Outing op het werk

[Kim van der Maas]

succes!

[Frederique_]

Vervolg op dit bericht, ook hier een kopie van een deel van mijn dagboek op de vlaamse genderkring

[...]

Afgelopen dinsdagavond ben ik met H. weer uit geweest in Amsterdam. Het was, net als de vorige keer, stralend mooi zomerweer. We hebben dan ook op dezelfde plek op hetzelfde terrasje hetzelfde gedronken als de vorige keer. En net als de vorige keer heeft het gesprek mij heel erg goed gedaan: ik herken veel in haar verhalen. Toen ik terug naar huis ging viel het me op dat heel erg veel vrouwen in een rok liepen. Waar normaal gesproken zo'n 1 op de 10 vrouwen in een rok lopen, liepen dinsdagavond meer dan de helft van de vrouwen in een rok. Dat deed pijn: ik voelde me een met al die vrouwen en toch liep ik er half-mannelijk bij, terwijl zij vanuit al hun kleren hun vrouwelijkheid konden uiten. Ik dacht treurig terug aan de vorige zomer, waar ik gekooid in mijn huis de zomer afgewacht had omdat ik nog niet naar buiten durfde. Ik voelde me nu gekooid in mannelijke vrouwenkleren - en ik wist dat dit volgend jaar heel anders zou gaan.

Voorwaarde om in een rok en andere truien/T-shirts naar buiten te kunnen gaan is de outing op mijn werk. Ik heb het gevoel dat ik mij in mijn vrije tijd dicht bij huis pas volledig naar eigen inzicht kan tonen als de mensen waar ik (inhoudelijk) leiding over geef weten waar ik mee bezig ben. Dat zal vermoedelijk ergens begin november zijn.

Na mijn gesprek vorige week met mijn coach heb ik vandaag mijn tijdsplanning met mijn leidinggevende gedeeld. Hij had nog een paar goede opmerkingen waardoor het plan nog een beetje wijzigt, maar de grote lijnen blijven gelijk. Komende maandag praat hij (als clustermanager van de beheerafdeling) met zijn baas (de afdelingsmanager van de hele ICT-afdeling). Als dat gesprek goed loopt zal hij al komende dinsdag de overige clustermanagers op de hoogte brengen. Ik ben er helemaal klaar voor.

[...]

Wordt vervolgd

[Mara]

Dat deed pijn: ik voelde me een met al die vrouwen en toch liep ik er half-mannelijk bij, terwijl zij vanuit al hun kleren hun vrouwelijkheid konden uiten.

Dat meen je niet hè....??? Je wilt het toch niet anders dan half-mannelijk bij te lopen.....ik lees dit overal eruit, vandaar ach en kom niet met je zoektocht, waar je al weet, waar het eindigt.....hoe langer je wacht, hebben de hormonen minder werking, je zegt zelf, dat je dat uns gaat doen, respectievelijk niet uitsluit, en ik weet niet of je met af en toe wat rokjes en borstjes dragen kunt testen, hoe het is in deze maatschappij als apart wezen te worden beschouwt......zul je dit dagelijks over jaren volhouden, dat mensen gigelen, grapjes maken, je voortdurend vragen, wat je nou bent....ga zo maar door, ik weet waarover ik praat......ik loop er al heel lang erg apart rond.....dagelijks en nog niet us zo in typische vrouwenkleren

Trouwens komt vrouwelijkheid niet vanuit wat je draagt, niet met vrouwenkleren werd je vrouw....echt nie je bent opvallend gefocusseerd op rokjes en borstjes, je hebt het daar altijd weer over....en die kerels uit mijn kenniskring, die rokjes dragen, doen dat vrij gewoon, zonder definitie en zelfonderzoek en dat soort dingen sommige ervan zijn vrij mannelijk bot, sommige ervan vet feminin, de meesten zitten ertussen in......geen een van hun, die eerst hun omgeving inlicht, dat die graag rokjes draagt, ik zou maar zeggen, doe het gewoon, ziet wel iedereen dat je dat graag doet

Miljoenen doen dat ook hoor......

Groetjes

Trouwens is deze link weer online, binnenkort komen ook al die anderen fotos in de *Gallerien*, die ik vanaf februari heb gemaakt.......bij sommigen, die dan te zien zijn, twijfel je echt, welk geslacht ze hebben.....dus nog ff geduld, tot nu toe zijn de oude fotos t/m januari dit jaar wel al te zien, dat Manson-Special is niet van mij, wel vanaf november, voor november04 heeft Chris de fotos gemaakt

[kim dietrich]

Hallo Frederique,

ik ben benieuwd hoe dit afloopt. Ook het vervolg op korte termijn interesseert me natuurlijk, maar wat me vooral interesseert is de lange termijn.

