Passabiliteit

[Irene]

Patricia schreef:

Kleding vindt ik toch wel een belangrijk aspect. Dat draagt wel flink bij aan je verschijning in z'n geheel.

Oppervlakkig gezien wel ja, maar in het kader van het topic passabiliteit zou je wel eens passabeler (minder opvallend) kunnen zijn als je je minder goed kleed. Een groot deel van de vrouwelijke bevolking neemt het niet zo nou met kleding, als het maar makkelijk zit, dus als je je je goed kleed val je op. En als je opvalt val je eerder door de mand, dus minder passabel.


Irene

[Frederique_]

Ik weet niet Monica of jij toegang hebt tot het TS forum, anders lees de topic "Wat is de precieze definitie van een transsexueel" maar en dan vindt je wel (zeer verschillende) antwoorden hierop.

Laat maar... Ik heb genoeg van dat type discussies gelezen (en in meegedaan) om te weten dat dit vooral tot oeverloze discussies leidt. Op de een-of-andere manier lijken die discussies ook altijd weer bedoeld om mensen uit een vakje uit te sluiten en daar ben ik nogal allergisch voor...

Als je nog iets leuks wilt lezen kan ik je Kate Bornstein ("genderworkbook") aanraden. Een erg zinvol boek in elke definitiethread.

Groetjes,

Frederique

[Monica Dreamgirl]

Hoi Patricia en Frederique,

ik kan sowieso niet in het TS-forum.

groetjes,

Monica

[lief dinnetje]

Monica schreef :

Maar vind je het erg om te moeten toegeven dat je transseksueel bent? En zo ja waarom dan? Je bent toch geboren in een mannenlichaam, waarom zou je dat verleden ontkennen?

Hoi Monica.
Daar gaat het niet om.
Zie je het is na een tijdje niet relevant meer en wat meer is : na een tijdje ben je het echt wel kotsbeu van je verhaal te doen ....

Zie je op mijn date woensdag had hij het dus na 30 minuten in de mot ..... nog voor hij me kende als mens of persoon wist hij het dus al en met als gevolg dat we nog een uur over transseskualiteit en operaties en transities en dus ook ..... seksualiteit hebben gesproken.
Want 'mannen' willen best wel weten of ze dan ook normaal kunnen vrijen met een transseksueel.
Enfin : kort dat loopt dus gewoon fout voor een eerste date......

Zaterdag had ik dus wat meer tijd.
Die man had het helemaal niet door en heeft met mij gedate , zoals met elk andere vrouw.
Ik wist dus al veel meer over hem en hij dus ook over mij, alvorens het verleden ter sprake is gekomen.
Ik heb dan ook meer de mogelijkheid om het juiste ogenblik af te wachten om het te vertellen of om het aan te brengen.
Dat is wel redelijk belangrijk.
Timing om zoiets te vertellen is echt wel cruciaal.

Ik schaam me niet om mijn verleden, maar als het niet nodig is dan vermeld ik het niet meer, snap je.
Als ik met een dealer van een garage in de context van mijn werk achter een nieuwe wagen ga dan vind ik niet dat mijn trans zijn relevant is en dus niet meteen ter sprake moet komen.

In het begin van je transitie wil je het echt aan iedereen vertellen die wil luisteren, na een tijdje echter wil je min of meer een 'gewoon' leven zonder het onderwerp : operaties, transseksualiteit .......

Vergeet ook niet dat , als ze het weten alvorens ze je echt leren kennen dat ze al vaak een stempel op je kleven .... vooroordelen weet je.

Het is soms ook een moeilijke vraag hoor .... wanneer vertel ik het ?
Voor de eerste afspraak voor een date, tijdens de eerste date, tijdens de tweede date ? , ..... in elk geval zeker voor het intiem kussen/vrijen.
Ik ben in elk geval al gestopt om het te vertellen voor de eerste afspraak, want dan komen veel mannen met verkeerde bedoelingen : Namelijk om het eens te zien of omdat ze denken dat moet wel eens leuk zijn om met zo een 'speciaal geval' te vrijen.
Ik heb ook zo het gevoel dat , indien ze het dan toch niet zien of vermoeden, ik het ogenblik van het te vertellen steeds later en later begin te leggen.
Dat ze me maar eerst als mens leren kennen, dan kunnen ze daarna in eer en geweten nog steeds beslissen over het 'detail' dat ik een trans-vrouw ben.

