Je veroorzaakt een rimpel in de vijver die maatschappij heet en die rimpel wordt steeds groter en zal op een gegeven moment aan de oever van die vijver aan komen.
hoe meer transen zo'n rimpel veroorzaken hoe eerder de vijver er aan gewend is en transseksualiteit geaccepteerd is, in die vijver die maatschapij heet.
Verleden laten rusten...
Moderator: Moderators
-
Niki
- ff weer wat posten
- Berichten: 52
- Lid geworden op: di jul 06, 2004 14:50
- Locatie: Wachtebeke, O-Vl, België
persoonlijk heb ik men trans zijn nog maar een paar maand aanvaardt, ik ben dan nu ook volop bezig met men vriendenkring, familie en collega's op de hoogte te stellen.
Elk gesprek leek steeds zo'n berg waar ik overheen moet, nadien is het altijd veel beter meegevallen dan ik had gedacht.
Ik denk dat mijn communicatievorm hier zeker toebijdraagt, hoe minder je vertelt hoe moeilijker te begrijpen/aanvaarden , whatever.
Maar door een open communicatie denk ik dat het mogelijk is om je wereld een beetje meer T-minded te maken.
Vraag maar raak wat ik niet kwijt wil zal ik je ook niet vertellen niet door je iets voor te spiegelen maar door je te zeggen dat ik dat liever voor mezelf houdt.
Elk gesprek leek steeds zo'n berg waar ik overheen moet, nadien is het altijd veel beter meegevallen dan ik had gedacht.
Ik denk dat mijn communicatievorm hier zeker toebijdraagt, hoe minder je vertelt hoe moeilijker te begrijpen/aanvaarden , whatever.
Maar door een open communicatie denk ik dat het mogelijk is om je wereld een beetje meer T-minded te maken.
Vraag maar raak wat ik niet kwijt wil zal ik je ook niet vertellen niet door je iets voor te spiegelen maar door je te zeggen dat ik dat liever voor mezelf houdt.
Tja, bijna onontkoombaar, simpel "het gevolg van".Nou wat ik eigenlijk bedoel en misschien dat Stigma daar niet helemaal het goeie woord voor is, is dat ik zo lang ik hier blijf wonen nooit helemaal in de menigte op zal gaan. Omdat men mij kent en weet dat ik trans ben en daar heel vaak de nodige opmerkingen over moet maken.Esther schreef:Het gebruik van het woord "stigma", vind ik heel opvallend Joanne.
Waarom gebruik je dat, en zegt dit eigenlijk niet meer over jouzelf dan over "de mensen"?
En nu niet gelijk beginnen dat ik negatief ben he, is zeker niet mijn bedoeling.
Esther
Mij kent "men" ook, zeker in mijn oude omgeving, en in mijn nieuwe buurt, ook in Vlaardingen, best nog wel een dorp, heb ik mijn naaste buren als vrij snel ingelicht. Ik voelde me, zeker toen nog door mijn stem, vrij herkenbaar en wilde gezeur en geroddel voor zijn. Maar ik heb zeker niet het gevoel om als de "buurttrans' of een vaag fenomeen gezien te worden. Gaat allemaal hardstikke leuk.
Ik denk toch dat het veel uitmaakt hoe je je opstelt en presenteert, en hoe je met sommige dingen kan en wil omgaan.
En hiermee wil ik dus niet zeggen, je ziet het ik word steeds voorzichtiger, dat jij het verkeerd zou doen
Iedereen beleeft het op haar eigen manier.
Simpel, blijven dus. En ergens anders gaan wonen is imo ook de oplossing niet. Hoe lang gaat het goed? Een kleine verspreking van een vriendin op het verkeerde moment en het is foute boel. Geeft alleen maar erg veel stress en nog meer onzekerheid. En dan, weer verhuizen, en weer verhuizen? Nee stealth, ik geloof er niet in, of misschien ben ik er gewoon te lui voor.Als ik ergens anders zou gaan wonen zou dat misschien over zijn maar ik weiger gewoon weg te gaan. Heb het hier veels te veel naar mijn zin
Succes, tijd doet veel
Esther
Daar heb je absoluut gelijk in. Maar dat is niet wat ik bedoel. Ik bedoel te zeggen dat men er van uitgaat dat je na je transitie een rol als vrouw aanneemt ( ok voor velen onder ons is het geen rol maar voor mij wel. Ik ben namelijk een trans oftewel een omgebouwde kerel ) en in de menigte opgaat. Wederom een anomalie genormaliseerd. Ik wil dat gewoonweg niet.Esther schreef:OK, geen exhibitionisme dan, maar zeker wel een beetje drammerig.
Het gaat er natuurlijk niet alleen om dat je er over wil praten als JIJ er zin in hebt, ook je omgeving wil er (misschien) over praten als ZIJ er zin in hebben. Een gesprek moet van twee kanten komen.
Joanne, bedankt voor je open, eerlijke reactie.
Ik zou er een hoop over kunnen zeggen, maar dat doe ik lekker niet, er zijn tenslotte al voldoende amateurpsychologen hier.
2 Dingetjes die ik nog wel even kwijt wil:
1. Ik vind dat je het jezelf verdomde moeilijk maakt.
2. Wat denk , of hoop jezelf, dat deze houding weer een noodzakelijke
periode in je leven is, nodig om verder te groeien en rust te vinden of,
dat het gewoon structureel Joanne is?
