Blijven travestieten partner-loos?

[Petra v]

Blijven travestieten partner-loos?
Verandert hun seksueel voorkeur?
Het hebben van een duurzaam intiem relatie is een belangrijk zaak voor mensen. Vereenzaming kan een groot probleem worden.

Al zijn wij in onze vrouw hoedanigheid dan ook "vrouw", en ik hier liever niet over "mannen" wil praten ik weet even niet hoe anders het te noemen.

Ik kan mij voorstellen dat veel travestieten, mannen die er alles om doen een vrouw zo natuur getrouw uit te beelden, en dus feitelijk te zijn, ( niet Drag Queens en niet "erotiek" / fetisj travestieten ), nog altijd seksueel man zijn, en daarbij nog seksueel aangetrokken zijn tot vrouwen. Maar wat voor kans maak je in die vrouw personage om een vrouw te behagen en een blijvend relatie daar aan over houden? Tenzij je het part time kunt / wilt doen waarbij de man zijn tijd bepalend is om een man / vrouw relatie op te bouwen met medeweten van de vrouw in kwestie over het vrouw-zijn tijd indeling van de betreffende man.

Of is de keuze om je innerlijke gevoelens gestalte te geven in de vorm van een vrouw tevens gebonden aan het vrijwel opgeven van de mogelijkheid een fysiek man / vrouw relatie te kunnen hebben?

Dan wel voor vrijgezellen en alleenstaanden.

Om nu na het identiteit van een vrouw te hebben aangenomen nu opeens met een man verder te willen...

Dan zou je volgens mij een vrouw in een mannen lichaam moeten zijn, of homoseksueel. en daar heb ik het nu niet over.

[Claudia K]

Tja, hier moet ik, als iemand die in een zelfde soort dilemma zit, wel op reageren. Vanwege mijn "anders" zijn heb ik juist mijn hele leven heel goed met vrouwen op kunnen schieten. Maar als partner heeft het nooit erg willen lukken, ik werd meer in de categorie beste vriend(in) geplaatst. Want tv, of zoals in mijn geval nog een stapje verder, tg, zijn verhoogt je kansen zeker niet, al behoort het volgens mij toch ook niet tot de onmogelijkheden. Uiteraard is er een groep vrouwen die het liefst voor het stereotyp van de stoere en handige man kiest, een beeld waaraan wij niet kunnen voldoen, maar je moet je dan ook afvragen of je zo'n vrouw zou willen. Maar zo zijn ook niet alle vrouwen, dus zullen er ook zijn die juist wel vallen voor iemand die ze wat beter "begrijpt" dan de man-man. Ik denk wel dat je een balans moet zoeken in je eigen vrouw-man verhouding, want het zal voor een heterosexuele vrouw niet prettig zijn als haar partner er altijd als vrouw bij loopt. Een enkele uitzondering daargelaten natuurlijk, waarbij je je af kunt vragen of je dan niet met een bisexuele vrouw te maken hebt.
De andere kant is dat je niet zomaar afscheid kunt nemen van een belangrijk deel van je persoonlijkheid omwille van een relatie. Ik heb dat zelf geprobeerd en eindigde met zowel relatie als ikzelf naar de knoppen. Want zo ongeveer het belangrijkste binnen een relatie is toch dat je jezelf kunt en mag zijn. Als dat in de knoei komt word je doodongelukkig en betekent dat vaak ook weer het einde van de relatie.
Desalniettemin blijf ik hopen en verwachten, hoewel mijn kansen misschien kleiner zijn dan die van de doorsnee-man denk ik dat als je genoeg te bieden hebt en tegen de juiste wat ruimer denkende vrouw aanloopt je een heel gelukkige en langdurige relatie kunt krijgen.
Claudia Zomer

[chica]

Mijn partner, travestiet, en ik hebben nu een relatie van ruim 2 jaar. Waarbij vanaf het begin gelijk duidelijkheid kwam over zijn gevoelens.

Hoewel ik mezelf echt zag als een vrouw voor een echte man-man (zoals dat in het verleden altijd zo was) en ik de kans heb (gehad) uit deze relatie te stappen ben ik er na lang praten, denken, lezen enz enz toch achter gekomen dat alleen het T zijn ons niet kan belemmeren een mooie relatie te hebben.
Gelukkig voelt mijn partner zich niet belemmerd dit in deeltijd uit te oefenen en zijn seksuele fantasieën/behoeftes als vrouw bij hem niet echt aanwezig. Hij heeft niet het gevoel hier perse iets mee te moeten..
We genieten van elkaar en hoewel onze gevoelens nooit op een lijn zullen komen vinden we tot nu toe altijd een middenweg waarbij onze eigen persoonlijke grenzen bewaakt worden.
Het T zijn niet als hoofzaak en zwaar onderwerp zien en dus met de nodige humor en luchtigheid benaderen werkt hier goed.

Daarbij moet ik wel ook vertellen dat er een tijd geleden iets heavy's is gebeurd in onze vriendenkring, wat ook gelijk het hele T gebeuren (onbewust) behoorlijk doet relativeren.
Voor mij maakte dat het ook een stuk makkelijker.
'Jeetje, maak ik me er druk om dat mn mannetje het fijn vind af en toe als vrouw uit te gaan? Als dat alles is..'

[AM_ber_79]

Sja, als als iemand met ts-gevoelens kan ik moeilijk beoordelen of een tv voor eeuwig gedoemd is eenzaam te blijven. Als iemand die ook van haar vrijheid geniet en heel erg goed juist tegen alleen zijn kan, kan ik moeilijk zeggen dat "eenzaamheid" iets ergs is. Maar zoals het spreekwoord/gezegde al zegt, op elk potje past een dekseltje. Al zijn sommige potjes niet altijd af te sluiten met het universele dekseltje. Maar, zoals Chica ook al laat zien, het is dus wel goed mogelijk. Wat het belangrijkste is, is dat je eerlijk bent. Mijn ex wist vanaf het begin van mijn gevoelens en heeft me daarin altijd gesteund en geholpen. De relatie liep na iets meer dan 3 jaar op de klippen omdat zij verliefd werd op een ander.

[Florence]

Hoi,Ik ben 3,5 jaar geleden gescheiden,en ik heb 3 jaar geleden mijn huidige vriendin ontmoet,ik heb haar meteen verteld,dat het beter was als wij geen relatie zouden beginnen omdat ik transgender ben,na 14 dagen is zij daar op terug gekomen,met de overtuiging dat zij daar wel mee om kon gaan,inmiddels hebben wij al 3 jaar een relatie,en zij heeft het vanaf het begin voor 100% geaccepteerd,als ik thuis ben,ben ik altijd enfemme,en volgens haar maakt dat voor haar geen verschil omdat zij op de persoon verliefd geworden is en niet op zijn kleding,ook gaan wij samen als twee vriendinnen winkelen,en zijn we zelfs 4 dagen naar Kopenhage geweest.dus houdt moed.
Groetjes Florence.