Zal aan mij liggen, maar ik kan geen andere postings van jou vinden in dit draad.Chantal C. schreef:(overigens deed ik al mee in de discussie, maar dat terzijde)
Lisa
Onthaar jij ook niet je benen
Moderator: Moderators
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Lisa,
Je rationaliseert voor mijn gevoel het hele probleem weg. Het probleem van Maruscha's berichten zat niet in de inhoud - het zat in de toon. Die was naar mijn mening te scherp, te aanvallend, te veel "je moet of in de kast blijven zitten en niet zeuren - of kiezen om je gevoel te volgen en ook niet zeuren - je moet in ieder geval niet zeuren".
En dat zie ik als een mooi voorbeeld van "alles of niets": er zit geen enkele mogelijkheid tussen. Daarom schreef ik ook over een groeipad: iets wat nu nog niet, maar later mogelijk wel zo is. En als je het zo ziet dan snap je ineens ook waar dat gevoel van "toch jammer" vandaan komt: het komt voor uit iets wat nu (nog?) niet kan, maar wat zo sterk is dat het telkens wel naar boven zal blijven komen... En natuurlijk doet dat pijn!!! Ik denk dat ik Martienes gevoel op dat gevoelsvlak beter mee kan voelen dan Maruscha, daarom heb ik aandacht gevraagd voor die andere kant van de zaak. Want ik herken ook in mijn eigen proces andere kant - en die kant heeft voor mijn gevoel een heel belangrijke functie: de functie dat je jezelf en je omgeving niet voorbij rent. Zelfs als dat om iets gaat wat voor een andere T* misschien heel triviaal is...
Jij en ik hebben hier nog niet zo lang geleden eerder in een PB een discussie over een aanvallende toon gehad en ik weet dat jij daar in principe niets op tegen hebt. Ik heb dat wel, zie ook mijn bericht op het transgenderforum. Omdat niet alle lezers en lezeressen hier op dat deel van het forum kunnen komen zal ik het relevante deel daarvan hieronder quoten:
Frederique
Je rationaliseert voor mijn gevoel het hele probleem weg. Het probleem van Maruscha's berichten zat niet in de inhoud - het zat in de toon. Die was naar mijn mening te scherp, te aanvallend, te veel "je moet of in de kast blijven zitten en niet zeuren - of kiezen om je gevoel te volgen en ook niet zeuren - je moet in ieder geval niet zeuren".
En dat zie ik als een mooi voorbeeld van "alles of niets": er zit geen enkele mogelijkheid tussen. Daarom schreef ik ook over een groeipad: iets wat nu nog niet, maar later mogelijk wel zo is. En als je het zo ziet dan snap je ineens ook waar dat gevoel van "toch jammer" vandaan komt: het komt voor uit iets wat nu (nog?) niet kan, maar wat zo sterk is dat het telkens wel naar boven zal blijven komen... En natuurlijk doet dat pijn!!! Ik denk dat ik Martienes gevoel op dat gevoelsvlak beter mee kan voelen dan Maruscha, daarom heb ik aandacht gevraagd voor die andere kant van de zaak. Want ik herken ook in mijn eigen proces andere kant - en die kant heeft voor mijn gevoel een heel belangrijke functie: de functie dat je jezelf en je omgeving niet voorbij rent. Zelfs als dat om iets gaat wat voor een andere T* misschien heel triviaal is...
Jij en ik hebben hier nog niet zo lang geleden eerder in een PB een discussie over een aanvallende toon gehad en ik weet dat jij daar in principe niets op tegen hebt. Ik heb dat wel, zie ook mijn bericht op het transgenderforum. Omdat niet alle lezers en lezeressen hier op dat deel van het forum kunnen komen zal ik het relevante deel daarvan hieronder quoten:
Groetjes,Frederique_ schreef:Ik denk dat er meer bestaat dan de extremen positief of negatief. Ik ben ook niet tegen kritiek of tegen andere meningen, sterker nog, ik denk dat het de kracht van een forum is dat er andere meningen zijn en dat we het regelmatig niet eens zijn.
Toch is er een verschil tussen "het niet eens zijn/kritiek hebben/vragen stellen bij" en "elkaar geen ruimte geven".
Er zit een (m.i. groot) verschil tussen "met een ander meedenken" en "een probleem voor een ander willen oplossen"
Er zit een (m.i. groot) verschil tussen "een ander vertellen hoe jij iets aan zou pakken" en "een ander vertellen hoe een ander iets moet aanpakken".
Met een paar simpele trucs is dit al te bereiken:
* als mensen vanuit zichzelf schrijven ("ik vind", "ik denk"),
* als ze vragen ("zou het geen idee zijn om ..."),
* als schrijvers accepteren dat een ander soms een andere aanpak kiest dan de schrijver zou doen als die in de schoenen van die ander zou staan (waardoor je veel minder vaak een herhaling van zetten zou krijgen)
* als schrijvers het trekken van conclusies over een ander bij die ander laten (niet meer "jij bent te sterk gefocussed op ...", ook niet "jij bent geen TV/TG/TS maar een TV/TG/TS")
...dan zou er m.i. veel gewonnen zijn ten opzichte van "doe ... en je probleem is opgelost".
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Beste allemaal.
Snap je nu waarom er zo weinig leden hier op het echt actief meedoen in een discussie.
Omdat een ander zijn/haar mening niet gerespecteerd wordt. Trouwens is dat niet alleen hier het geval hoor. Maar dat even terzijde.
In deze is het mijn mening dat ik vind dat er erg luchtig wordt gedaan over het wel scheren van je benen. Gezien enkele reacties klopt dat dus ook. Ik krijg dan het gevoel niet serieus genomen te worden als je niet met de "kliek" meedoet. Dat je daar toch een goede reden voor hebt bijvoorbeeld om je partner of omgeving of je werk of (ja ja daar komt tie) sport, wordt daar alweer vrij gemakkelijk over gedaan.
Althans zo vat ik dat op. (zal ook wel weer niet goed zijn).
Hat kan best zo zijn dat je van je partner wel toestemming hebt om verdere stapjes te nemen in je T-ontwikkeling, maar je omgeving legt je nu eenmaal ook beperkingen op.
Ja hoor, die kan ik ook terzijde leggen, ik weet alleen wel zeker dat als ik bijvoorbeeld mijn T-gevoelens openlijk op mijn werk zou vertellen ik mijn baan wel kan vergeten. Alles wat je hebt opgebouwd kan je dan weggooien. Dit kan een hele belangrijke reden zijn. Voor mij in elk geval wel. Ja hoor, de een haar werk accepteerd het gewoon en doet er niet moeilijk over, nou bij mij is dat gewoon anders. Ik heb dit al eens voorzichtig gepolst.
Als ik dus mijn omgeving over de zelfde kam scheer als mijn partner mag dat alsjeblieft. IK vind dat (soms) even belangrijk.
Blijkbaar moet je nu eenmaal je T-gevoelens verder ontwikkelen en mag je niet blijven hangen waar je staat. Nou waarom niet eigenlijk. En trouwens ik ontwikkel nog steeds, maar dan wel op mijn eigen mannier en thempo.
Weet je, waarom ben ik hier eigenlijk nog lid.
Klopt ik geef het maar op, laf he....tabee
Mij zal je hier in elk geval niet meer snel tegen komen.
Snap je nu waarom er zo weinig leden hier op het echt actief meedoen in een discussie.
