Ik bewandel me weg maar......
Moderator: Moderators
Ik bewandel me weg maar......
Hallo lieve mensen
Ik ben momenteel best wel lekker mijn weg aan het bewandelen. Maar je loopt toch tegen dillema's in jezelf aan. Ik twijfel enorm. ik twijfel aan het feit of ik mischien wel echt in het verkeerde lichaam geboren ben.
Daarmee bedoel ik dat ik nu mijn leven als man leef en mijn momenten als esther daarin beleef. Heb veel momenten dat ik er aan moet denken.
Voel me een jojo binnen me eigen waarheid. Ja het is die weegschaal die heen en weer knalt. Maar niet dat ik getreurd ben maar wel dat ik het moeilijk vind.
Het moeilijke is, is het mijn biologische klok omdat ik man ben en waarom heb ik die gedachtes. Ik vervloek ze niet ik verwelkom ze.
Maar het zet je echt aan het denken. Ik weet ga binnen kort met psygologe praten. Dit omdat ik het vanaf jongs af aan al heb.
Ik weet dat ik anders ben (zonder mijzelf nu als bijzonder aan te duiden) IEDEREEN is uniek!! (begrijp me niet verkeerd.)
Wat ik mij nu afvraag hoe is jullie eigen gedachte geweest of hoe is die nu. En hoe zaten de twijfels. Ik ben me er van terdege bewust dat er iets gaat veranderen in me leven.
mischien dat je dat nu ook hebt of heb gehad(ik noem het maar jojo gedrag voor de vorm.)
Ik ben zo benieuwd hoe andere dat hier hebben en hoe jullie daar mee omgegaan zijn.
Nogmaals ik bewandel mijn weg en die loopt wel lekker Maar ik loop hier tegen aan dus plaats bij deze de vraag hier op het forum.
Dank je kus Esther
Ik ben momenteel best wel lekker mijn weg aan het bewandelen. Maar je loopt toch tegen dillema's in jezelf aan. Ik twijfel enorm. ik twijfel aan het feit of ik mischien wel echt in het verkeerde lichaam geboren ben.
Daarmee bedoel ik dat ik nu mijn leven als man leef en mijn momenten als esther daarin beleef. Heb veel momenten dat ik er aan moet denken.
Voel me een jojo binnen me eigen waarheid. Ja het is die weegschaal die heen en weer knalt. Maar niet dat ik getreurd ben maar wel dat ik het moeilijk vind.
Het moeilijke is, is het mijn biologische klok omdat ik man ben en waarom heb ik die gedachtes. Ik vervloek ze niet ik verwelkom ze.
Maar het zet je echt aan het denken. Ik weet ga binnen kort met psygologe praten. Dit omdat ik het vanaf jongs af aan al heb.
Ik weet dat ik anders ben (zonder mijzelf nu als bijzonder aan te duiden) IEDEREEN is uniek!! (begrijp me niet verkeerd.)
Wat ik mij nu afvraag hoe is jullie eigen gedachte geweest of hoe is die nu. En hoe zaten de twijfels. Ik ben me er van terdege bewust dat er iets gaat veranderen in me leven.
mischien dat je dat nu ook hebt of heb gehad(ik noem het maar jojo gedrag voor de vorm.)
Ik ben zo benieuwd hoe andere dat hier hebben en hoe jullie daar mee omgegaan zijn.
Nogmaals ik bewandel mijn weg en die loopt wel lekker Maar ik loop hier tegen aan dus plaats bij deze de vraag hier op het forum.
Dank je kus Esther
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Esther,
Ik heb een (heel erg korte) periode van twijfel gekend. Ik ben begin 2004 begonnen mijzelf te erkennen. En in de zomer van 2004 heb ik een paar weken gehad van "leuk allemaal, maar in hoeverre maak ik mijzelf wat wijs met dat vrouwgevoel? Waaruit blijkt nu dat ik me niet man voel?". Het maakte me op een gegeven moment gek, juist omdat ik een heel gevecht in mijn hoofd zat te houden: "ja, maar, je leeft toch goed als man?", "ja maar, je voelt je toch prettiger in vrouwenkleren", "ja, maar ...". Op een gegeven moment was ik het zat en had ik zoiets van "vecht het daarbinnen vrolijk uit en laat me maar weten wat er uit komt, ik wil me niet actief met dit gevecht bemoeien". En inderdaad gingen die gedachten toen weg, al kende ik niet de uitkomst. Na een paar weken voelen bedacht ik me dat ik me al die weken nog steeds had omgekleed, nog steeds die borsten nodig had... En toen heb ik voor mijzelf ook erkend dat dat vrouw-gevoel er dus schijnbaar gewoon is - en lukte het om verder te gaan...
Het kan bij jou zich natuurlijk heel anders uiten - mensen zijn verschillend, gelukkig maar. Mijn tip, vanuit bovenstaande achtergrond: durf te twijfelen, durf kritische vragen te stellen. Geef jezelf tijd, er komt vanzelf een moment dat je weet wat het wel (of: niet) is. Beide mag, beide is goed...
