Verkleden of Vermommen ?

[Ciska Lacomte]

Ik heb nog even getwijfeld of ik dit onderwerp niet beter bij kleding en uiterlijk kon posten, maar omdat dit issue meer met 'gevoel' te maken heeft dan met 'looks', vond ik dit een betere plek.

Vandaag heb ik wat geshopt. Ik heb een sprookjesachtige imitatiezijden rok gekocht (tweedehands) en, o. wonder, in de stad vond ik een hes wat er helemaal bij past. Net dus lekker voor de spiegel staan tutten, en ik vínd mezelf mooi! Wat kleurt dat zacht-lila heerlijk bij m'n blauwe ogen een mijn grijzende haar! Helemaal De DAME die ik altijd wil zijn!
Ook maar even de camera erbij. Zie ik dus net op mijn beeldschem dat er een mannenhoofd op zit..........
Nu realiseer ik me eigenlijk voor het eerst, dat ik geen pruik en vrijwel geen make-up heb. Nooit nodig gevonden, geen 'behoefte' aan. Hoe zal ik het zeggen.

Ik moet nu denken aan een zin uit een liedje van van Kooten en de Bie:
"en met make-up van oor tot oor,
stelt z'n vrouw een ander voor..."

Blijkbaar ben ik dus een meisje wat niet aan make-up doet. Gewoon, haren mooi gekamd/geborsteld, lekker geurtje op. Misschien een toefje mascara en een likje lipstick om wat brutaler te lijken -That's it!

Best lastig, eigenlijk. Want zeker met déze kleren is de drang om lekker ergens te gaan flaneren heel groot. Maar ja, dan ziet heel de wereld Barbie met het kopje van Ken, en dat is toch niet wat ik aan 'de wereld' moet laten zien om als vrouw serieus genomen te worden, geloof ik.
'K zou bijna met m'n handtas gaan meppen: "Kan ik dan zelfs als vróuw niet eens mezelf zijn? Moet ik mezelf wegplamuren 'omdat het zo hoort', ofzo!"



Ik denk dat ik vanavond beter thuis kan blijven..........................

Hoe dan ook; Ben ik nu een uitzondering onder ons, omdat ik zonder make-up etc. mezelf helemaal op-en-top dame (kan) voel(en)? Of herkent iemand dit wel?

Carla

[gast]

Tuurlijk zijn er wel meer die geen make-up gebruiken. Of misschien kan ik beter zeggen: geen make-up nodig hebben. Hoewel je wellicht vrouwelijke gevoelens kent, heb je wat je hoofd betreft iets wat er mannelijk uit ziet. Dat kun je helaas niet kiezen.

Zoals ik al vaker heb uitgelegd hier op 't forum, heb je te maken met een maatschappij waarin de tweedeling "man" en " vrouw" heel erg sterk is. Tussenvormen worden nu eenmaal met argwaan bekeken. Nu voel jij je prettig in je zojuist aangeschafte outfit, en zou graag zonder make-up en pruik de straat op willen. Aangezien je de maatschappij niet kunt aanpassen, ben je gedwongen on jezelf aan te passen. Alleen op die manier kun je zonder nagekeken te worden de straat op.

Je kunt daar boos om worden, maar dat is verspilde energie.

Kitty.

[Cynthia]

Hoi Carla

Het is een ook kwestie van tijd.
Tot een jaar of 2 terug deed ik altijd een pruik op, en in mijn begintijd heel erg veel make-up. Maar wanneer je baardschaduw geen rol meer speelt, heb je opeens veel minder make-up nodig.
Ik gebruik nu alleen oogschaduw, mascara en lippenstift. Is zat.
En toen mijn haar lang genoeg gegroeid was, heb ik die pruik eerst in de kast gehad, en later verkocht. Zonder pruik is het gewoon veel lekkerder. Maar natuurlijk kun je definitieve dingen pas doen als je zeker bent van de weg die je gaan wilt. En ik heb begrepen dat jij nog zoekende bent.
Maar bedenk dat alles gewoon tijd nodig heeft.
Je kunt niet van een mannenhoofd in no-time probleemloos omschakelen naar een vrouwenhoofd. Tenzij je alles inderdaad wegplamuurt en schminkt. Is een keer leuk voor het effect, en voor de foto. Maar komt zeker niet natuurlijk over.

