Lisa met een S schreef:Janiek,
De enige 'keus' dat ik heb, dat jij niet hebt, is de keus wanneer ik een vrouw 'wordt' en wanneer ik als man verschijn (of is het andersom, en is de vrouw erbinnen de ware 'ik' en de man mijn vermomming). Dat is weliswaar een heel andere situatie dan de jouwe, dat met zich heel andere problematicas met zich mee brengt, maar op wat baseer je jouw conclusie, dat wat er binnenin gebeurt bij mij of bij jouw zo wezenlijk anders is?
Ik vind het zonder meer een ontroerend en authentiek verhaal, wat je hier en in je volgende postings doet. Dat de vraag bij jou opkomt wie nu eigenlijk je ware ik is, die man of die vrouw, geeft wel aan dat je situatie niet als stabiel voelt en je man-zijn niet als "basis", iets wat ik bij veel andere travestieten wel zie. Of misschien is het ook vaker dat zij er heel veel werk van maken om dat zo te houden.
Lisa met een S schreef:Ik gebruik ook het woord 'gradatie' in dit verband, maar alleen om aan te geven wat het verschil is in het uitwerking van de gevoelens van binnen: een travestiet heeft genoeg aan twee avonden per week binnenshuis als vrouw te leven, maar misschien na een poosje lukt dat ook niet meer, en groeit door naar twee dagen per week en dan naar buitentoe. Misschien is dat ook niet meer genoeg, en wordt het elke vrije moment dat men kan... tot uiteindelijk ook de travestiet zich gedwongen voelt om toch voltijd als vrouw te leven.... maar dan zonder hormonen -- en zich niet meer 'travestiet' te noemen. Misschien na zoveel jaren vol te houden in zo'n situatie, moet ook dat persoon naar de VU stappen.
Teruggrijpend op een ander punt in de discussie: ik zie hier eerder een "beweging" in dan gradatie.
Lisa met een S schreef:Ik heb geen idee hoe dat is.. en of dat een realistische scenario is. Ik weet alleen dat ik, net zoals Irene, kijk naar jou en zie mijn voorland. En het maakt mij vreselijk angstig en bang.
Het lijkt mij heel zwaar om zoiets stabiel te moeten houden. Net alsof jij daar nog niet uit bent en dus niet kunt zeggen "ik ben er wel achter dat dat niets voor mij is".
Lisa met een S schreef:Wanneer ik de consequenties van zo'n stap overzie voor mijzelf en degene die ik lief heb -- en die mij lief hebben -- denk ik soms dat ik liever de stekker eruit trek dan dat weg in te gaan.
... Als het ooit zover komt (God behoed mij)....
Dit is wel precies de enige keuze die veel transseksuelen voor hun transitie ervaren. Ik hoop dat je de moed hebt om het met je geliefden te bespreken als het ooit zo ver komt. Die zullen je mogelijk liever als Lisa houden dan als ........... ten grave dragen.
Lisa met een S schreef:Ik zie het vooral als een offer dat ik zou moeten opbrengen om mijn geliefden te behoeden van een ellende waarin ik ze meesleur. Aan mijzelf denken, wanneer het ten koste gaat van mijn meest dierbaren, lijkt mij het toppunt van egoïsme . Maar bedankt in ieder geval voor jouw goede wensen.
Weten je geliefden ook dat je bezig bent dit offer voor hen te brengen? Misschien is het wel iets wat zij nooit van je zouden willen vragen. Iets moois voor een ander doen, waar een ander blij van wordt, is heel iets anders dan jezelf iets belangrijks ontzeggen terwille van een ander. Daarbij is de ander namelijk medeplichtig aan de last die jij daardoor draagt.
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
Jezus nog aan toe, drie golven feminisme en jij staat hier nog altijd dat onzinnige, voor het gerief van mannen ontworpen vrouwbeeld hoog te houden?!
!
!