Toen ik terug naar huis ging viel het me op dat heel erg veel vrouwen in een rok liepen. Waar normaal gesproken zo'n 1 op de 10 vrouwen in een rok lopen, liepen dinsdagavond meer dan de helft van de vrouwen in een rok. Dat deed pijn: ik voelde me een met al die vrouwen en toch liep ik er half-mannelijk bij, terwijl zij vanuit al hun kleren hun vrouwelijkheid konden uiten. ..... Ik voelde me nu gekooid in mannelijke vrouwenkleren...

Je kunt tegenwoordig ook als man in een rok lopen. Het valt misschien ietsje op, maar zeker in A'dam en omgeving zal men daar niet erg van opkijken. Dus als je een rok wilt dragen, doe dat dan.

En bij mooi weer dragen soms veel meiden een rok, maar meestal dragen er nog meer een broek. Dus voor die vrouwelijkheid hoef je geen rok meer te dragen. Integendeel bijna.

Je voelt je een met die vrouwen. Dat is een mooie gedachte, maar accepteren zij jou ook. Heb je daar ervaring mee? Komen vrouwen naar je toe als je ergens bent? Beginnen ze met je te praten? Zitten ze aan je? Vrouwen kijken ook eerst naar het uiterlijk en vervolgens kijken ze naar hoe goed je het sociale spel beheerst. En tenslotte zijn ze ook niet ongevoelig voor elkaars status. En dan kunnen vrouwen heel goed erg aardig doen, want daarvoor zijn ze vrouw, maar dat betekent helemaal nog niet dat ze je echt accepteren of dat je daar veel betekenis aan kunt hechten.

Ja, die jonge vrouwen stralen met mooi weer en weinig kleren veel vrouwelijkheid uit. Ik begrijp wat je bedoelt. Maar dat komt niet zo zeer door de kleren, maar vooral door die mooie lijven, die prachtige gezichtjes en dat haar dat je nooit goed kunt nadoen met een pruik. Dus als jij denkt, dat je dat ooit ook kunt uitstralen, ....

En je zit nu heel selectief waar te nemen. De grote bulk van de vrouwen ziet er echt niet zo fantastisch uit. Je zit naar de leuke meiden te kijken.

Ik heb zelf een keer in TV op het strand gelopen. Nou, de kleding helpt wel wat, maar daar kom je er dus echt niet mee. Het probleem is dat je bijna alles kunt zien. Nee, dan valt er niet veel meer te sjoemelen. Het is daar min of meer de naakte waarheid. Het voordeel daarvan was voor mij dat niemand wilde geloven dat die naakte waarheid man was. Maar OK, ik heb een perfect figuur en dan nog heeft het me maanden nadenken en voorbereiding gekost. En dan loop je nog steeds met make-up en een pruik. Die leuke meiden trekken gewoon een bikini aan bij wijze van spreken en dat is het. Voor een man is dat allemaal heel moeilijk of je moet mooi zijn en heel ver willen gaan en jong beginnen.

Verder zie je dat die jonge meiden vooral die dingen gaan doen, die een TV niet goed na kan doen. Dus: ze laten hun borsten zien. Ze trekken hun haar strak naar achteren in een staart. Probeer dat maar eens met een pruik of met plakborsten.

Wat ik in het begin van dit draadje las, was dat je jezelf mooi vond. Dat begrijp ik wel en dat heb ik ook wel. Maar dat idee is ook gevaarlijk. Het gaat er uiteindelijk niet om wat jij van je uiterlijk vindt (als je over straat loopt) maar wat voor effect je op andere mensen hebt. Als jij denkt 'ik ben mooi' en die andere mensen denken 'wat een vogelverschrikker', krijg je vroeg of laat toch problemen. (Als je in huis bent, mag je zelf weten wat je aantrekt.) Ook echte vrouwen zullen hun kleding altijd afstemmen op hun omgeving en het publiek. Voor een echte vrouw is het een doodzonde om met haar kleding over de (sociale) schreef te gaan.

Maar dat is wel precies wat jij doet (en wat ik ook wel gedaan heb), zodra jij als man in het openbaar vrouwenkleren gaat dragen. Je overschrijdt die norm en daardoor kom je sociaal snel in een moeilijk parket te zitten.

