Vriendinnetje van......

[vriendinnetje]

Ik vertel dit verhaal omdat ik het belangrijk vind voor de t’s onder ons, te weten dat partners soms een enorme aanvulling kunnen zijn, in plaats van een “bedreiging” of een “lastig geval” (Ik wil niemand beledigen natuurlijk) en dat stiekem doen niet altijd hoeft.

Ik heb mijn vriend ontmoet via internet (ja ja….. het kan echt), maar ik gewoon als vrouw en hij als “echte man” zal ik maar zeggen. Na een paar weken dagelijks en lang gechat te hebben besloten we dat we elkaar maar eens moesten ontmoeten en jawel….. het klikte fantastisch en het was meteen dikke mik.

Overigens noem ik hem gewoon “hij”, bedoel ik niks mee, maar zo is het voor mij.

Na ongeveer 2 maanden vertelde hij me wel dat hij iets wilde vertellen, maar wilde nog niet echt. Ik piekerde me suf…. Op de e.o.a. manier zoek je een soort probleem bij jezelf. Wel 1 keer op zondagmiddag dacht ik, wat zijn je ogen donker, zou je zo moe zijn. Maar daar zocht ik natuurlijk niks achter. Achteraf bleek natuurlijk wat er aan de hand was.

Na 3 maanden kwam het eruit, ook via de chat, dat hij zich al van kinds af aan regelmatig omkleedde als vrouw. Hij begon met de woorden “ik trek wel eens een rokje aan”. Zo bleu als ik was had ik het nog niet helemaal door, maar na uren tot diep in de nacht te chatten, kwam ik er stukje bij beetje achter hoe het in elkaar zat. Ik had totaal geen ervaring met het travestie gebeuren. Elke keer weer had ik zoiets van … oh? Het ging van rokje naar kousen naar schoenen, make-up, pruik…

Geen enkel moment heb ik gedacht het maar voor gezien te houden. Heel even had ik wel zoiets van, je zit me toch niet vreselijk in de maling te nemen met een vriend ofzo… en maar lachen achter die chat. Maar daar was ik toch wel gauw achter dat dat niet het geval was.

Heel eerlijk gezegd vond ik het reuze spannend en was ik heeeel nieuwsgierig! Hij had verwacht dat ik er meteen een einde aan zou maken en was eigenlijk heel verbaasd over mijn reactie. Ik zelf vond het zo super eerlijk, ik voelde me een soort van vereerd en kon het alleen maar waarderen dat hij het, omdat e.e.a. steeds serieuzer werd, zo snel aan mij vertelde. Het overtuigd je wel dat hij een groot vertrouwen in je heeft.

Op die avond nog typte ik: “liefde overwint alles” en daar ben en blijf ik ook van overtuigd.

Het weekend dat wij elkaar weer zagen vroeg ik of ik zijn spullen mocht zien. Hopeloos ouderwetse kleding en make-up….. zo oud. Maar ja, als je niks durft te kopen, moet je het doen met wat je hebt natuurlijk.

We zijn direct aan de slag gegaan en alles weggedaan wat echt niet meer kon, dat was bijna alles. Samen hebben we een hele dag gewinkelt en een berg nieuwe kleren gekocht. Op de gok, want passen durft hij niet, maar een geoefend oog…. Ondertussen had hij mij zijn grote wens verteld, hij wilde super graag leren laarzen met een mooie punt en mega hak. Op internet hadden we al gekeken dus ik wist ongeveer wel wat hij wilde hebben.

Ik die winkel in, uitgelegd wat ik wilde hebben in welke maat, komt die dame precies met die laarzen aan die hij op internet al menig maal had bekeken maar nooit durfde te bestellen.

Ik was gewoon superblij!! En huppelde als een klein kind die winkel uit.

Die avond heb ik alles voor hem klaar gelegd waarvan ik dacht dat het mooi zou staan, inclusief sieraden, nagels, kousen… alles. Na het douchen en scheren heb ik zijn make-up en haar gedaan en hem aangekleed. Daarna ben ik naar beneden gegaan in afwachting of hij naar beneden durfde te komen. Mij maakte het niet uit, hoewel als hij naar beneden zou komen natuurlijk geweldig zou zijn. Maar het ging allemaal zo enorm snel en nog nooit had iemand hem zo gezien. Wel te begrijpen dat je dat niet zomaar doet.