Dus niet overhaasten; genieten van wat je al hebt, en tot je zelf zover bent toch maar een paar concessies doen is mijn advies.

[Cynthia]

En nog iets: je beschrijft het als keuze tussen verkleden of vermommen.

Ik had altijd een gruwelijke hekel aan het woord verkleden. Ik vond het woord omkleden veel meer op zijn plaats.

[Frederique_]

Hoi Carla,

Hoe dan ook; Ben ik nu een uitzondering onder ons, omdat ik zonder make-up etc. mezelf helemaal op-en-top dame (kan) voel(en)? Of herkent iemand dit wel?

Ja, dat herken ik wel. Ik voel me zonder make-up ook op-en-top vrouw, helaas ziet de wereld mij dan niet als op-en-top vrouw, maar als een man-in-vrouwenkleren. Met de bijbehorende, eerder door mij beschreven, problemen. Als ik wel make-up gebruik dan ziet de wereld mij als vrouw, dus zonder de eerder beschreven problemen.

Mijn tip: wissel het af en voel je niet verplicht om make-up te gaan gebruiken. Kijk hoe het ene je bevalt, hoe het een-en-ander bevalt en kies per dag wat je er mee doet. Ik heb tegenwoordig dagen dat ik zonder make-up maar wel in een rok naar buiten ga en op andere dagen kies ik bewust voor wel make-up. Omdat mijn buurt volledig aan alle drie de situaties (als man, als ergens-tussenin en als vrouw) gewend is is dat geen enkel probleem. En buiten mijn buurt hoor ik wel eens hier-en-daar een opmerking, maar is het ook hoegenaamd geen probleem.

Binnenkort ga ik als vrouw naar het werk, daar zal ik (voorlopig) wel 100% van de werktijd make-up gaan gebruiken. En op dat moment wordt het afwachten tot wat Cynthia aangeeft: zodra mijn baardhaar helemaal weg is is de noodzaak voor zwaardere make-up ook weg en dan zal ik waarschijnlijk ook wat anders gaan kiezen. Maar wie dan leeft, die dan zorgt.

Groetjes,

Frederique

[Ciska Lacomte]

[quote="Cynthia"]En nog iets: je beschrijft het als keuze tussen verkleden of vermommen.

Je hebt gelijk, Cynthia. Misschien is het iets met dialect....
Mijn punt is inderdaad dat ik het dragen van dameskleding als heel natuurlijk ervaar, maar pruiken en make-up niet.

Ik vroeg me stilletjes af hoe dit deel van omgaan met mijn uiterlijk past bij andere punten: Ik heb gemerkt dat het scheren van mijn benen etc. werkelijk een verademing is. Borstprothesen waren zó belangrijk voor me, dat ik er zelfs voor gespaard heb -terwijl bijv. kleding kopen bij mij doorgaans in een impuls gebeurt-. Ik zoek alweer máánden naar lange satijnen nachthemden, want die ik nu heb zijn zover versleten dat ze uit elkaar beginnen te vallen -en ik wil al jaren niet in iets anders slapen.

Als die dingen er niet waren, zou ik haast denken dat ik niet ontevreden ben met mijn mannenlijf .

>zucht< Had de lieve God maar beter naar m'n moeder geluisterd, dan was ik gewoon als meisje geboren en ... ehm ......

[gast]

Hoihoi, Carla,

In je eerste berichte had ik niet zo begrepen dat je vrouw zijn toch wel diep geworteld zit. Daarom reageerde ik ook zo.

Ik weet echter niet hoever je wilt gaan om je gezicht op andere manieren meer vrouwelijker te laten uitkomen. Wat al eerder geopperd werd, het verwijderen van je baardhaartjes scheelt zoveel!
Weer een stapje verder zijn hormoontjes, maar daar kleven weer andere voor- maar ook nadelen aan. Maar ik loop op de zaken vooruit....

Liefs, Kitty.

