Dat is heel erg mannelijk gedrag
Feit! We zijn geen vrouw. Hoe weet je hoe het voelt om iets te zijn wat je niet bent. Ik voel me een mens met een aangepaste jas omdat hij niet paste. Niets met man of vrouw te maken.
Vrouw voelen ?
Moderator: Moderators
Wat me opvalt in dit soort discussies is het wedstrijd element wat zich er in verweven lijkt te hebben. De een voelt zich nog meer vrouw als de ander en de ander is veel passabeler dan welk andere trans ook...
Dat is heel erg mannelijk gedrag
Feit! We zijn geen vrouw. Hoe weet je hoe het voelt om iets te zijn wat je niet bent. Ik voel me een mens met een aangepaste jas omdat hij niet paste. Niets met man of vrouw te maken.
Dat is heel erg mannelijk gedrag
Feit! We zijn geen vrouw. Hoe weet je hoe het voelt om iets te zijn wat je niet bent. Ik voel me een mens met een aangepaste jas omdat hij niet paste. Niets met man of vrouw te maken.
Ach, Joanne, je weet ook niet hoe het voelt, als je wel bent wat je bent. Geloof me, daar voel je echt helemaal niets bij. Maar dat heb jij heel goed begrepen. Mara overigens ook. Dus gewoon lekker doorgaan, meiden. Je ding doen, gelukkig zijn en het leven nemen zoals het komt. Dan loopt het allemaal wel los.
De wereld maakt plaats voor diegene die weet waarheen hij gaat.
Wat ik de afgelopen 10 jaar geleerd heb is te leven naar mijn eigen gevoelens normen en waarden. Ik hecht best waarde aan de mening van anderen maar als referentie kader van het leven is enkel die van mijzelf van belang. Daarnaast heb ik geaccepteerd dat alles is zoals het is. Mezelf martelen met onbeantwoordbare vragen heeft enkel tot gevolg dat ik doodongelukkig wordt dus ik ben er mee opgehouden.
Ik ben wie ik ben en wie ik ben daar schaam ik me niet voor. Wat een ander ook van me denkt. En ik kan niemand dwingen me op een bepaalde manier te zien zolang ze me maar Mevrouw B noemen als ze me aanspreken.
*** de rest.
PS ik kan me nog wat klaagliederen van mijzelf herinneren over het niet hebben van een partner... Ook dat heb ik losgelaten. Ik ben een te sterke zelfstandige vrouw. Dat kan geen enkele man aan En ik ben zo ver dat ik dat ook niet meer wil.
Ik ben wie ik ben en wie ik ben daar schaam ik me niet voor. Wat een ander ook van me denkt. En ik kan niemand dwingen me op een bepaalde manier te zien zolang ze me maar Mevrouw B noemen als ze me aanspreken.
*** de rest.
PS ik kan me nog wat klaagliederen van mijzelf herinneren over het niet hebben van een partner... Ook dat heb ik losgelaten. Ik ben een te sterke zelfstandige vrouw. Dat kan geen enkele man aan
En ik ben zo ver dat ik dat ook niet meer wil.Kortom: je bent heel goed bezig, Joanne. Houden zo. Top!
En voor de dames en heren die niet lekker in het vel zitten: neem een voorbeeld aan Joanne. Laat de dingen los en geniet van het leven. Er is veel meer om van te houden dan om te verafschuwen. Het leven is maakbaar, zolang je het maar wilt zien.
En voor de dames en heren die niet lekker in het vel zitten: neem een voorbeeld aan Joanne. Laat de dingen los en geniet van het leven. Er is veel meer om van te houden dan om te verafschuwen. Het leven is maakbaar, zolang je het maar wilt zien.
De wereld maakt plaats voor diegene die weet waarheen hij gaat.
als ik niet met dit geboortedefect geboren was, was ik nu een heel normaal meisje, ben ik van overtuigd... iig zou ik er makkelijk mee uit de voeten kunnen...
Ik kan niet echt genieten van het "vrouw-zijn" als TS, ik ben ook niet gelukkig als vrouw als TS, en ik heb daarom mijn leven afgesteld om zo gelukkig mogelijk te worden als TS en niet als vrouw.
Heel vaak betekent dat mezelf juist mannelijke kwaliteiten aanleren en mezelf zelfs een meer mannelijke persoonlijkheid aanmeten, aan de vrouwelijke eigenschappen heb je als TS niet zoveel is mijn persoonlijke ervaring.
Behalve misschien binnen intieme contacten dan.
Ik kan niet echt genieten van het "vrouw-zijn" als TS, ik ben ook niet gelukkig als vrouw als TS, en ik heb daarom mijn leven afgesteld om zo gelukkig mogelijk te worden als TS en niet als vrouw.
Heel vaak betekent dat mezelf juist mannelijke kwaliteiten aanleren en mezelf zelfs een meer mannelijke persoonlijkheid aanmeten, aan de vrouwelijke eigenschappen heb je als TS niet zoveel is mijn persoonlijke ervaring.
Behalve misschien binnen intieme contacten dan.
Dat is heel helder, nuchter en realistich.Joanne schreef:
Feit! We zijn geen vrouw. Hoe weet je hoe het voelt om iets te zijn wat je niet bent. Ik voel me een mens met een aangepaste jas omdat hij niet paste. Niets met man of vrouw te maken.
Als je jezelf koste wat kost overschreeuwt als '100% VROUW!!!!' ondanks een (duidelijk)(zicht/hoorbaar) verleden als man...dan heb je het moeilijk.
Dat is tot daar aan toe maar je maakt het anderen ook moeilijk.
