Lichte paniek / forum levens lijn

AM_ber_79 · Bericht door **AM_ber_79** » zo jan 25, 2009 17:18

Dat jij weet wat jij wilt is voor jou duidelijk. Maar een psychiater weet dat nog niet en heeft daar de tijd voor nodig. Dat daar 14maanden in gaan zitten is niks vergeleken met de tig jaar die je zelf voor jezelf nodig hebt om dat te ontdekken...

Petra v · Bericht door **Petra v** » zo jan 25, 2009 17:21

Amber79 schreef:Maar warom al die haast? Goede diagnostiek lijkt mij t beste, je lichaam laten wennen aan de hormonen voor je daadwerkelijk de srs ondergaat ook. Of doen hormonen en de hele omslag je zo weinig dat een ingrijpende operatie als de srs in korte tijd aan kan?

Het is geen haast, het is geen tijd verspillen aan Bureaucracy.

Leeftijd van de betreffende speelt ook en niet aanzienlijke rol. Waar jonge mensen nog een hele leven voor zich hebben, ( en die hoeven ook niets onnodig te verspillen ) hebben mensen met meer jaren achter de rug minder in het verschiet en die willen daar geen van verspillen in hun huidige hoedanigheid en willen natuurlijk zo veel van die zo kostbare jaren die er nog komen als vrouw beleven.

Het ziet er naar uit dat het volgens overleveringen men langs elkaar heen werkt en de efficiëntie verloren is gegaan, ieder voor zich, achter elkaar aansluiten. En ondertussen gaat dat ten koste van het enige dat geen mens op de wereld zich kan veroorloven in te leveren, tijd. En mensen leven is niet oneindig.

Ik zie het zo dat zodra je voor jezelf ook maar denkt "dit is niet goed, ik ben niet wie ik zou moeten zijn, je als het ware een gevangene in je eigen lichaam wordt, en staat het leven stil, en begint je gevangenis straf. Opgesloten in je eigen lichaam, waarmee je pas verder kunt wanneer je je daar van bevrijd heb. Verlost met een wedergeboorte. Hoe eerder je vrijlating hoe eerder je weer verder kunt met je nieuwe echte identiteit. Geen tijd om te verliezen.

Degene die je vrijlating kunnen bewerkstelligen zijn in dit geval het totaal aan hulp verleners, medici die nodig zijn om tezamen een SRS te bepalen en uit te voeren, met alles wat daar voor en ook na nodig is. Zo te zien is er volgens mensen die er mee te maken hebben gehad een onwenselijk zeg maar gerust schrijnend gebrek aan efficiënte organisatie dat ten doel heeft de cliënt in een zo kort mogelijk tijd span haar zo begeerde, zo noodzakelijke wedergeboorte te geven. Het is voor mij gewoon onvoorstelbaar dat er ogenschijnlijk nog steeds zo inefficiënt en slordig met het tijd factor wordt omgesprongen door alle betrokkenen.

Mara · Bericht door **Mara** » zo jan 25, 2009 17:23

Amber79 schreef:Dat jij weet wat jij wilt is voor jou duidelijk. Maar een psychiater weet dat nog niet en heeft daar de tijd voor nodig. Dat daar 14maanden in gaan zitten is niks vergeleken met de tig jaar die je zelf voor jezelf nodig hebt om dat te ontdekken...

Juist....en het VUmcGT maakt er geen geheim van, dat het zo is.....gewoon spelen op tijd....tijd is een factor om hun te laten zien, hoe serieus jouw wens is.....

Frederique_ · Bericht door **Frederique_** » zo jan 25, 2009 17:51

Arike schreef:
Frederique_ schreef:Nee, je kunt me meer vertellen, maar diagnostiek in de zin van "vaststellen wat er aan de hand is" heeft echt geen maanden doorlooptijd nodig.
En toch is precies dat, datgene wat mij verteld is op de VU. De psychologen daar hebben hebben die tijd nodig om zich een beeld te vormen van je. So please, don't shoot the messenger

En hulpverlening op de VU, wat zou dat dan mogen zijn? en dan heb ik het over de fase vòòr het groene licht..

De VU vertelt wel meer wat niet klopt.

De hulpverlening bestaat uit:
* Mensen laten accepteren dat ze transseksueel zijn, inclusief de gevoelens die daar bij spelen, inclusief de kennis over transseksualiteit: wat kan er medisch gesproken wel-en-niet, wat zijn de gevolgen van hormonen, wat mag je (niet) verwachten van hormonen/SRS...
* Mensen hun omgeving laten accepteren dat patiënten transseksueel zijn (familieleden) en mensen om laten gaan met een eventueel gebrek aan acceptatie vanuit die omgeving
* Mensen een "second opinion" aanbieden: het bevestigen van vermoedens die patiënten vaak al hebben.