[Ciska Lacomte]

Weet je, Kitty. Het zijn niet alleen de haartjes die ik teveel op m'n hoofd heb (baard), het is ook wat er (inmiddels) te weinig zit. Mijn haarlijn komt ernstig overeen met o.a. Philip Freriks. Verder ben ik van nature ronduit mager. Voordeel is dat ik, beetje afhankelijk van wat ik draag, mooi slank overkom. Nadeel is dat al die hoekige botten in mijn gezicht wel wat nadrukkelijk uit- & afsteken. Zeker nu; in de zomer val ik namelijk altijd wat af.
Ik neem je jouw eerste reactie overigens helemaal niet kwalijk, ik had niet zoveel tekst en uitleg gegeven over.. eh ... laat ik zeggen 'mijn context'.
Overigens ben ik pas sinds een paar weken wat meer inzicht aan het vergaren over 'hoe diep' mijn vrouwelijkheid zit. Komt denk ik deels omdat ik al zolang ik me kan herinneren 'soms een meisje was' (weet ik, klinkt wat vaag, maar 'tis even niet anders), dus het meisje binnenin dit jongenslijf is in mijn beleving zó normaal, dat ik er in feite al heel lang niet meer bij stil heb gestaan dat dat eigenlijk iets heel bijzonders is* en anderzijds omdat ik op deze webstek pas voor het eerst zoveel genderdysfore mensen aantref(Mijn hemel,..kan de wetenschap ook normaal praten?) met elk hun eigen unieke verhaal, dus ik had nooit een referentie. Wat ik wist over travestie/transsexualiteit (60-er/70-er jaren) had ik in eerste instantie uit bladen als de Panorama.
Tel daarbij op dat ik uit een klein boerendorpje in het katholieke Brabant stam, dan leer je nogal grondig sommige dingen die al op voorhand een verkeerd stempel opgedrukt krijgen in veiligheid te brengen. ("Een vent in een jurk is dronken, gek, homo of alledrie tegelijk") Later ga je verder zoeken. In wat oudere Wetenschappelijk Verantwoorde boeken en geschriften, lees je dat je een fetisjist zou zijn. Ik voelde meteen dat dat niet waar is. Om een paar stappen over te slaan: Ik loop een beetje achter in dit digitale tijdperk, heb best lang een trage internet verbinding gehad. Als je Googelt naar 'travestie' of 'transsexueel', zit je in no time in één of andere digitale achterbuurt. Met je 56K-modem hóef je dan al snel niet meer. Ik voelde me zo vaak beledigd, besmeurd en gekwetst.....
Want wat je daar in je gezicht gesmeten krijgt wil ik niet meemaken. Ik weet dat er (buiten nederland?) genoeg T*'s zijn die zich zo moeten verkopen om het geld voor de nodige operaties bij elkaar te sprokkelen. - dan doet 't nog meer pijn.
En nu, na zeg maar een half mensenleven, vind ik eindelijk - eindelijk een groep kleurrijke mensen aan wie ik de basis NIET uit hoef te leggen. Je kunt gewoon vragen: "Hb jij nou ook 't idee dat je jezelf niet bent met een pruik op?"
Werkelijk waar, meiden: Ik kan wel janken van opluchting !!!!!!!!!!!!

Carla.



* Het is heel moeilijk om zaken die vooral in je gevoelswereld bestaan te verwoorden, maar het weten dat ik --- ik zou het bijna omschrijven als : twee zieltjes heb, geeft me een ongelofelijk rijk gevoel

[Ciska Lacomte]

Het is nu behoorlijk laat geworden. Ik ben vanavond toch even wat kasten om gaan keren, en er kwam zo nog wel wat make-up tevoorschijn. Ik bleek zelfs nog een pruik te bezitten (goedkoop ding uit de feestartikelenwinkel).
Een hele tijd in de weer geweest, net alles er weer af geveegd, en ik vind mezelf zónder toegevoegde kleurstoffen toch het best. Alleen het (gebrek aan) haar is wel wat jammer. Niet dat dat vormeloze bosje nylongaren zo betoverend is, maar iets met leuke krullen zal toch duidelijk voor een beter plaatje zorgen, dat geef ik eerlijk toe.
Van degenen die gereageerd hebben begrijp ik dat het vooral belangrijk is dat je jezelf blijft zien zoals je bent, werkelijk bent. Inderdaad best moeilijk in een wereld waar geldt: Mannetjes hier en Vrouwtjes daar met niks ertussenin, graag.

