Frederique_ schreef:Maruscha,
Voor ik inhoudelijk begin: hartelijk dank voor dit uitgebreidere, flame-loze bericht.
Wees niet bang: ik sla binnenkort dubbel zo hard toe
Maar goed, je schuift dus op zoek naar de juiste vorm. Kan ik me helemaal in vinden, ik ben ook via tussenstappen gekomen waar ik nu ben, en ik twijfel er niet aan of ik zal in de toekomst mijn t-zijn op weer een andere manier tonen (minder of meer). Alleen, neem dit in gedachte: bij mijn vorige werkgever switchte ik soms om de dag, op maandag kon ik bijvoorbeeld een baard van 2 dagen hebben, en droeg ik een spijkerbroek en een mannen-shirt, op dinsdag was ik misschien wel opgemaakt, in een stretchbroek en getailleerd bloesje. De mensen die mij al langer kenden (ik heb er ruim 5 jaar gewerkt) konden er op zich wel mee omgaan, maar voor een hoop nieuwe gezichten was ik toch wel erg vreemd, en die wisten dan ook niet altijd hoe ze moesten reageren. En dan kan je wel heel eigenwijs zeggen ""zo, dit is zoals ik ben, nu zie ik eruit zoals ik mij voel en daar doet de wereld het maar mee", maar de wereld kan daar massaal lak aan hebben, en daar heeft de wereld dan toch wel een iets sterkere positie. Op het ogenblik dat jij je anders presenteert dan men van je verwacht zul je tegenstand ondervinden, en dan kun je wel elk gevecht aangaan maar dat lijkt mij verspeelde energie. Overigens voor de duidelijkheid: dat is niet de reden dat ik deze stap heb gezet, ik heb dit vooral gedaan omdat ik er zelf behoefte aan had, anders was ik namelijk wel bij een bedrijf gaan werken waar ze het echt niet uitmaakten hoe ik eruit zag, als ik maar goed werk leverde. Uiteindelijk heb ik die aanbieding afgeslagen en ben gaan werken bij een bedrijf waar het een vrij strenge eis was dat ik mezelf of als man, of als vrouw zou presenteren, en in het laatste geval op een overtuigende wijze (voor mij geen make-uploze werkdagen meer voorlopig). Hun reden was heel simpel: aangezien ik een leidinggevende functie heb, en bovendien binnen ben gebracht om wat modernere ontwikkelmethoden te introduceren kon het gewoon niet zo zijn dat ik niet geloofwaardig overkwam. En aangezien ik het daar gewoon mee eens ben, was de keuze snel gemaakt. Want vrijheid is een groot goed, ook de vrijheid om iedere dag voor een nieuwe verschijningsvorm te kiezen, maar af en toe is het gewoon te veel, in ieder geval voor mij. Kan ik verder nog uitweidden over waarom ik dat dan toch heb gedaan (heeft ook heel veel met mijn voortdurende gevecht tussen mijn mannelijke & vrouwelijke ik te maken - een deel van mij wil nog steeds heel graag huisje boompje beestje, een echte man zijn, al is het alleen maar omdat het dingen een stuk makkelijker maakt) maar goed, ik was bezig een punt te maken geloof ik:
Op het ogenblik dat jij, of ik, of wie dan ook steeds blijft schuiven zul je weerstand ondervinden. Maar je kunt hoe dan ook mensen dat niet verwijten: tenslotte is het leven al moeilijk genoeg zonder gekken die rondlopen in kleding die eigenlijk niet voor hun bedoeld is
En mensen kunnen niet aan jou zien, omdat jij daar bewust voor kiest, of je jezelf meer vrouw dan man voelt. Of een tussenvorm, of wat dan ook. Zo lang jij die keuze niet maakt (wat nogmaals, je goed recht is) zul je te maken krijgen met gevallen zoals die bij je toiletbezoek. Mijn 'verontwaardiging' daarover was dan ook zeker niet gebaseerd op de geluiden die je produceerde, ik gaf daar alleen maar mee aan dat dit blijk geeft van het feit dat je kennelijk niet goed weet hoe je je moet gedragen op een damestoilet. Komen die verschillen tussen mannen & vrouwen weer kijken
Ik ben uberhaupt trouwens niet verontwaardigd over het feit dat je naar een damestoilet bent gegaan, ik ben 'verontwaardigd' over het feit dat jij verontwaardigd bent dat je een standje krijgt na afloop. Tip: je kan de volgende keer ook vooraf aan de toiletdame vragen of het goed is dat je naar de dames-wc gaat. Doe je dat niet, dan zou het je best nog een keer kunnen overkomen. Maar een brief schrijven lijkt me gewoon niet gepast: ten eerste had die vrouw alle recht om je aan te spreken (want je bent een man en je komt uit het damestoilet), ten tweede had je natuurlijk ook je reden aan haar kunnen uitleggen in plaats van er zo'n probleem van te maken.
