Groetjes Adeline
Travestie meer taboe dan transseksualiteit
Moderator: Moderators
-
Adeline_
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 136
- Lid geworden op: ma okt 20, 2003 15:12
- Locatie: Antwerpen
In de meer dean derttig jaar dat ik als t rondloop heb ik wel het één en ander meegemaakt en niet altijd positief,maar het grotendeel van de mensen blijft denken dat t's showbeesten zijn en allemaal tot de homosektor behoren=dat is maar een goede 10%=(ik benwel homo)en de andere 90% worden tenonrechte over de zelfde kam geschoren.Wat uiteraard heel jammer is
Groetjes Adeline
Groetjes Adeline
Lach ni met een ander als jezelf niet in de spiegel van het leven durft kijken
Dat is niet noodzakelijkerwijs zo. Het boek Man of vrouw, min of meer geeft goeie voorbeelden van wat er mogelijk is. Maruscha heeft eens een draad opgezet over "solliciteren als jezelf". En was er op dit forum ook niet iemand die tien jaar lang en femme een bedrijf heeft gerund?Adeline_ schreef: zelfs als ze zo permanent rondlopen en om als trava een deftig job te vinden buiten de horecasektor is een rariteit.
Hoe meer dat voorkomt, hoe geaccepteerder het gaat worden.
Groetjes, Jeanet
"Wil je niet anders worden?"
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
Het voorbeeld wat je hier aanhaalt, Lisa, is dat een draad op het forum geweest? En weet jij nog welke? Of wat voor soort argumenten er gebruikt werden?Lisa met een S schreef: En wanneer iemand dat wel aandurft, wordt dat niet vrij van kritiek -- kijk wat voor negatieve geluiden hier volgde toen op het verschijnen van Paula en Sonja in Kamphues maakt vrienden! Zelfs wanneer een travestiet zegt, dat wij voor onszelf moeten opkomen, wordt ze neergesabeld en belachelijk gemaakt hier.
Lisa
Groetjes, Jeanet
"Wil je niet anders worden?"
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
-
michelle1983
- ff weer wat posten
- Berichten: 44
- Lid geworden op: zo apr 28, 2002 20:58
Ik kom een beetje laat deze thread binnenvallen, maar toch. Ikzelf denk eigenlijk dat op deze vraag geen goed antwoord is te geven. De maatschappij is zo gevarieerd en er zijn tal van groepen waarbinnen het een meer geaccepteerd is dan anderen. Alleen al als je kijkt naar jongeren en je splitst ze op afhankelijk van hun achtergrond dan krijg je zo veel verschillende antwoorden dat je niet kan zeggen van "Ze vinden dat en dat". In het algemeen denk ik wel dat transseksualiteit meer en meer geaccepteerd wordt (althans in mijn omgeving lijkt het daar op), maar afzetten tegen de acceptatie van travestie lijkt me erg lastig.Lisa met een S schreef: 1. Is transseksualiteit meer geaccepteerd door de maatschappij dan travestie?
-
linda rutten
- daar ben ik weer
- Berichten: 15
- Lid geworden op: wo nov 10, 2004 16:44
- Locatie: eksel
Hela allen,
Ik ga als jullie het goedvinden de situatie eens van de andere kant schetsen, ik ben namelijk een transexuele die alle stappen reeds achter de rug heeft.
Tijdens mijn real-life test ben ik ook nog eens begonnen met een opleiding tot verpleegkundige, dus voor mijn SRS ben ik een schoolgemeenschap ingestapt van ruim 600 mensen, en dan moet je weten dat ik 40 lentes tel, en 1.87 groot ben en een gewicht van 112 kg dus niet echt een miss belgie type.
Of wij het nu gemakkelijker hebben dan travestie??
Hierop zou ik zeggen dat iedereen zijn eigen probleem altijd hoger inschat als dat van iemand anders.
Toen ik in school binnenkwam, was ik al snel een bezienswaardigheid die iedereen moest gezien hebben, en de nodige roddelcampagnes werden opgestart.
Ik zelf had voordien al in enkele scholen in samenwerking met het ministerie van onderwijs lezingen gegeven over transexualiteit en dit in het kader van alternatieve sexualiteitsbeleving.
één van mijn leerkrachten wist hiervanaf en stelde voor om die lezingen ook in school te geven.