Groetjes,
Frederique
Ik heb een (heel erg korte) periode van twijfel gekend. Ik ben begin 2004 begonnen mijzelf te erkennen. En in de zomer van 2004 heb ik een paar weken gehad van "leuk allemaal, maar in hoeverre maak ik mijzelf wat wijs met dat vrouwgevoel? Waaruit blijkt nu dat ik me niet man voel?". Het maakte me op een gegeven moment gek, juist omdat ik een heel gevecht in mijn hoofd zat te houden: "ja, maar, je leeft toch goed als man?", "ja maar, je voelt je toch prettiger in vrouwenkleren", "ja, maar ...". Op een gegeven moment was ik het zat en had ik zoiets van "vecht het daarbinnen vrolijk uit en laat me maar weten wat er uit komt, ik wil me niet actief met dit gevecht bemoeien". En inderdaad gingen die gedachten toen weg, al kende ik niet de uitkomst. Na een paar weken voelen bedacht ik me dat ik me al die weken nog steeds had omgekleed, nog steeds die borsten nodig had... En toen heb ik voor mijzelf ook erkend dat dat vrouw-gevoel er dus schijnbaar gewoon is - en lukte het om verder te gaan...
Het kan bij jou zich natuurlijk heel anders uiten - mensen zijn verschillend, gelukkig maar. Mijn tip, vanuit bovenstaande achtergrond: durf te twijfelen, durf kritische vragen te stellen. Geef jezelf tijd, er komt vanzelf een moment dat je weet wat het wel (of: niet) is. Beide mag, beide is goed...
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Dank je wel Frederique!
Wat een mooi verhaal dat is ook het geen wat ik doe en voel.
Zo van ik hoef niks maar ik weet dat het er is!
Ik neem rustig mn tijd en besef me heel goed wat de gevolgen zijn.
Dat verontrust me en voelt ook weer heel erg goed.
Ik denk en ik weet dat ik me weg bewandel , ik voel me vaak vrouw terwijl ik er man uit zie.
Ik hoop dat er nog meer mensen zijn die willen reageren. Dat helpt.
Bewandel me weg maar het is fijn om er over te praten.
Bemerk dat ik steeds meer dat ik ook er opener voor uit kom naar mensen om me heen. En de reactie is ook positief, mensen weten het al een soort.Er wordt met liefde gereageerd. Ik ben mens en een leuk mens (hihi) en dat veranderd niet. Maar ik ben blij dat ik nu eindelijk verder voor me gevoel mag uitkomen. En dat voelt goed. Ik denk dat er voor iedreen een plek is op deze wereld. Dus ook voor mij
Ik bewandel mijn weg en alles komt goed!
Verders gaat het goed met me
Wat een mooi verhaal dat is ook het geen wat ik doe en voel.
Zo van ik hoef niks maar ik weet dat het er is!
Ik neem rustig mn tijd en besef me heel goed wat de gevolgen zijn.
Dat verontrust me en voelt ook weer heel erg goed.
Ik denk en ik weet dat ik me weg bewandel , ik voel me vaak vrouw terwijl ik er man uit zie.
Ik hoop dat er nog meer mensen zijn die willen reageren. Dat helpt.
Bewandel me weg maar het is fijn om er over te praten.
Bemerk dat ik steeds meer dat ik ook er opener voor uit kom naar mensen om me heen. En de reactie is ook positief, mensen weten het al een soort.Er wordt met liefde gereageerd. Ik ben mens en een leuk mens (hihi) en dat veranderd niet. Maar ik ben blij dat ik nu eindelijk verder voor me gevoel mag uitkomen. En dat voelt goed. Ik denk dat er voor iedreen een plek is op deze wereld. Dus ook voor mij
Ik bewandel mijn weg en alles komt goed!
Verders gaat het goed met me
- Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Ook ik bewandel mijn weg Esther, en bij iedere afslag en elk kruispunt twijfel ik nog altijd. Ik ben uit twijfel een jaar geleden begonnen met schrijven op dit forum en heb daardoor de twijfel een plekje weten te geven.
Ik hoop dat je je weg weet te vinden in je eigen tempo.
Succes
Irene
Ik hoop dat je je weg weet te vinden in je eigen tempo.
Succes
Irene
Kleine stapjes
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
- Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Esther, in dit forum zijn tal van verhalen van mensen met de zelfde aandoening, blader rustig terug door de topics......het leuke eraan is, dat je zo ook terug kunt lezen, hoe sommige met de tijd ontwikkelen
Veel plezier bij je zelfvindingsproces
Mara
Veel plezier bij je zelfvindingsproces
Mara
Geen Seks Met Nazis --> hier niet op klikken <--
-
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 124
- Lid geworden op: za dec 04, 2004 20:11
welkeweg, welke afslag
Tja, allemaal herkenbaar, ook 10-tallen jaren alles weggedrukt.
Totdat ook ik er niet meer tegen kon en er genoeg van had.
Leuk? Nee, maar soms is het beter te doen dan te twijfelen en te wachten.
Want wachten waarop? Het verlossende antwoord?
Dat krijg je alleen door actie te ondernemen.
Dus deed ik oogkleppen voor, schakelde in de allerhoogste versnelling en nam alle risiko's.
En eindige als vrouw op een mooie parkeerplek van waaruit ik de routekaart rustig bekijk voor de rest v d weg.
Risicovol, maar de rust is de moeite waard gebleken.
José
Totdat ook ik er niet meer tegen kon en er genoeg van had.
Leuk? Nee, maar soms is het beter te doen dan te twijfelen en te wachten.
Want wachten waarop? Het verlossende antwoord?
Dat krijg je alleen door actie te ondernemen.
Dus deed ik oogkleppen voor, schakelde in de allerhoogste versnelling en nam alle risiko's.
En eindige als vrouw op een mooie parkeerplek van waaruit ik de routekaart rustig bekijk voor de rest v d weg.
Risicovol, maar de rust is de moeite waard gebleken.
José