De oplossing die we daarvoor vroeger en nu nog wel hanteerden, was dat je jezelf transformeert in een echte vrouw. Dus niet half lopen, maar volledige travestie of verder. Zodra dat je lukt, overschrijdt je als het ware niet meer echt die sociale norm. Iedereen ziet je dan als vrouw en je kleedt jezelf ook als vrouw. Ik kan dat met de nodige moeite en voorbereidingstijd wel een avondje doen, maar ik kan dat echt niet steeds doen of je moet behoorlijk ingrijpende maatregelen nemen, die ik te ver vind gaan. En dan nog is het resultaat bijna nooit zo perfect als bij een echte, mooie, jonge vrouw.

Zelf heb ik gekozen om vooral (zo af en toe) half te lopen. Maar dat kan alleen goed als je jezelf duidelijk definieert. Als je zegt dat je vrouw bent (uitgaande van een bioman) en je gaat half lopen, ben je niet geloofwaardig als vrouw, je komt niet echt als vrouw over. Je valt dan overal tussen in en men beschouwt je als een wat zielig geval. Als je dus inderdaad half wilt lopen, moet je jezelf nadrukkelijk als man definieren omdat je nu eenmaal biologisch man bent. Je zegt dus in feite 'ik ben gewoon 100% man, maar ik kleed me (wat) vrouwelijk'. Vaak heb je niet de gelegenheid dit allemaal te verwoorden. Daarom moet dit uit je uiterlijk spreken. Op basis van je uiterlijk, moeten mensen dus denken: 'dat is een man, maar de kleding klopt niet, die is van een vrouw'.

Maar op het moment dat je dat doet, ben je roldoorbrekend bezig. Jij doet als man iets, dat eigenlijk niet past bij die mannenrol. Aan de andere kant zal een vrouw niet snel iets roldoorbrekends doen. Vrouwen zijn sociaal aangepast, geen echte vechterbazen. Als je als man half gaat lopen, zeg je in feite, ik trek me van al die culturele vooroordelen geen snars aan. Zoek het maar uit, ik ga mijn eigen gang. Als man half lopen, kan dus alleen als je bereid bent te strijden, te vechten en zo nodig ten onder te gaan. Daarom zeg ik: 'Half lopen is niet voor doetjes.'

Samenvattend: het wordt knokken of het wordt aanpassen (volledige TV/transformeren).

Sterkte, Kim.

-----------------------------------------------------------------------------
There is no such thing as a free lunch.

[Lisa met een S]

Frederique,

Zo heb je het nodige om over na te denken. Zowel van Mara als van Kim. Want ondanks de toon van de posting van Mara, heb ik het vermoeden dat ze eerder haar vinger op de juiste plek heeft gezet, dan Kim.

Want ook ik proef uit jouw postings meer het gevoel dat je je vrouw voelt, dan dat je in werkelijkheid transgender voelt. Zoals het bij mij overkomt, ben je in een constante strijd tussen gevoel en ratio. Gevoel zegt dat je vrouw bent of vrouw wilt zijn. Ratio zegt dat het voor jou, met jou lichaamsbouw, leeftijd, diabetes en wie weet nog meer, nooit vrouw kunt zijn zoals je dat wilt zijn. Dat je – ook al zou je het volledige traject afleggen, SRS, FFS, borstvergroting, adamsappelreductie, enz., toch nooit als vrouw volledig zou worden geaccepteerd.

Dus daarom probeer je via allerlei beredeneringen het tussenvorm van transgender eigen te maken. Het feit dat zo veel van ons vraagtekens bij jouw postings zetten, moet je stof tot denken geven. Dat hebben wij niet bij Kim of bij WendyB of anderen, omdat hun betogen, vanuit hun ratio, kloppen met hun gevoel. Maar het lijkt alsof, hoe harder je “ik ben transgender” roept, hoe minder wij daarvan overtuigd raken. Misschien is dat omdat je jezelf ervan niet kunt overtuigen. Altijd wringt de schoen ergens.

Even logisch – ok, misschien als je helemaal om zou gaan tot vrouw, wordt je toch nooit als voor volwaardige vrouw aangezien. Maar als een tussenvorm zou je ook nooit voor volwaardig worden aangezien. Probeer niet te beredeneren waar je het beste kans maakt op geluk.

Zoals Kim doet, zoals Wendy doet, zoals Maruscha deed, als androgyne, vrouwelijke man (maar wel als man), schijnt niet te voldoen aan jouw gevoelens. Jouw zoektocht lijdt je steeds verder. Maar vergeet de ratio volledig en volg je gevoelens. Geef toe voor een poosje aan het wens om vrouw te zijn. Als het bij je past, dan zou je je conclusies kunnen trekken. Past het niet, dan zou jij makkelijker jezelf kunnen vinden in de rol van vrouwelijke man. Dan zou je waarschijnlijk al dat logica niet nodig hebben om ons te overtuigen van precies dezelfde stellingen over jezelf dat voor ons nu zo ongrijpbaar blijven.