Uiteindelijk hebben we dit ook gedaan, met het wonderbaarlijke resultaat dat alle roddels en vooroordelen verdwenen en plaats maakte voor bewondering en respect.
Iets dat wel als een paal boven water staat, en dat heb ik niet alleen vast gesteld bij ons in school, maar ook tijdens andere lezingen, is het feit dat transexualiteit HELEMAAL niet bekend is bij het grote publiek.
Het bleek als je de mensen vroeg wat transexualiteit was dat je steevast een antwoord kreeg in de richting van "je verkleden in kleding van het ander geslacht, proberen op te vallen, schokeren, sexuele afwijking, proberen sexueel opgewonden te raken door je te verkleden, enz.."
Als je dan een degelijke uitleg verschaft, zie je de mensen hun ogen opengaan en hun monden openvallen.
Uiteindelijk dwing je respect en bewondering af.
Ik ben daar nu al een tijdje op school en het loopt fantasich, in september is er trouwens een tweede transexuele gestart met de opleiding, en ook zij ondervindt geen problemen.
Wat wil ik hier mee aantonen.
De aanvaarding door de maatschapij ligt voor het grootste stuk bij je zelf, kom op voor je eigen ik, informeer de medemens, maar schokeer hem niet, en je zal merken dat er best een positieve ingesteldheid bij hun is.
Je moet allemaal niet zo ver gaan als ik zelf, (heb lezingen gegeven, tv programma gemaakt, artikels in tijdschrift) maar als we allemaal in ons schelp blijven zitten, krijgen we nooit een deftig maatschappelijk draagvlak, en zal onze problemathiek nooit bespreekbaar worden, en aanvaard.
vb kijk hoelang de homo en lesbienne verenigingen hebben moeten vechten voor hun aanvaarding.
of wij nu TS, TG, TV zijn, als we niet zeker zijn van onszelf, stralen we dat ook niet uit, en wek je automatisch negatieve zaken op, we moeten gewoon die cirkel doorbreken, wees zeker en vol zelfvertrouwen, durf mensen in de ogen kijken, en je gaat dit zelfvertrouwen ook uitstralen, en er zal ook naargelang op gereageerd worden.
Wie heeft het nu het moeilijkste, geen van beiden, we maken het onszelf moeilijk door onze onzekerheid.
Denk aan het boek "de kracht van het positieve denken"
succes
linda
Ik ga als jullie het goedvinden de situatie eens van de andere kant schetsen, ik ben namelijk een transexuele die alle stappen reeds achter de rug heeft.
Tijdens mijn real-life test ben ik ook nog eens begonnen met een opleiding tot verpleegkundige, dus voor mijn SRS ben ik een schoolgemeenschap ingestapt van ruim 600 mensen, en dan moet je weten dat ik 40 lentes tel, en 1.87 groot ben en een gewicht van 112 kg dus niet echt een miss belgie type.
Of wij het nu gemakkelijker hebben dan travestie??
Hierop zou ik zeggen dat iedereen zijn eigen probleem altijd hoger inschat als dat van iemand anders.
Toen ik in school binnenkwam, was ik al snel een bezienswaardigheid die iedereen moest gezien hebben, en de nodige roddelcampagnes werden opgestart.
Ik zelf had voordien al in enkele scholen in samenwerking met het ministerie van onderwijs lezingen gegeven over transexualiteit en dit in het kader van alternatieve sexualiteitsbeleving.
één van mijn leerkrachten wist hiervanaf en stelde voor om die lezingen ook in school te geven.
Uiteindelijk hebben we dit ook gedaan, met het wonderbaarlijke resultaat dat alle roddels en vooroordelen verdwenen en plaats maakte voor bewondering en respect.
Iets dat wel als een paal boven water staat, en dat heb ik niet alleen vast gesteld bij ons in school, maar ook tijdens andere lezingen, is het feit dat transexualiteit HELEMAAL niet bekend is bij het grote publiek.
Het bleek als je de mensen vroeg wat transexualiteit was dat je steevast een antwoord kreeg in de richting van "je verkleden in kleding van het ander geslacht, proberen op te vallen, schokeren, sexuele afwijking, proberen sexueel opgewonden te raken door je te verkleden, enz.."
