Weer transen bij MBH

[Frederique_]

Hoi Mila,

Je schrijft dat je heel duidelijk geweest bent over wat jij nu voor concrete problemen gehad hebt. Ik heb je berichten nog eens heel nauwkeurig gelezen, maar het enige wat ik lees is:

1) Ik (Mila dus) vind het niks dat mensen die niet 100% passabel zijn en 100% binnen het vakje vrouw vallen op de TV gaan vertellen dat ze transseksueel zijn.
2) Dat vind ik (Mila, dus) omdat mensen in mijn omgeving zouden kunnen denken dat alle transseksuelen net zo zijn als de mensen die op TV zijn geweest.

Ik lees echt NERGENS in je berichten dat:
* je aangesproken bent door mensen n.a.v. Kitty's (of miss Romy's) verhaal
* je meer weerstand over jouw beslissing na die MBH-reportages tegenkomt dan daarvoor
* ...

Vandaar dat ik de vraag herhaal: welke CONCRETE overlast heb je daar van? En welk deel van de overlast vindt zich in jouw hoofd plaats doordat jij allerlei gedachtes in de hoofden van je omgeving projecteert?

Ik vermoed dat vooral het laatste aan de hand is. En nogmaals: dat is geen verwijt, volgens mij doen we dat allemaal op z'n tijd wel eens (ik in ieder geval wel). Het is alleen wel goed om daar ook afstand van te kunnen nemen, wat er (bij mij) voor zorgt dat er ruimte ontstaat om een ander de vrijheid te geven om ergens anders mee om te gaan dan ik zou doen.

Groetjes,

Frederique

[dhiamara]

Ik zit gewoon even naar mijn eigen gevoelens en reacties te kijken. Ik die soms heel onzeker ben wat betreft mijn verschijning als tv wordt door het laatste schrijven van Mila terug geworpen in mijn gedachten dat ik niet respectabel kan zijn als "vrouw" Als ik in mijn onzekerheid het bericht lees en dan bedenk dat "ik" aan bepaalde voorwaarden moet voldoen om blijkbaar aan bepaalde eisen te voldoen die Mila voor ogen heeft als vrouw zijnde, dan moet ik helaas zeggen dat ik daar niet aan kan voldoen.
Gewoon het feit dat ik in een mannenlichaam geboren ben wil al zeggen dat bepaalde zaken niet zullen kunnen Ik zit nu eenmaal met de baard in de keel, heb mannelijke gelaatstrekken en lichaamsbouw. Toch voel ik mij heerlijk als ik als vrouw gekleed ben enz. enz. Ik had er bij het laatste bezoek totaal geen last van zoals ik beschreven heb maar door het rekwisitoor van Mila zit ik daar wel aan te denken. Was ik wel "respectabel" als tv of was ik nu een of andere freak die verkleed was?

Tevens doet dit geheel mij huiveren om ooit eens op bezoek te gaan naar een tv - avond. Wordt ik daar ook "beoordeeld, veroordeeld" omdat ik niet kan voldoen aan bepaalde eisen die sommigen blijkbaar voor haarzelf hebben opgesteld hoe je er moet uitzien.? Iedereen heeft zijn eigen beperkingen in dit geheel en ik dacht dat we daarin geaccepteerd worden ongeacht wat hij of zij als extra doet of deed

Ik zie de gezichten al voor mij die laten zien "daar komt weer zo'n boerenpummel die verkleed is als vrouw, met de verkeerde houding, stem, kleding etc etc. Sommigen zullen veel hulp hebben via hun partners of vrienden om zich juist te kleden en te gedragen. Anderen doen het op hun eigen manier zoals ook Dirkje heeft gedaan. In Mila ogen mediageil en in vele ogen niet juist gekleed of haar gedragen als vrouw. Juist deze opmerkingen doen mijn onzekerheid in dit geval weer naar voren komen

Jammer maar dit is mij weleens vaker opgevallen in de organisatie of forums. De geroutineerde Trans, Travestiet kunnen het met hun opmerkingen, eisen e.d sommigen knap moeilijk maken en dan vooral als beginnende of net uit de kast komende trav

[Frederique_]

Hoi Dhiarama,

Volgens mij zijn de wat jij geroutineerde travestieten en transen noemt gewoon bang voor hun eigen omgeving. Die angst voor hun omgeving kan best terecht zijn - maar die angst zorgt er wel voor dat ze met dit soort berichten een ander demotiveren om in hun omgeving hun eigen weg te volgen. En dat laatste kan niet de bedoeling zijn. Zoveel mensen, zoveel omgevingen - en ieders leven is weer anders, met eigen (on)mogelijkheden. Passability is niet alles.