Nogmaals, ik geef je alleen hoe je bij mij overkomt. Ik ben geen psycholoog, dus is mijn waarneming, conclusie en aanbeveling alleen van beperkte waarde. Ik wens je in ieder geval veel succes,

Groetjes,
Lisa

[Frederique_]

Hoi allemaal,

't Is toch geinig wat zo'n dagboekdeel allemaal veroorzaakt. Wat ik nog geiniger vind is dat we als forum toch vooruitgaan: waar ik ongeveer een jaar geleden door een TS nog als TV gebombardeerd werd, word ik nu door een TS tot TS gebombardeerd. 't Kan verkeren...

Mij maakt het vakjesgedoe al lang niets meer uit. Na de discussies met Petra ben ik vastbeslotener dan ooit om mij niet in vakjes op te laten sluiten. TG is dan een prachtig vakje omdat het in z'n breedste definitie alles van TV t/m TS kan zijn. Dus ook de vorm die ik voor mijzelf kies.

Ik heb 't al eerder aangegeven: voor mij is het hele T*-gebeuren maar eenderde van mijn zoektocht. Tweederde is het onderzoeken van mijn gevoelens en emoties. Voor mij is mijn zoektocht belangrijker dan het resultaat. Daar denken Mara en ik zo te zien verschillend: voor haar lijkt het resultaat - welk vakje - het belangrijkst, omdat voor Mara het vakje de rest van de behandelingen lijkt te bepalen. Voor mij is dat dus niet zo: als ik me vrouw voel betekent dat voor mij nog niet de vanzelfsprekendheid om allerlei behandelingen te volgen. Dat is ook de reden dat ik me in het TG-vakje beter thuisvoel dan in het TS-vakje: het TS-vakje komt op mij toch meer over als een vakje met mensen die zo snel-snel-snel mogelijk behandelingen willen hebben om er als een vrouw uit te zien. Da's een methode die niet bij mij past. Ik werk volgens een methode die wel bij mij past (ook als die voor sommigen te moeilijk of te langdurig lijkt). Ik heb er alle vertrouwen in dat ik via mijn methode gelukkig zal worden. En zolang ik dat heb vind ik het eigenlijk niet zo belangrijk wat een ander vindt.

Dat er mensen zijn die twijfels hebben bij "mij in het TG-vakje"... Tja... Dat mag. 't Is jouw/jullie twijfel, niet de mijne. Ik ben er op dit forum altijd duidelijk over geweest dat mijn zoektocht sterk lijkt op het traject dat ik meer mensen heb zien doen die uiteindelijk toch secundair TS bleken te zijn. Ik heb het secundair TS zijn voor mijzelf ook nooit uitgesloten. Toen ik dat voor het eerst schreef was de wereld hier te klein (mensen beschuldigden mij er zelfs van dat ik het TS-zijn zou idealiseren). Nogmaals: 't kan verkeren...

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Frederique....

.....ik vind het prachtig hoe je je uit elk kritisch reaktie wringt, je zegt zelf dat je niks op geeft wat mensen over jouw postings schrijven, maar je schrijft niet in een dagboek waar niemand inzicht heeft, nee je schrijft daar waar ieder die wil, meelezen kan......zoiets doe je dus niet alleen voor jou, maar ook om aan reakties te zien, hoe andere mensen over jou denken....ik bedoel, je zoekt ook naar feedback....

.....zeker zoek je ook het feedback in het gewone leven, om met een rokje en omhangborstjes te zien, hoe die mensen op jou reageren, sommige reakties vind je dan ook wel vet vreemd, zoals je toiletbezoek in een of andere museum....je smeekt erom als TG te worden beschouwd, je eist zelfs of je vind het een goed idee, dat er aparte WCs alleen voor TG moeten komen.....je wilt dus voor acceptans voor jouw gender gaan vechten, je stelt zelf plannen op, om in je werkomgeving niet tegen onbegrip aantelopen of dat werkcollegas van je, jij niet zien lopen in je vrouwelijke gedaante en dat ze gaan roddelen over je, geloof maar, er komt ondanks, jou in alle details perfekte plan, dat ze dat wel doen en jij het met sommige moeilijker zult krijgen, daar dus meer afstand tot hun komt, geloof dat maar......

