te zoeken. Het voelde toch wel wat eng om een dergelijk damesbolwerk binnen te stappen, maar de meeste bezoekers vonden het blijkbaar niet vreemd dat een man lingerie uitzoekt. Aan de kassa vroeg men of het een cadeautje was, ik ben echter altijd eerlijk dus zei "nee, het is voor mijzelf". Ik vroeg me wel af wie in hemelsnaam een slipje cadeau geeft aan zijn vriendin, vind ik zelf nogal aanmatigend cadeau... een lekker geurtje of leuk kettinkje is in mijn ogen meer gepast.
In totaal ben ik blij met het resultaat van deze stappen door het gind, en als extra'tje nog een paar leuke hooggehakte schoentjes gekocht, die mijn vriendin vervolgens jaloers bewonderde waardoor ik moet oppassen dat ze niet gekaapt worden
Het weghouden van lichaamsbeharing met het scheermes was een nogal arbeidsintensieve bezigheid, waarbij mijn haargroei nogal snel blijkt te zijn, en ik eigenlijk daardoor 2x per dag zou moeten scheren. Na wat rond gelezen te hebben, heb ik besloten een epileer apparaat aan te schaffen. Een beetje luxe met ijskoeler, zodat het minder pijn zou doen.... pfff.... reclames moet je niet echt geloven want godallemachtig wat doet dat pijn. Terwijl de dame in de reclame lachend haar benen onthaart.
Onderbenen gaat wel, maar boven benen en armen is behoorlijk doorbijten. Daarom heb ik besloten het maar in fases te doen, en niet alles in één keer. Nu 3 dagen later en 6 uur gezoem om mijn kop ben ik er bijna klaar mee, en ik ben super enthousiast over het resultaat. In het begin was het een beetje rood, maar dit trok al gauw weg na een verzachtende bodylotion gebruikt te hebben. Maar gladde armen en benen is natuurlijk super voor dit mooie weer, zodat ik geen kousen aan hoef.
Als cadeautje voor mijzelf en overwinning van een angst heb ik besloten de Hunkemoller binnen te stappen om wat leuke slipjes uit te zoeken. Het voelde toch wel wat eng om een dergelijk damesbolwerk binnen te stappen, maar de meeste bezoekers vonden het blijkbaar niet vreemd dat een man lingerie uitzoekt. Aan de kassa vroeg men of het een cadeautje was, ik ben echter altijd eerlijk dus zei "nee, het is voor mijzelf". Ik vroeg me wel af wie in hemelsnaam een slipje cadeau geeft aan zijn vriendin, vind ik zelf nogal aanmatigend cadeau... een lekker geurtje of leuk kettinkje is in mijn ogen meer gepast.
In totaal ben ik blij met het resultaat van deze stappen door het gind, en als extra'tje nog een paar leuke hooggehakte schoentjes gekocht, die mijn vriendin vervolgens jaloers bewonderde waardoor ik moet oppassen dat ze niet gekaapt worden
Je waarheid van vandaag, is je gevangenis van morgen