Ik deed eerder een suggestie over museumbezoek en dan naar het spoorwegmuseum. Vanmiddag was het dan zover. Al eerder was er over de mail gesproken en de inspritie kwam van deze draad. Afgelopen zaterdag was het zover. Helaas had er eentje verstek laten gaan, maar half enfemme, dus wel volledig in vrouwenkleren (3/4 broek, strak shirt, strak truitje, kuitlaarzen en panty en slip) maar zonder pruik of make-up reisde ik naar Utrecht CS. Alwaar ik Monica zou ontmoeten. We hadden elkaar al snel ontmoet in de stationshal boven de perrons. Na aankoop van een spoorwegmuseumkaartje voor haar liepen we naar het perron waar de boemel naar het Spoorwegmuseum vertrok. Deze boemeldienst is een hele verbetering in vergelijking met vroeger (20 minuten lopen of stadsbus 3 die flink uit de buurt stopte). De trein kwam op een apart perron aan alwaar we om het gebouw heen moesten voor de hoofdingang. Eenmaal in de hal kon je de mooie motieven en het vele houtwerk bewonderen.
Nadat we de toegangskaartjes hadden gekocht zijn we eerst rechtsaf het stationsgebouw ingegaan langs een bagagerek. Daar ontdekte we dat enkele oude koffers feitelijk kijkdozen waren met kleine diorama's en computergestuurde projecties op een scherm maar wel de moeite waard om te kijken.
Vervolgens zijn we naar het 1e perron gegaan. Daar was een oud Koninklijk rijtuig te zien, een blauw stalen CIWL-restauratierijtuig uit de jaren '20 en 3 blokkendoosrijtuigen, groen uit de jaren '20. 3e klasse met houten banken. Vervolgens staken we 2 sporen over en liepen we de grote hal binnen waar behoorlijk wat locomotieven en rijtuigen stonden. Op een voetstuk stond een bruine stoomlocomotief uit 1890, de eerste nederlandse met een loopdraaistel. Vervolgens foto's gemaakt van de zilvergrijze Dieseldrie uit 1934, toen een zeer modern treinstel. We liepen vervolgens een perron op en stapten een postrijtuig binnen dat ook bewoog. Hiermee werden de bewegingen tijdens de rit nagedaan en kon je een voorstelling maken van de omstandigheden waarin de postbeambten brieven moesten sorteren. Dit postrijtuig stamde uit de vroege jaren '50.
Vervolgens liepen we het perron verder en zagen we een couperijtuig uit 1910 met een vrouwencompartiment. (!!) Of daar ook mannen verkleed als vrouw toegang hadden weet ik niet
Verderop stoomlocomotief uit 1880, genaamd de grote groenen omdat zij 2 meter grote drijfwielen had. Verderop stond een bagagewagen en een couperijtuig met maar liefst 110 houten zitplaatsen. Een oplossing voor toekomstige zitplaatsproblemen. In het bagagerijtuig kon je een rangeerspel spelen: zet de wagens op het juiste spoor, dus wagen 21 naar spoor 21, enz. Vervolgens zijn we de hal doorgelopen en hebben we foto's gemaakt bij een turqoise rijtuig, een hondekop, de laatste nederlandse stoomloc nr. 3737, een Zwitserse electische locomotief die ook onrustig liep. Achter de 3737 stond een van de eerste electrische motorrijtuigen uit 1908. Reed in Zuid-Holland. 3e klasse houten banken, maar 2e klasse pluche. En mooi afgebiesd. Wij wilden toen naar het 'spookhuis' waar je in een wagentje wordt geleid tussen twee stoomlocomotieven. De wachtrij was zo lang dat we eerst maar andere dingen gingen bekijken. Een stoomlocomotief genaamd 'Nestor'. Vervolgens zijn we een andere ruimte ingeweest, genaamd de Grote ontdekking. Thema: de eerste trein in Nederland. We konden er snel in. Met een aantal anderen liepen we in een nagebouwd Noord-Engels straatje en vervolgens naar een wagenmakerij waar de eerste rijtuigen zou worden gebouwd. En vervolgens zagen we een nagebouwd vroeg-19e eeuws station, en replica's van de Arend en 2 rijtuigen. In een aantal andere huisjes staan 19e eeuwse schilderijen met de trein als thema.
Vervolgens kwamen we in een hal waar een stoomlocomotief uit 1863 stond. Een van de medewerkers gaf uitleg over hoe zo'n stoomlocomotief werkte. Daar bleven we uiteraard staan en ook de rookkastdeur was even open. Achter deze locomotief stond een 2-assig houten couperijtuig uit 1874 met 5 coupe's en een zeer spartaans comfort. Houten banken, nauwelijks ramen, slechts ruimte voor 2 walmende olielampjes. Omdat er een groep was die dit rijtuig inmochten, konden we even een erg goede indruk van het interieur en vooral het gebrek aan comfort krijgen.
Daarna zijn we naar een hal 'droomreizen' gegaan. In deze hal staat het verre reizen naar andere landen centraal. Op een perron stond een houten balkonrijtuig met chique interieur uit begin 20e eeuw en een houten CIWL-restauratierijtuig, bouwjaar 1911. Beide stamden uit de vroege 20e eeuw Dat balkonrijtuig reed in stoptreinen. Het restauratierijtuig kwam in heel Europa. Je kon ook de gerestaureerde interieurs goed zien. Je stond op een perron waar ook de route van de Oriënt-Express op een wand was te zien, evenals vooroorlogse affiches naar oude vacantiebestemmingen voor de happy few. We wilden ook het theater bezoeken maar dat bleek helaas vol. Bovendien waren we te laat voor de laatste voorstelling.
Als laatste zijn we toch naar het 'spookhuis' gegaan. Ik was er al een keer eerder ingeweest. Je moet er eerst wachten tussen allerlei spoorcuriosa: oude spoorboekjes (mijn passie naast dameslaarzen), diverse boekjes en tijdschriften, aanduidingsborden en nog veel meer. Vooral die spoorboekjes vond ik prachtig. Ondanks de rij waren we snel aan de beurt en vervolgens begon de snelle rit tussen een grote Nederlandse stoomlocomotief uit de jaren '30 en een Indonesische stoomlocomotief, genaamd de Bergkoningin. Het deed zijn best om een spookhuissfeer op te roepen maar spoken zie je er uiteraard niet. Wel kon je een kijkje in cabine en drijfwerk nemen. Het was heel snel voorbij waarna we vaart moesten maken om de trein terug te nemen.
Onder het museumbezoek hebben we veel gekeuveld en over koetjes en kalfjes gehad. Bleek dat Monica net als ik ook interesse in treinen had
. Bij zo'n museumbezoek kun je helaas niet alles zien, je kunt er gerust een hele dag voor uittrekken.Het uitstapje was erg leuk. Na 3 uur bezoek moesten we terug, Monica had nog een andere afspreek. Uiteraard namen we weer de trein terug naar Utrecht CS. In de stationsrestauratie namen we nog thee. Tenslotte was het "tot ziens" bij een perrontrap. Wel, ik heb er van genoten, zo'n T* wildlife tour doe ik vaker.
Ik kan het zeer aanbevelen om enfemme naar het Spoorwegmuseum te gaan. De ongewenste en vervelende gasten die je nog wel eens bij het uitgaan tegenkomt zie je hier niet. De bezoekers komen alleen maar voor de treinen. Als plek om uit de kast te komen is het zeer aan te raden.
Dus Monica met een grote glimlach. 
