Lidmaatschap LKG T&T

[Abby]

Ik niet, travestie en transseksualiteit liggen niet in elkaars verlengde. Het een is niet beter als het andere en ook al lijkt het op het eerste gezicht erg op elkaar, het zijn 2 totaal verschillende dingen. Zolang je geen afkeer hebt van je geslacht, is er geen sprake van genderdysforie. Voor zover ik weet zijn travestieten over het algemeen tevreden met hun geslacht.

Zo te zien hanteer je al de verkeerde definitie voor het begrip genderdysforie.
Zie:
http://www.genderstichting.be/nl/transs ... rie01.html

Op de site van Stichting Rene:
Genderdysforie
Als we spreken over de 3T's (Travestieten, Transgenderisten en Transseksuelen, zie de omschrijvingen hieronder) hebben we het over mensen met een genderdysforie. (gender=geslacht, dysforie=onvrede).
Zij zijn ontevreden met hun biologische geslacht, omdat die niet (of niet geheel) in overeenstemming is met hun gender-identiteit (dat wat zij zich voelen).
Om recht te doen aan hun gevoelens maken gender-dysforische mensen gebruik van het fenomeen 'omkleden', zodat hun uiterlijke verschijning op die momenten gevoelsmatig beter in overeenstemming is met hun innerlijke gevoel.
Vroeger sprak men alleen van T & T, waarmee men de gender-dysforische mens indeelde in transseksuelen (degenen, die in een verkeerd lichaam zitten) en de overigen die men allen als travestieten bestempelde.
Dat doet geen recht aan een grote groep genderdysforische mensen, die zichzelf noch als travestiet, noch als transseksueel zien en toch omwille van hun gender-identiteit evenals de transseksuelen een (beperkte) lichamelijke aanpassing wensen.
De tweedeling in T&T is net als de tweedeling in 'mannen' en 'vrouwen' veel te beperkt.
Uitgaande van de factoren biologisch geslacht, gender-identiteit, gender-rol en seksuele voorkeur zijn 81 categorieën* mensen te onderscheiden.
(* Bron: "Het continuüm tussen man en vrouw", referaat inleiding in de sexuologie door drs. ir. Manon Vriendelijk.)

[Frederique_]

Het belang van een grotere acceptatie om met enige baardgroei toch in vrouwenkleren rond te lopen

De enige manier waarop je dat geaccepteerd zult krijgen, is mensen er mee confronteren.

Dat klopt, dat is een heel erg goede manier. Andere manieren zijn onder meer om steriotype opmerkingen over man/vrouw-verschillen te parreren met opmerkingen die meer ruimte daarin geven. En, om terug te komen op het onderwerp, de LKGT&T zou hierin een rol kunnen spelen door dit soort ideeen aan te dragen bij programmamakers van soapseries.

Voor de overige voorbeelden in mijn bericht zou de LKGT&T kunnen lobieen bij de NS, de stichting museumkaart, de overheid en al die andere instanties die bij opgave om m/v vragen.

Verwacht alleen niet dat ik mevrouw ga zeggen tegen iemand met een baard.

Dat is ook het lastige: ik zou niet weten hoe ik me het liefst zou laten aanspreken, ben wel gewend aan "meneer" maar dat past niet altijd goed, aan "mevrouw" moet ik nog wennen maar ik heb toch ook nog steeds die mannelijke kant. Zullen we, bij wijze van compromis, elkaar bij de voornaam aanspreken? Overigens: "He, jijdaar" is ook geslachtsonafhankelijk en zovaak komt het nu ook weer niet voor dat ze me meneer noemen: ze spreken me ook wel zonder meneer/mevrouw aan met "u".

Als men de maatschappij meer van dit soort "tussen man/vrouw"-mensen toont dan wordt duidelijker dat dat verschil helemaal niet zo relevant is als schijnbaar wordt aangenomen. En dan wordt meer ruimte geboden aan zowel mannen als vrouwen om rustig te experimenteren in plaats dat men het idee heeft dat man of vrouw "alles of niets" moet zijn.