Als je dan een degelijke uitleg verschaft, zie je de mensen hun ogen opengaan en hun monden openvallen.
Uiteindelijk dwing je respect en bewondering af.
Ik ben daar nu al een tijdje op school en het loopt fantasich, in september is er trouwens een tweede transexuele gestart met de opleiding, en ook zij ondervindt geen problemen.
Wat wil ik hier mee aantonen.
De aanvaarding door de maatschapij ligt voor het grootste stuk bij je zelf, kom op voor je eigen ik, informeer de medemens, maar schokeer hem niet, en je zal merken dat er best een positieve ingesteldheid bij hun is.
Je moet allemaal niet zo ver gaan als ik zelf, (heb lezingen gegeven, tv programma gemaakt, artikels in tijdschrift) maar als we allemaal in ons schelp blijven zitten, krijgen we nooit een deftig maatschappelijk draagvlak, en zal onze problemathiek nooit bespreekbaar worden, en aanvaard.
vb kijk hoelang de homo en lesbienne verenigingen hebben moeten vechten voor hun aanvaarding.
of wij nu TS, TG, TV zijn, als we niet zeker zijn van onszelf, stralen we dat ook niet uit, en wek je automatisch negatieve zaken op, we moeten gewoon die cirkel doorbreken, wees zeker en vol zelfvertrouwen, durf mensen in de ogen kijken, en je gaat dit zelfvertrouwen ook uitstralen, en er zal ook naargelang op gereageerd worden.
Wie heeft het nu het moeilijkste, geen van beiden, we maken het onszelf moeilijk door onze onzekerheid.
Denk aan het boek "de kracht van het positieve denken"
succes
linda
kijk steeds vooruit, daar aan de horizon brandt het lichtje
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Zo maar wat gedachtes (mede n.a.v. de transgender conferentie):linda rutten schreef:of wij nu TS, TG, TV zijn, als we niet zeker zijn van onszelf, stralen we dat ook niet uit, en wek je automatisch negatieve zaken op, we moeten gewoon die cirkel doorbreken, wees zeker en vol zelfvertrouwen, durf mensen in de ogen kijken, en je gaat dit zelfvertrouwen ook uitstralen, en er zal ook naargelang op gereageerd worden.
Voor een deel ben ik het helemaal met je eens: een transseksueel (en ook een transgender en een travestie) is geen willoos slachtoffer van zijn/haar omgeving. Ik zou ook iedereen die echt stevig in zijn/haar schoenen staat willen vragen om duidelijk, eerlijk, recht-door-zee te zijn over je geaardheid.
Maar er is 1 maar: als je niet stevig in je schoenen staat en zelf nog allerlei dingen aan het uitzoeken bent raad ik net zo hard aan om niet te beginnen je te outen. Wacht dan liever nog een paar maanden, werk aan je zelfvertrouwen, werk aan je assertiviteit, onderzoek je angsten en probeer je omgeving vriendelijk maar wel beslist voor te bereiden op je outing door -bijvoorbeeld- begrip te vragen voor allerlei zaken waar mensen nog nooit over nagedacht hebben. Als je omgeving door krijgt dat alles minder eenvoudig is dan men eerst dacht (en jij voelt je zeker genoeg), dan pas is het mijns inziens een goed moment om voor de dag te komen.
Op het gebied van transgender/transseksualiteit en werk: er zijn opvallend veel transgenders en transseksuelen werkeloos. Er zijn ook mensen die werken en die, na een SRS, plotseling werkeloos worden omdat hun omgeving deze verandering niet aan kan. Weet dus ook waar je aan begint voordat je je out. Niet dat het een reden moet zijn om je niet te outen (als je outing een voorwaarde voor je zijn is heb je mijns inziens geen keus), maar als dit niet (helemaal) het geval is en je bent erg gehecht aan je werk en je zou in een diep dal raken op het moment dat je werkeloos wordt, dan is het wel aan te raden 3x na te denken voordat je met outing begint.
