Hilarische situaties

[Nathalie]

Onze kids weten van niks, en ze zijn echt zeer opmerkzaam. Het vergt wat aanpassingsvermogen en soms leidt het zelfs tot hilarische situaties

Geinspireerd door deze tekst van Bibi (waarvoor mijn dank) uit de thread "het nut van het vertellen" neem ik het initiatief tot een nieuwe thread: hilarische situaties. Dit was geschreven in de context van hoe ga je om met kinderen, ouders, opa's en oma's en/of toevalige passanten als ze (nog) niet weten van je travestie. Het lijkt mij nou wel leuk om onze travestiegevoelens eens in een wat minder serieus daglicht te zetten. Als voorzet zal ik jullie een van mijn 'hilarische situaties' schetsen die waar is gebeurd. En dat er maar meer anecdotes mogen volgen..

[KNIP]

Toen ik vorige week bezig was met de voorbereidingen van weer eens een avondje uit als Nathalie, had ik al mijn attributen (makeup, -koffer, pruik, kleding, spiegel-met-licht, etc) keurig netjes uitgestald in de computerkamer. Het toeval wilde dat ons kabelmodem al de hele dag geen verbinding had en we hadden al een aantal malen UPC gebeld dat we geen connectie hadden. "Nee meneer, het zou geregeld worden. Het probleem zit in de hele wijk." Tot het moment dat we aan het flikkerende beeld op onze televisie zagen dat men kennelijk bezig was de oorzaak der storing te traceren. Mijn vriendin zei nog lachend: zal je zien, staat er straks een busje van UPC voor de deur. Moeten ze bij ons zijn.

Vrolijk grinnikend en goedgeluimd onder het motto: dat zal zo'n vaart niet lopen, toog ik verder met de 'intense visagene voorbereidingen' van het reeds eerder genoemde avondje uit. Net toen ik klaar was met de basis: foundation en wenkbrauwen gaat de bel en drie maal raden wie er stond. "UPC, uw modem legt de hele wijk plat. We komen uw kabelmodem omruilen".. *Slik* allerlei gedachtes schoten door m'n hoofd. van: Ik kan altijd nog zeggen dat ik bezig ben met de oefenen voor sinterklaas. Tot: euh mijn vriendin moet op me oefenen, begrijpt u ?

Maar het leek me beter me met medeneming van mijn makeupattibuten uit de voeten te maken en boven afwachten tot meneer UPC weer zijnsweegs zou gaan. Het heeft in totaal een dikke drie kwartier geduurd. Waarbij ik vanuit de keuken in het donker in de gaten hield of het busje al weg was. *hehehe* Ik ben nog net niet via de regenpijp naar beneden hoeven gaan.

Fors verlaat door dit gebeuren moest ik door tijdnood gedwongen een iets minder florissante indruk achterlaten bij Pamela en friends. Alsnog excuus daarvoor

[Lisa met een S]

Mooi verhaal, Nath,

Maar het valt mij een beetje tegen van je dat je in je hyper-snelle Alfa toch niet de schade in kon halen.

Groetjes,
Lisa (met een "s")

[Nathalie]

Al is een Alfa nog zo snel, de tijdsgeest achterhaald hem wel

[Paula]

Ik maak noooooooooit hilarische situaties mee (I wish ). Of bedoel je misschien dat gisteravond twee mannen onder het toeziend oog van een top-visagiste, met een bloknote in haar handen, aantekeningen maakte over hoe deze mannen zich opmaakten ??

Nee toch zeker ?

[Nathalie]

*grinnik*
't was inderdaad niet hilarisch, maar wel heel gek
Intens geobserveerd worden door een pro die je niet eens kritische vragen stelt maar alleen maar schrijft. En heel af en toe eens polst: "welke kleur is dat nou die je gebruikt ?" "Is die lipstick ook van Lapaay ?"

Ik ben erg benieuwd naar de uitslag van die test

[Lisa met een S]

Misschien niet hilarisch, maar ik moest er wel om lachen -- afgelopen vrijdagavond ging ik voor het eerste naar een T&T avond. Helaas de allerlaatste T&T in Leiden maar dit terzijde. Dus vrijdagmiddag, was ik ff alleen in huis en nam ik de kans om e.e.a te passen, omdat een meisje nou eenmaal op haar beste uit wilt zien als zij ergens naartoe gaat. Dus midden op de dag, boven in mijn slaapkamer op en top gekleed, en toen ging de telefoon.