Omdat een ander zijn/haar mening niet gerespecteerd wordt. Trouwens is dat niet alleen hier het geval hoor. Maar dat even terzijde.
In deze is het mijn mening dat ik vind dat er erg luchtig wordt gedaan over het wel scheren van je benen. Gezien enkele reacties klopt dat dus ook. Ik krijg dan het gevoel niet serieus genomen te worden als je niet met de "kliek" meedoet. Dat je daar toch een goede reden voor hebt bijvoorbeeld om je partner of omgeving of je werk of (ja ja daar komt tie) sport, wordt daar alweer vrij gemakkelijk over gedaan.
Althans zo vat ik dat op. (zal ook wel weer niet goed zijn).
Hat kan best zo zijn dat je van je partner wel toestemming hebt om verdere stapjes te nemen in je T-ontwikkeling, maar je omgeving legt je nu eenmaal ook beperkingen op.
Ja hoor, die kan ik ook terzijde leggen, ik weet alleen wel zeker dat als ik bijvoorbeeld mijn T-gevoelens openlijk op mijn werk zou vertellen ik mijn baan wel kan vergeten. Alles wat je hebt opgebouwd kan je dan weggooien. Dit kan een hele belangrijke reden zijn. Voor mij in elk geval wel. Ja hoor, de een haar werk accepteerd het gewoon en doet er niet moeilijk over, nou bij mij is dat gewoon anders. Ik heb dit al eens voorzichtig gepolst.
Als ik dus mijn omgeving over de zelfde kam scheer als mijn partner mag dat alsjeblieft. IK vind dat (soms) even belangrijk.
Blijkbaar moet je nu eenmaal je T-gevoelens verder ontwikkelen en mag je niet blijven hangen waar je staat. Nou waarom niet eigenlijk. En trouwens ik ontwikkel nog steeds, maar dan wel op mijn eigen mannier en thempo.
Weet je, waarom ben ik hier eigenlijk nog lid.
Klopt ik geef het maar op, laf he....tabee
Mij zal je hier in elk geval niet meer snel tegen komen.
Omdat ik wel een vrouw wil zijn, maar het niet wil worden. (©martiene)
liefs.
liefs.
Dames, zie jullie wat er nu gebeurt. De twijfelaars hebben het gevoel dat ze hun benen moeten ontharen en mss nog wel meer, ook al bedoelen jullie het niet.
Niet iedereen gaat even snel als de harde kern of de ervaren T*. Velen doen er erg langzaam over en laat ze in hun tempo het is hun leven
Er zijn er nog steeds zat die geen outing doen en daar hele goede redenen voor hebben en die het risico er niet voor over hebben om hun moeizaam opgebouwde leven van werk te grabbel te gooien als gevolg van een coming-out en het daaraan verbonden matennaaien van collega's en leiding. Bij mij is het ook: op een toekomstige plek begin IK niet direct over dat ik graag hakken draag. Waarom niet? Omdat de kans op een baan dan 0,0% wordt. Pas als ik definitief zit kan ik zoiets eventueel overwegen.
Bij een date precies hetzelfde: ook daar kan ik het schudden als ik op hoge hakken kom aandraven. Helaas.
Zo is dat ook met een Martiene. Die wilt het wel, maar in HAAR tempo, niet in het tempo van de harde kern
En voor zij die wel acceptatie hebben van vrouw of werk: wees er zuinig op
Niet iedereen gaat even snel als de harde kern of de ervaren T*. Velen doen er erg langzaam over en laat ze in hun tempo het is hun leven
Er zijn er nog steeds zat die geen outing doen en daar hele goede redenen voor hebben en die het risico er niet voor over hebben om hun moeizaam opgebouwde leven van werk te grabbel te gooien als gevolg van een coming-out en het daaraan verbonden matennaaien van collega's en leiding. Bij mij is het ook: op een toekomstige plek begin IK niet direct over dat ik graag hakken draag. Waarom niet? Omdat de kans op een baan dan 0,0% wordt. Pas als ik definitief zit kan ik zoiets eventueel overwegen.
Bij een date precies hetzelfde: ook daar kan ik het schudden als ik op hoge hakken kom aandraven. Helaas.
Zo is dat ook met een Martiene. Die wilt het wel, maar in HAAR tempo, niet in het tempo van de harde kern
En voor zij die wel acceptatie hebben van vrouw of werk: wees er zuinig op
liefs, Josette
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Martiene,
Jij leest dingen die er niet zijn. Er is niemand die eist van jou dat je je verder ontwikkelt. Als jij tevreden bent met de huidige stand van zaken, dan vindt iedereen het hier best, hoor. Wij hebben er allemaal begrip voor. Iedereen heeft beperkingen waaraan ze zich moeten houden, en daar doen wij er niet moeilijk over, dus waarom wij moeilijk over jouw beperkingen zouden doen, weet ik niet. Als je onze verhalen leest, dan zou je merken dat wij er allemaal over praten, wat voor ons de grens is (of zijn). Maar wij beklagen ons daar niet over. En wij zullen je niet minder serieus nemen omdat je een grens hebt.
Wat wil je nou? Ben je tevreden met de huidige situatie? Dan wat is het probleem? Jij kunt dingen niet dat andere wel kunnen. Wel, ik zal je vertellen, er zijn ook mensen die niet zo ver zijn als jou.
En ja, ik durf te zeggen dat je sportclub van een heel andere orde is dan je vrouw. Je hoort rekening te houden met haar wensen. Met je sportclub is dat een vrijwillige keus. Jouw vrouw zegt dat zij dat niet wil. Jouw sportclub interesseert zich niet of je het wel of niet doet. En als ze het zien, kan je met een smoes of zo het goedpraten. Maar als jij het toch liever niet vertelt, is dat jou goede recht. Wij zeggen alleen maar dat je angst ongegrond is. Wat is dan jouw probleem? Dat jij denkt dat wij dat niet goedvinden? Quatsch. Als jij erin berusten, vinden wij dat best, zonder je daarvoor te veroordelen.
En hoe kom je erbij dat wij vinden dat je je moet uiten op je werk? Het zijn maar een paar die dat wel hebben gedaan hier -- Maruscha, Frederique, en de TS-en. Voor de rest hebben een aantal een paar collega's aan wie ze het hebben toevertrouwd, maar zijn toch grotendeels in de kast op hun werk. En voor de meesten zal het wel kloppen dat het niet bekend mag worden anders kunnen ze hun baan schudden. Maar er zijn weinig banen waar men zou merken dat je je benen scheert, hoor. Dus gebruik je baan niet om een reden om je benen niet te scheren. En ook niet om een reden om geen gaatjes te nemen, want ook daar zijn er manieren in het forum besproken, dat je het kunt doen zonder dat het opvalt. Dus is er niemand hier die je veroordeelt dat je het niet op je werk heeft verteld.
Nee, hier ben ik met Maruscha eens. Je maakt een keus, over wat voor jou belangrijk is. En ongeacht of wij dezelfde keuzen zouden maken, respecteren wij dat keus. Ik heb het aan mijn kinderen verteld. Weloverwogen, alles inachtneming, heb ik voor mijzelf besloten dat dat het beste was. Er zijn mensen hier die net zo een overweging hebben gemaakt en het tegenovergestelde hebben besloten. Wij praten hier openlijk over, geven onze meningen, en in de discussies heb ik --althans van de andere ouders -- nooit het gevoel gehad dat ze mij veroordelen voor mijn keus, evenmin als ik hun veroordeel voor hun keus om het niet te vertellen. Maar ze beklagen zich niet dat hun kinderen het niet mogen weten. Ze hebben hun keus gemaakt en ze staan erachter.
