en nog een voetnoot uit mijn eigen ervaring Frederique ...
Met mijn gang langs de verschillende specialiteiten die er nodig zijn om op een goede manieir door een transitie te komen heb ik zelf wel de nodige kennis opgebouwd waardoor ik bv met mijn endocrinoloog goed kan praten over wat wel en wat niet verstandig is om te doen, maar een ding .. hij blijft wel de expert die waakt over mijn gezondheid en die plaats laat ik ook aan hem omdat ik zijn vakkennis respecteer en kan respecteren omdat zijn argumenten steek houden met de kennis die ik inmiddels zelf heb opgedaan bij bv ook de dame die bij miji gelaserd heeft .. daar heb ik wat kennis opgedaan over het groeien van haren en met die kenniis op zak snap ik bepaalde adviezen van mijn endo ......
wat er eerder al geschreven is .. laat anderen (specialisten) toe in je proces ...
anders zit je zelf op net zo'n eiland waar je de specialisten ook op ziet zitten....
groetjes, Fenna
Passabiliteit
Moderator: Moderators
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Het rare is: wat jullie schrijven is wat ik wil. Samen, dus zij vanuit hun expertise, ik vanuit mijn ervaringsdeskundigheid en dan samen vanuit die grote hoeveelheid mogelijkheden het beste voor mij kiezen.
Da's niet wat zij willen. Zij willen alles van mij weten en dan willen zij het beste voor mij kiezen - door zelf (zonder mij) te besluiten of ik wel-of-geen hormonen mag. In een tempo dat hun goeddunkt, waarbij ik daarbij vooral geen vervelende vragen mag stellen zoals de vraag hoe het kan dat iemand anders vanuit hetzelfde vakgebied dat toch heel anders aanpakt.
De autoriteit die ik daar meemaak is in een professionele arts/patiëntverhouding niet nodig. En ofschoon ik hier nogal eens wil om mij heen sla is wat Janiek beschrijft precies ook wat ik gedaan heb. Ik heb ook met mijn coach zeer langdurig gepraat over wat het genderteam met mijn gevoelens doet en ben pas naar het genderteam toegestapt op het moment dat ik zowel hun als mijn verantwoordelijkheid goed op mijn netvlies had.
Groetjes,
Frederique
Da's niet wat zij willen. Zij willen alles van mij weten en dan willen zij het beste voor mij kiezen - door zelf (zonder mij) te besluiten of ik wel-of-geen hormonen mag. In een tempo dat hun goeddunkt, waarbij ik daarbij vooral geen vervelende vragen mag stellen zoals de vraag hoe het kan dat iemand anders vanuit hetzelfde vakgebied dat toch heel anders aanpakt.
De autoriteit die ik daar meemaak is in een professionele arts/patiëntverhouding niet nodig. En ofschoon ik hier nogal eens wil om mij heen sla is wat Janiek beschrijft precies ook wat ik gedaan heb. Ik heb ook met mijn coach zeer langdurig gepraat over wat het genderteam met mijn gevoelens doet en ben pas naar het genderteam toegestapt op het moment dat ik zowel hun als mijn verantwoordelijkheid goed op mijn netvlies had.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Bij beide. Bij hun omdat ze niet doorvragen op wat ik aangeef, bij mij omdat ik geen informatie genoeg krijg om me in te kunnen leven in hun situatie. En ja, ik vraag die informatie wel degelijk.Janiek2 schreef:Bij wie?Frederique_ schreef:De bron is het gebrek aan inlevingsvermogen.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Wat ze willen Frederique is op basis van zoveel mogelijk gegevens met een goed en voor hun te verantwoorden advies komen naar jou toe. op basis van hun eigen vakkennis wiillen ze dan wel het een en ander weten, maar een ding Frederique .... ALTIJD heb jij dan zelf de keuze dat advies wel of niet te accepteren!!!!!!! .. zelf heb ik op een bepaald moment zelfs de totale behandeling (wat door de experts als advies naar voren kwam) NIET geaccepteerd!!!!!! .. dat kon ik pas jaren later alsnog doen ....
groetjes, Fenna
groetjes, Fenna
Heb jij ook mensen die belangrijk voor jou zijn en bij wie je niet dat gevoel hebt? Internet niet meerekenen a.u.b.Frederique_ schreef: Zij willen alles van mij weten en dan willen zij het beste voor mij kiezen - door zelf (zonder mij) te besluiten of ik wel-of-geen hormonen mag.