Die ruimte is er al, je moet het alleen durven op te eisen. Dat bereik je niet met verkleed avondjes achter de geraniums.

Ik dacht ook niet dat ik verkleedavondjes achter de geraniums als oplossing had bedacht voor dit probleem...

Ik denk wel dat die verkleedavondjes juist veroorzaakt worden doordat de maatschappij (en zo te lezen ook jij) zo'n nadruk legt op de "echte, pure, 100% vrouw" ten opzichte van de "echte, pure, 100% man". Terwijl we toch ook allemaal weten dat er meer mensen tussen die extremen bestaan dan dat er extremen zijn...

Dat de grens voor passebility op deze manier omlaag gaat lijkt me trouwens ook in het belang van transen

Laat mij de lat maar lekker hoog leggen. Ik zie graag dat mensen moeite doen voor hun uiterlijk.

Ook als ze zich daardoor ongelukkiger voelen dan als ze wel als half-man-vrouw naar buiten zouden durven te treden? Ook als ze daardoor meer tussenstappen tussen man en vrouw zouden kunnen zetten waardoor de moeilijkheidsgraad van een real-life-test minder groot wordt?

Groetjes,

Annegreet

[Frederique_]

Ik niet, travestie en transseksualiteit liggen niet in elkaars verlengde. Het een is niet beter als het andere en ook al lijkt het op het eerste gezicht erg op elkaar, het zijn 2 totaal verschillende dingen. Zolang je geen afkeer hebt van je geslacht, is er geen sprake van genderdysforie. Voor zover ik weet zijn travestieten over het algemeen tevreden met hun geslacht.

En transgenderisten?

En is het jou bekend dat er mensen zijn die in het begin overtuigd travestiet zijn om er na verloop van tijd achter te komen dat ze wel degelijk transseksueel zijn? (Renate Stoute, om maar eens een bekende transseksueel te noemen)?

Voor jouw beeld: ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik met enige onregelmaat wel degelijk aan genderdysforie lijdt. Dat uit zich met name op momenten dat ik denk "ben ik nu een man en moet ik me niet aanstellen", gevolgd door "ik voel me wel degelijk (deels) vrouw, kijk maar, ik voel me beter/rustiger in vrouwenkleren dan in mannenkleren". En, om nog wat olie op het vuur te gooien:P, misschien is die interne gevoelsstrijd juist wel sterker bij transgenderisten dan bij transseksuelen?

Groetjes,

Annegreet

[petra_]

Zo te zien hanteer je al de verkeerde definitie voor het begrip genderdysforie.

Ik hanteer mijn definitie. Die is heel zwart wit. Dat genderroldysforie veel voorkomt onder travestieten geloof ik graag. Maar dat is wat anders dan genderdysforie.

[Lisa met een S]

De discussie met Violet over travestie en transseksualiteit, hun raakvlakken en verschillen, zal ik proberen om buiten te blijven. Ik ben bekend met haar mening, en zij met de mijne, wij begrijpen hoe wij daar van elkaar verschillen (zowel in onze mening over het onderwerp, als in onze beleving van onze identiteiten). Ik denk ook niet dat wij tot een gemeenschappelijke mening zouden kunnen komen, omdat er zo veel grijs gebieden tussen ons in zitten (en bij grijs bedoel ik niet in dit geval, het overlopen van zwart naar wit, dus, een gradatie, maar de grijs van onbekend, dus gebrek aan kennis over wat daar feitelijk staat). Op een gegeven moment, komt het uit op geloof, of gevoel. Omdat wij allebei vanuit onze eigen situaties moeten redeneren, zullen wij altijd uitkomen op een afstand van elkaar, en omdat de twee punten gescheiden zijn door een grijs gebied waarover wij geen inzicht hebben, is overbrugging daarvan niet mogelijk. Bovendien is het geen eens zeker dat het wenselijk of nodig is.