Wat men vergeet is, dat dit soort hulpverlening alleen op prijs gesteld wordt door mensen die ook om deze hulpverlening vragen.

De psychologen vertellen trouwens wel meer sprookjes. Ik hoorde ook dat er minstens 4 weken tussen 2 gesprekken zijn vanwege internationale afspraken. Toen ik er stevig over doorvroeg erkende ze dat dat niet klopte. Ik hoorde ook over logistieke problemen binnen het genderteam waardoor het niet anders kan. Geef mij een maand of 3 en ik organiseer het zo dat het wel kan. Wat bij Van Hengel kan, kan ook bij de VU. Zo bijzonder is het allemaal niet... Het probleem zit niet in "niet kunnen", het probleem zit in "niet willen".

En verder over het nut van diagnostiek: wat wil je als psycholoog nog bewijzen bij mensen die 24/7 leven. Denk je nu -echt- dat je die nog om kunt praten zodat ze terug als man gaan leven? Ja, de VU denkt van wel. En waarom? Omdat er mensen zijn die ze kunnen bepraten om als man te blijven leven. Niet dat die mensen al 24/7 leefden, maar wat bij die mensen kan lukt je dan misschien ook wel bij mensen die wel 24/7 leven - denkt de VU. Zolang de VU geen onderscheid maakt naar het verschil van voorgeschiedenis voor aanmelding bij de VU zal men heerlijk in het sprookje van diagnostiek kunnen blijven geloven. 't Levert arbeidsplaatsen en prestige op. Het voorkomt dat endocrinologen verantwoordelijk worden voor de behandeling. En een paar klagende patiënten, maar daar moet je maar niet naar luisteren. Sommige mensen laten zich nu eenmaal niet overtuigen door goede bedoelingen en warme zorg...

Feit is dat ze mij behoorlijk in de weg gezeten hebben. Ze hebben verantwoordelijkheid naar zich toegetrokken, maar wensten geen verantwoordelijkheid te nemen toen ik een half jaar lang krepeerde onder de genderdysforie. Men koos er bewust voor om niet in te grijpen. Ook later, toen bleek dat de zware diagnostiek mij mijn leidinggevende functie gekost had, zweeg men stil. Verantwoordelijkheid bleek ook toen een loos woord. Alleen geldig voor mensen die een verkeerde keuze dreigen te maken (waarbij je ook hier je af kunt vragen of men daar WERKELIJK helpt of dat men misschien ook hier inschattingsfouten maakt), niet geldig voor mensen die door de VU doelmatig in de weg gezeten worden. Lang leve het heilig protocol.

Dat de tijdvertraging een poging is om te ontdekken hoe serieus het voor jou is - ja, dat heb ik Gijs ook wel eens horen zeggen. Wat een ontzettende onzin. Als ze mijn levensverhaal zouden lezen (of ze zouden me vragen naar mijn proces) dan zou men direkt weten hoe serieus het voor mij is - het verspillen van nog eens 14 maanden levensvreugde zou dan niet meer nodig moeten zijn.

Bij mij komen ze er niet mee weg. Ik heb een klacht ingediend bij de klachtencommissie.

Grrrrroetjes,

Frederique

Petra v · Bericht door **Petra v** » zo jan 25, 2009 17:51

Ja en tijd is iets wat je als mens niet hebt om te laten verspillen door anderen.

Wat doet eigenlijk een psych tussen de afspraken door om jou geval te "beoordelen"? Hoe lang heeft iemand daar voor nodig? Komt het puur omdat er veel teveel klanten zijn voor een ontoereikend aantal psychs? Voor iets waar geen tijds drang aan vast zit, lopende zaken is dat niet zo'n probleem, echter alles staat stil, maar jou zand loper loopt wel door. Voor zulke situaties juist waar tijd van misschien zelfs van levens belang kan zijn en er nog zo veel van afhangt, is het gewoon voor een leek niet te bevatten dat er zo veel tijd mee gemoeid gaat, en het is maar zeer de vraag of door die lange tijd er iets aan de kwaliteit verbetert tov een kordaat snel op elkaar aansluitend behandeling. Zonder toelating wordt al het andere ook niet opgestart. Jouw leven, je weder geboorte hangt in de balans. Dat daar secuur mee omgesprongen wordt OK, maar of het zo lang moet duren?

Frederique_ · Bericht door **Frederique_** » zo jan 25, 2009 17:57

Mara heeft volgens mij gelijk. De wachttijd is kunstmatig. Ik denk dat het veel te maken heeft met de kritiek van A Campo: die vertelt namelijk dat de diagnostiek van schizofrenie langer is dan die van genderdysforie - en dat je dus tijdens de diagnostiek van genderdysforie niet kunt bepalen of iemand wel-of-niet schizofreen is. Men ondervangt deze kritiek (deels) door de wachttijd mee te tellen met de doorlooptijd van de diagnostiek en door de minimale 6 maanden doorlooptijd van de eigenlijke diagnostiek.

