Lange haren...ja dat is wat ik mij herinner,dat ik lange haren wilde.
Maar moeder wilde er niets van weten...korte kop..en stekeltjes het liefst.
Dus altijd paniek als de kapperstijd aankwam.
En ik weet nog wel op de lagere school met sportbroek op mijn kop en keek naar mijn schaduw op de grond...joepie..lang haar.
Thuis met mijn oudste zusje verkleedpartijtjes.Regelmatig haar jurkjes aangehad omdat ik mijn kleren niet mooi vond.Zij was ook de eerste,die ik in volste vertrouwen vertelde dat ik liever een meisje was.
Vanwege de goede band die we hadden,heeft ze mij nooit uitgelachen en regelmatig speelden we ook als zusjes met elkaar.
En vandaag de dag is zij nog steeds mijn allerbeste vriendin,die ik ooit in dit leven ben tegengekomen.
Liefs B.
Je vroegste ervaringen....
Moderator: Moderators
-
Barbarella_Rose
- ff weer wat posten
- Berichten: 30
- Lid geworden op: wo nov 12, 2003 8:56
- Locatie: haarlem
-
simone_v
- ff weer wat posten
- Berichten: 58
- Lid geworden op: zo sep 08, 2002 0:12
- Locatie: zeg maar de IJmond
Daar roep je een herinnering naar boven! Ik was het eigenlijk al vergeten, maar zo ineens komt het bij me terug wat ik altijd dacht over de gympakjes van de meisjes op school. Altijd in het blauw, zo'n soort van dikke rekbare tricot, met een V-hals aan de voorkant en een ronde hals aan de achterkant, met meestal een witte streep langs die hals.Nataschja schreef:...en een gympakje willen dragen als we gym hadden...
Het leek mij altijd geweldig om zoiets moois aan te mogen. Dat is er later wel van gekomen, maar het was toch niet hetzelfde als vroeger, bij de gymles.
Groeten, Simone_v.
Wees jezelf, er zijn al genoeg anderen.
Hoi allemaal,
wat leuk, al die vroege herinneringen! Graag wil ik er ook één aan toe voegen: mijn jongere broertje en ik speelde kerkje en voor één keer liet ik de hoofdrol aan hem over. Hij mocht de dominee zijn als ik maar de moeder was. Een moeder met een blauw jurkje aan, met een randje van rode bloemetjes, die een witte knuffelpoes ten doop hield.
later, als ik alleen was deed ik dat jurkje weer stiekum aan, om de thrill te voelen van een meisje te mogen zijn. Op de kleuterschool zat ik dan stil naar ze te kijken, de meisjes, en probeerde te voelen hoe het zou zijn om één van hen te zijn.
Dan de lagere school: hoeveel van jullie vonden de gymnastieklessen een crime? Opeens helemaal alleen in een omgeving waaruit alle zachtheid verdwenen was?
Groetjes van Jeanet
wat leuk, al die vroege herinneringen! Graag wil ik er ook één aan toe voegen: mijn jongere broertje en ik speelde kerkje en voor één keer liet ik de hoofdrol aan hem over. Hij mocht de dominee zijn als ik maar de moeder was. Een moeder met een blauw jurkje aan, met een randje van rode bloemetjes, die een witte knuffelpoes ten doop hield.
later, als ik alleen was deed ik dat jurkje weer stiekum aan, om de thrill te voelen van een meisje te mogen zijn. Op de kleuterschool zat ik dan stil naar ze te kijken, de meisjes, en probeerde te voelen hoe het zou zijn om één van hen te zijn.
Dan de lagere school: hoeveel van jullie vonden de gymnastieklessen een crime? Opeens helemaal alleen in een omgeving waaruit alle zachtheid verdwenen was?