Ineens hoorde ik hakken op de trap en kwam hij binnen. Gek, maar ik was totaal niet geschokt of zo. Misschien omdat ik zelf een soort van de touwtjes in handen had gehad, maar ik vond het eigenlijk wel prima.

Voor hem hoort sex na afloop er standaard bij en normaal gesproken alleen natuurlijk. Na een aantal weken en dus ook een aantal keer samen bezig te zijn geweest vertelde ik hem dat ik wel sex wilde hebben met hem als vrouw. Nou, daar geloofde hij dus helemaal niks van.

Op een gegeven moment vroeg hij hoe ik hem het liefst zag en uiteraard heb ik ook zo mijn voorkeuren en trok hij dat aan. Geweldig is dat. Hij kwam beneden, zag er super sexy uit en we zaten gewoon lekker samen achter de pc een beetje you tube te kijken, borrel erbij en hup samen naar boven.

Natuurlijk is het in het begin best een beetje gek je vriend te zoenen met lippenstift en onder het vrijen make-up te ruiken. Ik heb geen enkele ervaring met vrijen met vrouwen, dus het was best vreemd. Rinkelende oorbellen en armbanden, nagels die met sommige dingen een beetje in de weg zitten. Borsten waardoor je niet echt met je hoofd op zijn borst kan liggen. Maar we hebben eigenlijk altijd enorm om dit soort dingen kunnen lachen en dat gaat nu al heel lang zo.

Vaak zitten we samen op internet te kijken naar kleding, pruiken en verhaaltjes en worden dan allebei enorm opgewonden. Ook in bed als hij niet is omgekleed komt de fantasie vaak naar boven.

Wat ik verder een groot voordeel vind van het leven met een travestiet is dat hij het net zo spannend vind als ik als ik mezelf een nieuwe haarstijl laat aanmeten. Ook samen winkelen is geweldig, make-up uitzoeken en samen delen. Jammer dat ik zijn maat niet heb, anders zouden we de kleding ook nog samen delen denk ik!

Kortom, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het leven met een travestiet erg opgewonden kan zijn en ik me eigenlijk geen leven zonder kan voorstellen. Ik hoop dan ook dat, al is het er maar 1, vrouwen zich open kunnen stellen voor de behoefte van hun man. Natuurlijk zijn er vrouwen genoeg die het accepteren en heel ver gaan, ik zie mezelf niet als uniek, maar vaak lees je toch wel de “geschokte” verhalen en dan denk ik, waarom? Ik zie het maar zo, wat als je man zegt, maak je maar niet meer op, knip je haar kort en föhn maar niet en trek alleen nog maar spijkerbroeken aan. Hij heeft dezelfde gevoelens….. gun hem dat en probeer jezelf er voor open te stellen. En durf je dat niet, laat hem zijn gang gaan...... het is toch vreselijk belangrijk dat je jezelf kan zijn!

Ik vind het vreselijk te lezen dat mannen “even weg moeten”, of het precies door moeten geven. Ik weet nu uit ervaring dat het gevoel er ineens is, of soms even niet. Als je dan moet gaan plannen lijkt me niks. Maar misschien denk ik er te gemakkelijk over. Gelukkig dan maar.

Natuurlijk begrijp ik dat niet iedereen zo kan reageren, maar ik denk dan maar, het zou zo vreselijk zonde zijn als hij het stiekem zou doen, terwijl we het samen zo goed hebben.

Nogmaal, ik wil niemand beledigen en er zijn waarschijnlijk vrouwen zat die mij totaal niet begrijpen, maar dit wilde ik gewoon even kwijt.

[Elsa]

Hallo vriendinnetje...
Wat een positief verhaal zeg, fijn dat het ook zo kan zijn.
Ik denk wel dat het verschil maakt hoe je het te weten komt dat je partner een T* is. Als je dit vanaf het begin van je relatie zou weten heb je samen een start. Wanneer je er onverwachts mee geconfronteerd wordt is het meestal schrikken. In mijn geval, een gezin met 6 kids onder de 17....was dat in het begin erg moeilijk. Ik weet via de partnergroep meerdere situatie's waarin de partner het moeilijk heeft. Het na jaren huwelijk pas weten ,men voelt zich dan bedrogen. Het hangt ook van je karakter af hoe je hier mee omgaat.
Ik wil ..hij./zij...gescheiden houden. Dat kan heel goed zonder problemen, maar met respect voor elkaar.
groetjes Elsa

[Florence]

Hallo vriendinnetje,

Dat is een mooi verhaal. Lees hier mijn verhaal.

