dames versus herenmaten

[Frederique_]

Ik heb wel het e.e.a gezien dat ik erg leuk vond, maar er moet dus gepast gaan worden. Dat lijkt me de volgende (moeilijke) stap. Hoe ging dat bij jullie? was je alleen of ging je met je vrouw of vriendin uit winkelen? en hoe reageren de mensen om je heen als je als man een pashokje instapt en vrouwenkleren past?

Mijn eerste keer is een verhaal apart. Doodeng, natuurlijk!

Ik was op zoek naar een rok/rokje en heb eerst bij de V&D gekeken (uiteraard volledig als man gekleed), er giechelden wat meisjes van een jaar of 15 toen ik stond te zoeken, maar ik heb m'n schouders opgetrokken en verder gezocht. Wel schrok ik enorm van een verkoopster die op zo'n 30 meter afstand naar mij toekwam. Ik snel weggegaan... Na de HEMA (snel een broek? rokje? teruggehangen toen een winkelende vrouw dicht in de buurt kwam) uitgelopen te zijn heb ik mijzelf streng toegesproken: ik mag net zo goed een rok kopen als iedere willekeurige vrouw en het is waanzinnig dat je nu niet weet of het een broek of een rok was (later teruggegaan: het was een broek).

Dus naar zo'n 3 a 4 winkels gegaan (wel goed gekeken of ik zowel mannen als vrouwen zag, gelukkig waren er best wel mannen die samen met hun vriendin/vrouw aan het winkelen waren). Niets gevonden, schijnbaar was het toen (februari) geen tijd voor rokken/rokjes...

Dus terug naar de V&D: ik mijzelf weer toegesproken: als je nu niet zoekt en je gaat met lege handen naar huis dan sla je je thuis voor de kop. Dus opnieuw de V&D binnengegaan en alsnog gezocht. Ook toen mensen mij (voor mijn gevoel) aankeken gewoon doorgegaan.

Geluk!!! Een mooi rokje gevonden. In opperste gelukzaligheid naar een pashokje gelopen. Helaas: bij de V&D heeft men een systeem waarbij je een label mee moet nemen zodat je niet minder kleren het pashokje uitneemt dan dat je het pashokje ingenomen hebt. Schrik! Toch doorzetten: anders had ik mijzelf immers voor de kop geslagen? Dus naar het pashokje. Er schiet 1 vrouw voor mij, die dus maar voor laten gaan. De winkeldame bij de pashokjes probeert mij te negeren, lukt echter niet, want ik blijf staan. Dus uiteindelijk krijg ik zonder commentaar (maar zo te zien wel met een blik van afkeuring) zo'n label en kan passen. 6 maten te klein (36 ipv 42), het rokje raakt tot net over mijn knieeen! Sukkel!!! Waarom heb ik daar niet op gelet???

Daarna in hetzelfde rek een betere maat gevonden (40, ala, net niet helemaal, het rokje komt toch tot mijn middel -> meenemen!!!). Dus met een rood hoofd naar de kassa, waar ik net zo behandeld wordt als de vrouwen voor mij. Nog steeds met een rood hoofd naar de penty-afdeling gelopen en daar lukraak penty's gekocht in maat 42 (veeeel te klein, maar daar kwam ik dan weer later achter).

Na die eerste keer had ik de smaak te pakken. Naar mate ik vaker winkelde durfde ik ook in winkels met meer winkelend publiek te kopen, durfde ik ook ondergoed (BH's) te kopen en je raadt het al: inmiddels heb ik meer vrouwen dan mannenkleren. Ik koop altijd als man, heb nooit echte problemen daarmee gehad. Een hoogstenkele keer zie je mensen wat raar kijken (m.n. winkelpersoneel slaat nog wel eens verlegen de blik neer), maar dat vind ik normaal. 1x begon een vrouw hysterisch te lachen, waarop haar man(!) haar vertelde dat het nu wel genoeg was en dat ik hetzelfde deed als zij: kleren kopen. Daar kon ze het dan mee doen

Ik las ergens een spreuk die hier heel sterk op van toepassing is:

"Het is niet dat iets moeilijk is dat we iets niet durven,
iets is moeilijk omdat we het niet durven".

Er zijn nog 2 gedachten die me op de been hielden:

"waarom zou een vrouw wel iets mogen passen/kopen en
ik datzelfde artikel niet?"

en:

"als ik straks met mijn spullen buiten op straat sta ziet niemand dat ik vrouwenspullen koop" (dat vond ik een groot voordeel t.o.v. als vrouw spullen kopen: het "enge" beperkte zich toen tot de winkels en niet tot de hele winkelstraat).