Groetjes,

Frederique

[qt]

Volgens mij zijn de wat jij geroutineerde travestieten en transen noemt gewoon bang voor hun eigen omgeving. Die angst voor hun omgeving kan best terecht zijn - maar die angst zorgt er wel voor dat ze met dit soort berichten een ander demotiveren om in hun omgeving hun eigen weg te volgen.

Ik wordt echt moe van de hele tijd bang genoemd te worden Frederique. Dit heeft niks met angst voor omgeving te maken, maar met het willen leven als vrouw, gezien worden als vrouw. Niks niet angst. Je projecteert je eigen angst steeds op transen die meer succesvol zijn in een leven als vrouw. Je vergeet altijd gemakkelijk dat de gemiddelde trans wil leven als vrouw, en niet als freak. De gemiddelde trans voelt zich vrouw, of zoiets, en wil dus ook als zodanig gezien worden. Ik wil niet als freak door het leven, niet als verklede kerel en niet als half man half vrouw.

Ik vermoed wel eens dat het jouw lengte is die het sowieso onmogelijk maakt ooit redelijk passabel te zijn, en daarmee je mogelijkheid om onopvallend als vrouw te leven niet bestaat, dat je zo enorm afgeeft op transen die dat wel willen en kunnen.

Niks angst voor mijn omgeving, maar het verlangen naar een zo normaal mogelijk leven als vrouw is wat mij motiveerd zo passabel mogelijk te zijn.

Hou op mij bang noemen alsjeblieft. Ik ben twee keer in mijn eentje 10.000 Km van huis onder het mes gegaan voor ingrijpende operaties die vele uren duurden. En hetzelfde geldt voor Mila. Wat nou bang.

Groetjes,
Quinty

[Irene]

Quinty schreef:

Ik vermoed wel eens dat het jouw lengte is die het sowieso onmogelijk maakt ooit redelijk passabel te zijn, en daarmee je mogelijkheid om onopvallend als vrouw te leven niet bestaat, dat je zo enorm afgeeft op transen die dat wel willen en kunnen.

Los van het feit dat er weer wel heel erg op de vrouw gespeeld wordt, is mijn grootste bezwaar in deze redenatie, dat uiterlijkheden het belangrijkst zijn. Ik kan wel begrijpen dat iemand die als vrouw wil leven dat bijvoorkeur zo onopvallend mogelijk doet en dat passabiliteit daarbij een belangrijk hulpmiddel is, maar ik begrijp niet goed dat er waarde oordelen worden opgehangen aan het feit dat sommigen hier niet passabel zijn (of ze daar nu voor gekozen hebben of niet).

Niet iedereen is hetzelfde, en niet iedereen heeft dezelfde idealen en achtergronden. Ik doe mijn best en ik geef toe dat dat niet altijd makkelijk is om iedereen te respecteren zoals zij of hij is.

Even terug on topic: degene die op TV komen spreken vooral voor zichzelf en niet voor de T*gemeenschap. Hier krijgen we de indruk soms dat we een grote familie zijn (inclusief familieruzies), maar de varieteit is zo groot dat de T*gemeenschap misschien wel helemaal niet bestaat.


Irene

[qt]

Los van het feit dat er weer wel heel erg op de vrouw gespeeld wordt, is mijn grootste bezwaar in deze redenatie,

Frederique heeft echt al honderden betogen geschrevwen waarin ze juist heel erg generaliseerd en een oordeel heeft over alle transen die wel een leven als vrouw ipv freak nastreven.

Groetjes,
Quinty

[mila]

Hoi Frederique,

nou, ik zal heel erg duidelijk proberen te zijn. Kitty is een aandachtsjunk, mediageil etcetc, en hoogst actief op dit vlak.

