Moderator: Moderators
Je eigen waarheid is belangrijk maar tegen welke prijs? Als jij blauw zegt en iedereen zegt dat is groen, wat dan?Het resultaat is dat haar wereld klein en overzichtelijk is geworden; dat er maar één waarheid in bestaat, die niet meer door anderen in twijfel getrokken wordt; en dat er geen verrassingen meer zullen plaats vinden.
ja zeg het dan gewoon Door...Dorine schreef:nou dat probeerde ik ook te zeggen hoor Janiek maar ik word altijd genegeerd bleh
Oh, echt wel! Misschien spijt dat ik niet eerder bij dingen heb stil gestaan waar ik nu bij stil sta, maar ook spijt van aanpassen aan verwachtingen van omgeving die zowel sociaal als medisch is.Janiek2 schreef:Dat je gelijk hebt. Ik ken zelfs een geheel uitbehandelde trans, die nu ondertussen zoveel de andere kant op ontwikkelt, dat zhij zich wel eens gekscherend als FtM "in het verkeerde lichaam" bestempelt. En om nou te zeggen dat die daar ongelukkig mee is, nee.Morbide schreef:Met terug bedoel ik niet zozeer terug naar een biologische vorm, maar afhaken voor het einde van de behandeling. Snuffelen aan een transitie is al genoeg om voor het leven getekend te zijn. Dat geeft niet zoveel, ook als afhaak-trans (ex-trans? ;)) kun je gelukkig worden.
Misschien worden mensen wel eerder ongelukkig van wat niet met hun leven hebben gedaan, dan van wat ze wel hebben gedaan.
Ik had het verleden week exact andersom. Ik liep in de buurt van het Waterlooplein, en een bijzonder vreemd gezicht trok mijn aandacht. Ik dacht.......wat een vreemde verbouwde AOW gerechtigde TS loopt daar? Op het gezicht afgaand dan he?Maruscha schreef:Klopt, ook ik heb hier last van gehad (en nog steeds soms) maar ik denk dat het percentage mensen dat iemand onterecht aanziet voor een t* in het niet valt bij het percentage mensen dat een t* aanziet voor een geboren vrouw.
mooie observatie, en eens een andere invalshoek, heel veel Mina, ik vind het niet leuk om in dameskledingzaak dingen te passen, een vriendin van mij heeft overgewicht en zegt:sinds ik te groot ben om leuke dingen te passen vind ik er ook niks aan, het staat gewoon niet, dat gaf mij ook steun, op mijn lichaam vind ik er ook niks aan, t is er gewoon niet voor gemaakt dan maar een trainingspak ofzobehoorlijk interessant he? in het kader van passabiliteit....als je een vrouw haar vrouwelijkheid ontneemt...hoezeer zal dat zich verhouden met hoe wij ons nu soms voelen?
Jip heeft gemberdysforie
Het regent. Jip en Janneke kunnen niet naar buiten.
Dus gaan ze maar naar zolder, waar de koffer met verkleedkleren staat.
“Zullen we vadertje en moedertje spelen?” vraagt Janneke.
“Goed,” zegt Jip, “en ik was de moeder.”
“Nee,” zegt Janneke, “ík was de moeder!”
“Nietes,” meent Jip, “jij bent altijd al de moeder. Ik vind er niets aan!”
Jip trekt een mooie jurk uit de hutkoffer.
Dan frommelt hij de lippenstift die hij van moeders kaptafel heeft gepikt uit zijn broekzak.
Janneke kijkt eerst bedremmeld toe, maar als Jip zijn lippen rood geverfd heeft, begint ze luid te krijsen.
Ze rukt aan een mouw van de jurk. Jip houdt de andere mouw stevig vast.
“Kgrrrrt!” doet de jurk. Nu huilen ze allebei.
Dan verschijnt moeders hoofd in het trapgat.
“Zo, en wat is hier aan de hand?” vraagt zij.
“We gingen vadertje en moedertje spelen en Jip wilde de moeder zijn,” klikt Janneke.
Jip zit er pruilend bij. De lippenstift druipt over zijn kin.
“Nee,” sust moeder, “hij wilde natuurlijk gewoon huisman zijn. Ja toch, Jip?”
“Nietes,” snikt Jip, “ik wil een échte mamma zijn!”
“Och hemeltje!” Moeder slaat een hand voor haar mond. Dan legt ze hem op Jip’s voorhoofd.
“Je hebt de gemberdysforie! Gauw in bed jij!”
“En jij als de wiedeweerga naar huis, Janneke. En niet weer terugkomen voordat het over is, hoor!”
Melina, valt er een beetje te leven met het dragen pruiken? Jawel toch?melina_r schreef: Voor mij 100%.
Ik heb 2 jaar RLT gedaan met een pruik.