Wat betreft jouw naam, ik moet heel eerlijk bekennen dat ik er best wel moeite mee heb om jou als vrouwelijk persoon te zien, gewoon gebaseerd op wat je schrijft (en je foto, sorry). Dat mag je een vorm van disrespect noemen, maar je geeft zelf aan dat je vooralsnog niet als vrouw gezien wil worden maar iets er tussenin, en in dat geval is het aan de ontvanger om te bepalen hoe hij of zij je dan ziet. Ik persoonlijk doe niet mee met het belachelijke 'zhaar' spelletje, of mensen die niet met hij of zij willen worden aangesproken. Ik kan morgen ook wel gaan roepen dat ik een koningin ben en met hare majesteit wil worden aangesproken maar denk niet dat het aan zal slaan, en terecht. Daarnaast heeft het ook nog eens te maken met de associatie die ik met de naam Frederique heb: ik ken er een paar, en dat zijn allemaal mooie elegante vrouwen .. zie je mijn probleem? Ik vond jouw vorige naam dan ook veel beter bij je passen, vanuit mij gezien dan
Maar goed, ik zal mijn best doen, in ieder geval bij jou, voor J. geldt dat niet, want dat is zelfs niet eens een travestiet maar gewoon iemand die van vrouwenlaarzen houdt, hier een publiek heeft gevonden wat hem redelijk accepteert en nu, mijns inziens, een beetje meedoet om erbij te horen. En zolang J. uit niets laat blijken dat die mening onterecht is, kan ik J. echt niet als vrouwelijk persoon zien. En dat is mijn goed recht.
Frederique_ schreef:
Ik heb in een bericht aan Mara aangegeven waarom niet: Mara heeft heel sterk de neiging om haar visie op mij te projecteren, ik werd er op een gegeven moment gewoon zat van om telkens een beeld wat een ander op mij projecteert te moeten bijstellen. Eigenlijk is dat dezelfde reden als die jij als volgt beschrijft:
Maruscha schreef:- heb zelf een tijdje geleden besloten om wat minder van mezelf te laten zien omdat ik niet goed om kon gaan met mensen die voorbarige conclusies trokken uit de kleine stukjes die ik van mezelf liet zien hier.
Iedereen projecteert zijn eigen visie op andere personen, het is slechts heel weinigen gegeven om dat niet te kunnen doen. Jij ging er toch ook vanuit dat ik een strikte scheiding tussen mannen & vrouwen eis, mede omdat ik je niet volledig steun in jouw reactie op bepaalde gebeurtenissen? Los daarvan heb ik bewust een aantal dingen niet vertelt omdat ze te persoonlijk waren, en omdat andere dingen die ik wel heb verteld hier werden misbruikt. Aangezien dat op een gegeven moment een hopeloos gevecht was ben ik er mee gestopt. Zolang jij dit gevecht blijft aangaan zul je er ook op moeten rekenen dat je kritiek krijgt, zo simpel is het. Ik zeg dus niet dat je het moet laten, maar jij gaat de strijd aan, en strijd zul je krijgen, ook op dit forum.