Als jij achter jouw keus staat, dan zou je ook niet twijfelen dat het voor jou de juiste keus is. En zou je ook niet in onze reacties lezen dat wij neerkijken op je voor jouw keus, want dat is zeer zeker niet het geval.
Jij leest dingen die er niet zijn. Er is niemand die eist van jou dat je je verder ontwikkelt. Als jij tevreden bent met de huidige stand van zaken, dan vindt iedereen het hier best, hoor. Wij hebben er allemaal begrip voor. Iedereen heeft beperkingen waaraan ze zich moeten houden, en daar doen wij er niet moeilijk over, dus waarom wij moeilijk over jouw beperkingen zouden doen, weet ik niet. Als je onze verhalen leest, dan zou je merken dat wij er allemaal over praten, wat voor ons de grens is (of zijn). Maar wij beklagen ons daar niet over. En wij zullen je niet minder serieus nemen omdat je een grens hebt.
Wat wil je nou? Ben je tevreden met de huidige situatie? Dan wat is het probleem? Jij kunt dingen niet dat andere wel kunnen. Wel, ik zal je vertellen, er zijn ook mensen die niet zo ver zijn als jou.
En ja, ik durf te zeggen dat je sportclub van een heel andere orde is dan je vrouw. Je hoort rekening te houden met haar wensen. Met je sportclub is dat een vrijwillige keus. Jouw vrouw zegt dat zij dat niet wil. Jouw sportclub interesseert zich niet of je het wel of niet doet. En als ze het zien, kan je met een smoes of zo het goedpraten. Maar als jij het toch liever niet vertelt, is dat jou goede recht. Wij zeggen alleen maar dat je angst ongegrond is. Wat is dan jouw probleem? Dat jij denkt dat wij dat niet goedvinden? Quatsch. Als jij erin berusten, vinden wij dat best, zonder je daarvoor te veroordelen.
En hoe kom je erbij dat wij vinden dat je je moet uiten op je werk? Het zijn maar een paar die dat wel hebben gedaan hier -- Maruscha, Frederique, en de TS-en. Voor de rest hebben een aantal een paar collega's aan wie ze het hebben toevertrouwd, maar zijn toch grotendeels in de kast op hun werk. En voor de meesten zal het wel kloppen dat het niet bekend mag worden anders kunnen ze hun baan schudden. Maar er zijn weinig banen waar men zou merken dat je je benen scheert, hoor. Dus gebruik je baan niet om een reden om je benen niet te scheren. En ook niet om een reden om geen gaatjes te nemen, want ook daar zijn er manieren in het forum besproken, dat je het kunt doen zonder dat het opvalt. Dus is er niemand hier die je veroordeelt dat je het niet op je werk heeft verteld.
Nee, hier ben ik met Maruscha eens. Je maakt een keus, over wat voor jou belangrijk is. En ongeacht of wij dezelfde keuzen zouden maken, respecteren wij dat keus. Ik heb het aan mijn kinderen verteld. Weloverwogen, alles inachtneming, heb ik voor mijzelf besloten dat dat het beste was. Er zijn mensen hier die net zo een overweging hebben gemaakt en het tegenovergestelde hebben besloten. Wij praten hier openlijk over, geven onze meningen, en in de discussies heb ik --althans van de andere ouders -- nooit het gevoel gehad dat ze mij veroordelen voor mijn keus, evenmin als ik hun veroordeel voor hun keus om het niet te vertellen. Maar ze beklagen zich niet dat hun kinderen het niet mogen weten. Ze hebben hun keus gemaakt en ze staan erachter.
Als jij achter jouw keus staat, dan zou je ook niet twijfelen dat het voor jou de juiste keus is. En zou je ook niet in onze reacties lezen dat wij neerkijken op je voor jouw keus, want dat is zeer zeker niet het geval.
If all else fails, buy new shoes
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Martiene schreef:Beste allemaal,
...
in deze is het mijn mening dat ik vind dat er erg luchtig wordt gedaan over het wel schren van je benen. Gezien enkele reacties klopt dat dus ook. Ik krijg dan het gevoel niet serieus genomen te worden als je niet met de "kliek" meedoet. Dat je daar toch een goede reden voor hebt bijvoorbeeld om je partner of omgeving of je werk of (ja ja daar komt tie) sport, wordt daar alweer vrij gemakkelijk over gedaan.
Althans zo vat ik dat op. (zal ook wel weer niet goed zijn).
Hat kan best zo zijn dat je van je partner wel toestemming hebt om verdere stapjes te nemen in je T-ontwikkeling, maar je omgeving legt je eenmaal ook beperkingen op.
...
Blijkbaar moet je nu eenmaal je T-gevoelens verder ontwikkelen en mag je niet blijven hangen waar je staat. Nou waarom niet eigenlijk.
Weet je, waarom ben ik hhiier eigenlijk nog lid van.
Klopt iik geef het maar op, laf he....tabee
Hallo Martiene,
niet opgeven asjeblieft, ik hoor graag van je.
Ik hoop ook dat je niet over mijn reactie bent gevallen. Ik ken het probleem (dat kun je ook lezen in mijn reactie) maar daarna ben ik als het ware verder gegaan. (Ik zeg niet 'gegroeid', want het is de vraag of dat zo positief is.) Wat ik vooral bedoelde te zeggen is, dat je daarna ook weer problemen hebt, al zijn het andere. Je denkt vaak, kon ik maar... en als het dan eindelijk kan, blijkt het b.v. wel erg veel tijd en geduld te kosten. En of het dan echt kan in verband met de kinderen, het werk en de buurt is inderdaad voor mij ook nog de vraag. Ik heb het gedaan, misschien doe ik het nog wel eens, maar als ik alles van te voren geweten had, had ik het vermoedelijk nooit gedaan. Ik heb zoiets trouwens wel eens eerder op deze site geschreven in een ander draadje.
Wat jij zegt over de konsekwenties, is heel erg waar voor mijn idee.
Lisa met een S schreef:"Alles in het leven heeft een prijs die je moet betalen. Uiteindelijk kies je zelf wat het belangrijkste voor jou is." Dat is me uit het hart gegrepen.Martiene schreef:Ja hoor, die kan ik ook terzijde leggen, ik weet alleen wel zeker dat als ik mijn T-gevoelens openlijk op mijn werk zou vertellen ik mijn baan wel kan vergeten. Alles wat je hebt opgebouwd kan je dan weggooien. Dit kan een hele balangrijke reden zijn. Voor mij in elk geval wel. Als ik dus mijn omgeving over de zelfde kam scheer als mijn partner mag dat alsjeblieft. IK vind dat even belangrijk.
Maar ik heb daar wel een toevoeging aan. Dat kiezen is helemaal niet zo gemakkelijk (en soms word je meer gedreven dan dat je echt de vrijheid hebt om te kiezen). Je weet op het moment dat je kiest niet precies wat de konsekwenties zullen zijn. Ik van mijn kant heb die konsekwenties indertijd onderschat. Ik heb indertijd inderdaad veel verhalen gehoord in de trant van: er kan heel veel. Achteraf valt het dus best tegen. En ik heb ook al op deze site opgemerkt dat je over de problemen die alles uiteindelijk oplevert, heel weinig hoort. Dat is voor veel mensen hier een beetje een taboe onderwerp. Zelf heb ik ook een lange tijd gehad dat ik dat als onzin afdeed. Waarom zou dat niet kunnen? Wel, de realiteit is hard. En dan nog wil je het vaak niet zien.
