‐-------
Zeilweekend 14 september, als Sanne
Ik popelde om weer naar mijn boot te kunnen en daar Sanne te zijn.
Maar net als sommigen was ik toch wel een beetje terughoudend om naar buiten te stappen. In mijn haven kent men mij immers, althans toch mijn alter ego Kris, maar Sanne is daar onbekend.
Als het me zou lukken om super vrouwelijk te ogen, dan durfde ik het wel om over de dijk te gaan wandelen, dat is een weg waar weinig mensen komen.
Naar het Kruidvat in het dorp wandelen durfde ik nog niet.
Voordeel is dat, eens ik uit de haven geraak, mensen me niet kennen.
Ik vertrok donderdagavond naar mijn zeiljacht voor mijn tweede zeilweekend als Sanne.
Op mijn boot kan ik ongehinderd Sanne zijn. Wat vroeger mijn 'man cave' was, is nu mijn 'woman cave'
Als een klein kind pakte ik alles uit wat ik online gekocht had. (Tegen mijn principes in een keer chinees spul).
De neglige in het pakket was zalig! Perfecte maat, ik voelde mij er super vrouwelijk in, het sliep heerlijk. Het bijhorende kanten slipje was al even zalig.
De borstprotheses waren cup B met transparante bandjes. Leuk, maar de borstjes priemen teveel. Ze hebben een kleine basis en zijn ietsje te hoog naar mijn smaak, ik had liever een iets grotere basis en wat minder hoog.
Maar ze doen goed aanvoelen hoe het zou zijn als je borsten hebt.
Met de bijhorende BH past het wel fijn.
De dag erna heb ik een stukje gezeild (met de BH aan!) maar de wind was zo fel dat ik na een dik uur op motor binnenliep in Numansdorp.
Daar dan maar gaan shoppen.
(Eens ik in 'Sanne-modus' ben begin ik te shoppen verdorie
).Ik kocht een rokje in de tweedehands zaak, een zwarte T-shirt in de Zeeman, samen met een zijden slipje, en een zwarte haarband in Kruidvat.
Die haarband, samen met wat smink maakte me best al vrouwelijk genoeg om buiten te komen, enkel de baardcontour en de 'mannen'-handen zijn een opvallend probleempje.
Als die vrijdag al spannend was, was het zaterdag nog uitdagender.
Ik moet toegeven dat de reuzestappen die ik maakte, dankzij een geweldige 'buddy' zijn (FTM).
Hij leerde me sminken, een betere kledingkeuze, hoe ik moet wandelen, hoe ik mijn handen moet houden,...
En die zaterdag daagde hij me uit om als Sanne naar de douche te gaan... in klaarlichte dag.
Hoho! Dat was wel echt spannend! Met mijn zwart rokje over de steiger naar het sanitair gebouw... stonden er net twee mannen in het sas, dju. Ik bleef wat naar een berichtenpaneel kijken tot die gasten verdwenen waren.
Gauw bij de mannen binnen geglipt, in een douchecabine.
Na het douchen gauw weer naar buiten, in datzelfde zwarte rokje.
Ik bedenk me nu dat ik misschien beter bij de vrouwen was binnen gestapt want buiten komen bij de mannen met een rokje aan valt harder op dan bij de vrouwen buiten stappen met sporen van een geschoren baard denk ik.
Die avond, bij zonsondergang, nog een uurtje gaan wandelen langs de buitenwal van Willemstad, met een lange rok aan en een oranje fleece.
Als er mensen passeerden ging ik gauw langs de kant staan om de zonsondergang te fotograferen.
Maar ik zag er aanvaardbaar vrouwelijk uit volgens mij.
Heerlijke wandeling alweer!
Mijn grootste hindernis is de geschoren baard die je alsnog wat blijft zien, en de stem.
Ik was zeer benieuwd voor zondag, mijn buddy dacht aan een dagwandeling
Zondag morgen uitgevaren en eens de zeilen stonden, had ik me omgekleed als Sanne. De zwarte haarband was een enorme hulp.
Smink had ik niet op gedaan, wel mijn zwart sportief stretch rokje, nep-borstjes, en dus de haarband, samen met een vrouwelijke zonnebril van Zeeman.
Geen kat op het water die iets gemerkt heeft.
Uiteindelijk mijn haven binnen gelppen, maar dan wel als 'Kris' vanwege alle bekenden.
De wandeling was daardoor niet gelukt, want die bekenden waren er echt wel.
Eens thuis stopte ik al mijn Sanne-spullen in een lade die mijn vriendin daarvoor leeggemaakt had.
Maar praten over Sanne gebeurde nog steeds niet...
Dat zal nog veel tijd nodig hebben waarschijnlijk.
Dexsituatie is moeilijk. De lade heb ik nu gevuld, en één rokje bij de was gelegd. Dat was al een hele stap voor me, want ik was zinnens de was van Sanne zelf te doen op één of andere manier.
Mijn vriendin zei me dat ik hier als Sanne mag rondlopen, maar ook die stap durfde ik nog niet.
Vreemd als ik dan terugdenk aan mijn wandelingen dat weekend, in het openbaar.
Zondagnacht huildd mijn vriendin in bed, ze heeft er vast een serieus probleem mee, met de situatie, maar praten met me doet ze niet.
Misschien veroorzaakte ik een overdosis 'Sanne' thuis....
Mijn zwart stretchrokje in de wasmand was stap 1.
Die morgen trok ik voor de eerste keer mijn langere rok aan om thuis te werken (kantoor thuis).
Toen mijn vriendin over huis kwam 's middags, deed ik toch maar even een short aan ipv de rok.
Zodra ze weer naar haar werk was, trok ik opnieuw de rok aan, maar nu ook een vrouwelijke zwarte t-shirt. Ik ging niet all-the-way voor Sanne.
Maar dan kon ik het niet laten, en biechte haar via WhatsApp op dat ik voorbije weekend als Sanne gaan wandelen was in Willemstad.
Dat viel niet in goede aarde.
Ik kreeg een lauwe "Ge hebt zo rondgelopen? Als jij het maar plezant vind." als antwoord.
Plan was om als Sanne te blijven werken tot ze weer thuis kwam, maar heb dat dan toch maar niet gedaan.
.