Frederique_ schreef:
Ik heb zowieso geen respect voor mensen die de draak met mij steken, mensen die dat doen zal ik proberen te negeren.
Is op zich geen slecht idee, alleen kun je het niet (net zoals ik het ook vaak niet kan trouwens). Maar goed, ik stak niet zozeer de draak met jou, als wel met je borstjes-fixatie. Je zou voor de grap eens moeten nagaan hoe vaak je het erover hebt. En heel sec gezien: je vindt jezelf toch mooier met je borstjes? Leg mij dan uit waarom mijn opmerking zo slecht viel? Ik zeg precies hetzelfde als jij doet namelijk, alleen met een licht sarcastische ondertoon
Frederique_ schreef:
Aan de andere kant denk ik ook: lees de link naar Ilse's website (
http://home.hetnet.nl/~mikage/trans0183.htm) en durf jezelf eens de vraag te stellen waarom je zo opziet tegen transseksuelen. Zijn zij beter dan jij omdat ze meer doen? Omdat ze beter hun best doen om er vrouwelijk uit te zien? Of zijn sommigen (misschien ook jij?) volledig gevangen in het man/vrouw-denken?
Kijk, daar krijg je die projecties weer. Wie zegt dat ik zo opkijk naar transseksuelen? Ik heb wel heel veel respect voor het pad dat zij afleggen, omdat ik van dichtbij heb meegemaakt hoe zwaar dat is (heb zelfs een relatie gehad met een pre-op, jaja, die Maruscha heeft me een leven gehad), maar weet ook dat onder transen zich rotte appels bevinden. Dus nogmaals: het zijn niet zozeer de transen waar ik tegen op kijk, maar een ieder die zichzelf is en niet meteen verwacht van de wereld dat deze zich aanpast als hij of zij een bijzondere vorm kiest. Twee kanten, weet je nog wel?
Wat betreft die link: ik ben, in tegenstelling tot jou, al sinds mijn jeugd bezig met een zoektocht naar wie of wat ik ben. Ik heb ongeveer elk boek in de bibiotheek op het gebied van travestie, transseksualiteit of wat dan ook gelezen. Ik heb sinds 1992 (toen al ja) duizenden sites bezocht, en niet alleen maar plaatjes gekeken maar ook daadwerkelijk tot mij genomen wat mensen te vertellen hadden over hun situatie. En nu ben ik moe, erg moe, van weer iemand die zo nodig ideeen moet spuien zonder reele oplossingen daaraan te koppelen. Deze link ken ik al geruime tijd, maar ik heb hetzelfde met dit artikel als dat ik heb met de artikelen op het continuum: het is mij teveel theoretisch gezwets in een pseudo-wetenschappelijk jasje gestoken. Het is allemaal zo verdomde zwaar, en het t-zijn is al zwaar genoeg van zichzelf. Toen ik een aantal jaren geleden weer begon na ruim 3,5 jaar pauze was mijn insteek dat het vanaf toen vooral leuk moest zijn. Ergens is iets misgegaan, want ik zit opnieuw met een schuldgevoel van hier tot Tokyo omdat de vrouw van wie ik meer hou dan van wie dan ook gebukt gaat onder mijn gevoelens. En dan zie ik zo'n Rolf die niets met het hele wereldje te doen heeft, absoluut geen interesse in deze scene zelf, maar wel de persoon is die heel veel transgenders of genderbenders of *** of wat dan ook zouden willen zijn, zonder daar een naampje aan te koppelen, maar gewoon gelukkig met zichzelf is. Ik chat soms met een jongen uit Utrecht, een student, die geen travestiet is maar aan travestie doet, daar heel open in is, zelfs colleges heeft gevolgd als 'meisje', schijt heeft aan wat voor reacties dan ook, en het vooral als een grote hobby ziet, en gelukkig met zichzelf is. En ik heb een vrouw die ik een tijdje geleden heb leren kennen 'geinspireerd' waardoor haar vriend (met wie ze een kind heeft) nu ook al een paar keer als vrouw is uitgeweest - goed, bij hun is het vooral de sexuele lading die meetelt, maar ze hebben plezier. Denk je dat een van hun dan ook maar gebaat zou zijn met gezemel over meerdere gender-varianten? Bovendien kun je echt niet van mensen verwachten dat ze eerst boeken gaan zitten lezen voordat ze een mening over je vormen. Resumerend: al die verschillende verschijningsvormen, al die verschillende namen, ik ken ze, waarschijnlijk al een stuk langer en net zo goed als jij dat doet, heb er zelf een aantal 'uitgeprobeerd' en wat overblijft is dat geen van die jasjes mij past. Prima als dat voor anderen wel zo is, ik ben even druk met mezelf te zijn, waarbij ik echt niet van de wereld verlang dat ze met me meegaat. Mooi als het zo is, is het niet zo, ook goed.