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Fenna,
Als het een paar maanden zou duren om tot dat advies te komen (incl. wachttijd vooraf) dan zou ik daar prima mee kunnen leven. Maar nu? Weegt men "onzorgvuldigheid door langer wachten" werkelijk t.o.v. "onzorgvuldigheid door kortere doorlooptijd"? Waarbij ik dan nu de impliciete aanname doe dat dat laatste medisch gezien zowieso klopt?
Gezien het feit dat er niet doorgevraagd is op de steken in mijn lijf weegt men dit soort vragen helemaal niet.
Groetjes,
Frederique
Als het een paar maanden zou duren om tot dat advies te komen (incl. wachttijd vooraf) dan zou ik daar prima mee kunnen leven. Maar nu? Weegt men "onzorgvuldigheid door langer wachten" werkelijk t.o.v. "onzorgvuldigheid door kortere doorlooptijd"? Waarbij ik dan nu de impliciete aanname doe dat dat laatste medisch gezien zowieso klopt?
Gezien het feit dat er niet doorgevraagd is op de steken in mijn lijf weegt men dit soort vragen helemaal niet.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
nog iets waar ik aan moet denken nu.. tja het is zondag en ik heb toch niets beters te doen ...
De gang bij hulpverleners is als een spel met bepaalde spelregels .....
zolang je de spelregels honoreert (en kunt honoreren) is er niets aan de hand en zul je een redelijk soepele doorstroming hebben ... maar als je de spelregels naar je eigen hand wilt gaan zetten, krijg je de deur in je gezicht.....
als je de spelregels wilt veranderen zijn daar ook weer spelregels voor om dat voor elkaar te krijgen ... en als je nergens de spelregels kunt of wilt honoreren, sta je wel heeeeel erg eenzaam en krijg je nooit iets voor elkaar!
Het leven is eigenlijk 1 groot spel
groetjes, Fenna
De gang bij hulpverleners is als een spel met bepaalde spelregels .....
zolang je de spelregels honoreert (en kunt honoreren) is er niets aan de hand en zul je een redelijk soepele doorstroming hebben ... maar als je de spelregels naar je eigen hand wilt gaan zetten, krijg je de deur in je gezicht.....
als je de spelregels wilt veranderen zijn daar ook weer spelregels voor om dat voor elkaar te krijgen ... en als je nergens de spelregels kunt of wilt honoreren, sta je wel heeeeel erg eenzaam en krijg je nooit iets voor elkaar!
Het leven is eigenlijk 1 groot spel
groetjes, Fenna
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Ja, sterker nog: buiten de VU zijn er nauwelijks mensen bij wie ik dit gevoel heb. En bij de paar mensen bij wie ik dat gevoel wel eens krijg zet ik die mensen op een grotere afstand en dan gaat 't goed. Bij mijn coach of mijn zus of mijn leidinggevende heb ik nooit dit gevoel gehad.Janiek2 schreef:Heb jij ook mensen die belangrijk voor jou zijn en bij wie je niet dat gevoel hebt? Internet niet meerekenen a.u.b.Frederique_ schreef: Zij willen alles van mij weten en dan willen zij het beste voor mij kiezen - door zelf (zonder mij) te besluiten of ik wel-of-geen hormonen mag.
