Stress en spanning in relatie tot crossdressing

[tonia]

Hoi Evelien en Sonja,

ik ben ook niet ongelukkig met mijn mannelijke gedaante, maar wanneer ik dameskleding draag vindt ik dat ik een vriendelijker persoon ben (niet dat ik als man zijnde een onvriendelijk persoon ben). Maar al vanaf het eerste moment dat ik dameskleding droeg als 15 jarige jongen, raakte ik gefascineerd door het gevoel dat ik hiervan kreeg. De hele sensatie van het gehuld zijn in dameskleding, gaf mij het gevoel compleet te zijn, iets dat ik niet ervoer als ik mannenkleding droeg.

Bijna 40 jaar heb ik geprobeerd niet naar mijn vrouwelijke alter-ego te luisteren, en ik kan je wel zeggen dat ik daar echt niet gelukkiger van werd, het veroorzaakte alleen maar stress in mijn leven. Nu ik eindelijk heb geluisterd naar mijn innerlijke vrouw ervaar ik veel meer rust in mijn hoofd. Toen ik eenmaal naar mijzelf toe had toegegeven dat dit iets was dat ik nodig had, heb ik aan vrienden en familie verteld dat ik dit doe, met wisselende reacties van hun kant. En ook dit zorgde ervoor dat mijn stressniveau omlaag ging, ongeacht hun ideeën omtrent mijn wens om mij als vrouw te willen kleden.

Groetjes, Tony.

[Gerdi]

Hallo allemaal. Allereerst bedankt voor jullie gedachten. Ik leer er veel van. Even heel kort wat info. Ik doe dit omkleden al sinds mijn 12e ongeveer. Al die tijd stiekem. Pas vorig jaar heb ik het mijn vrouw verteld en dat was het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb. Zij stond er gelukkig open voor en na een korte gewenning accepteert ze het volledig, met als enigste verzoek van haar het binnenshuis te doen. Dat werkt best goed, maar nu merk ik aan mezelf dat ik niet goed met deze nieuwe situatie om weet te gaan. Heel gek eigenlijk. Ik ben blij en opgelucht, maar merk nu ook dat ik angst voel. Vooral voor waar het dan eindigt.
En daar moet ik mee om leren gaan.
Het waarom vind ik eigenlijk niet eens zo belangrijk, maar meer: wie ben ik nou eigenlijk? en hoe moet ik nu verder?
Dat geeft spanningen en maakt ook eenzaam.
Ik heb gelukkig een therapeute die al vaker transmensen heeft begeleid en dat helpt, maar is ook weer ontzettend confronterend.
Want steeds meer komt de vraag naar boven dat als ik dit al sinds het begin van mijn puberteit voelde, of ik dan toch volledig transgender ben, en misschien een volledige transitie beter is voor mij.
Dat maakt me bang eigenlijk.
Groetjes Roos.

[laura.sparkle]

Hoi lieve Roos,

Jeetje wat een gedachten allemaal, jouw hoofd zal er wel vol mee zitten. Top dat je het met ons wil delen.

Goed van je dat je professionele hulp hebt, dat durft of krijgt ook niet iedereen. Hopelijk hebben jullie een goede klik, zodat je al jouw twijfels op tafel kunt leggen. Ik begrijp heel goed dat je dit allemaal eng vindt, op een bepaalde manier is dat ook zo want sommige beslissingen hebben veel consequenties. Het is mij wel duidelijk dat je heel dapper bent Roos, want jij doet het maar. Zelfs als je eenzaamheid voelt. Misschien ken jij Transvisie? Daar kun je ook goed terecht.

Maar aan de andere kant heb jij maar één leven Roos, althans zo zie ik het. En in dat leven moet jij helemaal gelukkig kunnen worden. Natuurlijk wil je rekening houden met anderen, maar niet ten koste van jouw eigen geluk. De vraag is natuurlijk wat het dan is dat jou gelukkig maakt. Transitie of niet bijvoorbeeld. Normaal als je dat nu niet meteen allemaal weet. Dat mag Roos, dat hoort er bij. Neem daar gerust al de tijd voor die dat nodig heeft.

Hou je ons op de hoogte? Wij steunen jou natuurlijk ook! Je bent niet alleen!

Liefs, Laura.

[tonia]

Beste Roos,

in het verleden heb ik weleens getwijfeld over mijn genderidentiteit en/of seksuele oriëntatie; Ben ik een vrouw in een mannenlichaam, ben ik homo- seksueel, ben ik biseksueel, of ben ik gewoon een man met een voorliefde voor het dragen van vrouwenkleding? Dit was voor mij een zeer moeilijke tijd, omdat ik er met niemand over durfde te praten (praten over dit soort dingen was sowieso een taboe in die tijd). Uiteindelijk kwam ik na vele jaren tot de realisatie dat het laatste voor mij van toepassing is; Ik ben een hetero man die tevreden is met zijn lichamelijke verschijning, maar die zich het gelukkigst voelt wanneer hij dameskleding draagt.