Ik denk dat er heel travestieten zijn, die hun hobby thuis of op de TenT bijeenkomsten uitoefenen die je hier op de site niet of amper hoort. En ik denk dat dat erg jammer is, maar dat het ook moeilijk anders kan. Er zijn namelijk heel veel travestieten die het zo af en toe doen, die dat spannend vinden en die het daar bij laten. En op die manier hebben ze wel hun hobby maar verder weinig problemen. Omdat ze weinig problemen hebben en ook nog de nodige tijd kwijt zijn met hun hobby en werk, kinderen, vrouw, sport etc. hoor je ze hier op deze site niet of amper. Lees b.v. maar een tijd de draadjes door. Ze komen misschien wel van tijd tot tijd op deze site, maar in de discussies zijn ze in ieder geval niet erg actief, terwijl er wel een heel behoorlijk aantal van moet zijn. De mensen die hier wel actief zijn, zijn overwegend mensen die verder zijn gegaan. De TG's, de TS'en en TV's die publiek zijn gegaan en de halflopers die dat gedaan hebben.
Wat jij schrijft over het niet respecteren van jouw mening komt in de discussies ook regelmatig naar voren. Ik weet niet of dat helemaal klopt.Martiene schreef:Snap je nu waarom er zo weinig leden hier op het echt actief meedoen in een discussie.
Omdat een ander zij/haar mening niet gerespecteerd wordt. Trouwens is dat niet alleen hier het geval hoor. Maar dat even terzijde
Het punt is het volgende. Hoe beoordeel jij een reactie? Als je een normaal mens bent, vind je een positieve, instemmende reactie leuk en een negatieve, afwijzende reactie vervelend. Bij mij gaat het tenminste wel zo. Je wilt dus eigenlijk graag horen dat je het bij het rechte eind hebt. En dat wil ik dus ook.
Het mooie, maar ook het vervelende van het surfen over het web is nu dat je heel gemakkelijk een ander forum kunt zoeken. En mensen doen dat ook. Maar wat is het resultaat? Uiteindelijk kom je dus bij een groep mensen terecht die er net zo over denken als jij. En ik ook dus. Heerlijk, andere mensen vertellen ons wat we graag willen horen. Maar daardoor worden we gesterkt in onze opvattingen. Na een tijd weten we dus zeker hoe de wereld in elkaar zit, want zelf denken we het en de mensen om ons heen bevestigen het.
Vroeger ging dat anders, want dan zat je in 20 clubjes uit de buurt. En die mensen dachten echt niet allemaal zoals jij, maar je had niets anders. Het gevolg was dat je leerde dat veel mensen er totaal anders over dachten dan jij en ik. Op die manier waren we echt multicultureel. Nu zie je steeds meer dat iedereen gelijk moet denken. Andersdenkenden zijn gevaarlijk!
Maar wat ik wel zie en vind, is dat de toon van de discussie nog al uit de hand liep. En het is de toon die de muziek maakt. Als de toon vals is,...
En die opmerking van Chantal over "heren" is misschien wat ongepast, maar dezelfde gedachte was bij mij tijdens die discussie ook al opgekomen. Vrouwen zijn geneigd zich voortdurend af te vragen, hoe ze precies overkomen. Ze zijn zo subtiel en gevoelig in die dingen. En hier werd op elkaar ingehakt zonder noodzaak of doel. Een typische mannenbroeders discussie helaas. Ik vrees dat de 'dames' op sociaal gebied de fijnere kneepjes nog wat moeten inoefenen. Overigens kunnen echte vrouwen als het zo uitkomt nog doortrapter zijn dan mannen. Je ziet dat ook in deze discussie. Het is vaak meer bot, dan subtiel en verfijnd.
Dus, trek je van die botte mannen (vergeef me het woord) niet te veel aan. Wat ik me wel afvraag, is waarom een enkeling zo pissig meent te moeten reageren. Is dat alleen maar gewoonte, zijn het de omstandigheden of is het een algehele onvrede met het leven?
Groet, Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Kim,
Sorry, maar mag ik als iemand die al 3 jaar lang lid is van het forum, zeggen dat ik jou mening niet deel over wat wel of niet kan of mag op dit site? In dit forum heb ik hier gelezen hoe men hun baan hebben verloren door hun T*-zijn, hoe men verstoten werd door familie; ik heb gelezen over huwelijken die er kapot aan zijn gegaan. De problemen die mensen hebben gehad zijn nooit onder stoelen of banken gestoken. Wat er wel is gebeurd, is dat in de loop der jaren er een hoop ervaringen zijn verzameld over wat wel of niet mogelijk is. En als iemand komt met "dit durf ik niet" kunnen wij er gerust van zeggen "ja -- dat kan je wel", terwijl met andere dingen, als iemand zegt "dit wil ik wel", wordt gezegd "maar dat kan je beter niet doen, want..."
Dit forum is om elkaar te helpen, en dat is wel in de loop der jaren gebeurt. Door het advies dat ik van mensen hier hebben gekregen, ben ik wijzer geworden. Toen ik bijvoorbeeld met de vraag zat om het wel of niet aan mijn kinderen te vertellen, ontstond een intense discussie, waar ik ontzettend veel aan heb gehad. En ondanks dat ik een andere besluit had genomen daarover dan bijvoorbeeld Nathalie, was het wel met inachtneming van punten die zij en anderen had aangedragen.
Dus, als iemand komt zeggen "ik durf mijn benen niet te scheren" kunnen wij gerust antwoorden "maar dat kan je waarschijnlijk wel". Komt ze terug met "maar dat zien ze op de tennis", kunnen wij uit ervaring zeggen "maar dat zien ze niet, en als ze het wel zien, is er altijd een smoes om dat goed te praten". Als die dan zegt, "maar het is niet de tennis, maar mijn vrouw die er tegen is", antwoorden wij "ja, dat is andere koek. Als je vrouw er echt tegen is, moet je het niet doen. Maar dit of dat of zus of zo kan je aandragen, en misschien dat ze op een bepaalde moment van mening verandert -- maar tot die tijd, doe het dan niet!" En als dan wordt geroepen "maar als ze op het werk achterkomen dat ik T*-ben, verlies ik mijn baan", dan ga ik zeggen --- "Wacht 'ns even, hoe zijn wij hier belandt? Wij hadden het toch over benen scheren? Dat je je benen wilt scheren hoeft niet automatisch te betekenen dat je werk erachter komt dat je T* bent" En als er toch een verband blijkt te zijn, zullen wij met z'n allen concluderen dat in dat geval het inderdaad niet praktisch is om je benen te scheren. Maar er is een discussie geweest. En dat is tot nu toe hier niet gebeurt.
Dus zo in het wilde roepen "ik vind dat ik hier mijn ei niet kwijt kan omdat ik mijn benen niet kan scheren en iedereen die hier komt doet het wel" -- sorry, dat gaat bij mij niet in. Kom maar met je verhaal, dan zullen wij zien of dat waar is.