Oh ja: ik voel natuurlijk ook waar je naar zoekt. En ja, natuurlijk zit er in mijn verleden van alles wat er voor zorgt dat ik bij de VU in deze vorm reageer. Er is sprake van een autoriteitsprobleem (bij mij) dat ik in deze vorm op de VU projecteer. Bedenk dat de inzet bij de VU ongelofelijk hoog is: 't gaat om mijn diepste goed: mijn wezen, mijn zijn.
Maar dat wil niet zeggen dat de VU van haar kant net zo goed vanuit hun angsten reageert. Ik denk dat dat ook hun grootste probleem is: dat hun angst t.o.v. CVZ, politiek, media, inspectie, spijtoptanten, enz. (je hebt de presentatie ook gezien: 19 groepen in de samenleving) er voor zorgt dat ze niet opener durven te zijn. Niet meer verantwoordelijkheid bij patiënten durven te laten liggen, juist omdat ze bang zijn dat patiënten die verantwoordelijkheid niet aankunnen, waardoor ze vanuit hun angst dan maar ALLE verantwoordelijkheid van de patiënt naar zich toe trekken. Hetzelfde geldt voor externe psychologen en psychiaters. Ze zullen het niet toegeven, maar dat ze die route niet aandurven komt door hun angst dat een ander een inschattingsfout maakt waar zij op afgerekend zullen worden. Een irreëele angst, omdat ook andere endocrinologen of behandelcentra goed met die angst kunnen leven.
't Is hierin niet of-of ("jij hebt een autoriteitsprobleem en daarom denk je dat de VU het niet goed doet, maar de VU doet het wel goed"). 't Is en-en. Ook hierin. Twee partijen die met hun angst, pijn, verdriet zullen moeten omgaan. Samen zoeken, niet beide alleen. Daar ligt voor mij de oplossing. Ik ben open. Op alle gebieden. Ik verwacht dat ook van de VU.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Frederique,
zoals ik je al een jaar of wat tegenkom op de verschillende fora, ga je altijd voor een zo moeilijk mogelijke weg .. je zoekt zoveel weerstand dat je uiteindelijk nergens kunt komen omdat je het haast bij voorbaat al uitsluit dat er iets uit kan komen.
wie weet zijn die steken wel gewoon stress (stress doet gekke dingen in je lijf en hierin ben ik redelijk ervaringsdeskundig)
Geef de experts een beetje credit .. ze zijn er jarenlang voor naar school geweest!!!!
En wat het VU betreft, die hanteert nu eenmaal een log protocol .. dat zijn in het spel met hun de spelregels, wil je andere spelregels, moet je een andere tegenspeler zoeken!!!!!!!!!
groetjes, Fenna
zoals ik je al een jaar of wat tegenkom op de verschillende fora, ga je altijd voor een zo moeilijk mogelijke weg .. je zoekt zoveel weerstand dat je uiteindelijk nergens kunt komen omdat je het haast bij voorbaat al uitsluit dat er iets uit kan komen.
wie weet zijn die steken wel gewoon stress (stress doet gekke dingen in je lijf en hierin ben ik redelijk ervaringsdeskundig)
Geef de experts een beetje credit .. ze zijn er jarenlang voor naar school geweest!!!!
En wat het VU betreft, die hanteert nu eenmaal een log protocol .. dat zijn in het spel met hun de spelregels, wil je andere spelregels, moet je een andere tegenspeler zoeken!!!!!!!!!
groetjes, Fenna
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Fenna,
Die steken zijn steken van jaloezie. Ik (h)erken die steken wel. Heb voordat ik vrouwenkleren droeg die steken gehad bij het zien van alle vrouwen tussen de 3 maanden en de 93 jaar. Tegenwoordig alleen bij (een deel van) de meiden tussen de 20 en de 40 jaar, mede afhankelijk van kleding en lichaamsvormen.
Ik weet dus echt wel zeker dat die 30-50 steken te maken hebben met genderdysforie.