Ik vind wel dat haar uitspraken hier over travestie meer laatdunkend overkomen dan wanneer wij met elkaar erover praten; of dat aan mij ligt of aan haar durf ik niet te zeggen, maar ik kies om (voorlopig in ieder geval) erbuiten te blijven.

Wel wil ik deelnemen aan het deel van het gesprek over de LKG. Ook hier vind ik Violet erg laatdunkend, maar vind ik dat ze onterecht oordeelt.

Ze verwijt de LKG dat het de vergoeding voor ontharingen niet heeft weten tegen te houden, maar geeft de genderteam alle eer voor het vergoeding voor de SRS. Als dat inderdaad alleen hun verdienste was, is het ook niet terecht om hun te verwijten dat ontharingen niet meer worden vergoed? Misschien hebben ze helemaal niets gedaan om dat tegen te houden; immers komt delen van de vergoedingen voor de SRS bij hun terecht, in plaats van je spaargeld te gebruiken om in Thailand te laten opereren, terwijl een vergoeding voor epilatie ergens anders terecht komt. Misschien staan ze er zelfs achter -- als er bezuinigd moet worden, dan door de epilatievergoeding af te schaffen, in plaats van een algeheel vermindering van het budget, waardoor er minder transen per jaar kunnen worden geholpen? Hun overwegingen als overlegpartner zijn niet noodzakelijkerwijs alleen in het belang van hun doelgroep -- ook hun eigen belang telt mee.

Maar los van of ze er wel of niet erbij betrokken zijn, ze MOGEN niet optreden als belangenbehartiger voor transseksuelen, want ze zijn hulpverlenende instantie; voor dezelfde reden mag Humanitas dat ook niet. Bij gebrek aan beter dus, is er momenteel alleen de LKG, of je het wel of niet leuk vinden. Dat er zo weinig leden zijn in de LKG geeft het alleen weinig invloed op het besluitvorming, want hoewel het is verplicht dat men overlegt met belangenbehartigers (in Nederland heerst nou eenmaal een overlegcultuur), concludeert men terecht dat de LKG, omdat het zo klein is, niet echt veel te zeggen heeft, dus naar hun mening hoeft men niet te luisteren. Wij zijn dus zelf allemaal debet aan het gebrek aan invloed van de LKG, doordat wij niet met z'n allen op de ledenlijst staan.

Of anders moet er een andere belangenorganisatie opstaan om de transen in Nederland te vertegenwoordigen in zulke gesprekken. Het moet toch niet moeilijk zijn, met al die duizenden transen in Nederland, om een vereniging alleen uit transseksuelen te vormen met een grotere omvang dan de paar honderd leden van de LKG, en hun plaats aan de gesprekstafel over te nemen?

Lisa

[Frederique_]

Het moet toch niet moeilijk zijn, met al die duizenden transen in Nederland, om een vereniging alleen uit transseksuelen te vormen met een grotere omvang dan de paar honderd leden van de LKG, en hun plaats aan de gesprekstafel over te nemen?

Als dat zo is, wat zou die andere vereniging dan beter moeten doen dan de LKGT&T nu doet?

En als dat zo gemakkelijk is, waarom doet de LKGT&T dat zelf niet?

N.B: ondanks dat de vraagstelling aanvallend over kan komen is dat niet zo bedoeld, je opmerkingen maken me wel nieuwsgierig.

Groetjes,

Annegreet

[Chantal C.]

Maar los van of ze er wel of niet erbij betrokken zijn, ze MOGEN niet optreden als belangenbehartiger voor transseksuelen, want ze zijn hulpverlenende instantie; voor dezelfde reden mag Humanitas dat ook niet.

Hoe zit dan dat met huisartsen die voor de belangen van hun patiënten opkomen? Dat zijn toch ook hulpverleners?