Overigens zal men ook dit natuurlijk nooit toegeven. Men trekt zich formeel niets van A Campo aan. Maar het is natuurlijk HEEL erg raar dat je de wachttijd niet sneller weggewerkt krijgt als nu. De wachttijd voor de diagnostiek ligt al sinds 2006 tussen de 5 en de 7 maanden.

Groetjes,

Frederique

AM_ber_79 · Bericht door **AM_ber_79** » zo jan 25, 2009 18:13

Soms vraag ik me wel eens af of Frederique thuis een dartbord heeft met t hoofd van Jos er op.....

Petra v · Bericht door **Petra v** » zo jan 25, 2009 18:22

Bedenk tijd. Simplistisch gesteld, je geeft je op voor een SRS. Ook al ben je aan de hormonen, je kunt nog altijd af zien van de operatie zelf, toch? In hoe verre is men er bang voor dat er enkele mensen door de mazen glippen die spijt hebben? Men moet niet er van uit gaan dat ieder aanmelding onterecht is en daar de hele proces op af stemmen. Opstarten, zsm. met een minimum aan tijd bij de intake.

Wel onderwijl controles uitoefenen om toch nog de "afvallers" te signaleren, en te behoeden van een vergissing en ook ter voorkoming van wantrouwen in de verantwoordelijkheid van diegene die behandelingen door laten gaan en dus kosten maken die achteraf niet hadden moeten plaats vinden. Signalering, niet belemmering. Men mag anderen beschermen van datgene waar zij zelf geen weet van hebben, daar zijn hulpverleners ook voor, maar verder moeten mensen alleen helpen jou wensen te voldoen. Anders gaan de psychs, etc bepalen wie jij bent en wat jij zoal moet doen in jou leven. Dat is niet de bedoeling.

Zoals al is gesteld, er zijn er bij die misschien al jaren al "als vrouw" leven, moeten die nog gevraagd worden, "wil je echt wel een vrouw worden?"

In de rij aansluiten.

Arike · Bericht door **Arike** » zo jan 25, 2009 18:47

Petra v schreef:Men moet niet er van uit gaan dat ieder aanmelding onterecht is en daar de hele proces op af stemmen.

Ik weet niet bij welke VU jij bent geweest, maar daarvan heb ik in ieder geval niets gemerkt

Petra v schreef:... maar verder moeten mensen alleen helpen jou wensen te voldoen.

In your dreams!!!

Petra v schreef:Zoals al is gesteld, er zijn er bij die misschien al jaren al "als vrouw" leven, moeten die nog gevraagd worden, "wil je echt wel een vrouw worden?" In de rij aansluiten.

... je kan geen vrouw worden op de VU....

Je wil een medische behandeling die grotendeels uit gemeenschapsgeld wordt betaald. Dat daar allerlei waarborgen bijhoren, vind ik niet meer dan normaal.

Ja, ook ik vind dat de zaken op de VU best wel wat sneller en efficienter kunnen, maar dat is geen kwestie van onwil van de mensen van het genderteam. Maar dat is een zaak van geld en prioriteit die van boven aan genderdysforie gegeven wordt.

Joyy · Bericht door **Joyy** » zo jan 25, 2009 18:50

Frederique_ schreef:
De psychologen vertellen trouwens wel meer sprookjes. Ik hoorde ook dat er minstens 4 weken tussen 2 gesprekken zijn vanwege internationale afspraken.

-ik heb in het begin elke week een gesprek gehad, en na een aantal keer werd dat 2 weken, veel later om de 4, wegens onderbezetting

Arike · Bericht door **Arike** » zo jan 25, 2009 19:04

Frederique_ schreef:En verder over het nut van diagnostiek: wat wil je als psycholoog nog bewijzen bij mensen die 24/7 leven.

Eigenlijk is het heel simpel, als iemand die zich bij de VU aanmeldt al 24/7 als vrouw leeft, betekent dat maar één ding: die persoon is goed in staat om 24/7 als vrouw te leven
Dat enkele feit zegt op zich niets over de wel of niet noodzaak van een SRS

Frederique_ schreef:Denk je nu -echt- dat je die nog om kunt praten zodat ze terug als man gaan leven? Ja, de VU denkt van wel.

Dat denkt de VU echt niet...

Petra v · Bericht door **Petra v** » zo jan 25, 2009 19:33

Arike, bedank dat je nuchterheid mij heeft gecorrigeerd. Ik waardeer dat. Ik kan nog niet uit eigen spreken voor alles, nog niet

Maar discussieer mee met het gevoel dat zoals ik het gelezen heb, het er sterk op lijkt dat het hele gebeuren efficiënter en vooral in een veel kortere tijds bestek zou kunnen gebeuren.

