Travestiet of niet?

[Irene]

Ciska schreef:

Bijkomend nadeel (ellek voordeel heb immers ze' nadelen.... ): Er bestaat nu voor jou en voor mij een keurig afgekaderd vakje. Leve de wetenschap !

Ciska schreef ook:

Er zit aardig wat grijs gebied tussen de stereotypen.

en Frederique schreef:

Oftewel: het is niet alleen wat die wetenschapper vindt, het is ook hoe wij daar als TG's mee omgaan...

En dat laatste is nou precies de reden dat ik weiger toe te treden tot de welomkaderde vakjes. Lees mijn postjes er maar op na, ik zal hoogstzelden mezelf met een van die termen (TV/TG/TS) hebben aangeduid.
Als ik mezelf TV zou hebben genoemd zou me kunnen worden verweten dat ik mezelf zijn als een seksueel spelletje zie.
Als ik me TG zou hebben genoemd had ik het verwijt kunnen krijgen dat ik niet 24/7 in mijn vrouwelijke rol leef.
En als ik me TS had genoemd zou me kunnen worden verweten dat ik geen srs nastreef.

Ik heb bewust het woord verwijten gebruikt, omdat dat aansluit in mijn beleving bij de quote van Frederique. Voor mij is het een reden de terminologie zoveel mogelijk te omzeilen.
Het doet er niet toe WAT je bent, het gaat erom WIE je bent.

Irene

[Kara]

Mijn opmerking 'alle hulp is welkom' is zeker niet genegeerd merk ik en ondanks het feit dat dit onderwerp al minstens 100.000 keer (volgens Ciska) is besproken zijn er weer enige discussies ontstaan. Frederique, de Noodles ken ik wel maar van die 31 chromosoom-combinaties heb ik nog nooit gehoord. Met de vraag 'wat ik ben' heb ik zelf geen moeite (ziel, zie mijn eerste berichtje hier), het gaat meer om 'wie'. Ciska, ik voel mij echt wel een echte man en jouw gevoel van fetishisme klopt wel.

Nou, nu kunnen jullie eventueel weer fijn verder discusseren.

[Ciska Lacomte]

Voor mij is het 'ontvluchten van de vakjes' eerlijk gezegd een gepasseerd station. Met wat ik nu weet en het feit dat er een naam voor is kan ik tenminste verder, zijn er allerlei instanties, professioneel en vrijwllig, waar ik zonder hakkelen, zoeken en twijfelen in een paar minuten uit de doeken kan doen wat er met mij aan de hand is. Ook in relaties, zowel familie, liefde als vrienden en bekenden, kan ik nu in één woord gewoon iets geven waar zij wat mee kunnen, zeker in deze tijd van www, google enzovoort.
De mededeling 'dat ik het weleens lekker vind om een jurk te dragen', kost toch aardig wat uren praten als Brugman om te voorkomen dat deze of gene direct de zedenpolitie belt als ik te dicht bij de kinderen kom. Een naam is toch een deel van je identiteit, doet iets met je gevoel voor eigenwaarde, helpt om een plekje in de wereld te veroveren.
Als je een onbekende tegenkomt stel je jezelf toch ook voor? Of is het bij jullie geen punt om het zo te doen:
"Hoi. Ik ben mezelf, en je mag me best een naam geven, maar het hoeft niet, hoor. Je kunt gewoon heel hard 'EEEEEEEEJ' roepen, dan reageer ik misschien wel. Of niet, dat kan ook...."

Maar dit is en blijft een persoonlijke ervaring.

Met alle respect,

Ciska de G.,
Transseksueel van Man naar Vrouw,
Voorzichtig op weg naar zichzelf.

[Irene]

Natuurlijk was het destijds een openbaring toen ik zonder internet ontdekte dat ik niet alleen was, alleen was de groep veel kleiner dan nu. Door het internet is het voor velen veel gemakkelijker zich te uiten, wat ze in het werkelijke leven nooit zouden doen. Het is wel prettig dingen bij de naam te noemen, maar het wordt lastig als iedereen daar een ander beeld en een andere definitie bij heeft.

Irene

[Ciska Lacomte]

@ Kara,

Dank je voor je laatste postje. Volgens mij verbreed jij het -toch al erg bonte- palet op dit forum weer een beetje !
Ik ken jouw geschiedenis en persoonlijkheid niet, maar als 'de vrouw in jezelf' erg diep en stevig zit ingebakken kun je jezelf nog regelmatig verrassen. Gelukkig bestaat dit forum om zo nu en dan (soms tig keer per dag ) je hart uit te storten, vragen stellen, lucht geven aan van alles waar je eigenlijk met niemand over praat. Maar houd er asjeblieft wel rekening mee dat er hier ook dames zijn .