Voor de goede orde: ik scheer mijn benen als ik uit wilt gaan als Lisa. Daar waren lange discussies voor nodig met mijn vrouw, maar ze heeft er nu vrede mee, net zoals ik vrede mee hebt met de beperkingen die altijd nodig zijn om een relatie in stand te houden. Als ik in de zomer mijn benen scheer (ik heb het dit jaar niet gedaan maar vorige jaar wel), was het niemand ooit opgevallen. En niemand op mijn werk heeft ooit mijn benen gezien, dus is dat voor mij ook geen probleem. Maar als je zomers in korte broek moet werken, kan ik mij voorstellen dat zomers je benen scheren een probleem kan zijn. Voor de rest, denk ik dat er weinig banen zijn waar je regelmatig als man met blote benen voor je collega's verschijnen, maar mocht het zo zijn, kan dat inderdaad een beperking zijn. En daar zou ik en de anderen hier allemaal begrip voor hebben.
Ook heb ik gaatjes in mijn oren. Ik draag soms oorknopjes op mijn werk. Niemand die er wat van zegt, maar ik kan mij wel voorstellen dat als je een baan hebt bij een behoudend bedrijf, waar je strak in (3-delige) pak moet komen, dat het lastig zou zijn om oorbellen te dragen zonder commentaar te krijgen. Maar dat hoeft niet te betekenen dat je geen gaatjes in je oren kunt laten schieten. Dan laat je dat doen op dag 1 van je vakantie, en als je terugkomt, zorg dat je zodra je thuis bent, de oorknopjes indoen en 's ochtends weer uit. Want ook dat zou niet automatisch leiden tot bekendmaking op je werk dat je travestiet bent.
Op mijn werk weten ze niet dat ik travestiet ben, en ik vermoed dat, hoewel men weinig problemen ermee zou hebben, bekendmaking het moeilijk zou maken om mijn functie uit te oefenen. Ik vind het jammer. Eigenlijk zou ik, in een ideale wereld, gewoon willen opstaan en zeggen "vandaag wil ik als Lisa naar mijn werk gaan", maar dat kan niet (zoals Maruscha doet, elke dag als vrouw, zou ik ook niet willen, dus die optie, hoe intrigerend dan ook, sluit ik ook uit). Dat het betekent, dat ik voorzichtig moet zijn met waar ik in travestie rondloop, accepteer ik. Als ik toevallig ergens op straat zou lopen en een collega tegen zou komen, is het twijfelachtig of hij mij zou herkennen (hij zou waarschijnlijk wel doorhebben dat ik travestiet ben, maar zolang hij mij niet hoort praten zou hij niet zien wie ik ben), want ik loop niet "half" rond, zoals Frederique dat doet.
Het probleem is -- ik vind dat geen probleem. Dus, is mijn vraag aan Martiene, wat is nou juist het probleem dat je werk het niet weet? En -- als je vrouw het goed zou vinden dat je je benen scheert, hoe zou dat leiden tot bekendmaking op je werk? Ik zie het verband niet, maar als er een verband is, is het inderdaad niet verstandig om te doen?
Kim -- Inderdaad, als jij toen had geweten wat je nu al weet, had je een andere keus gemaakt. Ik ook, trouwens. Maar bij dat andere keus waren er ook consequenties geweest dat je niet had kunnen voorzien, en waren die gevolgen misschien ernstiger. Dus of het beter was geweest als je dat had gedaan, is niet te voorspellen. Achteruitkijken heeft weinig zin.
Goed beschouwd, is het klacht van Martiene niet dat ze haar benen niet mag scheren, maar dat ze geen steun hiervoor vindt, omdat ze denkt dat wij allemaal neerkijken op haar omdat ze haar benen niet scheert. En dat is niet zo. Maar zolang ze niet duidelijker is over haar omstandigheden, kunnen wij dat niet bewijzen.
Het was mij ooit opgevallen, dat in het TS forum, toen iemand schreef "ik heb mijn ouders verteld dat ik vrouw wilt worden, maar ze steunen mij niet daarin", er een paar reacties kwamen van "maar mijn ouders steunen mij wel", en ik dacht, daar zit ze toch niet op te wachten? En toen heb ik een poosje opgelet, en ja, dat soort reakties staan er meer, ook hier in deze draad. Maar ik heb ook op andere fora gekeken, en dat vind je altijd -- ook op fora speciaal voor vrouwen en ook op fora speciaal voor mannen. Ook op beide fora vind je reacties van "je kunt het zus en zo oplossen", en ook vind je medelevende reacties. Ik denk dat het gewoon menselijk is dat sommige mensen zo reageren. Ik denk dat het net is zoals met dat halfvolle of halflege glas: Het ligt aan hoe je de dingen wilt bekijken. Maruscha, om een naam te noemen, heeft weleens een handje van om vel uit de hoek te komen. Een lieve, medelevende reaktie is haar niet weggelegd (misschien IRL want ik ken haar IRL niet, maar in ieder geval niet zoals ze zich hier manifesteert in dit forum), maar haar reakties in dit draad waren bedachtzaam en genuanceerd. Misschien dat haar imago hier heeft bijgedragen aan hoe men daarop heeft gereageerd. En misschien zijn er inderdaad omstandigheden die Martiene aan had kunnen dragen om uit te leggen waarom wat Maruscha zei niet voor haar toepasselijk was. Maar ik heb alleen een beklaag gehoord dat niemand Martiene begrijpt. Ik weet nog steeds niet precies waarom zij ongelukkig is dat ze haar benen niet mag scheren.
Lisa
Sorry, maar mag ik als iemand die al 3 jaar lang lid is van het forum, zeggen dat ik jou mening niet deel over wat wel of niet kan of mag op dit site? In dit forum heb ik hier gelezen hoe men hun baan hebben verloren door hun T*-zijn, hoe men verstoten werd door familie; ik heb gelezen over huwelijken die er kapot aan zijn gegaan. De problemen die mensen hebben gehad zijn nooit onder stoelen of banken gestoken. Wat er wel is gebeurd, is dat in de loop der jaren er een hoop ervaringen zijn verzameld over wat wel of niet mogelijk is. En als iemand komt met "dit durf ik niet" kunnen wij er gerust van zeggen "ja -- dat kan je wel", terwijl met andere dingen, als iemand zegt "dit wil ik wel", wordt gezegd "maar dat kan je beter niet doen, want..."
Dit forum is om elkaar te helpen, en dat is wel in de loop der jaren gebeurt. Door het advies dat ik van mensen hier hebben gekregen, ben ik wijzer geworden. Toen ik bijvoorbeeld met de vraag zat om het wel of niet aan mijn kinderen te vertellen, ontstond een intense discussie, waar ik ontzettend veel aan heb gehad. En ondanks dat ik een andere besluit had genomen daarover dan bijvoorbeeld Nathalie, was het wel met inachtneming van punten die zij en anderen had aangedragen.
Dus, als iemand komt zeggen "ik durf mijn benen niet te scheren" kunnen wij gerust antwoorden "maar dat kan je waarschijnlijk wel". Komt ze terug met "maar dat zien ze op de tennis", kunnen wij uit ervaring zeggen "maar dat zien ze niet, en als ze het wel zien, is er altijd een smoes om dat goed te praten". Als die dan zegt, "maar het is niet de tennis, maar mijn vrouw die er tegen is", antwoorden wij "ja, dat is andere koek. Als je vrouw er echt tegen is, moet je het niet doen. Maar dit of dat of zus of zo kan je aandragen, en misschien dat ze op een bepaalde moment van mening verandert -- maar tot die tijd, doe het dan niet!" En als dan wordt geroepen "maar als ze op het werk achterkomen dat ik T*-ben, verlies ik mijn baan", dan ga ik zeggen --- "Wacht 'ns even, hoe zijn wij hier belandt? Wij hadden het toch over benen scheren? Dat je je benen wilt scheren hoeft niet automatisch te betekenen dat je werk erachter komt dat je T* bent" En als er toch een verband blijkt te zijn, zullen wij met z'n allen concluderen dat in dat geval het inderdaad niet praktisch is om je benen te scheren. Maar er is een discussie geweest. En dat is tot nu toe hier niet gebeurt.