Ik ben dus niet naar buiten geweest, nog steeds niet.
Nee, hoor, ik ben ook niet boos, want als íemand me tegen heeft gehouden, was ik het zelf.

'Terusten,

Carla.

[Babette]

Hoi Carla,

Ik bergrijp precies wat je bedoelt en ik sluit me volledig bij de vorige schrijfsters aan. Wees vooral jezelf, hoe ingewikkeld dat soms ook ligt. Je kunt het ook zien als een soort ontdekkingsreis in je eigen wereld: een groot avontuur, zeg maar! En zoals Kitty al schreef; je baardharen weg maakt al een heel verschil!

En wat betreft het naar buiten gaan: doe maar rustig aan, het komt vanzelf op je pad... op een dag voel je gewoon dat je er klaar voor bent! Bij mij heeft het ook erg lang geduurd voordat ik mijn 'coming out' heb gevierd, nu alweer vijf jaar geleden. En mijn leefomgeving ziet er ongeveer net zo uit als de plek waar jij opgegroied bent: een dorp in de provincie waar zaken als genderdysforie, transgenders en transsexuelen niet echt bekend zijn.

Ik wens je veel sterkte in je zoektocht naar je ware 'ik'!

Liefs,

Babette.

[mila]

Hoi Carla,

lijkt me inderdaad nogal lastig ja, je vrouw voelen en er als een man uitzien.......maar je motoriek bv, is die vrouwelijk? Dat is iets wat je al behoorlijk op weg kan helpen.........is je uiterlijk mannelijk, en je motoriek ook, tjah, dan word je nogal ongeloofwaardig als vrouw voor anderen.

Overigens lees ik in je postjes over een imitatie zijden rok, satijnen nachtjaponnen enzo, klinkt eerlijk gezegd meer als een soort fetisjisme.
Ik bedoel: de gemiddelde vrouw loopt niet dagelijks in ruisende, imitatiezijden rokken, toch?
Sterker nog.......vrouwelijkheid heeft niet zo heel veel met kleding en make up te maken, eerder gevoel en gedrag, lijkt mij zo.

Groetjes Mila.

[Ciska Lacomte]

Overigens lees ik in je postjes over een imitatie zijden rok, satijnen nachtjaponnen enzo, klinkt eerlijk gezegd meer als een soort fetisjisme.

Dat lijkt inderdaad zo, maar het is lang niet alle vrouwen vreemd om eens een kledingstuk wat vreselijk mooi maar toch niet alledaags is te kopen in de uitverkoop ofzo om zich vevolgens af te vragen wanneer het eigenlijk gedragen kan worden. Het ging me bij de rok vooral om de kleur en het model, overigens.
De nachthemden zijn zo'n beetje tegelijkertijd met de overstap van lakens en dekens naar een dekbed gekomen en satijn zit gewoon het lekkerst.

Verder voel ik me prima gewoon in een t-shirt met een rok of een broek.

Mijn uiterlijk (vind ik zelf) weinig vrouwelijk. Dat heeft niet hoofdzakelijk betrekking op beharing en m'n adamsappel of mijn taille, maar vooral met de verhouding ledematen versus bovenlichaam en de manier waarop de gewrichten draaien. Dat valt niet te compenseren met maniertjes en beweginkjes. Als ik dat toch probeert kom ik al snel over als een nicht in een jurk.
Het beste is goed opletten wat ik draag, welke belijning en welke kleuren doen het goed bij mijn postuur. Welke rok- en mouwlengte compenseren mijn verhoudingen. Hakken helpen ook als ik er mooi in balans op loop, maar iets met hakken is niet echt comfortabel, en met mjn 'optimale hakhoogte' ben ik ongeveer 2 meter 4.
Helaas kom je bij kleding die gemaakt is om onvolkomenheden te verdoezelen vrijwel altijd uit op avondkleding. Daar vond ik die rok dus ook tussen.