[Maruscha]

Je leest dingen die er niet staan. Ik heb een hekel aan de lkg, niet aan hun doelgroep.

Voor de duidelijkheid: mijn bericht is niet alleen n.a.v. je bijdragen in deze thread. Maar goed, het is me al duidelijk dat je het misschien niet zo kwaad meent als je laat overkomen.

Tja, provoceren in fora is een leuk spelletje, mits je er tegen kunt dat je zelf ook flink aangepakt kan worden. Ooit wel eens gehoord van de Engelse term 'ragging'? Of van 'troll'?

[Lisa met een S]

Hoe zit dan dat met huisartsen die voor de belangen van hun patiënten opkomen? Dat zijn toch ook hulpverleners?

In individuele gevallen kan een huisarts, in gesprek met het VU, opkomen voor de belangen van een patient -- en hoort dat ook te doen. Maar als gesprekspartner met de overheid, of wanneer de overheid eist dat de VU over hun beleidsoverwegingen overlegt met hun doelgroep, is de Landelijke Huisartsen Vereniging niet de juiste instantie.

En, Annegreet, dat vraag ik mij ook af. Daarom stel ik het zo. Het is makkelijker om op de zijlijn te zitten en te bekritiseren, dan er zelf aktie te ondernemen. Maar als men vindt dat de LKG niet voor hen spreekt, dan vraag ik mij af wie ze vinden die dat wel doet? Wie vertegenwoordigt hun belangen in gesprekken op beleidsniveau met de overheid, met de VU, enz.? Als ze niet willen dat de LKG het doet (trouwens de LKG weet heus wel dat ze met hun huidige ledenaantal niet echt het recht heeft om namens alle transen in Nederland te spreken), dan dienen ze met een alternatief te komen.

Lisa

[petra_]

Dat klopt, dat is een heel erg goede manier. Andere manieren zijn onder meer om steriotype opmerkingen over man/vrouw-verschillen te parreren met opmerkingen die meer ruimte daarin geven. En, om terug te komen op het onderwerp, de LKGT&T zou hierin een rol kunnen spelen door dit soort ideeen aan te dragen bij programmamakers van soapseries.

Alsjeblieft niet zeg. Trans of trava ben je, dat kun je niet spelen. Ik erger me kapot aan films waarin ze mannen t's laten spelen.

Voor de overige voorbeelden in mijn bericht zou de LKGT&T kunnen lobieen bij de NS, de stichting museumkaart, de overheid en al die andere instanties die bij opgave om m/v vragen.

De wereld is nou eenmaal opgedeeld in mannen en vrouwen, daar verandert niemand wat aan. Het is de basis van alles. Het gezin is de hoeksteen van de samenleving, zelfs homoparen worden ingedeeld in mannetje-vrouwtje. Als je jezelf daar niet in kunt vinden, heb je pech. Daar zul je mee moeten leren leven, dat doe ik ook.

Dat is ook het lastige: ik zou niet weten hoe ik me het liefst zou laten aanspreken, ben wel gewend aan "meneer" maar dat past niet altijd goed, aan "mevrouw" moet ik nog wennen maar ik heb toch ook nog steeds die mannelijke kant. Zullen we, bij wijze van compromis, elkaar bij de voornaam aanspreken? Overigens: "He, jijdaar" is ook geslachtsonafhankelijk en zovaak komt het nu ook weer niet voor dat ze me meneer noemen: ze spreken me ook wel zonder meneer/mevrouw aan met "u".

Hé jij daar it is.

Ik dacht ook niet dat ik verkleedavondjes achter de geraniums als oplossing had bedacht voor dit probleem...

Nee, maar dat is wat de lkg biedt.

Ik denk wel dat die verkleedavondjes juist veroorzaakt worden doordat de maatschappij (en zo te lezen ook jij) zo'n nadruk legt op de "echte, pure, 100% vrouw" ten opzichte van de "echte, pure, 100% man". Terwijl we toch ook allemaal weten dat er meer mensen tussen die extremen bestaan dan dat er extremen zijn...