Dus zo in het wilde roepen "ik vind dat ik hier mijn ei niet kwijt kan omdat ik mijn benen niet kan scheren en iedereen die hier komt doet het wel" -- sorry, dat gaat bij mij niet in. Kom maar met je verhaal, dan zullen wij zien of dat waar is.
Voor de goede orde: ik scheer mijn benen als ik uit wilt gaan als Lisa. Daar waren lange discussies voor nodig met mijn vrouw, maar ze heeft er nu vrede mee, net zoals ik vrede mee hebt met de beperkingen die altijd nodig zijn om een relatie in stand te houden. Als ik in de zomer mijn benen scheer (ik heb het dit jaar niet gedaan maar vorige jaar wel), was het niemand ooit opgevallen. En niemand op mijn werk heeft ooit mijn benen gezien, dus is dat voor mij ook geen probleem. Maar als je zomers in korte broek moet werken, kan ik mij voorstellen dat zomers je benen scheren een probleem kan zijn. Voor de rest, denk ik dat er weinig banen zijn waar je regelmatig als man met blote benen voor je collega's verschijnen, maar mocht het zo zijn, kan dat inderdaad een beperking zijn. En daar zou ik en de anderen hier allemaal begrip voor hebben.
Ook heb ik gaatjes in mijn oren. Ik draag soms oorknopjes op mijn werk. Niemand die er wat van zegt, maar ik kan mij wel voorstellen dat als je een baan hebt bij een behoudend bedrijf, waar je strak in (3-delige) pak moet komen, dat het lastig zou zijn om oorbellen te dragen zonder commentaar te krijgen. Maar dat hoeft niet te betekenen dat je geen gaatjes in je oren kunt laten schieten. Dan laat je dat doen op dag 1 van je vakantie, en als je terugkomt, zorg dat je zodra je thuis bent, de oorknopjes indoen en 's ochtends weer uit. Want ook dat zou niet automatisch leiden tot bekendmaking op je werk dat je travestiet bent.
Op mijn werk weten ze niet dat ik travestiet ben, en ik vermoed dat, hoewel men weinig problemen ermee zou hebben, bekendmaking het moeilijk zou maken om mijn functie uit te oefenen. Ik vind het jammer. Eigenlijk zou ik, in een ideale wereld, gewoon willen opstaan en zeggen "vandaag wil ik als Lisa naar mijn werk gaan", maar dat kan niet (zoals Maruscha doet, elke dag als vrouw, zou ik ook niet willen, dus die optie, hoe intrigerend dan ook, sluit ik ook uit). Dat het betekent, dat ik voorzichtig moet zijn met waar ik in travestie rondloop, accepteer ik. Als ik toevallig ergens op straat zou lopen en een collega tegen zou komen, is het twijfelachtig of hij mij zou herkennen (hij zou waarschijnlijk wel doorhebben dat ik travestiet ben, maar zolang hij mij niet hoort praten zou hij niet zien wie ik ben), want ik loop niet "half" rond, zoals Frederique dat doet.
Het probleem is -- ik vind dat geen probleem. Dus, is mijn vraag aan Martiene, wat is nou juist het probleem dat je werk het niet weet? En -- als je vrouw het goed zou vinden dat je je benen scheert, hoe zou dat leiden tot bekendmaking op je werk? Ik zie het verband niet, maar als er een verband is, is het inderdaad niet verstandig om te doen?
Kim -- Inderdaad, als jij toen had geweten wat je nu al weet, had je een andere keus gemaakt. Ik ook, trouwens. Maar bij dat andere keus waren er ook consequenties geweest dat je niet had kunnen voorzien, en waren die gevolgen misschien ernstiger. Dus of het beter was geweest als je dat had gedaan, is niet te voorspellen. Achteruitkijken heeft weinig zin.
Goed beschouwd, is het klacht van Martiene niet dat ze haar benen niet mag scheren, maar dat ze geen steun hiervoor vindt, omdat ze denkt dat wij allemaal neerkijken op haar omdat ze haar benen niet scheert. En dat is niet zo. Maar zolang ze niet duidelijker is over haar omstandigheden, kunnen wij dat niet bewijzen.
Het was mij ooit opgevallen, dat in het TS forum, toen iemand schreef "ik heb mijn ouders verteld dat ik vrouw wilt worden, maar ze steunen mij niet daarin", er een paar reacties kwamen van "maar mijn ouders steunen mij wel", en ik dacht, daar zit ze toch niet op te wachten? En toen heb ik een poosje opgelet, en ja, dat soort reakties staan er meer, ook hier in deze draad. Maar ik heb ook op andere fora gekeken, en dat vind je altijd -- ook op fora speciaal voor vrouwen en ook op fora speciaal voor mannen. Ook op beide fora vind je reacties van "je kunt het zus en zo oplossen", en ook vind je medelevende reacties. Ik denk dat het gewoon menselijk is dat sommige mensen zo reageren. Ik denk dat het net is zoals met dat halfvolle of halflege glas: Het ligt aan hoe je de dingen wilt bekijken. Maruscha, om een naam te noemen, heeft weleens een handje van om vel uit de hoek te komen. Een lieve, medelevende reaktie is haar niet weggelegd (misschien IRL want ik ken haar IRL niet, maar in ieder geval niet zoals ze zich hier manifesteert in dit forum), maar haar reakties in dit draad waren bedachtzaam en genuanceerd. Misschien dat haar imago hier heeft bijgedragen aan hoe men daarop heeft gereageerd. En misschien zijn er inderdaad omstandigheden die Martiene aan had kunnen dragen om uit te leggen waarom wat Maruscha zei niet voor haar toepasselijk was. Maar ik heb alleen een beklaag gehoord dat niemand Martiene begrijpt. Ik weet nog steeds niet precies waarom zij ongelukkig is dat ze haar benen niet mag scheren.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Tja, wat kan ik hier nog aan toevoegen?
Allereerst dit: ik 'vecht' absoluut niet met mijn imago. Het kan me namelijk helemaal niets, maar dan ook niets schelen wat een stel vreemden op een forum van mij vinden, dat zou nu toch wel duidelijk moeten zijn. Ik ben hier niet om vrienden te maken, ik ben hier zeker ook niet om vijanden te maken, ik ben hier om mijn eigen mening te verkondigen. En wordt daar niet naar geluisterd ook goed, want wie ben ik tenslotte? Doe ik het zo geweldig in dit hele t-gebeuren? Neuh, ook ik loop regelmatig tegen dingen aan en maak gigantische fouten waarbij ik soms mezelf of naasten flink pijn doe, maar ik heb ook nooit anders beweerd. Ik weet alleen wel dat ik een stuk gelukkiger ben sinds ik de wereld echt mijn ware gezicht toon. En dat ik heel blij ben dat bepaalde mensen in het verleden mij ook de waarheid durfden te zeggen (waaronder relatief veel vrouwen, maar die wisten kennelijk niet dat het niet vrouwelijk is om hard te zijn), in plaats van me naar de mond te praten en vooral maar te onderstrepen hoe zielig ik eigenlijk ben. Wij zijn niet zielig, hoeveel
icoontjes we ook gebruiken in onze berichten.