Kitty wil zo veel en zo vaak mogelijk door zoveel mogelijk mensen gezien worden, met haar zeemeerminfetisj, en daar is nix op tegen.

Maarrrrrrrrrr....Kitty geeft ook lezingen en voorlichting over transsexualiteit in combi met haar zeemeerminnenfetisj, en uiteraard ook met het doel zoveel mogelijk aandacht te scoren van toeschouwers/luisteraars.

En voor de overduidelijkheid: ik wil NIET door een zeemeermin/aandachtsjunk/media orgel gerepresenteerd worden. NIET dus.

Die ongelooflijk narcistische aandachtjunkerij, het staat me zo tegen, en dan vooral omdat ze transsexualiteit als vehikel gebruikt.

Groetjes Mila

[Lianne]

Als ik dit onderwerp zo volg, dan kan ik me de meningen van Mila en Quintytamara wel volgen, je wilt als trans zijnde (lees vrouw zijnde), niet anders in de belangstelling staan dan de gemiddelde vrouw, je bent tenslotte een vrouw, niets meer, en niets minder.
Op het moment dat er iets in de media komt, goed of slecht geeft je toch het gevoel dat de aandacht weer op je gericht wordt, dat je iets aparts bent, en ja, dat wil je liever niet.
Naar mijn inschatting is het gewoon zo dat we continue opletten dat we goed en passabel overkomen, en als er dan iemand is die er de nadruk, bewust of onbewust oplegd, dan is dat knap vervelend.

Af en toe komt er ook een woord in de berichtjes voorbij, waar ik me vrij ongemakkelijk bij voel: namenlijk "transjes", sorry dames maar we zijn dan wel in het verkeerde lichaam geboren, we zijn vrouwen.

aan de andere kant wil ik wel zeggen dat we in een vrije wereld leven, dus dat ieder mag doen wat hij/zij denkt dat goed is, en ja soms pakt het positief uit en soms negatief.

Als laatste wil ik jullie nog even meegeven dat niet alleen puur het uiterlijk maakt of je geloofwaardig overkomt, maar meer nog je uitstraling.

groetjes Bibi

[Frederique_]

Frederique heeft echt al honderden betogen geschrevwen waarin ze juist heel erg generaliseerd en een oordeel heeft over alle transen die wel een leven als vrouw ipv freak nastreven.

Dan heb je me al die berichten lang niet goed begrepen.

Ik heb een sterk oordeel over elke trans die stelt dat passability het belangrijkste in het leven is. En die daarvanuit andere mensen die niet passabel (kunnen of willen) zijn motiveert om vooral achter de geraniums te blijven.

Ik heb geen oordeel over elke trans die voor zichzelf zo passabel mogelijk wil leven. Als dat is wat je voelt dat bij je past dan moet je dat gewoon doen.

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

En voor de overduidelijkheid: ik wil NIET door een zeemeermin/aandachtsjunk/media orgel gerepresenteerd worden. NIET dus.

Die ongelooflijk narcistische aandachtjunkerij, het staat me zo tegen, en dan vooral omdat ze transsexualiteit als vehikel gebruikt.

Je geeft nog steeds geen antwoord op mijn vraag: waar in jouw persoonlijke leven heb jij er CONCREET last van gehad dat EEN ANDER jou aansprak op wat miss Romy of Kitty deden? Waar heb je Kitty of Miss Romy horen zeggen dat ze representatief zijn voor een ander? Ik heb 't niet gehoord...

Je geeft (opnieuw) alleen maar aan wat jij persoonlijk tegen mensen hebt die hun leven anders invullen als jij en je geeft opnieuw aan waar je bang voor bent. En ik zet vraagtekens bij het realiteitsgehalte van jouw angst.

Groetjes,

Frederique

[mina]

Alleen......helaas, helaas, de gemiddelde media TS is een voorheen passabele heteroman, en verteld met bassende stem en mannelijke, hoekige bewegingen, op een toon die, typisch mannelijk, geen tegenspraak duldt, dat ze toch 'echt, heus waar, 100% vrouw is, 'en altijd was'. .

