Sparkle! Manchester, 22/23/24 juni 2007

[Gast]

Vrijdagochtend 22 juni, 5 uur.

Na een paar uurtjes slaap wrijven Linda, Melanie, Gigi en ikke onze ogen voorzichtig open om op pad te gaan naar Schiphol.
Mel en Lin spelen het klaar om op dit vroege uur al prachtig en femme de deur uit te gaan.
Ik doe dat niet en beperk me tot voor mij normaal lekker vrouwelijk.
Om half acht staan we bij de incheckbalie en zien we gelijk al meer mensen die er niet uitzien alsof ze naar voor 'just another day in the office' naar Manchester gaan.
Een vrolijk groepje uit de Lellebel zorgt voor wat sfeer. Ook ontmoeten we Dreamgirl Monica, die ik nog niet ken, maar wel meteen leuk en mooi vind, ze ziet er heel mooi vrouwelijk uit.
Ondertussen vraagt Linda zich hardop af of er nog iets is waar ze als vrouw niet naartoe zou durven. Ze geniet volop van het daar zijn en de aandacht die ze krijgt.
Schaamte? Schroom? Hoezo dan?

Het lijkt haast alsof we de meerderheid vormen in het vliegtuig. Dat is niet zo, maar de andere passagiers staan wel even te kijken op wat voor vlucht ze nu weer zijn aangeland.
Vliegen naar Manchester duurt korter dan het taxien en in de parkeerbaan vliegen bij elkaar. Als we de koffie net op hebben, zet de piloot ons vrij hardhandig aan de grond.

In Manchester nemen we een taxi die ons voor 20 pond met gillende banden naar Hotel Britannia op Portland Street brengt.
Het blijkt een goede keuze te zijn, dit hotel. Een indrukwekkend pand, correct personeel, schone kamers, op kruipafstand van Sparkle.
De trappen, balustrades en kroonluchters zijn overrompelend groot en mooi, ik waan me in een paleis...

Vrijdagmiddag brengen we winkelend door. We trekken veel bekijks op straat, er wordt leuk op ons gereageerd.
Twee verlopen junks schelden ons uit, het valt totaal in het niet bij de vriendelijke blikken, de glimlachen, nieuwsgierige schoolmeisjes en complimenteus horecapersoneel. Er is niks gevaarlijks aan wat we doen.

Na wat bijpoederen in het hotel zoeken we Canal Street op, het hart van The Village, op twee minuten lopen van het hotel.
Hier is het feest van kijken en bekeken worden in volle gang. Overal zie en spreek je transgenders in alle soorten en maten, ook is er het nodige nieuwsgierige publiek op de been.
We eten (letterlijk) een hapje pasta in het italiaanse restaurant Villaggio, niet geweldig en vrij prijzig.
Het ertegenover gelegen Eden is veel goedkoper en gezelliger.
De nacht vliegt voorbij op de dansvloeren van Canal Street...


Zaterdag

Ik ben vroeg wakker en realiseer me dat ik een roze Blondie-petje wat ik gisteren gezien heb, toch echt had moeten kopen, ik ben al snel weer in het centrum.
De rest slaapt een gat in de dag, groot genoeg om pas ergens in de middag in het park te arriveren.
Monica heeft meer van het dagprogramma meegemaakt, aan haar geef ik het pennetje dan ook door om daarover verder te schrijven.
Of aan wie dan ook die er was, uiteraard, ik zou zeggen schrijf vooral mee!
Sparkle in the Park is een festival met optredens, info-standjes en gezelligheid. Het is helaas niet erg druk daar.
Is iedereen zich al aan het mooi maken voor de avond? Of is het net iets te koud om daar lang te willen blijven?

Rond etenstijd blijkt het lastig te worden om een tafeltje op Canal Street te vinden. Geen probleem, we laten ons ook buiten The Village graag zien.
In Chinatown vinden we een Thais restaurant, waar we als vijf koninginnen worden onthaald. Een ander groepje moet maar even verkassen, hihi, best leuk om zoiets eens mee te maken.

In het hotel tutten we ons snel even op voor de avond, en doen het inmiddels bekende rondje over Canal Street.
Sparkle on the Beach is het feest waarvoor we kaarten hebben besteld, in de club Cruz 101. Ik heb de hele nacht gedanst, wat was het heerlijk.
Het publiek is gay, T, en whatever door elkaar heen, dat geeft de beste sfeer als je het mij vraagt.


Zondag

Waarom hebben we het vliegtuig voor vanavond geboekt? Er gaat er maandag toch ook nog wel een?
Het weekend is voorbij gevlogen, we waren graag een nachtje langer gebleven.
De grootste troost is dat het regent, terwijl het vrijdag en zaterdag droog was. En dat we in een roze taxi (zo'n oud model) naar het vliegveld gebracht worden, het had niet gepaster kunnen zijn.