Dat gaat allen aan die er mee te maken hebben en dat nog krijgen. En natuurlijk zijn er allerlei organisatorische redenen, kosten bewaking etc. Echter als mens die er op staat te wachten om je leven weer verder te kunnen voortzetten, zal dat allemaal een worst zijn. "mij eerst helpen" ( dan natuurlijk op een verantwoorde manier) dan daarna maar vergaderen tot ze een ons wegen of het niet anders had gemoeten ( qua organisatie niet qua zorg en behandeling / uitvoering voor de patiënt )

Maar goed, Ik heb het dan ook van horen zeggen. En mag aannemen dat er een kern van waarheid in zit. Als je wat langer op een auto moet wachten is tot daar aan toe. Het idee te hebben onnodig lang te moeten wachten op en wedergeboorte dat juist zo bepalend is voor jou verdere leven is op zijn minst storend. Ik kan mij ook voorstellen, dat alleen de lange wacht tijd al waarvan je denkt "dat zou veel korter kunnen met dezelfde zorg / veiligheid" juist voor extra psychiatrische kosten zorgt, als je dat niet meer aan kan. Immers er is vaak al en hele weg bewandeld eer je zo ver bent gekomen. En dan nog in jou beleven onnodig lang moeten wachten. Als iets vier jaren moet duren, OK. Maar als je tenminste denkt dat het in twee ook kan, ja dan is opeens vier jaar voor jou een probleem.

ik ben hier niet meer

Probleem is dat het 10 jaar geleden wel in 2 jaar tijd kon (echt minimum), en nu veel langer duurt.
De wachtlijsten voor start diagnostiek zijn er al zo lang ik het genderteam ken, dus vanaf 1996 zeker. En is volgens mij ook bewust.
De wachttijd voor operatie is niet kunstmatig, heeft te maken met vooral operatiecapaciteit, en daar zou nog weleens verandering in kunnen komen.

De wachttijd voor diagnostiek wordt soms ook vreemd beïnvloed. Toen Jos mij op een symposium de hele dag zag, was de wachtlijst voor mij opeens weg.....

Arike · Bericht door **Arike** » zo jan 25, 2009 19:49

Er zijn ook zeker wel fases in de VU-procedure waar de doorlooptijd nu onnodig lang is, zonder dat er een verhaal is over medische noodzaak. Als ik het zo even uit mijn hoofd doe, dan is de wachtijd voor de diagnose-fase nu een maand of 8 en voor de operatie een jaar of anderhalf. Daar valt past wel wat winst te boeken met extra geld.

Nannette: was de RLE 10 jaar geleden ook al 18 maanden of was dat toen 12?

Frederique_ · Bericht door **Frederique_** » zo jan 25, 2009 19:55

Arike schreef:
Frederique_ schreef:En verder over het nut van diagnostiek: wat wil je als psycholoog nog bewijzen bij mensen die 24/7 leven.
Eigenlijk is het heel simpel, als iemand die zich bij de VU aanmeldt al 24/7 als vrouw leeft, betekent dat maar één ding: die persoon is goed in staat om 24/7 als vrouw te leven
Dat enkele feit zegt op zich niets over de wel of niet noodzaak van een SRS

't Zegt iets over de serieusheid van je transproces.
De VU kan de noodzaak (of het ontbreken ervan) van een SRS / hormoonbehandeling zowieso niet vaststellen.
Het enige dat ze kunnen is ons in de weg zitten. In het beste geval met 14 maanden extra wachttijd, in het slechtste geval met de inschatting dat jij best zonder hormonen/SRS kunt. 't Zal je maar gebeuren dat zo'n nitwit zegt dat jij best zonder kunt, denk ik dan maar. Maar in de weg zitten ze je per definitie, ook als je wel groen licht krijgt.
Tenzij je natuurlijk meer dan alleen "zuivere diagnostiek" wilt. Dan kunnen ze je helpen je trans-zijn te accepteren. Of je helpen de boodschap bij familieleden te brengen. Of helpen je zekerheid te vergroten dat dit de juiste stap is. Dat kan best nuttig en zelfs aangenaam zijn. Maar nogmaals: bij zuivere diagnostiek zitten ze je alleen maar in de weg.

Arike schreef:
Frederique_ schreef:Denk je nu -echt- dat je die nog om kunt praten zodat ze terug als man gaan leven? Ja, de VU denkt van wel.
Dat denkt de VU echt niet...

Gijs zei dat hij dat wel dacht.
Ook toen een collega-psychologe op hetzelfde moment nee knikte.

Groetjes,

Frederique