Ciska.

[Joy]

daarbij kan je naast eem fetish natuurlijk nog steeds gewoon trans of wat dan ook zijn

het een sluit het ander niet uit

sterker, ik denk dat het veel vaker voorkomt dan men doet uitdragen, e doch, als trans beweren dat je het lekker vind latex - of om het even elk materiaal - te dragen is uiteraard not done

[Lisa met een S]

Het is wel prettig dingen bij de naam te noemen, maar het wordt lastig als iedereen daar een ander beeld en een andere definitie bij heeft.

ik zal hoogstzelden mezelf met een van die termen (TV/TG/TS) hebben aangeduid.
Als ik mezelf TV zou hebben genoemd zou me kunnen worden verweten dat ik mezelf zijn als een seksueel spelletje zie.
Als ik me TG zou hebben genoemd had ik het verwijt kunnen krijgen dat ik niet 24/7 in mijn vrouwelijke rol leef.
En als ik me TS had genoemd zou me kunnen worden verweten dat ik geen srs nastreef.

Ik heb bewust het woord verwijten gebruikt, omdat dat aansluit in mijn beleving bij de quote van Frederique. Voor mij is het een reden de terminologie zoveel mogelijk te omzeilen.
Het doet er niet toe WAT je bent, het gaat erom WIE je bent.

En het bepalen voor jezelf wie je bent vergt vaak om een naam te geven aan wat je voelt;

Je kiest de naam dan die het best bij je past volgens jouw eigen definities en wat anderen ervan denken moet je eigenlijk een rotzorg zijn

Of moet de islamietische buurman zich schamen om zichzelf 'moslim' te noemen omdat de grote menigte dat synoniem vindt met 'terrorist'?

Lisa

[Joy]

Je gendergevoelens , die zijn er vanaf geboorte, in je ikje, geen keuze mogelijk

Je moslimgevoel, dat is er niet vanaf je geboorte, dat zit niet in je ikje, wel keuze mogelijk

Joy

[Ciska Lacomte]

Nou.........

Ik ken toch mensen die een geloof aanhangen en daarbij roepen dat ze in hun kerk hun ware zelf gevonden hebben, hoor. Inderdaad; Klinkt als.....

Maar nu we het toch over geloof hebben:
Zolang je Gelooft dat je jezelf gevonden hebt,
maar het nog niet zeker weet.
Mag je van mij nog zo'n beetje in niemandsland blijven zweven...

Tot later

Ciska.

[Joy]

Wat dat betrefd is de hoofreden dat ik niet geloof (in religieuze zin) geloven zelf

Geloven is 1

Zijn - realiteit - is iets heel anders

[Lisa met een S]

Of het gender of geloof of ras of nationaliteit is is niet echt relevant

Het gaat erom dat wanneer je trots bent op jezelf en wie je bent dan noem je dat bij de naam dat volgens jou het beste bij past

En als dat een naam is waarmee anderen problemen hebben dan moet je hun probleem niet jouw probleem laten worden

Lisa

[Frederique_]

Ik ben het voor de afwisseling eens met Lisa. De meest brede definitie van TG (internationaal vaak gebruikt, ook door het VU-genderteam en T-image) is: iedereen die zich anders voelt dan past bij het lichaam waarin'ie is geboren.

Ik heb ooit een theatervoorstelling over gender bijgewoond. Men deelde er ook een papiertje uit over die chromosomen. Ik zal 'm even overtypen (in de aanname dat die theatermakers daar niets op tegen hebben omdat hun programma meer dan een jaar geleden weer is vervangen door iets nieuws):

XY voor beginners

De combinaties van onze geslachtschromosomen hoeft niet per se xx of xy te zijn. Er zijn veel meer variaties. Je hebt xx, xy, xxy, yyx, xo, xxx, xox, enzovoort. Veertien (*) chromosoomvarianten zijn bekend.

Het lijkt erop dat het bestaan in essentie vrouwelijk is en dat het mannelijke een afgeleide van het vrouwelijke is. Mannen zijn grof gezegd: gemuteerde vrouwen.

Mannen ontstaan, als alles goed gaat, pas na de 6e week. Daarvoor is het embryo onzijdig. Het kan alle kanten op.

Vanaf de 6e week begint het SRY zijn werk te doen. Hormonen komen vrij en de vrouwelijke geslachtscellen worden vernietigd en de mannelijke ontwikkelen zich.

Of niet.

Of er gebeurt iets anders.

Er kan bijvoorbeeld ook een hermafrodietje ontstaan. Een mensje met beide geslachtsdelen en een zaadbal en een eierstok. Of een pseudo-hermafrodiet met bijvoorbeeld vrouwelijke genitalien en een zaadbal, of met mannelijke geslachtsdelen en een eierstok.