Onze telefoon boven is ff stuk, net zoals ons antwoordapparaat. Dus ik snel naar beneden hollen in mijn rokje en nieuwe laarzen en voorzichtig mijn hoofd om de hoek van de trapgang kijken dat niemand langs loopt die mij zou kunnen zien. Snel naar de telefoon, maar die is weg (de nadelen van de draadloze telefoon). Snel rondkijken, een oog zoekend naar de telefoon en de andere kijkend naar het raam. Dan naar de keuken, met dezelfde patroon, maar geen telefoon te vinden. Laat maar gaan, denk ik, als het belangrijk is, bellen zij weer teriug, en ga ik weer naar boven. Net wat anders aangetrokken, en de telefoon gaat weer!

Nou dat was het dan, zo hilarisch was het ook weer niet maar als het een grinnik of een gniffel oplevert dan is het goed. En oh ja, de rok dat ik aandeed was maar een paar dagen geleden gekocht. Was ik met mijn vrouw in het dorp waar de uitverkoop was begonnen. Zij had een aantal truien en t-shirts en een broek in haar hand en ik de rok. Dan komt er een bekende binnen. Leuk gepraat over de feestdagen en de aanbiedingen en kijkt zij naar de rok in mijn hand en zegt "en ook jij bent zeker blij met je nieuwe rokje" waarop ik glimlachende antwoord "ja, zeker". Daarna kijken mijn vrouw en ik naar elkaar, lachen en zeggen "if she only knew ...."

Groetjes,
Lisa (met de "S" voor "smiiiiiiiile")

[Abby]

Leuk idee Nathalie om een thread Hilarische Situaties te beginnen.
Ik ben ook al heel wat jaren "stiekum" actief en de laatste 2 maanden niet meer "stiekum".
Ook ik heb in het verleden ook wel eens wat hilarische situaties meegemaakt.
Een aantal jaren geleden toen ik me had 's avonds had "omgetoverd" naar Tessa en net begonnen was om mijn make-up te verwijderen in de badkamer voor de spiegel, was mijn dochter (toen een jaar of 10) uit bed gekomen om te plassen. Dat gebeurde wel vaker, dus ik keek daar niet zo van op. Er kon mij toch niets gebeuren, want we hadden een apart toilet naast de badkamer die ik op slot gedraaid had .....................
dacht ik. Tot na het plasje de badkamerdeur openging en mijn dochter halfslapend de badkamer inkwam om een slokje water te pakken!
Niet in paniek raken, gewoon blijven staan en niet wegrennen. Ze groette me, ik stapte iets opzij, zodat ze bij de kraan kon. Ze heeft een slokje water gedronken, heeft mij nog een zoen gegeven en is weer naar bed gegaan!!!
Ik bleef achter in de badkamer, mijn hart zat in mijn keel, er zat lood in mijn schoenen en ik had weinig make-up remover nodig om de make-up te verwijderen, want die kwam er zo wat vanzelf af, door de transpiratie (angstzweet?).
Dit kon toch niet waar zijn, dat ze niets had gezien of gemerkt? Ik stond daar weliswaar zonder pruik, maar verder nog geheel in vrouwenkleding (topje/rok/panties), make-up nog op mijn gezicht en met gelakte nagels. Ik kwam moeilijk in slaap die avond en had ook moeite om mijn bed uit te gaan de volgende ochtend (vlinders in m'n buik).
Tot mijn stomme verbazing heeft mijn dochter niets gezegd en ook aan haar houding kon ik niet opmaken dat ze iets gezien had Te slaperig?).
Vorige maand heb ik mijn dochter kennis laten maken met Tessa, omdat ik het niet langer geheim wilde houden wegens psychische problemen bij mezelf. Ik heb haar in de weken daarna de bovenstaande situatie verteld en gevraagd of ze echt niets gemerkt had. Ze kon zich niets herinneren en we hebben er samen hartelijk om zitten lachen.

Nu heb ik kramp in m'n 2 vingers van het typen, dus ik leg de pen neer en wacht met smart op de hilarische situaties, die anderen gaan toevoegen.