Groetjes van Jeanet
-
pinkslipper
- ForumFan
- Berichten: 326
- Lid geworden op: do mei 29, 2003 18:59
- Locatie: Amsterdam
Hoi hoi,
Wij hadden geen gemengd onderwijs op de lagere school. Dus jaloerse gevoelens jegens de meisjes bleven me daar gespaard. Althans op school.
Bovendien zijn mijn female feelings eigenlijk pas echt in mijn puberteit tot me doorgedrongen. Daarvòòr waren er die misschien ook wel, maar kon ik het minder goed plaatsen.
Groetjes,
Wij hadden geen gemengd onderwijs op de lagere school. Dus jaloerse gevoelens jegens de meisjes bleven me daar gespaard. Althans op school.
Bovendien zijn mijn female feelings eigenlijk pas echt in mijn puberteit tot me doorgedrongen. Daarvòòr waren er die misschien ook wel, maar kon ik het minder goed plaatsen.
Groetjes,
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
Hoi meiden,
Mijn eerste ervaringen komen uit de tijd dat ik op de lagere school zat. Tijdens de gymlessen, zag ik al die meisjes met hun zwarte gympakjes rondlopen. Mijn moeder en mijn zusje deden aan ballet, dus die zag ik zo rond mijn tiende jaar ook regelmatig in balletpakjes. Ik was hier stikjaloers op. Dat heeft me uiteindelijk naar de kledingkast van mijn moeder getrokken, waar ik rond mijn elfde/twaalfde jaar zelf haar balletpakjes en tutu ging aantrekken. Vanaf dat moment wilde ik alleen maar meer dameskleding dragen, maar ik heb dat lange tijd heel geheim gehouden en onderdrukt.
Nu ik op mijn 36e jaar, mijn behoefte me vrouwelijk te kleden/gedragen verteld heb aan mijn ouders en een paar vrienden begin ik me langszaam meer op mijn gemak te voelen. Ik zit nu heerlijk relaxt achter de pc in mijn lange rok en roze topje te emailen, zonder dat ik bang hoef te zijn dat mijn pa binnen komt en vreemd op kijkt (hij accepteert me hoe ik nu ben).
Van de week ben ik trouwens voor het eerst in een damestruitje de stad ingegaan. Langszaam kom ik er wel. Ik ben nu ook op zoek naar een eigen woonruimte, zodat ik een huisje kan inrichten op mijn eigen manier.
Misschien wat off-topic gedachten, maar wat maakt het ook uit
.
Liefs allemaal,
Kellyanna
Mijn eerste ervaringen komen uit de tijd dat ik op de lagere school zat. Tijdens de gymlessen, zag ik al die meisjes met hun zwarte gympakjes rondlopen. Mijn moeder en mijn zusje deden aan ballet, dus die zag ik zo rond mijn tiende jaar ook regelmatig in balletpakjes. Ik was hier stikjaloers op. Dat heeft me uiteindelijk naar de kledingkast van mijn moeder getrokken, waar ik rond mijn elfde/twaalfde jaar zelf haar balletpakjes en tutu ging aantrekken. Vanaf dat moment wilde ik alleen maar meer dameskleding dragen, maar ik heb dat lange tijd heel geheim gehouden en onderdrukt.
Nu ik op mijn 36e jaar, mijn behoefte me vrouwelijk te kleden/gedragen verteld heb aan mijn ouders en een paar vrienden begin ik me langszaam meer op mijn gemak te voelen. Ik zit nu heerlijk relaxt achter de pc in mijn lange rok en roze topje te emailen, zonder dat ik bang hoef te zijn dat mijn pa binnen komt en vreemd op kijkt (hij accepteert me hoe ik nu ben).
Van de week ben ik trouwens voor het eerst in een damestruitje de stad ingegaan. Langszaam kom ik er wel. Ik ben nu ook op zoek naar een eigen woonruimte, zodat ik een huisje kan inrichten op mijn eigen manier.
Misschien wat off-topic gedachten, maar wat maakt het ook uit
.Liefs allemaal,
Kellyanna