Mijn partner is een heel fijn mens met een goed karakter. Hij heeft een mannen lichaam gekregen maar hij voelt zich een vrouw... Daar heeft hij niet om gevraagd... Toch zal hij het ermee moeten doen... Zijn leven lang... En dat besef ik maar al te goed. Hij is nu 62 jaar en heeft het altijd verborgen gehouden. Sinds wij elkaar kennen, bijna 5 jaar, hoeft hij het niet meer te verbergen. Hij mag er nu zijn. Zijn wie hij is.

Toen we elkaar nog niet zo lang kende, vertelde hij het... Dat hij vrouwen kleren draagt... Ik voelde me zeer vereerd dat hij me dit toe vertrouwde. Ik had me nog niet eerder verdiept in travestie. Ik vroeg hem of hij het voor zichzelf of voor andere deed. Hij zei: voor mezelf. Hij vroeg of ik foto`s wilde zien. Ja, want ik was erg benieuwd.

Wat er toen door me heen ging toen ik de foto`s zag. Bewondering, verbazing, ongeloof, prachtig vond ik het en kon geen woord uitbrengen.

Hij gaat als hij thuis is, altijd als vrouw gekleed. Ik weet dat hij zich dan het fijnst voelt, en dat vind ik heerlijk voor hem. En ik vind het mooi om te zien.
Vaak gaan we samen winkelen. Samen kleren passen. Samen in een pashokje. Dan hebben we veel plezier.
Ik moet ook altijd erg lachen, en hij ook, als we een paar dagen weggaan en hij veel kleren meeneemt. Meer voor haar dan voor hem
natuurlijk.

Hij zou de vrouw in hem niet kwijt willen en ik ook niet. Hij zei eens, als er een pil zou zijn waarmee het weg zou gaan, dan zou ik die niet nemen.

Hij heeft het nog aan meer mensen verteld. Zijn kinderen en zussen. En nog enkele andere mensen weten het. Toch merken we dat mensen er niet over durven praten. Volgens mij weten ze niet goed wat ze er mee aan moeten.

Misschien zijn er vrouwen die mij niet begrijpen. Ik neem het leven zoals het is en maak er het beste van. We zijn gelukkig.

"Liefde overwint alles"

groetjes Cilia

[Jolanda55]

Hallo,

Ik het verhaal hierboven van Vriendinnetje gelezen en ben heel blij voor je dat je jezelf er zo gelukkig bij voelt.
Toch vraag ik me af. Hoe kan dat nou? Twijfel je nu nergens aan?
Voel je dan niet zoiets van, waarom heeft het niet eerder verteld?
Heeft hij me niet eerder in vertrouwen genomen omdat hij bang voor afwijzing was?
En hoe kan het zo zijn dat je ineens zo houdt van een kant die je niet eerder kende of besefte?
Ik heb heel erg moeten wennen aan de kant van mijn vriend die ik nooit verwacht had, na vele gesprekken en zoals Elsa schrijft met respect voor elkaar hebben we er een weg in gevonden, of zijn we er een weg in aan het vinden.
Ik ben benieuwd naar je reactie.

Jolanda

[annelotte85]

dit klinkt als mijn ervaring...

ik leerde ook een echte ruige bink kennen die na een tijdje met een verhaal kwam....
ik schrok me rot...kende het hele fenomeen niet.
maar na een wen periode ging het supergoed. we wisselde zelfs kleding uit.

ik ervaarde een band die ik met andere mannen niet eerder gevoeld had. Ik hield van hem en dat was onvoorwaardelijk.
Zijn geheim was bij mij veilig en dat gaf een gevoel van geborgenheid.

Daarna heb ik nog een vriendje gehad in dezelfde catagorie.

Ik weet niet of het er mee te maken heeft dat ik biseksueel ben of gewoon omdat ik nergens een punt van maak.

Al zou mijn partner alles sparen van tom en jerry, ik laat de ander totaal zijn op zijn of haar manier.

dat anderen niet zo in elkaar zitten, tja, chemie laat zich niet sturen...

maar een mooi herkenbaar verhaal!!!

liefs

[snoopy]

dit klinkt als mijn ervaring...

ik leerde ook een echte ruige bink kennen die na een tijdje met een verhaal kwam....
ik schrok me rot...kende het hele fenomeen niet.

ja tip: hoe mannelijker de man, hoe groter de kans is dat het een TV kan zijn of TS zelfs....

ja ik heb het ook niet verzonnen

[AM_ber_79]

Het is niet geheel toevallig dat veel T werkzaam zijn als metaalarbeider, chauffeur (*steekt vingertje op, al is t niet om mannelijk te zijn*) of op de grote vaart zitten. Het "gebrek" aan mannelijke gevoelens (of mannelijkheid) probeert men dan vaak te compenseren door zich zo mannelijk mogelijk voor te doen.