Groetjes,
Tessa

[Gast]

Niet echt hilarisch, althans niet voor mij op dat moment, maar wel gedenkwaardig, overkwam mij een paar jaar geleden het volgende:

In een expressieve bui, kort na nieuwjaar, kreeg ik weer eens de geest en had mij flink met make-up uitgeleefd. Het resultaat mocht er zijn, zelden heb ik overigens ooit weer zo’n resultaat mogen bereiken, en ik was met recht tevreden. Vervolgens begon zich, door mijn inspanningen tekort gedaan voelend, één van mijn katten steeds meer aandacht op te eisen. Tja, tegen zoveel niet aflatende overedingskracht was ik natuurlijk niet bestand en ik plofte even neer op de bank, beestje op schoot. Op een gegeven moment ging ik, met mijn reeds snurkende vriendje nog op schoot, een klein beetje verzitten. Ai! Fout! Dat had ik niet moeten doen: net na de jaarwisseling nog steeds ontzettend schichtig, schrok madam zich een rolberoerte en besloot zich met een grote sprong achter de bank in veiligheid te stellen. Helaas gebruikte de sukkel mijn hoofd als springplank waarbij de oen zich niet ontzag haar nagels net een paar milimeter onder mijn oogkas te planten...

Voordat ik de terrorist ter verantwoording kon roepen en uiting aan mijn ontstemming kon geven, voelde ik het bloed al langs mijn gezicht stromen en begaf ik mij snel, met de hand onder de wond, naar de badkamer om de schade in ogenschouw te nemen: dat viel tegen! Het zag er niet uit! Even afgezien dat ik met mijn gezicht zo auditie kon doen voor de Rocky Horror Show, zag ik dat ik er met een simpel pleistertje niet van af kwam. Alleen... ik stond nog wel in vol ornaat en had weinig zin om als Elfi bij de EHBO aan te kloppen. Aan de andere kant; kleinzerig als ik ben, had ik ook weinig aandrang om de wond op eigen houtje te verzorgen; als ik er al naar keek, ging ik al haast van mijn stokje.

Uiteindelijk is het mij toch gelukt om te kleden, overigens zonder een spatje bloed op mijn kleding achter te laten (toch wel knap van mezelf) en de make-up zo goed en zo kwaad als het ging te verwijderen, waarbij mijn geblesseerde oog ondertussen bijna blauw zag en een bloeduitstorting van bijna twee centimeter dik mij in de spiegel terugblikte.

Het verhaal afrondend, heb ik die nacht om half twee, zwaar chagarijnig, mijn gezicht walmend naar ‘Oil Of Olaz’ en ongetwijfeld nog zwart rondom de ogen, mijn opwachting gemaakt bij de eerste hulp in het ziekenhuis, waar ik door de ‘nachtzuster’ met een peilende blik onder handen genomen werd waarna ik uiteindelijk met een schoongemaakte wond, een hechtpleister en een prik in mijn kont nog even langs de apotheek kon gaan. Nu ja, nog wekenlang leek het door de, langzaam wegtrekkende, bloeduitstorting van verre of ik een oog zwart had opgemaakt.

Uhm, zou een zwarte kat dan toch écht ongeluk brengen?

Elfi

[Zohra]

Nou , ik had ook zoiets leuks een paar maanden geleden.

Toen ik nog moest beginnen met mijn wekelijks te organiseren travestieavonden in Rexane moest ik op jacht naar accessoires en kleding, dus ik ging met een vriend van mij op kledingjacht en om panties te kopen, want die had ik eigenlijk (nog) niet, ik droeg ze nooit omdat ik 'En Femme' toch meestal in laagjes kleding droeg, dus rokken met wijde broeken eronder waardoor ik dus geen panties nodig had. Maar nu moest ik natuurlijk ook eens in een jurkje en rokje lopen waardoor ik panties nodig had, dus wij samen naar V&D..... we hadden gehoord dat ze daar maat 'tent' hadden wat panties betreft. Dus wij lopen op de verkoopjuffrouw af om te vragen of ze panties hadden in maat 46 (ahum). Toen vroeg ze: 'Iis het voor u of iemand anders?' Toen zei de vriend met wie ik was:'Nee hoor mevrouw, het is vooor HÁÁRZELF' Ik stond daar dus gewoon als Wim, man dus....... en ik kreeg me een kop als een biet van schaamte.... 'Loopt u maar mee, dan gaan we kijken. '

'Welke sterkte wenst u? Hoeveel DIN?' 'Ppffff, ehhhh 'DIN' wasda??? Geen idee mevrouw, als ze maar goed zijn en mooi zitten!', zei ik. Dus wij lopen naar een of ander bekend pantymerk en zij haalt ze doodleuk uit de verpakking om ze helemaal uit te rekken en te testen of ze mij eventueel zouden passen. Ze haalde het hele arsenaal tevoorschijn en vroeg wat ik ervan vond.