......hun zullen het namelijk ook erg vreemd vinden, en je als een kerel in vrouwenkleren zien, geen ander vak hoor, dat is de biddere waarheid, zo is het helaas......je kiest voor een heel zwaar te bewandelen pad.....je eist van de mensen, dat ze je mannelijk zien in een broek en vrouwelijk zien in een rok met jou beroemde borstjes....

.....zeg het us, wat krijg je voor reakties als je met je rok en borstjes op straat gaat.....hoe zien jou de mensen, hoe spreken ze je aan, hoe reageert de hangjeugd, hoe kleine kinderen op straat, ga zo maar door.....

.....je zegt, je voelt zich dan mannelijk, dan vrouwelijk, is het het zelfte vrouwelijk voelen, als een geboren vrouw zegt, nu op dat moment voel ik me op en top vrouw, ga jij dan ook met dezelfde trots op straat en straalt dat dan ook uit......verder nog, is het alleen jou gevoel of lees je dat in de reakties van anderen op je gedrag, je houding, je stijl, je denken, hoe je communiceerd, hoe jij optreet en zo voort.....

....ik bombadeer je niet als TS, daar kan ik open in zijn, nee dat ben je niet, je streeft niet met alle wil om van geslacht te veranderen, je vind het ook leuk man te zijn, een TS zal dit vreeslijk vinden en alles aan doen om ervan aftekomen en eenduidig als vrouw gezien te worden op elk moment van het verdere leven en niet alleen dat, ze willen niet in een vakje TS zoals jij het zegt, nee-ze willen gewoon in het vak vrouw omdat ze het zijn, altijd geweest zijn en daar bestaat geen primair of secundair, de enen hebben het alleen wat langer verdrongen, maar zijn innerlijk altijd vrouw geweest en dat is een feit, want aangeboren, punt...

.......jij begeeft zich ergens na de of midden in in de beroemde midlifecrisis, die wel idereen heeft zo met begin de dertig op een zoektocht, waar al een richting voor jou vastgelegt is, in de richting vrouwelijker te woorden.....nu nog met wat rokjes en wat kunststof, twee volledig visuële dingen dus.....je hebt het ook over gevoelens en emoties en denkt daar zelf in vakjes, je bepaald zelf, deze gevoel is mannelijk, deze vrouwelijk.....waar maak je dat dan aan vast.....

.....en dan, hoe beleef je je seksualiteit, met je zelf en met anderen.....ik bedoel maar.....uit je postings is het geloof ik niet duidelijk, wil je van een partner eisen, dat hij/zij zich op jou momentane gevoel moet aanpassen, nu ben ik de man en nu ben ik de vrouw.....welk geslachtsdeel is jou favoriet, ik neem aan je mannelijke, je wilt er niet van af.......of misschien ergens uns in de toekomst, maar dat moet je dus nog uitzoeken.....ik vind dit allemaal erg wazig....sorry voor deze woorden, maar op dat gebied ben je meer dan onduidelijk.....un transje uit duitsland die ik gister 3 uur aan de lijn had, zei dat ze op de srs niet meer kon wachten omdat ze echt wel eindelijk p****** wil.....ik kon me daar best goed indenken, ik wil dat ook zo snel mogelijk.....bij elke keer dat ik nu met iemand in bed beland, staat me geweldig wat in de weg en dat laat me doen blokkeren, vreeslijk hoor.....maar hoe is het bij jou, je wilt die penis toch niet alleen voor om staand te kunnen plassen in de bos of zo.....hoe is het eigenlijk met de masturbatie, in welke richting gaan daar je fantasiën......of anders, mastubeer je als je je mannelijk of vrouwelijk voelt.....

.....ik wil je met mijn vragen echt niet op de tenen trappen, vele anderen zullen zulke vragen ook hebben en ze worden ook gestelt, altijd weer, ik vind dit ook vrij normaal en als je daar ook op ingaat, is het zeker ook een stap bij je zoektocht.....ik denk ook dat je daar ook over nagedacht hebt of een bepaalde ervaring mee hebt, je bent immers niet meer in je puberteit, vandaar.....ik bvb kan goed bepalen wat ik wil en leuk vind, kan het daar met vriendinnen uren over hebben......

Groetjes, Mara

[Wendy B]

Wat ik een beetje proef bij Frederique is een zoektocht en het vasthouden aan rationele redenaties om een beetje structuur en houvast te houden.

Ik ben nu langzamerhand zover dat ik een concreet beeld heb van wat ik wil bereiken, maar dat is ook niet vanzelf gekomen.

Ik herken toch wel veel van Frederique, maar ik geloof dat het een stadium is waar ik nu een beetje voorbij ben.