En t.a.v. de rest van wat je schrijft: als je me goed volgt weet je zowel waarom ik bij de VU begonnen ben als waarom ik er nu blijf
En dan weet je ook dat de VU meerdere afspraken niet nagekomen is, dat men verwachtingen geschapen heeft waar men zich nu niet meer verantwoordelijk voor voelt, dat men taalgebruik hanteert dat mij als patiënt niet in mijn waarde laat, dat men afspraken niet in mijn dossier gezet heeft... Ondanks ieders deskundigheid.
Groetjes,
Frederique
Die steken zijn steken van jaloezie. Ik (h)erken die steken wel. Heb voordat ik vrouwenkleren droeg die steken gehad bij het zien van alle vrouwen tussen de 3 maanden en de 93 jaar. Tegenwoordig alleen bij (een deel van) de meiden tussen de 20 en de 40 jaar, mede afhankelijk van kleding en lichaamsvormen.
Ik weet dus echt wel zeker dat die 30-50 steken te maken hebben met genderdysforie.
En t.a.v. de rest van wat je schrijft: als je me goed volgt weet je zowel waarom ik bij de VU begonnen ben als waarom ik er nu blijf
En dan weet je ook dat de VU meerdere afspraken niet nagekomen is, dat men verwachtingen geschapen heeft waar men zich nu niet meer verantwoordelijk voor voelt, dat men taalgebruik hanteert dat mij als patiënt niet in mijn waarde laat, dat men afspraken niet in mijn dossier gezet heeft... Ondanks ieders deskundigheid.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Hoi hoi,
Groetejs en liefs,
Babette.
je zou denken dat "ze" na jaren lang naar school te zijn geweest om precies te leren hoe je met zorgvragers omgaat, "ze" het inmiddels wel zouden weten, toch? Niets is minder waar. En wat betreft het protocol van zo'n logge zorginstelling: het kan toch niet zo zijn dat het gewoon acceptabel is, dat een zorgverlenende instantie zijn protocollen boven de belangen van de zorgvrager stelt, want dat is hier aan de hand. Bovendien wordt er in de opleiding veel aandacht besteed aan hoe met de zorgvrager om te gaan, en niet hoe verstikkende protocollen te realiseren. Die zijn er uitsluitend om "de soort in stand te houden" (de zorginstelling) en dat is, mijns inziens, een belabberd uitgangspunt.fenna69 schreef:Geef de experts een beetje credit .. ze zijn er jarenlang voor naar school geweest!!!!
En wat het VU betreft, die hanteert nu eenmaal een log protocol .. dat zijn in het spel met hun de spelregels, wil je andere spelregels, moet je een andere tegenspeler zoeken!!!!!!!!!
Groetejs en liefs,
Babette.
"We have to fight ignorance!" Madiba Nelson Mandela
Frederiique,
Die reden @ VU weet ik inderedaad, maar toch denk ik dat je het moelijker maakt voor jezelf dan nodig is.
Mijn persoonlijke ervaring is dat er naar mij toe geen afspraken niet zijn nagekomen. In dit verband reken ik niet mee dat er verschillende keren mijn afspraken voor het spreekuur bij psych of endo zijn verplaatst (verplaatsen kon diverse keren ook naar een vroeger tijdstip)
Een kanttekening maak ik nu wel en dat is dat ik altijd duidelijk ben geweest in mijn hulpvraag .. "the full works" ... en het gehanteerde protocol zijn voor mij ook spelregels die ik kon en wilde honoreren.
Het VU is naar mijn mening inderdaad als de dood voor spijtoptanten. en de achtergrond daarvoor is best breed. De oorsprong van het ziekenhuis (en de hele VU) als een christelijke instelling, de gemiddelde maatschappelijke visie tav GAB (lees maar eens de reacties op het telegraaf artikel dat door Lisa werd aangehaald in je eiigen draadje over het COC dat zich sterk maakt tegen verdere uitkleding van de vergoedingen tav GAB. en de houding van diverse 'gerenomeerde' psychiaters buiten het behandelteam van het VU. Dat is de weerstand die het VU-genderteam tegenkomt om tussendoor te manouvreren... Het genderteam van het VU wil zoveel mogelijk zekerheid dat de door hun aangeboden behandeling goed terecht komt. En in dat proces zullen er best mensen in het grensgebied niet uit de voeten kunnen met de door het VU-genderteam aangeboden behandeling... Als je met dat in je achterhoofd toch bij het VU-genderteam blijft aankloppen (omdat je er toch al een deur verder bij een andere specialist komt), zul je echt niiet verder komen .. tenzij je je koers meer conformeert naar de gehanteerde spelregels ....
