Zo weer een hoop dingen door elkaar heen, eens een poging om overal op te antwoorden ;P
Snoopy schreef:AM_ber_79 schreef:Feit is dat je nog steeds transseksueel bent en geen bio vrouw. Dus ja, er zullen altijd mensen zijn die zien dat je niet als vrouw geboren bent. En daar kan je echt niks aan doen. so be it. De vraag is alleen hoe jij er zelf mee omgaat.
Ik stel een andere vraag, wat maakt dat de een daarmee om kan gaan en de ander niet en is het logisch dat hier makkelijk mee omgegaan wordt. Het gegeven dat een discussie hierover al snel als zeuren wordt afgedaan vind ik raar.
Geen sluitend antwoord hier, ik ga er heel makkelijk mee om omdat ik geen keus heb.
Het heeft mij jaren gekost om mijzelf te accepteren en toen ik eindelijk zover was kon het mij letterlijk
niets meer deren wat wie dan ook er verder van vindt.
Bij problemen denk ik altijd; ik kan er over blijven meanderen, of geef het een plaats, accepteer dat niet alles goed is en verplaats mijn focus van negatieve naar positieve dingen.
Overigens vind je mening geen 'gezeur' het is alleen de toon die de muziek maakt en die toon ervaar ik mede door mijn eigen betrokkenheid/deels andere beleving als scherp.
Is verder geen probleem, ik kan alleen daarom ook wel eens wat harder reageren dan ik bedoel
Snoopy schreef:Janiek_ schreef:joandelynn schreef: maar er kunnen best meer spijtoptanten zijn die zich berust hebben in de situatie maar er wel spijt van hebben dat ze het gedaan hebben.
Spijt of gemengde gevoelens achteraf vormen een heel groot taboe onder transen.
Ja dat kun je je afvragen ook. Dat bedoelde ik ook met het niet kunnen volgen en invoelen van de gedachtegang van sommige transen (meerderheid eigenlijk), blijkbaar is het na srs allemaal koek en ei, het enige wat ze niet kunnen is kinderen baren, maar voor de rest zijn ze net als andere vrouwen hoor. Zo'n gedachtegang is voor mij zo wezensvreemd, ik begrijp daar niets van.
Is dit niet objectief gezien een van de ergste dingen die je als vrouw kunt overkomen? Dat is wat ik bedoel, maar dat is blijkbaar geen punt, want vrouw zijn betekent waarschijnlijk dus iets heel anders voor een hele grote groep dan het voor mij betekent.
Er is geen sprake van een taboe, het speelt gewoon helemaal niet.
Als man wilde ik absoluut nooit kinderen omdat mijn gevoel aangaf dat ik nooit een vaderfiguur zou kunnen zijn.
Als vrouw komt die wens wel boven, of dat komt door de hormonen, of doordat ik het altijd al wilde wie zal het zeggen.
Maar ja dan is er de harde realiteit, na de SRS kan ik geen kinderen krijgen, dan kan je rouwen om iets wat nooit zal komen, of nadenken over alternatieven als die wens echt levensgroot wordt.
Of alles erna koek en ei is? Geloof het niet, wel dat het naar omstandigheden niet onaardig gaat en dat je daarmee tevreden kan zijn.
Snoopy schreef:en dan heb je nog de vraag, wanneer wordt je als meid onder de meiden geaccepteerd?
Nou ik heb gehoord dat veel meiden onder elkaar nogal de gewoonte hebben elkaar voor hoer uit te maken, en dat de gespreksonderwerpen en de woordkeus acuut veranderen als er plots een man binnen gehoorsafstand is.. dus als je dat meemaakt, dan kan de vlag uit...
Wanneer wordt je geaccepteerd? Als je kledingkeuze wordt afgebrand en je weinig subtiel naar een andere kapper wordt gestuurd
Onderling voor hoer uitmaken, die kende ik nog niet tis wel een ongeschreven regel in mijn beperkte vriendinnenkring om roddelen over vriendjes/man of andere vriendinnen die er niet bij zijn niet te doen als er mannen bij zijn..
Maar dat is zoals gezegd mijn kleine kring, hoe dat elders er aan toe gaat, je ne sais cuoi.
Zo en nu heb ik lamme vingers, tijd voor een bodempje single malt
Er staan hele lappen tekst hier die overgenomen zijn van andere websites....