Gevoel weet ik even niet. Ik heb net bijna zestig uur gewerkt in vier dagen. Vooral moe, denk ik

Liefs,

Carla

[mila]

Hoi Carla,

<Dat valt niet te compenseren met maniertjes en beweginkjes. Als ik dat toch probeert kom ik al snel over als een nicht in een jurk.>

Tjah............het is of het een, of het ander blijkbaar. Is overkomen als een (mannelijke) man in een jurk niet minstens zo onwenselijk?

Maar evengoed heb je wel gelijk, ik heb het vaak gezien bij (zeer mannelijk ogende/bewegende) transen. Vreselijk, die gemaakte maniertjes, zo volstrekt onnatuurlijk ook.
Het lijkt me wenselijker om mannelijke manieren gewoon af te leren, ipv 'vrouwelijk' gedrag aan te leren.

En voor wat betreft het verdoezelen van eea dmv kleding: zo ongeveer iedere vrouw, oud of jong, heeft nu een probleem met het kopen van kleding . De snit is zodanig strak, ook mn om de armen, dat de huidige mode eigenlijk alleen geschikt is voor 15 jarige zeer tengere meisjes met stokjesarmen. En samen met mij hopen heel erg veel vrouwen dat die zeer laag uitgesneden heupbroeken nu na al die jaren eindelijk eens uit de mode raken. Niet geschikt voor 15+ vrouwen met maat 38+.

Jou een hart onder de riem stekende: het zijn niet alleen tv's die een probleem hebben met het kopen van goedzittende/eea verdoezelende kleding

Groetjes Mila.

[Irene]

Make-up: uit praktische overwegingen alleen als ik echt uit ga, anders alleen een beetje lipstick en wat mascara.
Pruik: ook alleen in speciale gevallen, vooral omdat het zo oncomfortabel is, speciaal in de zomer nogal broeierig.
Verder een heel herkenbaar verhaal, mijn figuur is goed (veel vrouwen zijn jaloers op me), maar dat accentueert de hoekige mannelijke gezichtsuitdrukking helaas. Gelukkig heb ik op mijn hoofd haar genoeg (elder helaas ook), maar aangezien ik er 'nog' niet aan toe ben om er helemaal voor te gaan, kan ik me geen dameskapsel veroorloven.
Als ik de straat op ga probeer ik zo min mogelijk op te vallen, dus geen hoge hakken en korte rokjes.
Kortom heel herkenbaar verhaal Carla

Irene

[Bianca de milo]

Blijkbaar ben ik dus een meisje wat niet aan make-up doet. Gewoon, haren mooi gekamd/geborsteld, lekker geurtje op. Misschien een toefje mascara en een likje lipstick om wat brutaler te lijken -That's it!

Best lastig, eigenlijk. Want zeker met déze kleren is de drang om lekker ergens te gaan flaneren heel groot. Maar ja, dan ziet heel de wereld Barbie met het kopje van Ken, en dat is toch niet wat ik aan 'de wereld' moet laten zien om als vrouw serieus genomen te worden, geloof ik.

Carla

Mijn huidige wereldprobleem is zo best redelijk omschreven

Tutten vind ik heerlijk
kan er ook echt schik in hebben
maar verplicht opmaken voor acceptatie "GROM"

Al jaren ben ik voor mezelf vrouw en ik zie een vrouw als ik in de spiegel kijk, maar helaas ben ik waarschijnlijk de enige die dit ziet.

Daarnaast ben ik echt aan het oefenen met make-up en lees iedere artikel erover om het een beetje te leren (Ja vrijwillige docenten gezocht!) Bekijk vrouwen gedetaileerder (Heeft me zelfs al een avondje opgeleverd omdat ik waarschijnlijk iemand iets dieper in haar ogen keek) Nee echt ik keek naar haar duo-tone mascara. Die zie je niet veel. Ik heb haar nooit de waarheid verteld en het zo gelaten.

Maar goed wie maatschappelijk geaccepteerd mooi wil zijn moet pijn lijden, maar soms doet het verrot zeer.

Liefs
Bianca de Milo