Passabiliteit

[Irene]

Ik heb een pesthekel aan mijn pruik, zeker in de zomer, als ik 100% zou gaan zou ik ook onmiddellijk terugvallen op mijn eigen haar.

Irene

[lief dinnetje]

Mina schreef :

Melina, valt er een beetje te leven met het dragen pruiken? Jawel toch?

Het is niet evident.
Je hebt mijn foto's gezien ....
Ik had dus een pruik met nogal lang haar en dat is dus zeker niet evident.
1) snel versleten wegens de wrijving van het haar op je kleding
2) Je moet dat zeer vaak wassen, zeker in de zomer
3) Enorm veel haarverlies
4) psychisch lastig, want je moet dat dagelijks op en afzetten.
Je kan er ook niet mee slapen.

Als je toch voor een pruik moet kiezen denk ik dat het best is om voor kort haar te kiezen en eventueel voor echt haar en niet voor synthetisch haar.

Groeten,

Melina

[mina]

Hi Melina dank je voor je antwoord...
Ja ik heb veel geprobeerd afgelopen weekend...
ik heb het geluk dat ik nog weet hoe ik eruit zag met lang haar en weet ook wat er wel en niet bij me staat...
een kort haar pruik staat in elk geval niet
alleen lang haar, stijl, asblond fijn haar...niet te dik bovenop en aan de zijkanten, scheiding in het midden en geen pony

Nou die verkopen ze dus niet kant en klaar

je hebt er ook 3 per jaar ongeveer nodig toch?

Ik snap wel wat je bedoelt...maar ik denk dat ik toch geen andere keus heb.... nu aan de hormonen gaan zou stom zijn... eerst wil ik zelf ook een real life test, ik weet ook nog niet of hormonen bij me passen en hoe noodzakelijk ze zijn voor een goed eigenbeeld in mijn geval...

Alles focussed zich nu vooral nog op baardgroei en haar e.d.

Liefs,
Mina

[Dorine]

Hoi Mina,

Asblond? sexay

maar dat valt dan wel weer extra op, zou je niet dezelfde kleur nemen als je gewone haar? In ieder geval todat je je wat meer comfortabel voelt met pruik

en bedankt voor je berichtje, klopt wel goed wat je schrijft, en Patries ook en ik denk dat Mila dat bedoelde met 'clementie' en bijv met Janiek ook, je 'ziet' het wel maar ach iemands energie of zoals je wilt zelfacceptatie is gewoon zo evident dat het uiterlijk opeens maar een detail is.

[mina]

of zoals je wilt zelfacceptatie is gewoon zo evident dat het uiterlijk opeens maar een detail is.

Idd!!!
Nou ik had vroeger asblond haar, moet je voorstellen dus lichtblond haar met een beetje n grijze gloed,
blonde pruiken staan idd heel nep bij mij...behalve als ze deze tint hebben. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik eraan kan komen...
Gek genoeg staan bruin, rood, haar enzovoorts allemaal nep bij mij.

Groetjes,
Mina

[Janiek_]

Je kunt passabel zijn door zelfacceptatie zodat anderen je ook accepteren (gedrag heeft veel te maken met of je passabel bent of niet, als je jezelf en je uiterlijk kunt accepteren, kan een ander dat ook).

"Passabel zijn" betekent meestal "kunnen doorgaan voor een vrouw cq man". De mensen die je zien maken die keuze. Als je jezelf en je uiterlijk kunt accepteren, kan een ander dat doorgaans ook, helemaal los van hoe die jou indeelt. Soms maakt je eigen onzekerheid reacties los bij de toeschouwers, soms is het juist hun onzekerheid, van waaruit zij dingen op jou projecteren. Kan ook heel vervelend zijn, want daar kun je -itt je eigen onzekerheid- niets aan doen.

[Janiek_]

Gender is volgens de geleerden een onveranderbaar iets, vandaar dat ik de term transgender vreemd vind.

Typisch iets voor geleerden om te zoeken naar wat hier in dit aards gewemel onveranderlijk is. Menselijk ook wel, behoefte aan houvast.

Mensen veranderen in hun leven minder dan ze zelf denken, maar ook meer dan ze zelf denken. Één troost: als er gedurende langere tijd in je leven iets gerammeld heeft aan je geslachtsbeleving, dan kun je er volgens mij vrij goed op rekenen dat het gerammel je tot je dood toe zal vergezellen. De vanzelfsprekendheid waarmee de mensen die dit gedoe hier allemaal nooit meegemaakt hebben hun geslachtelijkheid beleven, is voor ons niet weggelegd.

@ Morbide: eigenlijk vind ik de logica in de gequote zin ("de geleerden zus, vandaar ik zo") maar slecht bij jou passen .

[lief dinnetje]

Patricia schreef :

En ik ben ook gestopt met iedere keer te denken wat zal een ander op straat wel niet van me denken. En dat af en toe eens bekeken worden, daar stoor ik me ook niet meer aan. Kostte me allemaal veel te veel energie. En die energie kun je beter steken in de transitie op zich. Die vreet al genoeg energie dacht ik zo.

Uiteraard, dat gaat er zeker uit na een tijdje.
Gelukkig maar of je wordt echt helemaal gek.
Een transitie kost zeker energie, maar je krijgt in het proces zelf ook wel wat extra energie dankzij de progressie die je maakt 'als mens/persoon'.

