Hoi Allemaal,
Sinds kort kom ik langs verschillende wegen in aanraking met T.V.'s waar ik helemaal niet blij van wordt. De types waar Mila van begint te stuiteren, zal ik maar zeggen. Ik noem ze in gedachten: Gefrustreerde kerels (misschien homo?) die hun jurkj, pruikje en make-up kennelijk gebruiken als versiertruukje. Ik heb me al een paar keer zooooo intens beledigd en gekwetst gevoeld in mijn (vrouwelijke) waardigheid door alle smerige opmerkingen die je als 'liefdevol' op je beeldscherm ziet. In de kroeg zou ik voor minder m'n glas al in zijn/haar smoel leegsmijten!
Al met al over T*- zijn en relaties: ik heb meer dan 20 jaar geleden al bedacht dat het een kwestie van kiezen zou worden, het eerste het beste meisje wat speciale aandacht aan mij begon te schenken heeft tijdens haar eerste bezoek aan mijn flatje destijds bijna letterlijk mijn hele garderobe over zich heen gekregen met de mededeling dat dat een deel van mij was. Als ze daar niet mee kon of wilde leven, moest ze mij maar vergeten.
Ze begreep de boodschap en is gebleven. En het is waar wat Mila zegt: Het egoïsme wat (onbedoeld) met mijn T*-zijn gepaard gaat is soms ronduit beledigend voor haar. Iedereen prijst me gelukkig met zo'n vrouw, maar geloof mij op m'n woord dat het zeker zijn duistere kanten heeft. Meer dan eens heb ik jankend op de rand van mijn bed gezeten in mijn mooiste jurkje omdat ik wist hoeveel pijn ik haar deed, gewoon door 'te zijn wie ik ben'
Pas sinds duidelijk is dat ik hoogst waarschijnlijk transsexueel ben is er rust in onze relatie. Het is duidelijk dat zij niet lesbisch is en bij mij beginnen ook gevoelens van een hetero vrouw te ontluiken. We zullen altijd een hele speciale band hebben -Soul Mates- Maar wat zal het een verademing zijn als ik weet dat ik geen LAST meer voor haar ben.
Mijn tip: Ben je T* en zoek je een vrouw: Denk eerst heel goed na wat je er voor over hebt. De prijs kan achteraf namelijk heel erg hoog blijken te zijn.
Ciska.
Everybody's got something to hide except me and my monkey.