Bij elkaar heb ik nu al vijf sexen genoemgd: Man, vrouw, hermafrodiet en twee soorten pseudo-hermafrodieten.

Bovendien zijn er onder invloed van hormonen ook nog een oneindig aantal gradaties mogelijk.

Dan nog onze hersenen:

Onze hersenen zijn misschien wel ons belangrijkste geslachtsorgaan. Om een voorbeeld te noemen: er zijn vissen die a la minute beslissen of ze mannetjes of vrouwtjes willen voortbrengen. Dat kiezen ze. Als ze vinden dat er teveel mannetjes zijn, krijgen ze vrouwtjes en andersom.

Onze hersenen hebben meer invloed op onze geslachtsorganen en op ons seksueel gedrag dan we denken.

Kortom:

Ieder van ons heeft in het begin alles in huis om de andere sexe te worden. We zijn dus van nature bi-seksueel. Dat is ook aangetoond.

Tussen vrouwen en mannen zijn meer overeenkomsten gevonden dan tussen vrouwen onderling, of mannen onderling. Wij zijn, zeker de laatste jaren, niet alleen biologisch, maar ook psychologisch steeds bisexueler geworden.

Conclusie:

De natuur denkt niet in x en y. Er zijn diersoorten die eigenlijk niet zouden mogen bestaan volgens ons vooropgezette wereldbeeld. Maar ze bestaan toch.

Daaruit volgt dat er ook mens-soorten zijn die zogenaamd niet kunnen bestaan maar die toch bestaan. Mensen die tot op de dag van vandaag, een ondergronds, ongezien, geheim bestaan leiden. Een aantal van hen is zich daarvan bewust. De meesten kunnen of durven zich er nog niet van bewust te zijn.

Groetjes,

Frederique

(*) excuses voor mijn overdrijving.

[Kara]

Wederom een aantal antwoorden, waar ben ik toch aan begonnen. Het antwoord van Frédérique (ken ik jou van de Noodles?) is in elk geval interessant, van die x-jes en y-tjes. Het zal mij eigenlijk worst wezen hoeveel van die dingetjes en in welke verhouding ik die heb, maar ik vind de opmerking dat we 'psychologisch steeds bisexueler' zijn geworden erg interessant omdat ik de van de meerderheid afwijkende mening of interesse per definitie interessant vind of deze zelf heb (die mening of interesse dus). Maargoed, ik heb mijn best weer gedaan.

[Ciska Lacomte]

Eigenlijk zit hier een uitgebreid filosfisch denkraam aan vast. Wij vatten de wereld in termen en begrippen die we in onze opvoeding hebben meegekregen: Het tientallig stelsel, 26 letters in het alfabet en ga zo maar door.
Stel (gaan we!) dat wij op een plek zouden leven waar het begrip 'man en vrouw' niet zou bestaan. Ook alle daarvan afgeleide- en daaruit volgende begrippen niet. Zouden wij dan overhoop (kunnen) liggen met onze T* gevoelens?
(ik las vroeger graag Hesse, Castaneda, Borges...)

Daartegenover: Kan het kwaad om onszelf een naam te geven? Is het niet een logisch gevolg van 'benoemen', dat er een heel stelsel rondom een fenomeen ontstaat: Een sociaal raamwerk. Een plek in de samenleving die ook voor niet-ingewijden iets voorstelt.

Het is mijn eer te na om te blijven soebatten tot er een vakje voor ons gemaakt gaat worden door iemand die niet weet wie wij zijn. Daarin schuilt het risico dat we alsnog voorgoed aan de zelfkant belanden.
Daar bevinden zich al veel te veel van onze zusters.

Ciska.

[Joy]

.
Stel (gaan we!) dat wij op een plek zouden leven waar het begrip 'man en vrouw' niet zou bestaan. Ook alle daarvan afgeleide- en daaruit volgende begrippen niet. Zouden wij dan overhoop (kunnen) liggen met onze T* gevoelens?
(ik las vroeger graag Hesse, Castaneda, Borges...)

Ciska.

ik stelde Dorine 2 dagen geleden exact dezelfde vraag (soort erg eenvoudige zwart/witte transentest of waarje mee bezig bent wel zon beetje klopt)

volgens haar zou haar behoefte om het traject in te gaan en af te maken daardoor niet veranderen

-dat zou betekenen dat het puur en alleen van binnenuit zou komen

ik betwijfel dat, ook bij mezelf

funny, want in een wereld waarin iedereen onzijdig zou zijn, geen geslacht, en jij dus een mannenlijf, terwijl je je vrouw voelt,terwijl man en vrouw niet bestaat, denk ik eerder dat je neigt naar een aanpassing naar onzijdig, dan naar vrouw