Wat je volgens mij absoluut moet vermijden is het inversteren van je tijd in een totaal zinloos gevecht met 'instellingen'.
Ik bedoel dan zoals met het genderteam, de administratie, de werkbemiddeling (VDAB in België) ........
Je gebruikt beter je tijd om jezelf te ontwikkelen als persoon en op die manier zelf vooruitgang te boeken in je transitie en eigenlijk in je 'sociale' ontwikkeling als persoon.
De bestaande structuren daar probeer je dan gewoon het beste uit te halen voor jezelf en als het niet werkt zoals je het zou willen kan je er best niet al teveel tijd insteken.
Neem wat je nodig hebt en laat het verder rusten.
Je hebt mensen die jaren rondjes blijven draaien en eigenlijk nooit een stap verder komen.

Groeten,

Melina

[Morbide]

Typisch iets voor geleerden om te zoeken naar wat hier in dit aards gewemel onveranderlijk is. Menselijk ook wel, behoefte aan houvast.

Als de geleerden de mening waren toegedaan dat gender aan te passen valt, dan was er geen geslachtsaanpassendebehadeling, maar een genderaanpassendebehandeling. Vandaar dat ik me wel kan vinden in hun conclusie. Ik wil er niets eens over nadenken hoe ik er nu aan toe geweest zou zijn zonder transitie.

Mensen veranderen in hun leven minder dan ze zelf denken, maar ook meer dan ze zelf denken. Één troost: als er gedurende langere tijd in je leven iets gerammeld heeft aan je geslachtsbeleving, dan kun je er volgens mij vrij goed op rekenen dat het gerammel je tot je dood toe zal vergezellen. De vanzelfsprekendheid waarmee de mensen die dit gedoe hier allemaal nooit meegemaakt hebben hun geslachtelijkheid beleven, is voor ons niet weggelegd.

Toch sta ik er steeds minder bij stil. Da's wel winst. Mogelijk krijgt iedere trans dat vroeger of later. Voorwaarde is dan wel dat je uitgeopereerd bent.

@ Morbide: eigenlijk vind ik de logica in de gequote zin ("de geleerden zus, vandaar ik zo") maar slecht bij jou passen .

Tsja...

[Janiek_]

Toch sta ik er steeds minder bij stil. Da's wel winst. Mogelijk krijgt iedere trans dat vroeger of later. Voorwaarde is dan wel dat je uitgeopereerd bent.

Mooi zo!

@ Morbide: eigenlijk vind ik de logica in de gequote zin ("de geleerden zus, vandaar ik zo") maar slecht bij jou passen .

Tsja...

Wat moet ik hieruit opmaken? Dat mijn conclusie voorbarig was?

[Morbide]

Wat moet ik hieruit opmaken? Dat mijn conclusie voorbarig was?

Nee, dat het puur uit eigenbelang is om de geleerden te geloven. Niet puur zwartwit, m of v, maar wel jezelf man of vrouw voelen/wanen als fundament waarop je genderpresentatie rust. Die presentatie kan dan overeenstemmen met de basis of er in meer of mindere mate van afwijken. Het is maar net wat voor behang je aan je gender geeft. =) Ik denk dat de geleerden teveel blijven hangen in een stereotype tweedeling, daar scheiden zich onze wegen. Je moet als mv-trans vooral een hekel hebben aan wiskunde, niet kunnen kaartlezen, etc. In de praktijk gaat dat natuurlijk niet op. Toch is een dergelijk ik speelde altijd met poppen en haatte lego verhaal de snelste weg naar groen licht.

In TGTS.nl, de voorloper van wat nu TS-NL heet geloof ik, liep ooit een grappig draadje over computers. De meeste vrouwen bleken nerds te zijn, de meeste mannen n00bs.

[Janiek_]

Wat moet ik hieruit opmaken? Dat mijn conclusie voorbarig was?

Nee, dat het puur uit eigenbelang is om de geleerden te geloven.

Zó ken ik je weer!

[Dorine]

e moet als mv-trans vooral een hekel hebben aan wiskunde, niet kunnen kaartlezen, etc.

mag dat dan niet?

[mila]

Ik speelde wel met poppen en andere meisjesdingen, en samen met mijn uiterlijk, uitstraling en gedrag kwam dat me te staan op het predikaat 'kwee'(=hermafrodiet).
Mijn grootouders trokken de conclusie dat ik wel eens een kwee/hermafrodiet zou kunnen zijn, en drongen er bij mijn ouders op aan mij goed op te vangen en te begeleiden *als meisje* wel te verstaan, om te voorkomen dat ik doodongelukkig zou worden. Wijze mensen....

Mijn ouders werden razend, en schroefden het contact met mijn grootouders terug tot zo goed als niets, wij, de kinderen werden bij mijn grootouders weggehouden, en ik werd meegenomen naar de huisarts, omdat ik zo vrouwelijk was 'en of er iets aan gedaan kon worden'.
De huisarts, verstandige man, zei dat het mijn natuur was, en weigerde iedere 'behandeling' op dat vlak.
Dat bezoekje aan de huisarts kan ik me nog levendig herinneren, omdat ik zo bang was door de hele sfeer die mijn ouders opriepen rondom mijn vrouwelijke persoontje.

Toen wij, de kinderen wat ouder werden, zochten we onze grootouders weer op, toen waren we inmiddels 13 jaar. Mijn grootouders hielden zich voor wat mij betreft redelijk afzijdig, dwz: ik werd met liefde ontvangen, maar ze lieten zich niet meer uit over mijn vrouwelijkheid en de gevolgen ervan, omdat ze bang waren dat mijn ouders andermaal het contact met ze zouden verbreken......
.
Dat van mijn grootouders ben ik pas onlangs aan de weet gekomen van mijn tante, met wie ik sinds kort weer contact heb, na 30 jaar that is.

Ik ben zielsgelukkig om mijn tante weer als tante te hebben

Mila.

[Dorine]

was dat in Nederland Mila?

zo n wijsheid toendertijd is wel uniek