Groetjes,
Frederique
En soms moet je stoppen met denken en gewoon doen.Frederique_ schreef:Op het gebied van transgender/transseksualiteit en werk: er zijn opvallend veel transgenders en transseksuelen werkeloos. Er zijn ook mensen die werken en die, na een SRS, plotseling werkeloos worden omdat hun omgeving deze verandering niet aan kan. Weet dus ook waar je aan begint voordat je je out. Niet dat het een reden moet zijn om je niet te outen (als je outing een voorwaarde voor je zijn is heb je mijns inziens geen keus), maar als dit niet (helemaal) het geval is en je bent erg gehecht aan je werk en je zou in een diep dal raken op het moment dat je werkeloos wordt, dan is het wel aan te raden 3x na te denken voordat je met outing begint.
Wat je i.i.g. niet moet doen is je blind staren op advies, hoe goed bedoeld ook, van iemand die zelf de stap niet durft te maken.
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
[quote="linda rutten"]Hela allen,
Iets dat wel als een paal boven water staat, en dat heb ik niet alleen vast gesteld bij ons in school, maar ook tijdens andere lezingen, is het feit dat transexualiteit HELEMAAL niet bekend is bij het grote publiek.
...
De aanvaarding door de maatschapij ligt voor het grootste stuk bij je zelf, kom op voor je eigen ik, informeer de medemens, maar schokeer hem niet, en je zal merken dat er best een positieve ingesteldheid bij hun is.
...
of wij nu TS, TG, TV zijn, als we niet zeker zijn van onszelf, stralen we dat ook niet uit, en wek je automatisch negatieve zaken op, we moeten gewoon die cirkel doorbreken, wees zeker en vol zelfvertrouwen, durf mensen in de ogen kijken, en je gaat dit zelfvertrouwen ook uitstralen, en er zal ook naargelang op gereageerd worden.
[/quote]
Overigens zit in die onbekendheid ook een heel groot voordeel. Na een zekere tijd tijdens de transitie val je daardoor makkelijker in het 'is vrouw' hokje ondanks het feit dat er nog mannelijke kenmerken zichtbaar zijn. Simpelweg door het feit dat de mensen niet weten dat er nog een andere mogelijkheid is.
Ik ben het 100% eens met de opmerking over niet shockeren. Door mensen op een niet-confronterende manier te confronteren met het verschijnsel transseksualiteit kun je respect en begrip afdwingen.
Het grote sleutelwoord is inderdaad zelfvertrouwen. Straal jij uit dat je onzeker bent, dan zullen anderen dat oppikken en zich gaan afvragen waarom je onzeker bent. Elk grammetje gebrek aan passabiliteit (wat eigenlijk een rotwoord is) zal dan worden uitvergroot en de gevolgen voor de meesten hier laten zich raden.
Iets dat wel als een paal boven water staat, en dat heb ik niet alleen vast gesteld bij ons in school, maar ook tijdens andere lezingen, is het feit dat transexualiteit HELEMAAL niet bekend is bij het grote publiek.
...
De aanvaarding door de maatschapij ligt voor het grootste stuk bij je zelf, kom op voor je eigen ik, informeer de medemens, maar schokeer hem niet, en je zal merken dat er best een positieve ingesteldheid bij hun is.
...
of wij nu TS, TG, TV zijn, als we niet zeker zijn van onszelf, stralen we dat ook niet uit, en wek je automatisch negatieve zaken op, we moeten gewoon die cirkel doorbreken, wees zeker en vol zelfvertrouwen, durf mensen in de ogen kijken, en je gaat dit zelfvertrouwen ook uitstralen, en er zal ook naargelang op gereageerd worden.
[/quote]
Overigens zit in die onbekendheid ook een heel groot voordeel. Na een zekere tijd tijdens de transitie val je daardoor makkelijker in het 'is vrouw' hokje ondanks het feit dat er nog mannelijke kenmerken zichtbaar zijn. Simpelweg door het feit dat de mensen niet weten dat er nog een andere mogelijkheid is.
Ik ben het 100% eens met de opmerking over niet shockeren. Door mensen op een niet-confronterende manier te confronteren met het verschijnsel transseksualiteit kun je respect en begrip afdwingen.
Het grote sleutelwoord is inderdaad zelfvertrouwen. Straal jij uit dat je onzeker bent, dan zullen anderen dat oppikken en zich gaan afvragen waarom je onzeker bent. Elk grammetje gebrek aan passabiliteit (wat eigenlijk een rotwoord is) zal dan worden uitvergroot en de gevolgen voor de meesten hier laten zich raden.