Groeten,

Melina

[lief dinnetje]

Patricia schreef :

Je kan dan wel (ook op papier) vrouw zijn, maar je blijft daarnaast ook trans. Je bent immers ooit geboren als man en later getransformeerd naar vrouw (en dat staat mijns inziens voor de benaming transsexueel).

Dat klopt en daar ben je je als trans echt wel bewust van hoor.

Maar dus 'passable' zijn op alle vlakken, dus ook wat betreft je papieren en documenten geeft je 'extra' tijd in je contacten met mensen.
Ik heb ondertussen heel goed begrepen dat niet iedereen in onze maatschappij in een eerste fase kan omgaan met een transseksueel .... maar als ze je al een tijdje kennen dan vinden ze je misschien wel een fijne mens en dan nemen ze je 'verleden' er gewoon bij.

Ik was maar wat blij dat mijn nieuwe wagen helemaal op 'Mevrouw' Melina XXXX stond ingeschreven.
Ze zien een vrouw en het contract zegt ook 'mevrouw', een niet onbelangrijk detail.
Toch ook weer heel leuk om de 'mannelijke verkoper' zijn best zien te doen om de technische specificaties en snufjes van de wagen in detail uit te leggen aan een vrouwtje.
Mannen zijn toch wel anders als ze zoiets doen naar een vrouw toe dan naar een man toe.
Ik merkte toch een verschil in de houding en aanpak in vergelijkng met 4 jaar geleden toen ik mijn wagen nog als man ging afhalen.
Soms is het echt wel genieten hoor ......

Groetjes,

Melina

[Frederique_]

Hoi Patricia,

Ook voor die discussie is Kate Bornstein heel geschikt. Die vraagt zich af waar je je aan moet voldoen voordat je je een vrouw kunt noemen en wat een "echte vrouw" nu eigenlijk is. Een vraag waar ik ook drie maanden mee bezig geweest ben en waar je gewoon niet uitkomt. Maar waar je elkaar wel zinloos de hersens mee in kunt slaan. De vraag of je na een SRS een vrouw bent is ook zo'n dogma/anxioma - zie de andere thread in dit forum. En lees "man of vrouw, min of meer" van Tim de Jong over mensen die een SRS hebben ondergaan en zich toch niet (helemaal) vrouw voelen.

Groetjes,

Frederique
N.B: Monica, ik kan er ook niet bij. En ik weiger me ook aan te melden zolang als ik niet zeker weet of ik wel-of-geen geslachtsoperatie wil ondergaan. Maar soortgelijke discussies worden ook hier en op andere forums wel gevoerd. En op een gegeven moment heb je er genoeg van - ik wel tenminste.

[lief dinnetje]

Hoi frederique,

De boeken, de discussie en de theorie vind ik ook best wel nuttig.

Maar er gaat niks boven de realiteit.
Dat wil zeggen na het lezen van de theorie het zelf gaan uittesten.
Persoonlijk leer ik meer uit mijn contacten in real life dan uit de verschillende gendertheoriën.
Al heb ik dus ook wel eerst een hele pak gelezen , alvorens de stap te zetten.

Het is me na de soms hevige en veelvuldige discussies ook wel duidelijk dat iedereen zo zijn eigen invalshoek heeft.

En vaak heeft dat ook te maken met ieder zijn 'eigen' realiteit.
Ik had van in het begin de mogelijkheid om mits enkele 'belangrijke' aanpassingen een 'passable' trans-vrouw te worden.
Zoals gezegd gebruik ik dat 'voordeel' nu om me wat te verstoppen en de mensen de tijd te geven om me eerst als mens te leren kennen .... Mogelijk kan je op die manier bij andere mensen al een pak krediet opbouwen .......
De theorie dat je nu wel of niet een 'echte' vrouw bent speelt dan veel minder een rol. Je wint op de 'menselijke' factor en je anders 'zijn' is niet meer dan een voetnoot.
Enkel voor een vaste relatie/vaste partner kan het dan toch nog soms vervelend worden. Want dan zit je toch ook weer met de extra stap van outing naar zijn/(of haar) familie en vrienden

Indien je bij de groep hoort die goed weet dat ze nooit echt een passable vrouw kunnen/zullen worden ( wegens beperkingen opgelegd door de natuur) lijkt me een andere invalshoek echt wel aangewezen.