@Babette, in dit verband kan ik me best voorstellen dat het VU-GT erg moeite doet om de 'soort in stand te houden' ... wat is beter, een GT dat toch wat werk kan doen en de bulk van de GAB zorgvragen kan afhandelen dan de afwezigheid van een dergelijk team en dat dan iedereen die een GAB behandeling nastreeft zelf maar moet gaan shoppen en regelen (iets dat lang niet voor iedereen is weggelegd)
de keus is aan jou frederique, ga je mee met de spelregels van het VU-genderteam en kkom je verder met je behandeling, of blijf je stijgeren dat de spelregels niet deugen zonder een stap verder te komen. Bij het laatste kun je je gaan afvragen of een alternatieve route tav GAB wensen niiet beter bij je past (ondanks dat je voor een ander specialisme bij het VU over de vloer komt)
groetjes, Fenna
Die reden @ VU weet ik inderedaad, maar toch denk ik dat je het moelijker maakt voor jezelf dan nodig is.
Mijn persoonlijke ervaring is dat er naar mij toe geen afspraken niet zijn nagekomen. In dit verband reken ik niet mee dat er verschillende keren mijn afspraken voor het spreekuur bij psych of endo zijn verplaatst (verplaatsen kon diverse keren ook naar een vroeger tijdstip)
Een kanttekening maak ik nu wel en dat is dat ik altijd duidelijk ben geweest in mijn hulpvraag .. "the full works" ... en het gehanteerde protocol zijn voor mij ook spelregels die ik kon en wilde honoreren.
Het VU is naar mijn mening inderdaad als de dood voor spijtoptanten. en de achtergrond daarvoor is best breed. De oorsprong van het ziekenhuis (en de hele VU) als een christelijke instelling, de gemiddelde maatschappelijke visie tav GAB (lees maar eens de reacties op het telegraaf artikel dat door Lisa werd aangehaald in je eiigen draadje over het COC dat zich sterk maakt tegen verdere uitkleding van de vergoedingen tav GAB. en de houding van diverse 'gerenomeerde' psychiaters buiten het behandelteam van het VU. Dat is de weerstand die het VU-genderteam tegenkomt om tussendoor te manouvreren... Het genderteam van het VU wil zoveel mogelijk zekerheid dat de door hun aangeboden behandeling goed terecht komt. En in dat proces zullen er best mensen in het grensgebied niet uit de voeten kunnen met de door het VU-genderteam aangeboden behandeling... Als je met dat in je achterhoofd toch bij het VU-genderteam blijft aankloppen (omdat je er toch al een deur verder bij een andere specialist komt), zul je echt niiet verder komen .. tenzij je je koers meer conformeert naar de gehanteerde spelregels ....
@Babette, in dit verband kan ik me best voorstellen dat het VU-GT erg moeite doet om de 'soort in stand te houden' ... wat is beter, een GT dat toch wat werk kan doen en de bulk van de GAB zorgvragen kan afhandelen dan de afwezigheid van een dergelijk team en dat dan iedereen die een GAB behandeling nastreeft zelf maar moet gaan shoppen en regelen (iets dat lang niet voor iedereen is weggelegd)
de keus is aan jou frederique, ga je mee met de spelregels van het VU-genderteam en kkom je verder met je behandeling, of blijf je stijgeren dat de spelregels niet deugen zonder een stap verder te komen. Bij het laatste kun je je gaan afvragen of een alternatieve route tav GAB wensen niiet beter bij je past (ondanks dat je voor een ander specialisme bij het VU over de vloer komt)
groetjes, Fenna
Hi,
wat het VU betreft, ik heb het al eens meer hier gepost, ze zijn in feite een wat ongewenst kindje van de VU familie. Heeft temaken met de geschiedenis van dit ziekenhuis wat gebaseerd was op religieuze grondslag.