En met 'anderen', daar houden transen erg vaak géén rekening mee.
Nee, dat is geen mannelijke eigenschap, dat is een transeneigenschap.
"A person starts to live when he can live outside himself."
Albert Einstein
Albert Einstein
Chapeau voor je laatste post, pipa, want wat je aangeeft in die twee laatste zinnen is zo ontzettend waar. Jammer alleen dat de dames (en de heren) dat zelf niet zo zien. Maar hoop doet leven en er zijn er gelukkig die zich op dat vlak in de loop der jaren hebben aangepast. Want om mee te kunnen komen in een maatschappij heb je nu eenmaal sociale vaardigheden nodig. Zolang iemand dat inziet, ligt de wereld aan zijn of haar voeten. Zo simpel is het.
De wereld maakt plaats voor diegene die weet waarheen hij gaat.
Marinth wat je zegt klinkt heel verstandig. En ik geloof dat er ook een nieuwe generatie transen aan het opstaan is. De Valentijn generatie noem ik het maar even. De generatie waarbij de noodzaak verdwenen is je zo onzichtbaar mogelijk in dat andere onnatuurlijke hokje te proppen om geaccepteerd te worden. Kelly heeft daar haar steentje natuurlijk aan bijgedragen maar Valentijn vind ik een mooier voorbeeld.
Good luck...
Good luck...
Hoi Joanne,Joanne schreef:Marinth wat je zegt klinkt heel verstandig. En ik geloof dat er ook een nieuwe generatie transen aan het opstaan is. De Valentijn generatie noem ik het maar even. De generatie waarbij de noodzaak verdwenen is je zo onzichtbaar mogelijk in dat andere onnatuurlijke hokje te proppen om geaccepteerd te worden. Kelly heeft daar haar steentje natuurlijk aan bijgedragen maar Valentijn vind ik een mooier voorbeeld.
Good luck...
Dank je. In het begin van mijn transitie heb ik mezelf eerst wel helemaal als vrouw moeten accepteren om verder te komen, maar mijn ervaring was dat het daar niet ophoudt.
Het is helaas niet zo dat wanneer je jezelf eindelijk kunt accepteren als vrouw dat je dan ook een vrouw bent.
Begon daarna vrij snel in te zien dat ik er niet onderuit kom om mezelf juist als transseksueel te accepteren, het duurde wat langer om in te zien dat ik daar geen andere transseksuelen voor nodig heb om me aan te spiegelen.
Ik ben nu mijn eigen transseksueel zeg maar. Doe het op mijn manier en dat gaat redelijk. Ik vind het juist de uitdaging om mezelf te accepteren zoals ik nu ben, en mezelf gewoon alle ruimte te laten een mens te zijn...en dat dit ruim genoeg kan zijn om gewoon mezelf te zijn en niet het gevoel te hebben dat al het mannelijke en vrouwelijke aan mijzelf op een schaaltje gewogen moet worden.
Het klinkt misschien best wel raar, maar het is vooral mijn mannelijke kant die ik nu aan het ontwikkelen ben en soms doet het me zelfs goed mezelf als een jongen te zien....het doet me niet goed als andere mensen me zo zien... maar mij persoonlijk helpt het om verder te komen.
Het is verder geen ID crisis hoor... eerder een soort spelen met mijn situatie.
Hoe ik me opstel is ook heel afhankelijk van mijn gezelschap...zo heb ik bijvoorbeeld ontzettend leuk contact gehad met mijn tante's en gemerkt dat die mij helemaal als vrouw accepteren... dan zal ik daar ook in meegaan.
Maar als ik met iemand contact heb die mij op een andere manier ziet, dan aanvaard ik dat ook en dan helpt het mij juist vooral als transseksueel of zelfs als man mijzelf in dat contact te zien. Klinkt misschien heel verwarrend... maar nu dat ik als vrouw leef is er veel meer ruimte gekomen om mezelf ook als man te accepteren (het is ietswat anders dan dat ik hier schrijf), maar het komt erop neer dat als ik dan toch een man ben, dan kan ik daar wel mee leven als ik er vrouwelijk genoeg uitzie.
In alle gevallen blijf ik gewoon mezelf.
Om toch maar een voorbeeld te geven om verwarring te voorkomen:
Als ik erg in mijn vrouwelijkheid zit, dan kan ik mij zeer slecht voelen over mijn uiterlijk en heel onzeker zijn. Dan helpt het me mezelf gewoon als transseksueel te accepteren..of ik spreek mezelf wel eens toe: wees een vent en zeur niet zo.
Gek genoeg helpt me dat wel eens...
Lekker verwarrend he?
Maar ben wel gewoon een vrouw hoor... maar wat koop je ervoor
-
Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Dat lijkt de sleutel tot succes Coco....met een beetje Scheissegal-Mentaliteit kun je dus een best gelukkige mens worden....Coco schreef:Dus gewoon lekker doorgaan, meiden. Je ding doen, gelukkig zijn en het leven nemen zoals het komt. Dan loopt het allemaal wel los.
En ja, misschien gaat het ook nie erom zich steeds super vrouw te voelen....ik denk eerder, het gaat zich erom, het te kunnen weten, hoe zich een vrouw moet gaan voelen in bepaalde situaties....
salute
Mara
--> -
Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Ja, mooi en helder....ik begrijp je Marinth....je blijft uiteindelijk sowieso een wezen met twee kanten....een mannelijke en een vrouwelijke....zoals iedereen op deze planeet.....marinth schreef:Gek genoeg helpt me dat wel eens...
Lekker verwarrend he?
Maar ben wel gewoon een vrouw hoor... maar wat koop je ervoor
groetjes
Mara