Frederique_ schreef:
1) Ik wil mijzelf vinden en mij als mijzelf presenteren, onafhankelijk van de vraag of dat nu mannelijk of vrouwelijk is
2) Ik wil vervolgens, als ik door de maatschappij gedwongen word om voor man/vrouw te kiezen, kijken waar ik beter pas: bij de mannen of bij de vrouwen.
En mijn idee was om dat volledig op basis van ratio te doen, daar ben ik na de discussie over die toiletten wel genuanceerder over aan het denken (ik ben er nog niet uit wat ik op het moment supreme zal doen).
Ratio werkt niet in dit geval. Luister nou eens gewoon naar je gevoel in plaats van jouw ervaringen voortdurend te koppelen aan weer een definitie. Ik zeg niet dat ik het zo goed doe (anders was ik er wel beter aan toegeweest) maar mijn gevoel zei me dat ik vrouwenkleding naar mijn werk aan moest doen: dus deed ik dat. Mijn gevoel zei me dat ik me ook moest opmaken: dus deed ik dat. En mijn gevoel zei me uiteindelijk dat ik er helemaal voor moest gaan qua werksituatie: dus deed ik dat. Natuurlijk is er iedere keer een helse strijd aan voorafgegaan, zowel met mezelf (oh ik kan het mezelf zo verschrikkelijk moeilijk maken) als met mijn vriendin. En juist die laatste is vrijwel altijd een belemmerende factor (maar nooit lang genoeg), maar tegelijkertijd, zoals ik ooit al eens eerder schreef, mijn anker. Sommigen noemen haar ook mijn laatste excuus maar geloof me: ze is veel meer dan dat.
Frederique_ schreef:
Dat alles van 2 kanten moet komen klopt, maar dat het daarom een eenvoudigweg "je bent man tot je 100% passable bent" is vind ik veel te gemakkelijk (ook dan sluit je geen compromissen namelijk: vanuit die redernatie zou ik met een rok nooit de straat op mogen). Ik zal, vanuit de hiervoor beschreven aanpak, blijven zoeken naar tussenwegen.
Lieve Frederique, ik heb nooit gezegd dat je een man bent tot je 100% passable bent, want nogmaals: dan zou ik mezelf ook in de vingers snijden (al ben ik natuurlijk sec gezien ook een man, maar goed), alsmede een groot aantal (ex) transseksuelen. Kijk nou eens goed naar de foto's bij de profielen hier: hoeveel van ons maken een kans denk je? Maar waar het om gaat is dat als jij de twijfel toestaat bij mensen, deze dan zelf hun keuze mogen maken en dat zal vast niet degene zijn die jij ambieert.
Frederique_ schreef:
Waar ik voor kies is uiteindelijk aan mij. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat ik zal kiezen voor iets wat bij mij past, niet voor iets wat mij opgedrongen wordt door mensen die man/vrouw denken.