Tegenwoordig is er op dit gebied veel informatie te vinden, wat, als ik hier toen de beschikking over had gehad, voor mij de weg naar antwoorden op deze vragen een stuk makkelijker zou hebben gemaakt. Een antwoord op jouw problemen heb ik niet, maar ik heb op de website van Transvisie een tekst gevonden die misschien interessant is voor jou om te lezen, in je zoektocht naar je eigen identiteit. Ik heb gedeeltes van deze tekst gekopieerd waaraan je misschien iets zult hebben:

'Non-binair

Non-binair is een parapluterm voor de grote groep mensen, die heel diverse gevoelens hebben over hun gender. De veelheid van termen die mensen voor zichzelf gebruiken geeft dit ook aan. Termen die gebruikt worden zijn: gendercreatief, ‘(gender)queer’, ‘a-gender’, ‘bigender’, ‘genderfluïde’, ‘androgyn’, ‘polygender’, ‘genderneutraal’, gender non-comform, pangender, etc. Dit is een kleine greep, er zijn er meer. Sommige noemen zich daarnaast ook transgender, anderen juist niet.

Twijfel je er aan of je wel past in de strikte tweedeling man/vrouw, of weet je dit al zeker? Je bevindt je in een groter gezelschap dan je misschien zelf denkt....

Juist omdat de gevoelens zo divers zijn is er ook een grote variatie in hoe mensen expressie geven aan hun gender, in kleding, haardracht en andere uiterlijke kenmerken. Daarmee is ook de behoefte aan hulp nogal verschillend, vaak is maatwerk nodig.

Soms is het voldoende om alleen met bijvoorbeeld kleding en haardracht te laten zien wie je bent. Soms is er wel een verlangen naar lichamelijke aanpassingen of hormoon gebruik. Soms verandert de gender in de tijd of zelfs van dag tot dag. Uiteindelijk gaat het erom dat je vooral jezelf kunt zijn en dat je de uitingsvormen vindt die bij jou passen en dat je je daarin op je gemak voelt....

Identificeer je je als non binair? Dan is het prettig om mensen te ontmoeten die hetzelfde meemaken als jij. Je kunt een van de bijeenkomsten van TransAnders bijwonen, je kunt het Transgender infopunt (085-1303846) bellen om je vragen te stellen, je kunt mailen naar info@transvisie.nl, of je kunt een individueel gesprek aanvragen en met een ervaringsdeskundige en praten over vragen die je hebt.'

Persoonlijk denk ik dat je aan het laatste advies in dit artikel het meeste zult hebben, daar deze personen wellicht met dezelfde vragen hebben gezeten als waar jij nu mee zit.

Sterkte in je zoektocht, liefs, Tony.

[Gerdi]

Hallo allemaal.
Allereerst bedankt voor alle reacties op mijn berichtje.
Ik ga er mijn gedachten over laten gaan.
Mijn probleem momenteel is vooral of ik het, na al die jaren van verdringen en ontkennen, nog wel kan accepteren.
Ik wil het wel in mijn hoofd, maar dan komen mijn gevoelens naar boven, die het aan één kant heel fijn vinden als ik me vrouwelijk kleedt, maar aan de andere kant dan in opstand lijken te komen, op de wijze van "het hoort niet, het klopt niet" en daar moet ik nu mee aan de slag.
Momenteel is mijn gevoelswereld als de slag bij Waterloo, waarbij ik soms Napoleon en soms Wellington ben.
Maar therapie helpt me wel om zaken op een rijtje te krijgen, temeer omdat mijn therapeute ervaring heeft met transgenders en non-binaire mensen.
Dat praat wel wat makkelijker.

Nogmaals bedankt.
Groetjes Roos

[Cross-Sonja50]

.

[Cross-Sonja50]

Heel herkenbaar allemaal. Stoei al jaren met mijn crossdresser zijn.
Hoe vertel het je partner? Erg lastig vooral ook omdat ik er zelf mee stoei.
Ik draag graag af en toe (wordt wel steeds meer) mooie sexy vrouwen setjes. Maar ik voel mij ook prettig als man.

Sonja, ook ik ben als man niet echt ongelukkig maar er zit diep in mij een echte vrouw die er af en toe eens uit moet.
Ik denk dat dat voor jou ook zo is als ik het goed begrijp.
Blijf er van genieten zou ik zeggen.
Liefs Evelien

Hi Eveline,
Helemaal goed. het is zo fijn om af en toe vrouwelijke kleding aan te hebben vooral de stofjes zijn fijner. X Sonja

[laura.sparkle]

Hoi Roos,

Ik begrijp dat het allemaal heel spannend, zelfs angstig, is. Je mag al die gevoelens best hebben Roos. Het is een combinatie van verstand en gevoel. En je laat veel meningen toe, dat is ook mooi, je bent open. Daarna is het weer eens tijd voor reflectie, om alles in te laten dalen, wikken en wegen.

Als ik mijn "dagje travestie" doe, moet ik me soms heel erg opladen. Ik wil het wel want na een week "moet ik weer", als lijkt het hormonaal. Maar al dat gedoe buitenshuis omkleden, ik vind mezelf dan raar, gekke man in een jurk. Tijdens het aankleden en opmaken ga ik het weer iets leuker vinden. En als ik dan uiteindelijk in een stadje loop en iemand zegt: "Goh mevrouw wat heeft u een leuke nagellak." dan weet ik weer waarom ik het doe. Dan voel ik me weer helemaal vrouw. Vrij. Mooier. Ontspannen. Impulsiever. Socialer.

Zelf weet ik ook niet 100% zeker waar het voor mij eindigt. Daarom probeer ik alles met één stap tegelijk te doen. En dan blijf ik even in die stap hangen, voordat ik weer verder ga. Dat mag ik van mezelf. Dan denk ik weer na en verzamel ik weer moed voor een volgende stap.

De reis is net zo belangrijk als het eindstation, misschien wel belangrijker.

Liefs, Laura.