Als je echt van me zou willen weten of ik me nu vrouw of man voel, zou ik daar ook niet echt een antwoord op hebben. Ik wil helemaal geen vrouw zijn, want de term vrouw is nogal generaliserend. Ik wil mezelf zijn, en ik denk dat ik als persoon vrouwelijk ben.

Ik heb de laatste week een voor mij grote drempel overwonnen en dat is dat ik nu met mijn oorringen in gewoon mijn dagelijkse dingen doe en ook naar werk wil gaan.
Als ik zo over straat loop vraag ik me ook af waarom dat zo vreemd is, want het is immers volkomen normaal als een vrouw oorringen draagt.

Hoe mensen mij zien ? Als een man die vrouw wil zijn. Precies wat ik ben, dus.

[Wendy B]

Ik wil niet zeggen dat de manier van Frederique verkeerd is, of goed.

Ik ben er op mijn manier mee omgegaan. Ik ben nu eenmaal een einzelgänger die het allemaal in haar eentje doet. Ook niet ideaal.

[Mara]

Wendy, bij jou is het wel vrij duidelijk, zoals jij ken ik er velen, gewone vrouwelijke mannen, daar waar ik vaak uithang, wiemelt het ervan , niks mis mee.....je weet wat je bent en wilt.....

Maar dit hier kan zo niet:

Ik heb het secundair TS zijn voor mijzelf ook nooit uitgesloten.

Als ik Frederique erop aanspreek, heet het, dat ik haar als TS bombardeer......maar TS ben je of niet, je weet dat en dat al heel lang, termen als secundair of primair zijn gedateerd....

.....TSzijn betekend een sterke drang je geslacht aantepassen, je oude geslachtsdeel te haten, je mannelijke verschijning akelijk te vinden, smeken om een HRT te beginnen.....maar niet te zeggen, maar us kijken ergens in het midden van je leven, of het toch niet beter is met een vagina....in vorm van een zoektocht....uitzoeken kun je dat sowieso niet, wat is als het niet bevalt, want voor de operatie kun je geen oordeel erover hebben, het zij, je hebt een reuze hekel aan je penis en wilt omdat je vrouw bent ook tussen de benen zo uitzien.....

....het lijkt op een besluitloosheid die voor anderen niet te begrijpen valt, daarom ik ook haar de vraag heb gestelt naar haar seksualiteit, met 35 zul je wel weten wat en hoe je wat leuk vind en welk geslachtsdeel je ervoor wilt hebben, of niet.....of is zij de kleine explorer die stap voor stap alles uns gaat uitproberen......

Groetjes

[kim dietrich]

Hallo Frederique,

bedankt dat je reageert op ons (Mara's en mijn) commentaar. Je krijgt in 1 keer best veel over je heen. En je kunt niet verwachten dat iemand op zulke fundamentele punten in een dag of een paar dagen totaal anders gaat denken. Dus dat verwacht ik ook niet. Het verwerken van zoveel opmerkingen en vragen kost tijd, kost veel tijd. En je bent zoekende. Aan de andere kant: leg ons commentaar ook niet te gemakkelijk naast je neer maar probeer er je voordeel mee te doen.

Voor alle duidelijkheid: de opmerkingen van Mara zijn me uit het hart gegrepen. Om er een paar te noemen. Je collega's gaan dus roddelen. Je positie tegenover ondergeschikten en leidinggevenden wordt veel moeilijker. Je kiest voor een zwaar te bewandelen pad. Zij heeft ervaring. Ik heb ervaring en het is echt geen rozentuin die je wacht.

Hoe mensen mij zien? Als een man die vrouw wil zijn. Precies wat ik ben, dus.

Ik vind dit een heldere omschrijving. Wendy zegt wat ze is en wat ze wil zijn. En verder klopt het uiterlijk daarmee. Dan heb je tenminste een solide basis. Maar het kost tijd om zo ver te komen.

Maar wat ik wel merk in de discussie is dat Frederique nog erg redeneert van 'ik voel me mooi', terwijl Mara, Wendy en ik onmiddelijk beginnen over 'hoe kom je over?' Wendy weet onmiddellijk hoe mensen haar zien.
Mara schrijft: ".....zeg het us, wat krijg je voor reakties als je met je rok en borstjes op straat gaat.....hoe zien jou de mensen, hoe spreken ze je aan, hoe reageert de hangjeugd, hoe kleine kinderen op straat, ga zo maar door..... " Zelf weet ik dat ik half lopend overkom als man in vrouwenkleren, wat ook de bedoeling is, en dat ik als TV overkom als vrouw of als man die graag vrouw wil zijn en dat klopt niet helemaal met wat ik wil zijn en daarom doe ik dat ook niet zo vaak meer.

