Het gaat even helemaal niet lekker met mij.
Ben in 2005 met bedrijfje begonnen (alleen). 2008 de boel uitgebreid met een hutje en een jongen in dienst.
Echter meteen malaise wat economie betreft en net in deze tijd, nu meer dan een jaar geleden, achter mijn ts-gevoelens gekomen.
Het is een drama en ben de weg aardig kwijt geraakt. Kan me niet meer concentreren, problemen om mensen te helpen met financieel debakel tot gevolg. Zit nu zelfs even aan de slaapmedicatie om de nacht wat beter door te komen.
Zoals het er nu naar uit ziet zal een faillissement helaas onvermijdelijk zijn.
Ik heb gevochten tot de laatste snik om het in leven te houden maar het lukt gewoon niet. Ik kan me niet meer opofferen om een ieder te helpen, laat staan mijzelf op dit moment.
Ik weet heel goed wat ik wil met mijzelf en de toekomst. Helaas is het nu met de zaak zover gekomen...tis niet anders.
Wat ik mij wel nu af vraag, zijn er dames hier die hiermee ervaring hebben? Kan het zo zijn dat als het allemaal officieel 'bestempeld' is in Groningen (06-05-2010 eerste psych gesprek) dat dit een reden kan zijn om uiteindelijk een mildere eis vanuit de schuldenaren te horen? Kan het wellicht kwijt worden gescholden?
Weet wel dat dit zeer zeker niet een reden is om er van af te komen. Niemand kiest hier voor, dat zou te belachelijk voor woorden zijn.
Ik hoor graag van jullie,
Groetjes Manou.
PS: ondanks deze donkere tijden, vanavond samen met moeders haar kast uitgemest. Hier een paar leuke kleertjes uit kunnen bemachtigen