Enfin, na heel wat gekwebbel, gepas en gemeet, kocht ik 4 paar panties, een paar netpanties, twee zwarte en een vleeskleurige. Ze liep mee naar de kassa waar een gigantische rij met mensen stond en ze zei tegen iedereen: 'Sorry mensen u zult even moeten wachten, dit zijn vrienden van mij en die moet ik eerst eventjes helpen, daarna bent u aan de beurt!'

'Wow, wat een tof mens!', dacht ik bij mezelf. Hier kom ik vaker panties kopen dus, haahahaha.... ik vond het zo leuk hoe ze mij en mijn vriend behandelden. Maarreee kan dit onder de categorie 'hilarische situaties???' hihi, ik vond het wel ff een vermelding waard.

Liefs en xxx-jes,

Wilma

[racine]

Gegroet allen,

Mijn 1ste t&t-bezoek en dan met name hetgeen er kort aan vooraf ging, zal ik nooit meer vergeten. Voorjaar 2001, eindelijk al mijn moed bijelkaar verzameld om dan een t&t-avond in Grunn te gaan bezoeken.
In die periode wist mijn partner nog niets van mijn t-gevoel, dus thuis in T was geen optie. Op de site van lkg stond dat er wel ter plaatse omkleed mogelijkheden zijn, maar daar was ik op dat moment geestelijk nog niet aan toe. Dus omkleden in de auto. Ik had al vooraf proefgereden, dus ik wist waar de t&t-avond gehouden werd en onderweg had ik mijns inziens rustige parkeerplaatsen geturft.
In de buurt van Haren (Glimmermade, kenners zullen nu al vermoeden welke kant het op zal gaan....) trof ik er één die aardig landelijk van de 4baansweg aflag en goed bebost was, dus weinig zicht vanaf de snelweg.
Het omkleden opzich was al een hele klus, je wordt er wel lenig van, het aantrekken van een panty in de auto zonder hem te beschadigen is de 1ste keer geen sinecure. Beperkt makeup aanbrengen met alleen hulp van het spiegeltje in de rechterzonnewering is ook niet echt aan te bevelen, maar beter iets dan niets. De pruik op (model lowbudget net iets beter dan voor karnaval) en nadat ik met kam de pruik enigszins qua kapsel gefatsoeneerd had klopte er een manspersoon zenuwachtig op de ruit en met gebaren die duidelijk verder gingen dan alleen een praatje maken. Gelukkig bezit mijn auto een voorziening die "safe-lock" heet. Met 1 druk op de knop worden alle portieren vergrendeld en gelukkig zit die knop goed in het zicht en werkte de voorziening ook nog. Ik schrok me wezenloos. (Mijn bloeddruk moet op dat moment medisch gezien onverantwoord hoge waarden hebben gehad) D.m.v. een stemverheffing maakte ik kenbaar dat ik geen zin had in zijn bedoelingen. Hij droop af, mischien ook wel letterlijk, ik heb het niet gecontroleerd. Even dacht ik "nou als dit het is" dan maar naar huis, maar direct daarna dacht ik, "erger is eigenlijk niet mogelijk", dus on the go (met de airco aan om de beslagen ruiten van mijn angstzweet te ontwasemen). Op de avond niets dan lof voor de gastvrouwen en de aanwezige t's. Feest der herkenning, kortom de vast wel bekende ervaring die iedereen meemaakt als hij de 1ste keer zo'n avond bezoekt.
Over mijn parkeerplaatservaring ben ik de 1ste avond maar niet begonnen. Pas veel later heb ik e.e.a. verteld en kan ik er nu wel om lachen. Deze parkeerplaats staat n.l. bekend als tippelzone, iets dat ik toen niet wist.

Met vriendelijke groet,
Racine

[Zohra]

Meid wat gruwelijk, jij als onvoorbereide vrouw staat ineens op een parkeerplaats met hitsige mannetjes hihihi ergens toch ook wel lachen he? hhihhihih

Groetjes,



Zohra

[Josette]

Deze parkeerplaats staat n.l. bekend als tippelzone, iets dat ik toen niet wist.