Beste Mila,

Moet ik dit nu opvatten dat als ik voorheen een passabale heteroman ben geweest en een zware stem heb ik mijn recht verlies mijzelf te zijn, en dat anderen mij daarom maar als freak mogen afdoen?
Misschien heb je meer last van je eigen vooroordelen, dan die van een ander.

Mina

[qt]

Als ik dit onderwerp zo volg, dan kan ik me de meningen van Mila en Quintytamara wel volgen, je wilt als trans zijnde (lees vrouw zijnde), niet anders in de belangstelling staan dan de gemiddelde vrouw, je bent tenslotte een vrouw, niets meer, en niets minder.

Hoi Bibi, bedankt voor de bijval, maar om het nog eens extra ingewikkeld te maken: hoewel ik zoveel mogelijk een leven (en bijbehorend uiterlijk) als vrouw nastreef vind ik een (mezelf) trans niet hetzelfde als "gewoon vrouw". Dat is echt een te simpele voorstelling van zaken. Er zijn zoveel verschillen tussen bijv. mij en een normale vrouw. Ik maak me over bepaalde dingen druk, zoals passabiliteit, en over bepaalde dingen helemaal niet, zoals ongesteld of dik worden. Het vrouw "zijn" of beter "voelen" is zo iets ongrijpbaars. Het is niet echt ergens op te baseren. Ook is volgens mij vrouw zijn een combinatie van "nature" en "nurture", en mijn "nurture" is grotendeels mannelijk. Voor mijn eigen gevoel kan ik vooral zeggen dat ik me geen man voel en me (ondertussen bewezen) veel beter voel in de geslachtsrol en het lichaam van een vrouw.

Ik gebruik zelf altijd "transjes", vind het wel lief klinken, als "meisjes" maar dan een beetje anders.

Groetjes, Quinty

[mila]

Nou Frederique, omdat je zo AANDRINGT dan.

Een poosje geleden was ik op een chat, als transsexueel, het woord transgender kent bijna niemand, en........daar werd me ettelijke
r keren gevraagd of ik soms die gozer *sic* met die vissenstaart in MBH was.

Ik heb maar gezegd dat ik dat idd was, en dat alle transen natuurlijk op elkaar lijken, net zoals alle homo's op Andre van Duin lijken, uiteraard. Om oeverloze discussies te voorkomen he?

Ik voer een hele gewone bio op de chat, geen foto, too risky,omdat deze of gene er mee aan de haal kan gaan.

Verder de commentaren van diverse mensen in mijn dagelijks bestaan, Thuiszorgclienten dus, die Kitty, jawel, idd, helemaal goed geraden, als een rare, aandachtsgeile freak zagen, en dat zorgt er voor dat ik op mijn tenen ga lopen, dwz: ik hoop vurig dat ze de lijn NIET naar mij doortrekken, en mij NIET met Kitty associeren. Want trans he?

Verder nog wat commentaren uit mijn vrienden en kennissenomgeving, die ik dan tenminste gewoon op de man af kon vertellen dat Kitty een mediageil narcistisch aandachtsorgel is, en transsexualiteit gewoon gebruikt om zoveel mogelijk aandacht te trekken als zeemeermin.

Je hebt me al door: ik heb me wezenloos geergerd, maar wat mij zo ongeveer me deed verslikken, was dat zinnetje van Kitty, dat ze lezingen en 'voorlichting'geeft om transsexualiteit in een ander daglicht te stellen.

Nogmaals: ik wens NIET door een mediageil, narcistisch aandachtsorgel/zeemeermin gerepresenteerd te worden dmv 'lezingen en voorlichting'. NIET dus. En al helemaal NIET als ze ook 'lezingen en voorlichting' gebruikt om wederom zoveel mogelijk aandacht te trekken van toehoorders en toeschouwers, want daar gaat het Kitty in wezen om.

Ik wens NIET in het dagelijks leven met een narcistische, mediageile, 'zeemeermin'/aandachtsorgel geassocieerd te worden. NIET dus.