Niemand dringt jou wat op, jij dringt de maatschappij wat op, namelijk dat ze jou zo moeten zien zoals jij wilt dat ze je zien, met alle rechten die erbij horen, terwijl je zelf nog druk bezig bent met je zoektocht. En de maatschappij houdt daar over het algemeen niet van. Kijk, voor mij is het geen probleem, ik zou me misschien wel storen aan een man in een rok op het damestoilet maar niet genoeg om er heisa over te maken. Toevallig deed Nellie (alle toiletjuffrouwen heten zo) dat wel, en dat recht heeft ze. Net zoals jij dus het recht had ertegen in te gaan, alleen dan wel direct, niet via een flauwe brief. Of liever gezegd: ook dat recht heb je natuurlijk, maar mij persoonlijk (en anderen hier kennelijk) lijkt het niet netjes. "Sometimes, you've just gotta roll with the punches, no matter how hard or unexpected they may be."
Frederique_ schreef:
Ik zal eens kijken:
Transgenderisten zijn mensen die structureel leven als lid van het tegengestelde geslacht, volledig dan wel parttime. Sommigen van hen behouden hun oorspronkelijke identiteit op hun werk of bij formele gelegenheden; anderen vertonen zich in hun nieuwe identiteit in heel het dagelijks leven. Transgenderisten zijn uniek omdat voor hen het handhaven van zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken van belang is om een gevoel van evenwicht te hebben.
Binnen deze defintie herken ik vooral het vetgedrukte deel. Verder vind ik een andere definitie, namelijk die van Paul Vennix in zijn boek "Travestie in Nederland en Vlaanderen" (p. 480) beter op mij van toepassing:
De definities over transgenderisme lopen in de literatuur sterk uiteen. Op basis van de onderzoeksgegevens kunnen we bij biologische mannen het beste van transgenderisme spreken indien het vrouwelijke genderidentiteitssubsysteem ongeveer gelijkwaardig is aan het mannelijk subsysteem. Daarbij optredende genderdysforische gevoelens zijn dan ook vaak in de dubbele betekenis van het woord tweeslachtig. Men wil vaak partiële geslachtsaanpassing (meestal wel borsten maar geen vagina). Deze veranderingswensen zijn vaak ambivalent en hangen samen met een sterke behoefte aan gendertranspositie. Gendertranspositie speelt een grotere rol dan genderdysforie. De voorkeur gaat meestal uit naar een leven als vrouw, zonder dat er een uitgesproken aversie is tegen het man-zijn.
Met gendertranspositie bedoelt Vennix dan (ik zeg het misschien -te- simpel, maar zijn definitie is een halve pagina en verhoogt de leesbaarheid van dit bericht niet) het omschakelen van de genderrol, dus om gedrag.
Ik heb hier ook het gedeelte waar ik mij in herken vet gemaakt. Over het gedeelte wat ik
cursief gedrukt heb heb ik geen mening, dat kan ik niet goed beoordelen.
Altijd makkelijk, definities gebruiken zoals het jou uitkomt. Heb ik zelf ook een handje van hoor, dus ik herken het wel. Nog beter is ze te laten varen als je er echt moeite voor moet doen (en dat kan alleen jij bepalen, hoewel het veelvuldige gebruik van uitlichten van wat wel en niet van toepassing is me wel een idee geeft). Ik beschouw mezelf pas sinds begin dit jaar echt als TG, want sinds die tijd leef ik structureel in de rol van het andere geslacht. Maar belangrijker is dat ik me dit al jaren voelde (heb het voor de eerste keer met iemand over gehad in '96 - hetgeen kennelijk 2 jaar voor het uitvinden van de term was, dus kennelijk ben ik een echte voorloper .. onnavolgbare trendsetter ..), zelfs in mijn ruime pauze. Deze tip geldt dus voor ons beiden.