Meid wat gruwelijk, jij als onvoorbereide vrouw staat ineens op een parkeerplaats met hitsige mannetjes hihihi ergens toch ook wel lachen he? hhihhihih

Plek nr.2 waar je beter niet kan omkleden, vooral 's avonds of 's nachts niet is aan de A325 Arnhem-Nijmegen bij de Shellpomp tussen Arnhem-Zuid en Elst in de richting Nijmegen. Deze parkeerplaats heeft 'faam' als homo-ontmoetingspunt. Het heet 'de parkeerplaats' onder ingewijden. Wie daar zich als man omkleedt in vrouwenkleding kan vergelijkbare situaties meemaken.

Als ik in Elst moet bijspringen kom ik er langs, zelfs bij een sneeuwstorm vorige week donderdag. Dan is omkleden wel te adviseren, in de warme auto althans

[Angelique.R]

Niet hilarisch maar vond het toch al goed.
Start van de real-life-experience. Vond dat er niets beter was dan op de dag dat ik naar mijn psych ging. 4 uurtjes voor de spiegel en toen was ik er wel klaar voor. Zoveel mogelijk moeite gedaan om onopvallend in het daglicht te kunnen als een doodgewone vrouw. Zou ook nog gelukt zijn, de buurman had me haast niet herkend toen ik de ingangsdeur van mijn appartement uitkwam. Na een verbaasde blik een vriendelijke glimlach en gedag. Dus brommer op en die 25 km naar de stad rijden. Liep lekker totdat halfweg plotseling de uitlaat van het brommertje een andere richting insloeg. Toch maar terug gaan oprapen. Onopvallend? Vergeet het maar, het brommergeluid zorgde voor een ontvangst bij het ziekenhuis waarbij iedereen wel de veroorzaakster van dat lawaai wilde bekijken. Toch maar naar binnen alsof er geen vuiltje aan de lucht is... In de wachtkamer dan weer een outing naar een bekende die toevallig daar op een andere dokter wachtte.
Na de visite weer op het lawaaiding terug huiswaarts en zitten lachen om een allereerste keer als vrouw onder de mensen te zijn geweest. Na deze dag heb ik geen enkel probleem meer om als vrouw uit te gaan en me geweldig lekker in mijn velletje te voelen.
Angelique

[Zohra]

De eerste keer dat ik als vrouw over straat ging is me echt 100% meegevallen. Het geluk wil dat ik van mezelf nogal een androgyne gelaat heb en een beetje make-up hier en daar deed wonderen en ik had mijn best gedaan er zo min mogelijk a la travi uit te zien, als een 'normale vrouw' dus. Ja ik dus met mijn blik op oneindig richting 'tram' lopen, het was weliswaar avond en het was donker maar zelfs in een overvolle knetterlichte tram viel ik niet op. Ik had een doodnormale make-up en een leuke broek aangetrokken en een lange zwarte overgooier die tot net boven mijn knie rijkte, beetje alternatief / arty kleding. En ik had in tegenstelling tot de pruiken die ik normaal gesproken droeg eindelijk eens mijn EIGEN haar gebruikt dat al best op redelijke lengte aan het komen is.

Ik deed zo onopvallend mogelijk en inderdaad, de hele weg GEEN enkele opmerking gekregen, niemand die me aanzag voor travesiet of wat dan ook, terwijl ik in mijn 'travestie-periode' toch wel vaak de meest gruwelijke opmerkingen naar mijn hoofd kreeg als 'gore flikker' en ga zo maar door. Een keer was het zelfs zo erg dat ik bij de geen die me uitschold voor 'gore flikker' eens flink mijn nagels in zijn gezicht heb geplant en zo even zijn gezicht heb verminkt door even mijn nagels diep en hard over zijn gezicht te roetsjen. 'Zo, dat zal je leren dacht ik!!!!, The Angel of Vengeance is HERE doen;t mess with me!!!' hahaah ja nu zal ik wel wat opmerkingen krijgen van mensen maar dat deert me niet, want ik was al zovaak en zolang uitgescholden dat ik gewoon MOEST ik PIKTE het gewoon niet langer meer.

Enfin. toen ik op de bewuste dag aankwam op de plaats van bestemming was er toen ik uit de tram wilde stappen enkel een meisje die een opmerking gaf van: 'ZOOOOOOOO wat een lange vrouw is dat!!!!'. Triomfantelijk stapte ik naar buiten, de drukke menigte in en iemand die wat zei....

Liefs,



Zohra

[Chantal C.]

Al is een Alfa nog zo snel, de tijdsgeest achterhaald hem wel

Al is een Alfa nog zo snel, de politie flitst hem wel!