De maatschappij wel, ik niet. De dichotomie man vrouw is voor mij wel erg belangrijk omdat ik me een weg gevochten heb van het ene hokje naar het andere. Daarom ben ik tegen het afschaffen van die hokjes, dat zegt niet dat ze niet rekbaar zijn. Mannelijke vrouwen en vrouwelijke mannen intrigeren me. Ik ken je niet, maar aan de hand van wat je hier over jezelf hebt losgelaten, ben je voor mij een man. Dat zegt niet dat je niet vrouwelijker kunt zijn dan mijn lesbische buurvrouw. Ik ben een mens van extremen en de wereld is mijn speeltuin. Principes heb ik nauwelijks en soms gaat het mis. Het maakt me niet uit, ik leef, ik voel en ik bots.

Ook als ze zich daardoor ongelukkiger voelen dan als ze wel als half-man-vrouw naar buiten zouden durven te treden? Ook als ze daardoor meer tussenstappen tussen man en vrouw zouden kunnen zetten waardoor de moeilijkheidsgraad van een real-life-test minder groot wordt?

De bedoeling van een real life test is niet een tusseninnetje zijn. Een wijze vrouw heeft me ooit eens gezegd: always look your best.

[Frederique_]

De bedoeling van een real life test is niet een tusseninnetje zijn. Een wijze vrouw heeft me ooit eens gezegd: always look your best.

Violet,

Ik spreek niet uit ervaring en op enige afstand en kan het natuurlijk mishebben, maar was het doel van de real life test niet om --> binnen de mogelijkheden van je eigen lichaam te groeien naar een vrouwelijker vorm binnen de maatschappij <-- en dus niet noodzakelijkerwijs --> vanaf moment 1 volledig 100% vrouw te zijn <--?

Vanaf moment 1 volledig vrouw zijn kan v.z.i.w. niet in de real-life-test, je hebt gewoon organen die een real-women <g> niet heeft (vv), je mist onder meer kennis, reflexen, gedrag en ervaring, je krijgt ook niet eerst logopedische hulp voordat je al begonnen bent met het hormoontraject (en niet al je baardharen zijn weg voordat je je real-life-test begint) en daardoor zul je juist in die real-life-test regelmatig met je biologische mannenlijf door de vrouwelijke mand vallen. En er zullen ongetwijfeld zaken blijven die biologische vrouwen voor of in hun pubertijd geleerd hebben die jij zelfs na de operatie gaat missen.

Wat me bijvoorbeeld opvalt is het enorme zelfbewustzijn van genderdysfore mensen (in de breedste zin van het woord ). Dat is soms een voordeel, maar soms denk ik ook wel: die ongeremdheid en de onschuldige, ontwapenende naiviteit van sommige biologische vrouwen zullen wij dankzij ons moeilijke traject wel nooit krijgen...

En laten we eerlijk zijn: hoe hard het ook is, zelfs na een geslachtsveranderende operatie en al die andere maatregelen blijft je lichaam anders dan dat van een biologische vrouw. Het blijft het best bereikbare, maar echt 100% bio-vrouw zal ook een transseksueel nooit worden. Ook wat jij van je leven maakt blijft een kleur tussen blauw en roze, hoe goed je het ook probeert en hoe hoog de eisen ook zijn die je aan jezelf stelt. Je zult altijd een verschil vinden tussen jou en een biologische vrouw.

Als er meer tussenkleuren tussen blauw en roze zouden mogen zitten dan alleen de transseksuele kleur (= bijna, maar net niet roze), dan zouden mensen in die real-life-test zich veel minder rot voelen als men dat nu waarschijnlijk doet als er net even iets gebeurt waar men geen rekening mee hield. En dat komt dan weer doordat de omgeving toleranter reageert.

Met alle respect trouwens voor de mensen die door die real-life-test gegaan zijn, regelmatig hun neus gestoten hebben en daar veel van geleerd hebben.