Groeten,

Melina

[mina]

Je gaat dan dus ook naar de bakker en naar de plaatselijke winkel en naar het werk, ..... alles dus als 'travestiet'.
Enfin zo was het bij mij toch in het begin dan van mij RLT.

Groeten,

Melina

Ooh wat lijkt me dat griezelig Alles als vrouw doen. wiiihoooe!

[lief dinnetje]

Mina schreef :

Ooh wat lijkt me dat griezelig Alles als vrouw doen. wiiihoooe!

Waarom ? Ik geniet daar echt van hoor.
En elke dag meer, hoe minder 'gedoe' ik heb hoe leuker het is geworden om elke dag als vrouw te kunnen/mogen leven.

Met gedoe bedoel ik dan mijn vroegere travestie-elementen.
Na enige tijd was dat echt vervelend aan het worden .....
speciale broekje, externe bortsprotheses, massa's fondation om toch maar de baard en snor te verbergen, en vooral ook nog elke dag een pruik.
In 2006 heb ik alles kunnen wegwerken aan travestie-elementen en leven als vrouw is nu echt een plezier geworden hoor.
1 keer per week naar de kapper en 1 keer per maand naar het schoonheidssinstituut en dat is het.
Verder gebruik ik ook al een hele tijd weinig of geen fondation meer.
Een opluchting toch, want dat maakte nogal eens vlekken en dan zeker op witte kleding.

Groetjes,

Melina

[Monica Dreamgirl]

Hoi Melina,

dank je voor je uitgebreide antwoorden, nu begrijp ik beter wat je bedoelt.

Hoi Frederique,

Jaaa, ik ben een groot fan van Kate Bornstein, al ben ik wat minder militant. Wie mij overigens meer geholpen heeft met haar boeken is Lacey Leigh. Die is realistischer dan Bornstein, in de zin dat ze zich neerlegt bij hoe de maatschappij is en geen recept schrijft voor totale revolutie, en daarmee had ze voor mij een heleboel praktische tips over 'passabel' zijn en naar buiten gaan die ik de afgelopen jaren gewoon in de praktijk heb gebracht.

groetjes,

Monica

[mila]

Hoi Mina en Patricia,

ik gebruik inmiddels al 17 jaar hormonen en ik leef al langer als vrouw; ik werd namelijk pre transitie ook al heel vaak voor een vrouw aangezien, zonder dat ik daar moeite voor deed.
Ik ben aan de hormonen gegaan om baardgroei en lichaamshaar *te voorkomen*, want dat had ik niet, ipv te bestrijden dus.

Verder ben ik passabel in die zin dat ik leef en werk als vrouw, en zonder twijfel ed in vrouwelijke vorm aangesproken word, op mijn werk en in het dagelijks leven.

Let wel: ik ben dus passabel, maar als mensen langer met mij in contact komen of zijn, dan valt het muntje vanzelf wel. Dankzij de mediahype rondom TS de afgelopen 15 jaar weet inmiddels een achter in de 80 zijnde opoe in de Achterhoek wel wat TS is.(maar net als de gemiddelde nederlander het precieze verschil tussen tv en ts niet helemaal weet).

Ik kom als vrouw geloofwaardig over, en zendt geen 'dubbele boodschappen uit' in de zin van mannelijk gedrag/motoriek etc, en ik denk dat dat de reden is waarom de meeste mensen die ik in het dagelijks leven tref simpelweg zo beschaafd zijn mij niets over TS te vragen, en mij te accepteren zoals ik ben. Geloofwaardig als vrouw, maar wle een TS dus.

En omdat het begrip 'transgender' inmiddels danig vervaagd is geraakt, denk ik dat non op TS een betere defenitie voor iemand als ik is, als aanvulling op pre/post TS.

Ik ben 24/7 dus een en dezelfde persoon; ik leef als vrouw, met behulp van hormoongebruik, en ik switch niet tussen beide genders, en ik leef er -qua uiterlijk en gedrag- niet tussen in.

Al had ik het gewild; ik ben simpelweg niet passabel als 'man', dus ik *zou* niet eens kunnen 'switchen' oid.