Overigens was mijn keuze voor het chauffeuse schap omdat ik van de vrijheid en het rijden hou. En niet in de minste plaats omdat ik nu eindelijk zelf kan beslissen welke muziek ik luister Niet omdat ik me zo nodig extra mannelijk neer moest zetten...

[snoopy]

Het is niet geheel toevallig dat veel T werkzaam zijn als metaalarbeider, chauffeur (*steekt vingertje op, al is t niet om mannelijk te zijn*) of op de grote vaart zitten. Het "gebrek" aan mannelijke gevoelens (of mannelijkheid) probeert men dan vaak te compenseren door zich zo mannelijk mogelijk voor te doen.

Overigens was mijn keuze voor het chauffeuse schap omdat ik van de vrijheid en het rijden hou. En niet in de minste plaats omdat ik nu eindelijk zelf kan beslissen welke muziek ik luister Niet omdat ik me zo nodig extra mannelijk neer moest zetten...

Je kunt mij niet wijsmaken dat een metaalarbeider /etc die beroepen uitoefenen door een "gebrek" aan mannelijkheid.

[AM_ber_79]

zucht.....

[snoopy]

zucht.....

ja je zou toch eerder zeggen dat zij een gebrek aan vrouwelijkheid hebben dan toch? Je kunt hier wel een mooi sprookjesverhaal gaan vertellen... over compensatie etc, maar ik ben daar niet gevoelig voor . Ik ben nl zelf ook TS en mijn ervaring is heel anders....
wat een onzinverhaal zeg whahaha, dat je zoiets met droge ogen kunt beweren...

[AM_ber_79]

Als we t toch over droge ogen hebben: gebruik die eens, lees eens goed wat n ander zegt voor je n klein deel er uit haalt en t volledig uit zn verband rukt. Bedankt!

[joandelynn]

Ik ben nl zelf ook TS en mijn ervaring is heel anders....

Als dat een overtuigend argument is, dan ben je zeker geen TS, want jouw ervaringen zijn heel anders dan de mijne

Weet je waarom sommige transen in de metaal gaan werken? Omdat ze gewoon 'normaal' willen zijn. Zo simpel is 't gewoon.

[snoopy]

Ik ben nl zelf ook TS en mijn ervaring is heel anders....

Als dat een overtuigend argument is, dan ben je zeker geen TS, want jouw ervaringen zijn heel anders dan de mijne

Weet je waarom sommige transen in de metaal gaan werken? Omdat ze gewoon 'normaal' willen zijn. Zo simpel is 't gewoon.

Ik ben van mening dat wanneer je als kind echt niet normaal bent je dat ook niet kunt worden, en zeker niet het tegenovergestelde van wat je werkelijk bent....ik vind het gewoon een mooi sinterklaasverhaal voor psychologen om eea verklaarbaar te maken wat op een andere manier niet te verklaren valt.

[Saartje]

Het is niet geheel toevallig dat veel T werkzaam zijn als metaalarbeider, chauffeur (*steekt vingertje op, al is t niet om mannelijk te zijn*) of op de grote vaart zitten. Het "gebrek" aan mannelijke gevoelens (of mannelijkheid) probeert men dan vaak te compenseren door zich zo mannelijk mogelijk voor te doen.

Overigens was mijn keuze voor het chauffeuse schap omdat ik van de vrijheid en het rijden hou. En niet in de minste plaats omdat ik nu eindelijk zelf kan beslissen welke muziek ik luister Niet omdat ik me zo nodig extra mannelijk neer moest zetten...

Je kunt mij niet wijsmaken dat een metaalarbeider /etc die beroepen uitoefenen door een "gebrek" aan mannelijkheid.

nah
Omdat het toevallig langs komt en je een jongen van 16 bent die aan het werk moet.
lasser/bouwvakker/vrachtwagenchauffeur
Zijn er mannelijkere beroepen?

[AM_ber_79]

een jongen van 16 als vrachtwagenchauffeur?