Groetjes,

Annegreet

[Frederique_]

De wereld is nou eenmaal opgedeeld in mannen en vrouwen, daar verandert niemand wat aan. Het is de basis van alles. Het gezin is de hoeksteen van de samenleving, zelfs homoparen worden ingedeeld in mannetje-vrouwtje. Als je jezelf daar niet in kunt vinden, heb je pech. Daar zul je mee moeten leren leven, dat doe ik ook.

Ik moet niets

Serieus: het is natuurlijk een uitdaging, maar zoals je zelf zei: er zijn gewoon mensen nodig die laten zien dat het wel kan. Ik ga het in ieder geval proberen. Als vroeger of later blijkt dat de mengvorm tussen man en vrouw niet ver genoeg richting vrouw gaat (of juist te ver) dan meng ik naar behoefte roze/blauw bij. Wie dan leeft, die dan zorgt.

Het is juist de vrijheid om hiermee te experimenteren (en dus de vrijheid om mezelf te zoeken/mezelf te zijn) die ik nu opeis. Ik zou best wat steun van een vereniging als de LKGTNT daarbij kunnen gebruiken.

Ook jouw steun kan ik daarbij trouwens gebruiken, bijvoorbeeld door mengvormen tussen man en vrouw niet per definitie af te wijzen: je bent zelf, zoals gezegd, ook een mengvorm, het enige verschil tussen ons is dat je de kleuren anders mengt .

Groetjes,

Annegreet

[leontine]

[quote="Violet Skye"]

De wereld is nou eenmaal opgedeeld in mannen en vrouwen, daar verandert niemand wat aan. Het is de basis van alles. Het gezin is de hoeksteen van de samenleving, zelfs homoparen worden ingedeeld in mannetje-vrouwtje. Als je jezelf daar niet in kunt vinden, heb je pech. Daar zul je mee moeten leren leven, dat doe ik ook.

Violet, en dat is dus nou net hetgene wat ik niet wens te accepteren. Ik ben het met je eens dat ons huidige sociaal maatschappelijke stelsel zo is ingericht, maar betekent dat dan ook dat ik me daar bij moet neerleggen? Mag ik niet proberen om die maatschappij wat meer tolerantie en begrip bij te brengen, ook al weet ik dat ik daarvoor nog heel wat klappen te verwerken ga krijgen? Ik geloof heel graag dat jij een moeilijke weg bent gegaan, maar moet dat dan betekenen dat anderen persé ook die zelfde moeilijkheden moeten gaan overwinnen? Zou het je niet veel meer voldoening geven als je straks kunt zeggen "Dat heb ik, samen met anderen, toch maar mooi bereikt". De wereld is niet volmaakt en we zullen hem zeker niet op een dag veranderen, maar door als een gegeven te accepteren dat de wereld niet volmaakt is en dat daar ook niets aan gedaan kan worden, zal die dus inderdaad niet veranderen. Laten we allemaal s.v.p. op onze manier proberen een betere wereld te creëren, ook al zullen we zo af en toe andere richtingen uit gaan, door zelf het goede tolerante voorbeeld proberen te geven en ons wel te laten horen op de momenten dat we iets aan het zwart/wit denken kunnen doen.

[Frederique_]

De overeenkomst tussen de zon en een decoleté is dat je er wel van mag genieten, maar er niet in moet gaan staren

<grijns>, zij is leuk...

Annegreet

[Lisa met een S]

Zolang wij het hier over onderschriften hebben, viel het huidige onderschrift van Violet mij op:

Base not your joy upon the deeds of others, for what is given can be taken away.

Oftewel, laat je geluk niet afhangen van de daden van anderen, want wat wordt gegeven kan ook worden afgenomen.

Dus ook niet vertrouwen op genderteams of huisartsen om je belangen te behartigen, maar je krachten samen bundelen en voor jezelf opkomen.

Lisa