Stomme vraag eigenlijk zeg, maarja, je probeert wel eens wat
Esther
Het verschil ligt hem waarschijnlijk in de leeftijd en in de manier van leven. Deze zaken komen voornamelijk omdat ik er een actief uitgaansleven op na hou. In het dagelijks leven heb ik hier minder last van als bij het uitgaan. En ja dat heeft soms ook tot gevolg dat ik in het winkelcentrum gespot word omdat ze me van het uitgaan kennen.Tja, bijna onontkoombaar, simpel "het gevolg van".
Mij kent "men" ook, zeker in mijn oude omgeving, en in mijn nieuwe buurt, ook in Vlaardingen, best nog wel een dorp, heb ik mijn naaste buren als vrij snel ingelicht. Ik voelde me, zeker toen nog door mijn stem, vrij herkenbaar en wilde gezeur en geroddel voor zijn. Maar ik heb zeker niet het gevoel om als de "buurttrans' of een vaag fenomeen gezien te worden. Gaat allemaal hardstikke leuk.
Ik denk toch dat het veel uitmaakt hoe je je opstelt en presenteert, en hoe je met sommige dingen kan en wil omgaan.
En hiermee wil ik dus niet zeggen, je ziet het ik word steeds voorzichtiger, dat jij het verkeerd zou doen
Iedereen beleeft het op haar eigen manier.
Hier zijn we het dus met elkaar eens. Stealth is mijns inziens een nauwelijks te verwezenlijkendroom.Simpel, blijven dus. En ergens anders gaan wonen is imo ook de oplossing niet. Hoe lang gaat het goed? Een kleine verspreking van een vriendin op het verkeerde moment en het is foute boel. Geeft alleen maar erg veel stress en nog meer onzekerheid. En dan, weer verhuizen, en weer verhuizen? Nee stealth, ik geloof er niet in, of misschien ben ik er gewoon te lui voor.
Succes, tijd doet veel
Esther
Yeps maak het mezelf inderdaad moeilijk soms maar ben bang dat dat structureel Joanne is. Heb gewoon een broertje dood aan onrechtvaardigheid en heb ook nog eens de koppige trots van een ezel. Dodelijke combi in het leven van een trans maar ik ga gewoon door mijn ding te doen al val ik er dood bij neer. Liever in de strijd ten onder dan een leven lang half geleefd om het maar even dramatisch te stellen. Wil er voor alle duidelijkheid wel bij vermelden dat mijn manier hier mee om te gaan natuurlijk niets over andere mensen zegt. Ben nu eenmaal een eigenwijs type die geen genoegen neemt met minder dan waar ik zelf recht op denk te hebben ook al betekent het veel ellende om dat te bereiken.Joanne, bedankt voor je open, eerlijke reactie.
Ik zou er een hoop over kunnen zeggen, maar dat doe ik lekker niet, er zijn tenslotte al voldoende amateurpsychologen hier.
2 Dingetjes die ik nog wel even kwijt wil:
1. Ik vind dat je het jezelf verdomde moeilijk maakt.
2. Wat denk , of hoop jezelf, dat deze houding weer een noodzakelijke
periode in je leven is, nodig om verder te groeien en rust te vinden of,
dat het gewoon structureel Joanne is?
Stomme vraag eigenlijk zeg, maarja, je probeert wel eens wat
Esther
-
Zohra
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 178
- Lid geworden op: wo jan 15, 2003 14:04
- Locatie: Rotterdam
- Contacteer:
Re: Verleden laten rusten...
Mooi onderwerp ZENA,zena23 schreef:Wil niemand aanvallen haal gewoon een onderwerp aan en de vraag is "Het verleden laten rusten"
Ik ben op enkele website geweest van dames die hier een profiel hebben en informatief en leuk en mooi gedaan en openhartig maar waneer komt voor jullie de tijd dat je het verleden laat rusten en vooruit kijkt.??
Ik heb ook een website maar mijn operatie is nu al 2,5jaar geleden en ik hoef echt niet mee te gaan delen hoe alles in de vork steekt. Ik weet dat ik anders ben en dat zal altijd zo blijven.. Dat is iets voor mij zelf.
Nee geen schaamte maar ik wil verder. Ik maak er geen geheim van, geen moeite mee als iemand het vraagt maar op een duur moet je het ook loslaten om verder te kunnen gaan in je nieuwe indentiteit of je eindelijk aan jouw toebehorende indentiteit.(hoe je het wil zien)
Jouw mening?? En natuurlijk is het ieders goed recht om te doen wat ie wil...
Groetjes XXx Zèna
Maar toch is het wel zo dat als je ouder wordt, je verleden ook steeds groter wordt en de opslagruimte in je hersenen wat 'vol' raakt waardoor je dus je verleden gaat 'verwerken' . Dat is nodig anders zou je nog overspannen raken. Het moet niet zo zijn dat je konstant met je verleden bezig blijft en erover blijft piekeren, want eraan veranderen kun je gewoon NIKS. Toch heeft de een het daar wat makkelijker mee dan de ander. Je hebt mensen die volledig in het 'NU' leven maar ook mensen die veel over vroeger nadenken en DAARUIT hun lessen halen. Het verleden heeft een functie, namelijk om ervan te leren, maar niet erin blijven LEVEN of je erin WENTELEN want dat is tijdsverspilling. Het leven is maar kort zeg ik dan maar.
Ik denk dat je ieder geval individueel moet bekijken, jij kan misschien wat makkelijker 'verder' dan anderen, maar anderen daarentegen hebben misschien wat meer tijd nodig om 'verder'te raken!
Maar, het onderwerp is wel goed dat je aangekaart hebt.
Groetjes,
Zohra
Beleef het mee in Privé!
-
I.G.Norance
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 124
- Lid geworden op: za dec 04, 2004 20:11
toch
-->