Ja, ook ik heb mensen verloren vanwege mijn (in hun ogen) afwijking, waaronder iemand met wie ik oud wilde worden. Ja, ook ik ben wel eens fysiek bedreigd en in een paar gevallen zelfs geslagen en aan mijn haren getrokken. Ja, ook ik ben wel eens belachelijk gemaakt door mensen die geen idee hadden wie of wat ik ben. So what? En zo denk ik dus precies hetzelfde over de meeste anderen hier.
Er zijn schrijnende gevallen, zeker, zoals die van een trans die door omstandigheden nog bij haar ouders moet wonen en door haar moeder voor rotte vis wordt uitgemaakt wanneer ze weer opgemaakt het huis uit vlucht, maar juist dat soort mensen hoor je hier niet klagen. Winnaars & verliezers, precies ..
Dat Frederique mijn toon te scherp vindt verbaast me niets: zij heeft in het verleden wel vaker moeite gehad met mensen die niet direct met knuffels en een glaasje water aan kwamen rennen als anderen hier au aan de ziel hadden. Dat ze zichzelf regelmatig tegenspreekt om die anderen vooral maar niet voor het hoofd te stoten maakt haar er helaas niet geloofwaardiger op maar het zal het aard van het beestje wel zijn denk ik.
Frederique, even wat psychologie van de koude grond (aangezien jij daar zelf ook absoluut niet vies van bent): wil je soms aardig gevonden worden? Heeft je pappa je vroeger geslagen soms? Onzin ja, ik weet het, maar net zulke grote onzin als jij loopt te verkondigen wanneer je zegt dat ik me niet in Martiene's situatie kan inleven. Even een testje: wie van ons twee-en loopt net als Martiene het risico haar partner kwijt te raken als ze te veel toegeeft aan haar gevoelens? Dankjewel ..
Als ik wat betreft deze discussie ergens spijt van heb is dat ik me 'uit de kast' heb laten lokken door Chantal, iemand die zelf niets, maar dan ook niets vrouwelijks uitstraalt, maar wel voortdurend een "holier than thou" houding aanneemt. Had ik niet moeten doen, ik had haar gewoon moeten negeren in plaats van me tot haar nivo te verlagen. Mijn excuses daarvoor. En Jeanine, alsjeblieft, wacht nog even met het aansteken van de brandstapel, ik kan mijn zonnebrand olie namelijk niet vinden ..
En tenslotte mijn absolute dank aan Lisa. Ik heb het met haar flink aan de stok gehad in het verleden, maar ondanks dat heeft ze wel de moeite genomen om door mijn 'imago' heen te kijken, en heeft ze daadwerkelijk begrepen wat ik heb geschreven. Dus al die mensen die denken dat ik 'eis' dat anderen precies hetzelfde doen wat ik doe, door met oorbellen in en gladde benen onder een rok naar hun werk dienen te gaan, lees alsjeblieft haar berichtjes in deze thread eens door als je de mijne toch niet kunt lezen door die rode waas voor je ogen.
Allereerst dit: ik 'vecht' absoluut niet met mijn imago. Het kan me namelijk helemaal niets, maar dan ook niets schelen wat een stel vreemden op een forum van mij vinden, dat zou nu toch wel duidelijk moeten zijn. Ik ben hier niet om vrienden te maken, ik ben hier zeker ook niet om vijanden te maken, ik ben hier om mijn eigen mening te verkondigen. En wordt daar niet naar geluisterd ook goed, want wie ben ik tenslotte? Doe ik het zo geweldig in dit hele t-gebeuren? Neuh, ook ik loop regelmatig tegen dingen aan en maak gigantische fouten waarbij ik soms mezelf of naasten flink pijn doe, maar ik heb ook nooit anders beweerd. Ik weet alleen wel dat ik een stuk gelukkiger ben sinds ik de wereld echt mijn ware gezicht toon. En dat ik heel blij ben dat bepaalde mensen in het verleden mij ook de waarheid durfden te zeggen (waaronder relatief veel vrouwen, maar die wisten kennelijk niet dat het niet vrouwelijk is om hard te zijn), in plaats van me naar de mond te praten en vooral maar te onderstrepen hoe zielig ik eigenlijk ben. Wij zijn niet zielig, hoeveel
icoontjes we ook gebruiken in onze berichten. Ja, ook ik heb mensen verloren vanwege mijn (in hun ogen) afwijking, waaronder iemand met wie ik oud wilde worden. Ja, ook ik ben wel eens fysiek bedreigd en in een paar gevallen zelfs geslagen en aan mijn haren getrokken. Ja, ook ik ben wel eens belachelijk gemaakt door mensen die geen idee hadden wie of wat ik ben. So what? En zo denk ik dus precies hetzelfde over de meeste anderen hier.
Er zijn schrijnende gevallen, zeker, zoals die van een trans die door omstandigheden nog bij haar ouders moet wonen en door haar moeder voor rotte vis wordt uitgemaakt wanneer ze weer opgemaakt het huis uit vlucht, maar juist dat soort mensen hoor je hier niet klagen. Winnaars & verliezers, precies ..
Dat Frederique mijn toon te scherp vindt verbaast me niets: zij heeft in het verleden wel vaker moeite gehad met mensen die niet direct met knuffels en een glaasje water aan kwamen rennen als anderen hier au aan de ziel hadden. Dat ze zichzelf regelmatig tegenspreekt om die anderen vooral maar niet voor het hoofd te stoten maakt haar er helaas niet geloofwaardiger op maar het zal het aard van het beestje wel zijn denk ik.
Frederique, even wat psychologie van de koude grond (aangezien jij daar zelf ook absoluut niet vies van bent): wil je soms aardig gevonden worden? Heeft je pappa je vroeger geslagen soms? Onzin ja, ik weet het, maar net zulke grote onzin als jij loopt te verkondigen wanneer je zegt dat ik me niet in Martiene's situatie kan inleven. Even een testje: wie van ons twee-en loopt net als Martiene het risico haar partner kwijt te raken als ze te veel toegeeft aan haar gevoelens? Dankjewel ..
Als ik wat betreft deze discussie ergens spijt van heb is dat ik me 'uit de kast' heb laten lokken door Chantal, iemand die zelf niets, maar dan ook niets vrouwelijks uitstraalt, maar wel voortdurend een "holier than thou" houding aanneemt. Had ik niet moeten doen, ik had haar gewoon moeten negeren in plaats van me tot haar nivo te verlagen. Mijn excuses daarvoor. En Jeanine, alsjeblieft, wacht nog even met het aansteken van de brandstapel, ik kan mijn zonnebrand olie namelijk niet vinden ..
En tenslotte mijn absolute dank aan Lisa. Ik heb het met haar flink aan de stok gehad in het verleden, maar ondanks dat heeft ze wel de moeite genomen om door mijn 'imago' heen te kijken, en heeft ze daadwerkelijk begrepen wat ik heb geschreven. Dus al die mensen die denken dat ik 'eis' dat anderen precies hetzelfde doen wat ik doe, door met oorbellen in en gladde benen onder een rok naar hun werk dienen te gaan, lees alsjeblieft haar berichtjes in deze thread eens door als je de mijne toch niet kunt lezen door die rode waas voor je ogen.