Frederique_ schreef:
Als je een thread wilt openen met daarin alle definities van transgenderisme dan zou je je verbazen hoeveel definities er zijn. Op de transgenderconferentie had men een definitie die populair geschreven neerkwam op "iedereen die op wat voor manier dan ook zich wel eens of altijd niet presenteert in het geboortegeslacht". Daar hoorde TV en TS dus gewoon bij de definitie van TG. Daar kan ik ook wel mee leven...
Nee, ik zal me dus niet verbazen, want ik heb de meeste al lang eens voorbij zien komen. Ook die laatste is trouwens echt niet nieuw, sterker nog: was een van de eerste definities die ik erover heb gehoord.
Frederique_ schreef:
Het maakt me ook niet uit hoe jij mijn vrouwelijk(er)-zijn wel-of-niet wilt noemen. Ik heb geen hekel aan TV's of aan TS'en. Ik vind zelf dat ik binnen alle definities beter bij TG pas, daarom noem ik mijzelf TG.
En dat laatste gaat het ook om. Alleen, als je blijft schuiven met vormen en termen gaan mensen op een gegeven moment niet meer met je mee. En binnen TG zijn is dat nog wel te doen: zoals je zelf aan zegt is dat een heel ruim begrip, maar wel helaas een die maar bij slechts een enkeling bekend is (nog losstaand van de 1001 definities). Alleen op het ogenblik dat ik van iemand lees "ik ben erachter gekomen dat ik TG ben" en ik zie er weer zo'n foto bij van harige mannenbenen onder een kort rokje, en een weggeschraapt gezicht moet ik meestal heel hard zuchten. TG wordt een mode-term lijkt het bijna wel. Net zoals bisexualiteit dat op een gegeven moment was, terwijl de ene persoon die ik kende die het echt was er zo verschrikkelijk veel moeite mee had dat ze maar in de coke is gevlucht, en nooit meer terug is gevonden.
Nou lijkt het wel alsof ik heel hard bezig ben 'mijn' vakje van TG schoon te houden, en hoewel ik dat op zich best wel zou willen (niets menselijk is mij vreemd) kan ik het i.i.g. verantwoorden door me te realiseren dat het TG zijn zoals ik dat doe van een andere orde is dan dat van jou bijvoorbeeld. Misschien beter, misschien ook slechter, maar in ieder geval anders. En natuurlijk baal ik er wel eens van dat ik geassocieerd zou kunnen worden met mannen in rokken, omdat ik dat inderdaad zelf ben geweest en daar heel hard van probeer los te komen. Ik zoek ook voortdurend bevestiging bij mensen, kom ik wel vrouwelijk genoeg over? Kan dit wel? Want ik ben wat dat betreft zo onzeker als de pest, maar heb mezelf tegelijkertijd in een situatie geplaatst dat ik gewoon 'aan de bak' moet. Overigens zonder mezelf daarbij als TG te profileren, dat doe ik eigenlijk alleen hier en eventueel in persoonlijke gesprekken: op mijn werk is dit nog niet aan de orde geweest, en zo wil ik het houden ook. Waarschijnlijk (of laat ik zeggen: vrijwel zeker, want ik hoor wel eens wat via via) denken de meesten dat ik een trans ben. En hey, aangezien ik geen enkele behoefte voel om mezelf op te werpen als voorvechter voor nog een nieuwe term, die van transgender, vind ik het prima zo. Ik voer mijn strijd voor mij alleen, fok de rest grof gezegd. Daarom zul je mij ook nooit vinden op een t&t, of een transgender conventie. Maar voeren jullie vooral je strijd, maak nieuwe definities aan, publiceer die op een site die geen enkel persoon zonder affiniteit met het onderwerp zal lezen, en verbaas je over het feit dat de wereld het spelletje niet meespeelt
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
).
(hoe duidelijk kan ik zijn over het feit dat ik ook zelf vind dat ik de fout bent ingegaan?)