Liefs, Kim.

[Frederique_]

Hoi Kim,

Dat ik niet over "hoe kom je over" schrijf komt vooral omdat het me niets interesseert of ik als man, vrouw, of iets-daartussenin op anderen overkom. Het enige dat ik van anderen verwacht is dat ze me normaal behandelen. Op dit moment respecteert en accepteert iedereen in mijn direkte omgeving (= buurtbewoners, familie, mensen die mij toevallig op straat tegenkomen) mij zoals ik ben. Hangjeugd kom ik bij mij in de buurt niet zo vaak tegen. De hangjeugd die ik in Amsterdam tegenkwam reageerde niet. Ik realiseer me heel goed dat dat toeval kan zijn en dat ze een volgende keer mogelijk wel gaan reageren. Ik zie wel wat er dan gebeurt. Het alternatief - een beeld neerzetten dat niet bij mij past en het bijbehorende gevoel van "je bent niet zoals je er uitziet" - lijkt mij veel erger.

Dat ik risico's neem door op mijn werk over mijn anders zijn te vertellen besef ik heel goed. Besef jij ook dat ik nog een veel groter risico neem door het daar niet te vertellen en ondertussen wel in vrije tijd in andere kleren rond te lopen? Als iemand er dan achter komt (en dat zal zeker gebeuren - ik kom gemiddeld 3x per jaar een collega op straat tegen) heb ik in een heel korte tijd (in 1 dag of 1 week tijd) heel veel outings, waarbij ik tegen een compleet verkeerd beeld (het ha-ha-ha-beeld) in zal moeten vechten. Als men er op een rustige manier mee geconfronteerd wordt snapt men dat het voor mij een heel serieuze zaak is die mij diep raakt, als dan iemand met een ha-ha-ha verhaal komt dan is dat even een grap die daarna ook even snel weg is (vergelijk dit met grappen over homoseksualiteit die na een outing ook niet weg zijn maar wel een heel andere lading krijgen). Dat is wat ik ermee wil bereiken. Dat ik geen makkelijk pad kies weet ik. Aan de andere kant weet ik ook dat mijn pad een pad is dat bij mij past, ook als anderen daar andere keuzes gemaakt hebben (of zullen nemen). Ik heb vaker paden gekozen die anderen niet nemen en ik heb er nooit spijt van gehad, ondanks dat sommigen destijds ernstig afraadden wat ik deed.

V.w.b. Mara: we hebben een heel erg lange historie van elkaar in de haren vliegen. Mara vindt het hoogst bespottelijk waar ik mee bezig ben. Dat mag. Ze mag 't ook schrijven. Dat ik er niet op reageer heeft twee redenen:
1) ik heb de meeste van haar argumenten vaker gezien - veel vaker zelfs. Ik heb in allerlei bewoordingen geprobeerd om daar op een goede, inhoudelijke manier op te reageren. Door mijn zoektocht en mijn gevoelens te beschrijven, in de hoop dat ook Mara zou accepteren dat mijn zoektocht een goede zoektocht is. Het enige resultaat van al die pogingen lijkt te zijn dat Mara per bericht dat ik over mijzelf schrijf alleen maar cynischer en afbrekender berichten terugschrijft.
2) ik heb geen zin om op voor mijn gevoel aanvallende of denigrerende berichten te reageren. Hoe goed mensen dat misschien ook bedoelen en hoe waardevol de vragen en opmerkingen die in die berichten staan misschien ook zijn. Ik heb al helemaal geen zin om mij op dit forum te moeten verdedigen voor wat ik doe (we zitten hier op een forum waar we op basis van gelijkwaardigheid met elkaar kunnen praten, het is hier geen tribunaal waar iemand beoordeeld wordt naar "algemeen aanvaarde normen").

V.w.b. de uittreksels uit mijn dagboek: ik heb deze gepost omdat Marjolein aangegeven heeft dat ze geinteresseerd is. Dat anderen mogelijk iets aan mijn ervaringen kunnen hebben is ook de enige reden dat ik ze post.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Frederique, je gebruikt nu termen die niet toepasselijk zijn, maargoed, als jij met mijn argumenten al niet overweg kunt, goed, het is jou leven, als ik nou zo veel erger, cynischer en weet ik wat nog ben, dan wil ik je in un paar jaartjes wel weer spreken......ga maar je gang, moet je sowieso doen, maar neem ook kritiek aan, daar moet je namelijk ook nog ontwikkelen......