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Oftewel: je mag hier schrijven welke keuzes je maakt, maar je mag hier niet schrijven over de pijn die die keuzen doen?Lisa met een S schreef:Als je onze verhalen leest, dan zou je merken dat wij er allemaal over praten, wat voor ons de grens is (of zijn). Maar wij beklagen ons daar niet over. En wij zullen je niet minder serieus nemen omdat je een grens hebt.
Zodra je hier over twijfel, of over pijn, of over verdriet praat wordt je door mensen neergesabeld. Dat wordt door Martiene ervaren als probleem en zo te zien keur jij dit soort berichten goed. Het lijkt wel alsof mensen hier moeten schrijven over hun "kracht", niet over hun "zwakte". Zodra dat laatste naar voren komt dan schieten meerdere mensen duidelijk in de stres: dat deel van het verhaal willen ze niet weten en horen. Waarbij ze schijnbaar niet door hebben dat het onderzoeken van die "zwakte" mensen "kracht" kan geven.
Ik vind afkrakende berichten zoals die van Maruscha niet juist, omdat twijfel, pijn en verdriet in mijn beleving net zo goed horen bij travestie als dat geschoren benen, nagellak, borsten en kleren tot travestie horen. Martiene heeft naar mijn mening gelijk dat dit forum daar niet genoeg ruimte voor geeft.
@Martiene: je moet van mij niet verder, ik heb alleen de ervaring dat toen ik dit pad begon op te lopen bleek dat ik op een gegeven moment niet stil kon staan. Mijn eerste gedachte bij travestie was het ideaalbeeld dat als ik dagelijks buiten mijn werk in travestie kon zijn en op het werk als man gekleed. Ik merkte al snel dat mijn verlangens verder gingen en dat die krachten zo groot zijn dat ze niet meer te negeren vallen. Prijs jezelf gelukkig als dat bij jou niet het geval is (of: zal zijn): van mijn kant heb ik niets tegen mensen die niet "verder" zouden willen.
@Maruscha: ik denk dat je jezelf eens de vraag zou moeten stellen waarom je je zo laat raken door mensen die hier over hun twijfel en hun pijn schrijven...
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Zucht .. hou nou eens op met psycholoog te spelen, want je kunt het niet, echt niet.Frederique_ schreef:@Maruscha: ik denk dat je jezelf eens de vraag zou moeten stellen waarom je je zo laat raken door mensen die hier over hun twijfel en hun pijn schrijven...
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Maruscha,
Op basis van je taalgebruik ("gramofoon", "knuffels en glaasjes water", "heeft je pappa je vroeger geslagen soms") denk ik dat je kwaad was op het moment dat je die berichten schreef. Ik vind dat je op die punten overreageert: je had het ook kunnen negeren, of er veel rustiger op kunnen reageren. Het schijnt je emotioneel te raken dat aandacht vraag voor ruimte voor gevoelens en emoties binnen de travestie...
Vandaar mijn reactie.
Groetjes,
Frederique
Op basis van je taalgebruik ("gramofoon", "knuffels en glaasjes water", "heeft je pappa je vroeger geslagen soms") denk ik dat je kwaad was op het moment dat je die berichten schreef. Ik vind dat je op die punten overreageert: je had het ook kunnen negeren, of er veel rustiger op kunnen reageren. Het schijnt je emotioneel te raken dat aandacht vraag voor ruimte voor gevoelens en emoties binnen de travestie...
Vandaar mijn reactie.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Frederique,
Sorry, ook niet met je eens hier. Jij vindt dat je niet wordt begrepen omdat men critische vragen stelt om jou te begrijpen. Wat wil je? Dat je je verhaal vertelt en dat wij allemaal juichen of troosten, ook al is het voor ons soms onnavolgbaar wat je doet en waarom je het doet?
Martiene komt vertellen dat ze haar benen niet kan scheren en hier geen steun voor vindt. Als wij haar vragen waarom krijgen wij "gezin, werk, sport" als antwoord en meer weten wij niet. En als wij haar vragen om meer details klaagt ze dat ze niet wordt begrepen.
En dan ga jij erin mee om te vertellen dat het kenmerkend is voor dit forum dat ze niet wordt begrepen. Stemmingmakkerij! Ja, onder zulke omstandigheden wel. Want wij hebben allemaal onze redenen gehad om dingen niet te kunnen doen. En sommige bleken later wel te kunnen en anderen weer niet. Dus totdat wij weten wat de redenen zijn, kunnen wij haar niet steunen.
Lisa
Sorry, ook niet met je eens hier. Jij vindt dat je niet wordt begrepen omdat men critische vragen stelt om jou te begrijpen. Wat wil je? Dat je je verhaal vertelt en dat wij allemaal juichen of troosten, ook al is het voor ons soms onnavolgbaar wat je doet en waarom je het doet?
Martiene komt vertellen dat ze haar benen niet kan scheren en hier geen steun voor vindt. Als wij haar vragen waarom krijgen wij "gezin, werk, sport" als antwoord en meer weten wij niet. En als wij haar vragen om meer details klaagt ze dat ze niet wordt begrepen.
En dan ga jij erin mee om te vertellen dat het kenmerkend is voor dit forum dat ze niet wordt begrepen. Stemmingmakkerij! Ja, onder zulke omstandigheden wel. Want wij hebben allemaal onze redenen gehad om dingen niet te kunnen doen. En sommige bleken later wel te kunnen en anderen weer niet. Dus totdat wij weten wat de redenen zijn, kunnen wij haar niet steunen.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
En ik denk dat je de plank volledig misslaat. Zullen we het daar bij laten?Frederique_ schreef:Op basis van je taalgebruik ("gramofoon", "knuffels en glaasjes water", "heeft je pappa je vroeger geslagen soms") denk ik dat je kwaad was op het moment dat je die berichten schreef. Ik vind dat je op die punten overreageert: je had het ook kunnen negeren, of er veel rustiger op kunnen reageren. Het schijnt je emotioneel te raken dat aandacht vraag voor ruimte voor gevoelens en emoties binnen de travestie...
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.
-
Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
Pardon? Je kent me niet eens, hoe kan je dan een oordeel vellen? Dat bedoel ik nou met mannelijke hardheid. Natrappen omdat je iemand niet mag. Leer eerst eens iemand kennen alvorens je dingen gaat roepen...Maruscha schreef:Als ik wat betreft deze discussie ergens spijt van heb is dat ik me 'uit de kast' heb laten lokken door Chantal, iemand die zelf niets, maar dan ook niets vrouwelijks uitstraalt, maar wel voortdurend een "holier than thou" houding aanneemt.
A person is grown up not when they can take care of themselves, but when they can take care of others.
Perceptie is realiteit. En nee, ik ken je niet IRL, dus baseer ik mijn mening op hoe je hier en op dat andere forum overkomt en dat is niet als een vrouw. Maar verder een prima advies hoor, jammer dat je er zelf niets mee doet ..Chantal C. schreef:Pardon? Je kent me niet eens, hoe kan je dan een oordeel vellen? Dat bedoel ik nou met mannelijke hardheid. Natrappen omdat je iemand niet mag. Leer eerst eens iemand kennen alvorens je dingen gaat roepen...Maruscha schreef:Als ik wat betreft deze discussie ergens spijt van heb is dat ik me 'uit de kast' heb laten lokken door Chantal, iemand die zelf niets, maar dan ook niets vrouwelijks uitstraalt, maar wel voortdurend een "holier than thou" houding aanneemt.
Echte gender-outlaws dragen panty's over hun hoofd.