Voorts hoop ik dat Kitty dit leest, want ze mag wel eens bij zich zelf te rade gaan over die bijkans ziekelijke, dwangmatige aandachtsgeilheid van haar, en wat er met haar zou gebeuren als die aandacht nou eens stokt. Valt ze dan uit elkaar, en blijft er dan niks van haar over? Gaat ze dan nog gekkere dingen doen om maar aan aandacht te komen?

Food for thought, en dit was mijn laatste postje aan jou Frederique.

[qt]

Dan heb je me al die berichten lang niet goed begrepen.

Ik heb een sterk oordeel over elke trans die stelt dat passability het belangrijkste in het leven is. En die daarvanuit andere mensen die niet passabel (kunnen of willen) zijn motiveert om vooral achter de geraniums te blijven.

Ik heb geen oordeel over elke trans die voor zichzelf zo passabel mogelijk wil leven. Als dat is wat je voelt dat bij je past dan moet je dat gewoon doen.

Ik ken geen transen die passabiliteit het belangrijkste in het leven vinden. Het is wel een belangrijke voorwaarde om een normaal leven als vrouw te kunnen leven. En dan nog is het de vraag hoe normaal dat leven als vrouw is. In ieder geval is voor veel transen het belangrijkste om zo normaal mogelijk als vrouw te kunnen leven en dat gaat alleen als je ook als zodanig gezien wordt, en je dus redelijk passabel bent.

Ik geef je nog gelijk dat ik denk, net als jij volgens mij, dat je lekkerder leeft als je niet al te krampachtig je best doet om passabel te zijn, en het je helpen kan niet steeds in angst te leven voor ontdekking ofzo. Dat probeer ik dan ook niet te doen. Maar juist buiten mijn directe omgeving wil ik er niet mee geconfronteerd worden dat ik trans ipv vrouw ben. En ik wil dezelfde kansen en dingen in het leven als een normale vrouw, qua vriendjes en werk enzo. Daarom streef ik passabiliteit na. Angst voor mijn omgeving is helemaal een slecht argument, mijn omgeving weet wel dat ik trans ben. Bij elke trans hoe passabel ook weet wel een grotere of kleinere omgeving dat ze trans zijn.

En ik wil helemaal niet dat mensen achter de geraniums blijven zitten. Ik vind het alleen geen goede zaak dat de meest eigenaardige transen altijd in de media te bezichtigen zijn. Das weer een ander uiterste. En waar ik nou echt gelijk in denk te hebben is dat dat niet leidt tot een groter begrip voor ons als groep.

Groetjes, Quinty

[mila]

Hoi Mina,
Beste Mila,

Moet ik dit nu opvatten dat als ik voorheen een passabale heteroman ben geweest en een zware stem heb ik mijn recht verlies mijzelf te zijn, en dat anderen mij daarom maar als freak mogen afdoen?
Misschien heb je meer last van je eigen vooroordelen, dan die van een ander.>

Mina

Ben jij dan in een tv documentaire verschenen, slecht bepruikt/opgemaakt/gekleed/hoekig bewegend om het nederlands volk met bassende stem te vertellen dat je altijd al een vrouw was en nu dankzij een behandeling word dan?

<en dat anderen mij daarom maar als freak mogen afdoen?>

Dat zeg ik niet hoor, en dat zullen "ze" geheel uitzichzelf doen, daar hebben "ze" mij helemaal niet voor nodig.

En ik heb voor wat dat betreft even veel 'vooroordelen', of liever gezegd pavlov-reacties als de gemiddelde, doorsnee nederlander. Als ik de spreekwoordelijke bouwvakker in dameskleren zie, die zich hoekig en mannelijk beweegt, en die ook nog een basstem blijkt te hebben, en nou niet bepaald als een vrouw redeneerd, dan denk ik, net als de gemiddelde nederlander ".............." vul zelf maar in.

Nogmaals: als iemand beweert altijd al een vrouw te zijn geweest, en het nu door een behandeling word, is het dan zo gek dat je dan ook iemand verwacht die in de basis al vrouwelijk *is*, op wat voor manier dan ook? En dan heb ik het niet alleen over uiterlijk, maar ook uitstraling, motoriek, gevoel voor kleur en detail, enzenz.

Groetjes Mila.

<
<