......het is wel makkelijk te zeggen als vrijetijds-vrouw/TG dat je geen slechte ervaringen doet in je leefomgeving, maar wacht us af, je wilt ja veranderen, je sluit zelf TS bij jou niet uit......je vind het bespottelijk hoe ik reageer, nou ik snap je alleen niet en stel vragen, waar jij niet het lef hebt op te antwoorden, dat vind ik niet netjes trouwens, maargoed.....ik heb 20jaar ervaring opzitten van anders dan de rest rondtelopen en geloof maar, zolang je eenduidig man bent, maakt het niet uit welke kleren je draagt, maar jij bezweert TG/maybeTS te zijn, dus je gaat nog veranderen qua lichaam, ik kan je wel zeggen, dat je je zelf wel ontplooit maar niet voor de rest, de rest zal je meer en meer als een freak beschouwen......ook zou je nu nog denken, dat is bullshit wat Mara daar schrijft, maar doe zelf maar die ervaring......nu ben je er nog niet, je lijkt best op een kerel, op je foto zie ik een, vandaar.....alleen je direkte leefomgeving zal eraan wennen, maar niet de algemeenheid.....en geloof maar, ik wil je ook niet van jou weg afhouden, nee joh, voor geen meter, het is jou leven en dat accepteer ik, ook meen je dat ik dit niet doe, maar daar ken je mij dus niet goed genoeg voor.....

......weet je wat ik graag zou willen, jou uns in real-life te leren kennen, niet om te oordelen, maar om te zien hoe jij op andere overkomt, want je leeft in echt en bent geen virtueel wezen, ik trouwens ook niet, ik ben ook echt......op dit forum-vlakte is het moeilijk een fatsoenlijke konversatie te voeren, hier hebben we geen stem, lichaamstaal, houding en dergelijken.....ik ben trouwens met 11 en 17 oktober in Amsterdam, heb je dan tijd of zo voor een koffie, ik zal je graag ervoor uitnodigen ;o).....ik ben zeker in real life anders als het hier doet vermoeden, ik bijt niet en ben open voor vele dingen, tollerantie staat vet op mijn vlag, ik fotografeer graag, het liefst wel twijfelgeslachten.....jij hebt toch zeker ook fotos nodig.....ik bedoel maar, op je avatar sta je echt wel gedwongen stijf, daar kan ik wel wat aan doen dat dat verandert, hoef niet, maar als jij dat wilt, kan dat.....kost je niks, is alleen un hobby van me en ik fotografeer niet als diegene het niet wil......

.....jij beschouwt voortdurend mijn vragen en onbegrip als een aangreep tegen jou, is niet zo, ik wil je best begrijpen, maar ik heb nog niemand zo meegemaakt dan jou, die het leven zo als een projekt beschouwt, zou je het dus uns leuk vinden dat wij deze konversatie uns in echt voortzetten, dat helpt zeker meer begrip voor elkaar te krijgen, meen je niet, want ik heb ook het gevoel dat je een verkeert beeld van mij hebt.....mensen hier van dit forum die me al in real life kennen, zullen je kunnen vertellen, dat ik niet afzeik over mensen, best aardig ben en vooral tollerant ben en mensen gewoon in hun waarde laat, maar wel kritisch ben, maar kritisch zijn is niet verkeert hoor.....ik vind zelf, dat me kritische mensen liever zijn, dan alleen ja-zeggers en kontkruipers, want daar heb ik zelfs niks aan, voor een goeie feedback heb je kritische eerlijke mensen nodig.....dat is zo

Nou Frederique, wat vind je van mijn aanbod uns samen ergens een koffie te gaan leuten, meer dan gezellig kan het niet worden, toch.......

Hartelijke groeten vanuit het verre zuiden.......

[Frederique_]

Hoi Mara,

Zowel op 11 als op 17 oktober heb ik iets anders gepland.

Ook buiten dat lijkt het mij geen goed idee. Ik krijg van je berichten op dit forum niet het gevoel dat je mij wilt accepteren zoals ik ben. Zolang ik dat gevoel niet heb, heb ik geen enkele interesse om je in real life te ontmoeten.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Okeeee, maar wat heet accepteren in jou taal......dat men tegen jou onkritisch is, wil je dit echt......je kwetst me trouwens met jou denken, dat ik niet iedereen of speciaal jou niet accepteer, ik ben zeker niet iemand die anderen niet in hun waarde laat, maargoed, jij had de kans me in echt te mogen kennenleren, ik ga me niet krommaken om aan jou voorstellingen te voldoen, echt niet en ik ga verder mijn mond niet dichthouden, ik ben direkt, maar zeker niet kwetsend, maar dat denk jij.....je schat me volledig fout in.....

Groetjes