Ik ben begonnen in Utrecht, koop de meeste spullen tegenwoordig in het centrum van Amsterdam. Daar waren (en zijn) ze duidelijk min-of-meer aan "rariteiten" gewend, zolang je je aan de normale fatsoensregels van het spel houdt (gewoon kijken/passen/kopen zoals ook vrouwen dat doen, er geen "show" van maken, niet geheimzinnig doen -> er niet uitzien als diefstal dus normaal afrekenen) dan doen ze niet moeilijk.

Groetjes,

Frederique

[Franscien]

Ik heb vandaag de stoute schoenen aangetrokken en 'even' wezen winkelen en heb daarbij een redelijk aantal dameswinkels bezocht. Gewoon naar binnen gaan en je nergens wat van aantrekken en lekker in de rekken snuffelen of er nog iets leuks tussen zit.

Zoals jullie al hebben aangegeven, is het mij ook opgevallen dat de meeste dames niet eens in gaten hebben dat er een man tussen de rokken en blouses staat te snuffelen. Ze zijn inderdaad erg druk met zich zelf.

Ook kwam ik een winkel binnen waar ik dus wel ben opgevallen, ten minste door de verkoopster, die erg vriendelijk kwam vragen of ze misschien kon helpen. Ik had toen niet de moed om te zeggen dat ik op zoek was naar een leuke rok en/of bijpassende blouse; nee dat is nog iets te vroeg?!
Eerst nog maar een paar keer naar een dameswinkel om wat te oefenen, misschien dat ik dan binnenkort wel de moed heb om wat kleren te kopen.

Door jullie aanwijzingen heb ik al wel wat meer inzicht gekregen in de kleding maten en heb ik al een idee wat het gaat worden.

Hebben jullie nog goede/ leuke combinatie tips?

Hoewel ik nog pas net uit de kast ben, heb ik al het e.e.a. uitgeprobeerd, dit mede door jullie warme en stimuleren de opmerkingen.

Liefs,
Franscien

[petra_]

6 maten te klein (36 ipv 42), het rokje raakt tot net over mijn knieeen! Sukkel!!! Waarom heb ik daar niet op gelet???

Fyi, de maten 37, 39 en 41 bestaaan niet. Drie maten te klein dus. (Vraag me niet waarom dat zo is)

[carolientje]

Hebben jullie nog goede/ leuke combinatie tips?

Da's héél moeilijk voor een ander om daar op te antwoorden. Je mag tenslotte niet vergeten dat we nog steeds mannen blijven en dat dameskleding niet "op ons lijf" gemaakt is. M.a.w. je moet rekening houden met de fysische beperkingen van "het man zijn". Voor de ene is dit "het lang zijn", maar voor de andere is dit "het bierbuikje" of "het papperige" of "het breedgeschouderde".

Ik heb zelf ervaren dat ik nu totaal andere kledij koop als in het begin. In het begin was ik niet zo kieskeurig en was ik al blij dat ik iets gevonden had. Maar stelselmatig begin je kieskeuriger te worden én ook meer ervaren, waardoor je zelf meer inzicht gaat krijgen met welk type van kledij je staat.

Een goede raad is om in het begin véél en véél te passen, zonder je koopt. Je geraakt dan stilaan gewoon aan het zicht van jezelf in dameskledij. Je gaat best ook (als je dat al durft) geschminkt (+pruik uiteraard) naar de winkel. Dit geeft een completer en beter zicht als je je in de spiegel bekijkt. Als het kan neem ook een vertrouwenspersoon mee, die kan altijd objectiever beoordelen als jezelf.

[Frederique_]

Fyi, de maten 37, 39 en 41 bestaaan niet. Drie maten te klein dus. (Vraag me niet waarom dat zo is)

Waarom krijg ik nu het gevoel dat als ik had geschreven dat'ie 3 maten te klein was dat je dan had verteld dat maat 39 niet bestaat?

Groetjes,

Frederique

[petra_]

Waarom krijg ik nu het gevoel dat als ik had geschreven dat'ie 3 maten te klein was dat je dan had verteld dat maat 39 niet bestaat?

Nee dus, omdat ik weet dat die niet bestaat.

