Joy schreef:Stel dat het vu iemand gaat indelen als transgender, dan komt het grote VU manco naar boven, want dan wordt je verwezen naar de deur en stopt ieder vervolg
Daarom lezen zoveel t's eerst een hoop op diverse fora zodat ze weten wat ze moeten zeggen om uiteindelijk diagnose ts te krijgen en dus vervolgbehandeling, om vervolgens ergens in dat trject die behandeling af te breken
Ik heb dat altijd geweigerd. Ik heb eerst uitgezocht of ik 100% afhankelijk ben van de VU. Dat bleek niet zo te zijn. Daarop heb ik de keuze gemaakt dat ik met mijn verhaal eerlijk geholpen wou worden - als zij mij niet wilden helpen dan zou ik een ander traject gaan volgen.
Joy schreef:Hoofdprobleem is namelijk dat er voor transgenders geen enkele mogelijkheid bestaat waar dan ook legaal een behandeling te krijgen in nederland, het is dus wel begrijpelijk dat men als ts erdoorheen wil komen
Dit klopt niet. Het is in Nederland wel degelijk mogelijk om als transgender onder medische begeleiding hormonen te krijgen: bij zowel huisartsen als endocrinologen van andere ziekenhuizen dan de VU. De vraag die de VU zich nu (terecht) stelt is: is dit wel terecht naar die transgenders toe?
Joy schreef:Het vu zou zichzelf enorm helpen als er eindelijk een legaal behandeltraject beschikbaar zou zijn, maar het vu is niet als schuldige aan te wijzen politiek, subsidie, ethiek, etc speelt allemaal mee
En ik denk dat de VU daar veel meer apen en beren ziet dan er zijn en dat ze (te) weinig doen om wat aan die apen en beren te doen. Ik bied iedereen die ik daar tegenkom aan om mijn verhaal over mijn traject ook elders te doen. Dat zouden ze met TG's die ze afwijzen ook moeten vragen: "we mogen jou niet behandelen, mogen we jou vragen om samen met ons eens te praten met iemand die dat niet aandurft om zo alsnog die mensen te bewegen om de regels te verruimen?". In plaats daarvan kiest men ervoor(!) om tegen TG's te zeggen "ja, wij willen wel maar het kan niet". En TG's slikken het ook nog - heel erg raar...
Joy schreef:Als transgender zou je met je vuist op tafel moeten slaan er eisen dat je een fatsoenlijke behandeling krijgt waar je behoefte aan hebt en rehct op hebt
Hetgeen precies de reden is dat ik bij de VU begonnen ben: om ze te helpen om daar meer ruimte voor te krijgen. En ik ben ze nu ook aan het bestoken met mijn idealen: een veel minder sturende VU die meer openstaat voor andere gevoelens dan alleen in het standaard VU-behandelprotocol passen. Ik blijf het namelijk erg raar vinden dat er mensen zijn die tegen een ander zeggen "ik ga jouw levenspad blokkeren want ik vind het niet goed dat jij je eigen genderleven gaat onderzoeken/leven".
Ik blijf in die zin hopen op twee maatregelen:
1) het volledig ontkoppelen van het psychische traject, de hormoonbehandeling en de geslachtsoperatie. Die drie behandelingen staan net zo los van elkaar als make-up en logopedie los van elkaar staan, koppel ze dan ook niet onnodig aan elkaar. Ga uit van de behoefte van de patient, niet van de behoefte van de behandelaar of een protocol.
2) Ik hoop dat de manier waarop men binnen die behandelingen met patienten omgaat meer in de richting gaat waarop het nu met epilatie, logopedie etc. gaat: een intake van een kwartier tot een uur zou genoeg moeten zijn om te bepalen of je als bedrijf of ziekenhuis met iemand verder wilt. Een jaar doorlooptijd om dat te willen bepalen is echt bespottelijk.
Groetjes,
Frederique