Er zijn er genoeg in de medische wereld die wat hun collega artsen in het genderteam doen afwijzen omdat zij genderdysforie een psychische aandoening vinden waarbij b.v. een SRS (amputatie/ verminking in hun ogen van gezond weefsel) niet de oplossing is, in feite niet kan.
Dit alles bij elkaar lijdt ertoe, naar mijn mening, dat men daar op eieren loopt en daarom o.a. de BSC (Benjamin standaard of care) zelfs nog meer opschroeft wat betreft de tijd van de RLE (1 jaar is de norm) - zij min. 1,5 jaar.
Een van hun psychologen zei eens tegen mij dat zij (het VU) zich geen spijt optanten kunnen permiteren. Ik denk niet dat hij 1 bedoelde maar meer dan 1. Omdat dan de mogenlijkheid zou kunnen zijn dat het genderteam zou worden opgedoekt en op veel steun zouden ze dan niet hoeven te rekenen, vanuit de medische wereld.
Dus ik denk toch dat we wat minder kritiesch zouden moeten zijn, zij vechten naar mijn idee ook een "uphill" battle en staan dan hoe dan ook aan onze kant.
Het loopt niet altijd perfect maar het alternatief geen genderteam meer en alleen particuliere SRS specialisten die met het jaar steeds meer vragen, is het ergste senario, lijkt mij.
Dit alles wil niet zeggen dat diegene die een beroep doen op het VU zich zomaar alles moeten laten welgevallen, voor jezelf opkomen en in discussie gaan wanneer nodig is ook in hun belang, want ze willen toch immers geen spijt optanten.
groetjes, Adriana
wat het VU betreft, ik heb het al eens meer hier gepost, ze zijn in feite een wat ongewenst kindje van de VU familie. Heeft temaken met de geschiedenis van dit ziekenhuis wat gebaseerd was op religieuze grondslag.
Er zijn er genoeg in de medische wereld die wat hun collega artsen in het genderteam doen afwijzen omdat zij genderdysforie een psychische aandoening vinden waarbij b.v. een SRS (amputatie/ verminking in hun ogen van gezond weefsel) niet de oplossing is, in feite niet kan.
Dit alles bij elkaar lijdt ertoe, naar mijn mening, dat men daar op eieren loopt en daarom o.a. de BSC (Benjamin standaard of care) zelfs nog meer opschroeft wat betreft de tijd van de RLE (1 jaar is de norm) - zij min. 1,5 jaar.
Een van hun psychologen zei eens tegen mij dat zij (het VU) zich geen spijt optanten kunnen permiteren. Ik denk niet dat hij 1 bedoelde maar meer dan 1. Omdat dan de mogenlijkheid zou kunnen zijn dat het genderteam zou worden opgedoekt en op veel steun zouden ze dan niet hoeven te rekenen, vanuit de medische wereld.
Dus ik denk toch dat we wat minder kritiesch zouden moeten zijn, zij vechten naar mijn idee ook een "uphill" battle en staan dan hoe dan ook aan onze kant.
Het loopt niet altijd perfect maar het alternatief geen genderteam meer en alleen particuliere SRS specialisten die met het jaar steeds meer vragen, is het ergste senario, lijkt mij.
Dit alles wil niet zeggen dat diegene die een beroep doen op het VU zich zomaar alles moeten laten welgevallen, voor jezelf opkomen en in discussie gaan wanneer nodig is ook in hun belang, want ze willen toch immers geen spijt optanten.
groetjes, Adriana