[Willeke T]

Het vervaal van Frederique_ over haar eerste keer kleding kopen deed me glimlachen van
herkenning

Als ik een tip mag geven i.v.m. maten, dan is die Wehkamp maattabel inderdaad de
plek om te beginnen.
Voor je voor de eerste keer gaat winkelen gewoon even bij de Hema zo'n slap rolmaatje
kopen, tabel erbij pakken en flink meten.
Dat geeft je een idee van waar je in de rekken moet zoeken M, L, 44/46 enzovoort.
Meet vooral ook de lengte van je taille (of je heupen) tot je knie-en om een idee te krijgen
hoe lang een rok(je) bij jou valt.
Desgewenst kun je met dat zelfde rolmaatje in de winkel op een onbewaakt ogenblik de
lengte van het rokje in het rek meten en als je dat eenmaal een keer gedaan hebt dan
herken je in het vervolg vanzelf de lengte die je wilt hebben.
Zeker voor de eerste keer bespaart je dit de gang naar het pashokje en kun je 'op de gok'
iets meenemen waarvan je denkt dat het past.
Begin met met iets simpels, rokjes zijn natuurlijk heel leuk maar best moeilijk qua
maten, koop eerst niet te dure kleding en daarnaast kun je het natuurlijk binnen een
paar dagen ruilen. Tenminste als je het aan durft om bij de balie iets te mompelen als
"het paste m'n vriendin niet en ze had geen tijd om zelf te komen".
De volgende keer ga je dus toch maar liever eerst voor het pashokje
Hou ook een beetje in de gaten dat kleding na een paar keer dragen en wassen
vanzelf wat soepeler wordt en dus later wat anders valt (minder strak) dan in het begin.

Mijn eerste keer was bij de Hema (misschien kan iemand eens een poll houden in welke
winkel je je eerste kleding hebt gekocht, het lijkt erop dat de Hema populair is)
Ik had van te voren m'n kledingmaat gemikt en ging voor iets heel simpels, namelijk
een nachthemd (nachtjurkje klinkt leuker).
Voordeel is dat het niet veel geld hoeft te kosten, zeker niet als er iets in de opruiming is,
en als je helemaal mis gokt met de maat het niet zo erg is omdat waarschijnlijk
niemand ooit zal weten dat je dat 's nachts aan hebt.
Het is dan ook heel onschuldig om zoiets uit te zoeken en af te rekenen. Niemand zal
denken : 'ow jee, dat trekt ie zelf aan'.
Past zoiets goed, dan weet je dat je goed zit met je maat en is het uitzoeken van andere
kleding makkelijker.

Ik blijf nog steeds wel moeite houden met het kopen van rokjes. Als ik uit ga van m'n
gebruikelijk kledingmaat en m'n taille dan kom ik uit op een rokje dat onder zo
krap valt dat het helemaal niet leuk staat. Dus de laatste tijd koop ik ze maar wat
groter en doe een ceintuur om omdat het anders na verloop van tijd op m'n
enkels terecht komt en dat is vanzelf niet de bedoeling
Zal wel komen doordat we nu eenmaal heupen missen .. zucht.

Maar heb je eenmaal de smaak te pakken dan is kleding kopen het leukste
om te doen... totdat het geld op is...

Liefs,
Willeke

[Cynthia Borst]

Adriana 1 en ik hebben de mazzel dat we allebei dezelfde maat hebben, dus dat maakt het allemaal een stukje gemakkelijker.
Alleen die taille zal altijd wel problematisch blijven, je wordt er wel creatief van.
De keren dat wij kleding hebben gekocht, haal ik iets uit de rekken, Adriana zegt dan ja of nee..
Nu moet ik er wel bijzeggen dat ik precies weet wat ze mooi vindt .
Het kopen van kleding gaat ons makkelijk af. Al moet ik me wel inhouden, dat ik niet heel enthousiast ga lopen roepen "Oh , dit is gaaf!", en het dan vervolgens voor haar houden om te kijken hoe het staat.

Het belangrijkste is dat we altijd een hoop lol hebben als we door de kleingzaken lopen..dat is al een groot genot!!!
Groet, Cynthia

[Mara]

Het belangrijkste is dat we altijd een hoop lol hebben als we door de kleingzaken lopen..dat is al een groot genot!!!
Groet, Cynthia

Ik kan het me best voorstellen, heb de zelfde lol met mijn zus bij het shoppen en dan vallen wij zo al op, qua uiterlijk en zo

xmarax

[Adriana Tol]

...............................

[leontine]

Mijn allereerste kleding heb ik gekocht van opgespaart zakgeld toen ik een jaar of 10/11 was bij een lokale kledingzaak min of meer vergelijkbaar met de C&A van nu. Gezien de toen heersende mode werd ik toch al overal als jongedame aangesproken en aangezien ik de baard nog niet in de keel had was mijn enige probleem mijn eigen spanning. De eerste keer dat ik als 'man' kleding kocht was als student in Groningen en gezien het budget dat ik toendertijd had was de Hema in de uitverkoop inderdaad een goed adres.

[Mara]

Jau, Adriana, maar jullie wonen zooooo veeeeer weg helaas

Mara

[Adriana Tol]

.......................................

[Mara]

Maar ben ff trukster buiten dienst met een ziekteuitkering van België

Verplaatsen is voor mij nu luxe begrijp je me

xmarax

[Adriana Tol]

................................