Wat is me opgevallen aan dit weekend?
Dat het erg leuk is om zoiets als dit eens te doen.
Dat het heel goed mogelijk is, en veilig. Vliegvelden en stadscentra hangen vol met camera's.
Dat de transgenderwereld in de U.K. meer dan in Nederland onderdeel is van de gay scene. LGBT bestaat echt.
Dat je ook als trava een eventueel gemis aan passabiliteit kunt goedmaken met X-factor.
Dat een trava die zich geen illusies maakt hierover met een glimlach overal geaccepteerd wordt. Nog maar eens: You're never fully dressed until you wear a nice smile!
Dat het de moeite waard is om over de verschillen heen te stappen en als groep van 1000 een weekendje te stappen.
Dat het echt niet uit maakt wat je bent, maar wie.
Dat het verschil voor mij steeds kleiner wordt of ik en femme op stap ga, of als homootje met vrouwenkleren en parelketting.

Ja lieve lezeressen, dat alles speelt door mijn ogenschijnlijk niet erg slimme koppie als ik uit het raampje van het vliegtuig kijk en IJmuiden alweer onder ons voorbij schuift. Als we landen ben ik een prachtige ervaring rijker.
Ik ben thuis.

From Manchester with Love,

Francis

http://www.sparkle.org.uk/

[Irene]

Wat een prachtig verhaal Francis,

Irene

[Babette]

Hoi hoi Francis,

zoals ik het lees heb je het zeer naar je zin gehad bij Sparkle. Hartstikke fijn, meid! En of je een al dan niet pienter koppie hebt, laat ik lekker aan je eigen verbeelding over! Zolang je maar het gevoel hebt dat je jezelf kunt zijn!

Groetjes en liefs,

Babette.

[mila]

Mag ik de volgende keer mee??

Maar dan wel een vlucht rond het middaguur boeken, 5u 's ochtends is mij te vroeg om op te staan?

Mila.

[Frederique_]

Leuk om te lezen, bedankt!

Frederique

[mireille]

Wow... dus enfemme vliegen is nog steeds mogelijk ??? laatst deden ze bij de KLM balie nogal vervelend dat m'n naam niet goed op het ticket stond...

[Antje]

Hoi Francis,

Echt een heel leuk verhaal. Ik ben niet snel jaloers, maar ik zou het ook graag meemaken!

Liefs,
Antje

[Monica Dreamgirl]

Hoi allemaal,

Van het dagprogramma op zaterdag heb ik niet heel veel meer meegemaakt dan Francis, maar hierbij dan toch een korte impressie van wat wel. De workshops over onder meer houding en stemtraining heb ik alleen van buiten de zaaltjes bekeken. het was er vol en de reacties waren over het algemeen enthousiast.

De fototentoonstelling was deels hetzelfde als vorig jaar, en nog kleiner ook. Eerlijk gezegd nogal teleurstellend.

Dr. Jeffrey Spiegel, chirurg in Boston (VS) gespecialiseerd in FFS, gaf een lezing die niet vreselijk druk bezocht werd, maar dat zal vooral aan het relatief vroege tijdstip (12.00 uur) hebben gelegen. Het praatje van Kim Angel, de organisatrice van het evenement, was ook al niet uitverkocht, maar op zich wel interessant. Ze vertelde over het begin van Sparkle en over waar ze het wil brengen. De bedoeling is dat Sparkle uiteindelijk een internationaal evenement wordt, net als Gay Pride, dat in zoveel mogelijk landen wordt georganiseerd en gevierd door de lokale T's. Meer over deze lezing in de volgende Transformatie (ja, ik moet m'n kopij een beetje verdelen).

Op alle drie de dagen werd in een theatertje in de buurt een op een waar gebeurd verhaal gebaseerd toneelstuk opgevoerd over een man die besluit op z'n 60ste verjaardag eindelijk toe te geven aan z'n transseksuele gevoel. Dat geeft uiteraard een hoop gedonder met z'n familie en vrienden.

Over het geheel genomen was het minder druk dan de voorgaande twee jaren. Of dat door het slechte weer kwam of doordat mensen die er het eerste jaar waren teleurgesteld zijn over het programma vind ik moeilijk in te schatten. Het was wel het eerste jaar dat Sparkle de lokale pers haalde, met een voorbeschouwing over het voornoemde toneelstuk en vermeldingen in de uitgaansagenda van de Manchester Evening News.

En Mireille, ja, je kan nog gewoon en femme vliegen, het is nog niet verboden. Ik had deze keer voor het eerst ook te maken met een douane-typje dat erg lang nodig had om m'n foto te vergelijken met m'n gezicht, maar uiteindelijk deden ze bij de check-in moeilijker over de 2,5 kilo overgewicht in m'n koffer.

Mila, vorig jaar ging het vliegtuig nog op een christelijke tijd, maar ja, prijsbrekers worden steeds meer verdreven naar de goedkope tijdstippen, dus heel vroeg of heel laat. De KLM vliegt op een normale tijd, maar is een stuk duurder. En de twee mensen die dit jaar met de KLM kwamen hebben er 14 (veertien!) uur over gedaan omdat het vliegtuig kapot ging op Schiphol. Je kan ook besluiten om donderdagavond al te gaan.

groetjes, en tot volgend jaar,

Monica