Qua SRS en geslachtsdelen: ik ben van mening dat mannelijk/vrouwelijkheid uit veel meer bestaat dan een setje genitalieën alleen. Het is wel een cruciaal detail, maar het zegt zeker niet alles over m of v (of tv/ts) zijn.
Dat is ook eigenlijk de reden waarom ik zo'n moeite heb met ex hetero/lesbische ts'en; post op, een neovagina, maar vaak erg mannelijk in doen en laten. Uiterlijk, dat is wat anders, dat heb je mee, of niet, en je kunt er wel wat aan doen, maar helaas niet alles.

Groetjes Mila.

[Frederique_]

Hoi Monica,

Ik denk dat je eerst los van gender moet kunnen staan voordat je bewust keuzes maakt waar je je wel-of-niet conformeert aan de buitenwereld. Voor mij is het in ieder geval een heel bevrijdend boek...

@Melina: wij zoeken duidelijk wat anders. Jij zoekt een relatie met een ander (en ziet dan wel hoe je met je transseksualiteit omgaat), als ik al een relatie zou zoeken dan zou ik iemand zoeken die bij voorbaat al niet afwijzend tegen niet-standaard-witte-heteroseksuele zaken als transgenderisme, transseksualiteit, holebi, cultuurverschillen etc. aankijkt. Iemand die dat niet als gelijkwaardig met witte-heteroseksuele-mensen kan accepteren ligt er bij mij binnen 2 minuten uit. Ik heb de indruk dat zo iemand het bij jou veel langer volhoudt. Zonder daar overigens een waardeoordeel over te hebben - 't is maar net wat je zoekt.

Verder zie ik "tussen de genders in leven" niet als "tweede keus" t.o.v. passabiliteit, maar als een plek waar je je net zo thuis kunt voelen als in de "extremen" man en vrouw. Jij ziet "tussen de genders in leven" zo te lezen als iets wat je pas doet als je niet passabel kunt worden?

@Mila: ik vind het raar en vervelend dat mensen elkaar in die vakjes man-en-vrouw zitten te duwen. Het legt ze beperkingen op in de uiting van wie-of-wat ze werkelijk (mogen) zijn. Jammer... Ik zou het veel leuker vinden als mannen die een rok of jurk leuk vinden ook een rok of jurk zouden gaan dragen. Waardoor gender iets wordt om te ontdekken, in plaats van een keurslijf om je in te wringen... Ik zie dus ook het hele probleem niet als mensen er als vrouw uitzien maar zich mannelijk gedragen (vv).

Groetjes,

Frederique

[lief dinnetje]

Frederique schreef :

Verder zie ik "tussen de genders in leven" niet als "tweede keus" t.o.v. passabiliteit, maar als een plek waar je je net zo thuis kunt voelen als in de "extremen" man en vrouw. Jij ziet "tussen de genders in leven" zo te lezen als iets wat je pas doet als je niet passabel kunt worden?

Inderdaad, voor mij zou "tussen de genders in leven" echt een noodoplossing zijn.
Ik vermoed ook dat ik veel minder snel de stap zou hebben gezet voor een volledige transitie als ik bijvoorbeeld 2M15 was , een schoenmaat 47 en zeer brede schouders had.
In feite heeft het 'beeld' dat ik had van mezelf als travestie mij voldoende vertrouwen gegeven om verder te gaan en full-time als vrouw te gaan leven.

Tijdens je RLT als travestiet (bij de start en dus voor de hormonen) merk je dan toch dat het mentaal best zwaar kan zijn als niet-passable travestiet.
(Ik kreeg bijna altijd de bemerking : wauw het is wel heel mooi, maar je ziet dus wel dat je een man bent of bent geweest)
Het is dan werken om zo snel mogelijk de plaats te vinden in het 'hokje' vrouw.
En nu voelt het dus heel goed ...... als travestiet in RLT en dus ook als post-op trans in transitie heb ik bijna constant uitleg mogen/moeten en ook wel willen geven over mijn 'zijn'.
Ik ben maar wat blij dat ik het nu eens over andere dingen kan hebben met andere mensen en dus ook dat een relatie met een man niet meer onmogelijk is.

Groeten,

Melina

[Frederique_]

Ik vermoed ook dat ik veel minder snel de stap zou hebben gezet voor een volledige transitie als ik bijvoorbeeld 2M15 was , een schoenmaat 47 en zeer brede schouders had.

Voor de meelezers: ik ben 1:97, heb schoenmaat 47 en brede schouders en Melina en ik hebben elkaar wel eens ontmoet

Tijdens je RLT als travestiet (bij de start en dus voor de hormonen) merk je dan toch dat het mentaal best zwaar kan zijn als niet-passable travestiet.
(Ik kreeg bijna altijd de bemerking : wauw het is wel heel mooi, maar je ziet dus wel dat je een man bent of bent geweest)
Het is dan werken om zo snel mogelijk de plaats te vinden in het 'hokje' vrouw.

Ik denk dat daar een groot verschil zit tussen jou en mij: jij bent heel gevoelig voor opmerkingen als "dit-en-dat klopt er niet aan jou": je zult dan direkt gaan passen, meten en schuiven om dat voor elkaar te krijgen. Je omgeving reageert daar ook op: die helpt jou om wat voor jou belangrijk is, nl: als een vrouw rond te lopen, ook zo goed mogelijk te doen.

Bij mij is dat anders. Ik ben niet zo gevoelig voor opmerkingen als "dit-en-dat klopt er niet aan jou". Zeker in het begin kreeg ik wel eens tips, soms volg ik die tips op, maar soms ook niet. Mensen merken ook aan mij dat ik ze niet corrigeer als ze me nog Frederik of hij noemen. Mensen corrigeren zichzelf - dat gaat voor mijn gevoel beter als dat ik ze moet corrigeren. Ik heb wel eens gezegd (toen het over logopedie ging) "het heeft nog wat tijd nodig". Ik werk dus ook niet om zo snel mogelijk de plaats te vinden in het 'hokje' vrouw - als ik mijzelf mooi vind dan is dat goed genoeg voor mij en ik pak op wat ik belangrijk vind en wat ik qua snelheid aankan - en ook niet meer dan dat. En dat straal ik dus ook uit. Mede daardoor heb ik in de afgelopen maanden echt nooit de opmerking gekregen dat het er mooi, maar wel mannelijk, uitziet. Niet doordat ik 100% passabel ben (ik heb genoeg realisme om te weten dat dat niet zo is), wel doordat men gewoon voelt dat het daar bij mij niet echt om draait.

Mijn collega's vragen niet wat er met mij aan de hand is en ook op straat gebeurt dat niet. Op straat benoemt men mij nog wel eens als "meneer", wat ik niet echt prettig vind, maar waar ik wel mee kan leven. Overigens benoemen ze me meestal als "u", waarmee ze meneer/mevrouw ontwijken. Zelf heb ik dat liever.

De periode waar ik nu in zit voelt voor mij dus niet als "mentaal best zwaar als niet-passabel travestiet".

Groetjes,

Frederique

[mina]

Hoi Mina en Patricia,

ik gebruik inmiddels al 17 jaar hormonen en ik leef al langer als vrouw; ik werd namelijk pre transitie ook al heel vaak voor een vrouw aangezien, zonder dat ik daar moeite voor deed.

Verder ben ik passabel in die zin dat ik leef en werk als vrouw, en zonder twijfel ed in vrouwelijke vorm aangesproken word, op mijn werk en in het dagelijks leven.
En omdat het begrip 'transgender' inmiddels danig vervaagd is geraakt, denk ik dat non op TS een betere defenitie voor iemand als ik is, als aanvulling op pre/post TS.

Qua SRS en geslachtsdelen: ik ben van mening dat mannelijk/vrouwelijkheid uit veel meer bestaat dan een setje genitalieën alleen. Het is wel een cruciaal detail, maar het zegt zeker niet alles over m of v (of tv/ts) zijn.
Uiterlijk, dat is wat anders, dat heb je mee, of niet, en je kunt er wel wat aan doen, maar helaas niet alles.

Groetjes Mila.

Hoi Mila,

Dat klinkt als een droom, ik wou dat ik het net als jij kon doen. Ik ben helaas nogal vermannelijkt door de jaren, heb inhammetjes, baardgroei, en die haren op mijn benen, op mijn borst begint het nu ook al te komen, pff..Ik ben niet zo makkelijk passabel als vrouw, al zou ik dat best willen. De laatste dagen denk ik veel na over de mogenlijkheid van een operatie, het trekt me ergens wel maar het roept ook veel twijfel in me op. Eerst maar eens experimenteren met kleding..enz en kijken hoever ik kom...en of ik tevreden ben met het resultaat (of niet). En belangrijker, of ik me er beter van ga voelen.

groetjes,
Mina