Transseksualiteit in "Mooi weer de leeuw" (the day

[mila]

Lisa,

<In ieder geval heeft haar ingebouwde anti-T* radar waarover ze het zo vaak heeft haar minstens een keer in de steek gelaten>

Het lijkt me nogal sterk dat een (beginnende) TS binnen een paar maanden na transitie zodanig ervaren is, dat die 'het kaf van het koren kan scheiden'.
Die radar ontwikkel je dmv ervaring, of liever gezegd: door schade en schande wijs te worden.

Niet zo kortzichting doen hoor, Lisa

Mila.

[Babette]

Hoi hoi,

Lisa,

<In ieder geval heeft haar ingebouwde anti-T* radar waarover ze het zo vaak heeft haar minstens een keer in de steek gelaten>

Het lijkt me nogal sterk dat een (beginnende) TS binnen een paar maanden na transitie zodanig ervaren is, dat die 'het kaf van het koren kan scheiden'.
Die radar ontwikkel je dmv ervaring, of liever gezegd: door schade en schande wijs te worden.

Niet zo kortzichting doen hoor, Lisa

Mila.

als ik bovenstaande zo lees klinkt het allemaal erg zakelijk en zeker niet liefdevol. Het beleven van verliefdheid en liefde strookt mijns inziens niet met het kaf en het koren; dat klinkt zo agrarisch.... Ik heb nu al zestien jaar een liefdevolle relatie met dezelfde persoon en ik ben nog steeds verliefd. En een beginnende TS is ook een mens, net zoals wij allemaal, en zij is dus ook vatbaar voor allerlei levenslesjes....

Groetjes en liefs,

Babette.

[mila]

<
als ik bovenstaande zo lees klinkt het allemaal erg zakelijk en zeker niet liefdevol.>

Klopt helemaal als een bus ik kan simpelweg geen liefde opbrengen voor een 'lesbische tv/tg' in mannengedaante. Ook al is het Brad Pitt; als ie zich (af en toe) Brenda Pitt noemt en een jurkje aanwil, dan hoef ik al niet meer.
En tjah, zakelijk? Voor wat betreft liefde enzo: hij wil wat van mij, ik wil wat van hem.......matching partners graag, en voor 'klein gebrek, geen bezwaar' ga ik simpelweg niet.
Ik ben een variant op het thema m/v, en mijn minnaar kan dat ten zeerste waarderen, en dat kan ik weer in hem waarderen

Goeie deal dus

Mila.

[Babette]

Hoi hoi Mila,

vind je niet, zoals jij het beschrijft, een beetje eendimensioneel? En zijn wij mensjes niet allemaal een variant op het m/v thema? En denk je niet dat een liefdevolle relatie toch wel iets verder gaat dan: "hij wil wat van mij, ik wil wat van hem"? Natuurlijk is het hartstikke fijn als je goeie sex in je relatie hebt, maar liefde gaat heel veel verder....

Groetjes en liefs,

Babette.

[mila]

Hoi Babette,

nee, de meeste mensen zijn geen variatie op het thema m/v ze *zijn* m of v, niets meer, en niets minder.
Daarbij moet liefde groeien en zich ontwikkelen, en liefde komt bij mij pas tevoorschijn als ik respect voor een man op kan brengen, en wel, gezien mijn specifieke situatie, als blijkt dat hij weet wie hij is, wat hij is, en wat hij wil, en een gezond ego heeft in de zin van geen sociale schaamte angst of ivm zijn voorkeur.

Dat is voor mij de enige toegangspoort tot respect en liefde, temeer omdat ik niet aan een soort 'Florence Nigthingale syndroom' lijdt; ik wil me niet bezig houden met andermans (sexuele) identiteitsproblemen, die heb ik ook niet, dus graag jouw diep gekoesterde 'gelijkheid' voor wat dat betreft.
Ik ben een variatie op het thema m/v en een man valt daarop, of niet. Simple as it is.

Mila

[Babette]

Hoi hoi Mila,

ik vind je antwoord fascinerend! Is het niet zo dat ieder mens het hele leven door een groeiproces mee maakt? Dan lijkt het me lastig om een partner te wensen die al weet wat hij/zij is en wil. Ik durf toch wel hardop te stellen dat ik een heel ander mens ben dan, zeg dertig jaar geleden. En ik durf ook wel te stellen dat als je een langdurige relatie hebt, het bijna onontkoombaar is dat er zich ergens (identiteits)problemen voordoen. Denk aan opvoeding, jeugdtrauma's die voortvloeien uit geloof ed. Dat proces maak je samen door en samen groei je dan ook in je relatie. En ik denk dat gelijkwaardigheid een absolute voorwaarde is voor een fijne relatie.

Groetjes en liefs,

Babette.

[mila]

Hoi Babbette,

ik vergat er nog aan toe te voegen dat de situatie al aanmerkelijk anders is als je al als tg/ts leeft in het dagelijks bestaan. Dan heb je een achtergrond en een verhaal, en dat kan de 'spontane ontwikkeling' van liefde, zoals dat bij 'gewone mensen' plaatsvind nogal eens in de weg staan.
Vandaar dus mijn voorwaarden voor ik mezelf geef, want anders word ik emotioneel gezien *TE* kwetsbaar, nix mis mee, maar als tg/ts loop je nou eenmaal meer (levensgrote) risico's, en zoals je weet kan te vaak gekwetst worden nogal vervelende gevolgen hebben voor je (ts/tg) persoonlijkheid.

Mila.

[Babette]

Hoi hoi Mila,

het is een utopie om te denken dat er "gewone mensen" bestaan! Ieder mens is net zo uniek als de volgende. Dat er veel mensen zijn die zich in hun relatie- en/of liefdesleven laten leiden door hun socialisatie, is ongetwijfeld waar, maar ik durf te betwijfelen of die socialisatie de ontwikkeling van "spontane liefde" in de weg kan staan. Spontane, ware en onvoorwaardelijke liefde is een kwestie van energie, en dat overstijgt socialisatie ten enen male.

Ik begrijp je reden voor je voorwaarden, maar pijnig je jezelf dan niet door "muurtjes" op te trekken? En is het dan wel OK om je partner vervolgens tegen jouw muurtjes op te laten lopen? 'Tis niet gemakkelijk, 'kweet 'ut...

Groetjes en liefs,

Babette.

[Dorine]

Ook al is het Brad Pitt; als ie zich (af en toe) Brenda Pitt noemt en een jurkje aanwil, dan hoef ik al niet meer.

dat is heel herkenbaar Mila want dat geldt voor mij ook MAAARR als zoiemand zegt dat je niet ruimdenkend bent zit er wel iets van waarheid in.

Ik maak er echt werk van uit m/v patroon denken te komen want voor mij is het nu heel binair: man of vrouw en ik ben vrouw punt.

als iemand er een beetje tussenin hangt (behalve door transitie) voel ik me ongemakkelijk. Onzekerheid? intolerantie? bang zelf voor tg/tv/ho/ts/whatever te worden aangezien? en zo ja wat is daar erg aan?

Dat ik bijvoorbeeld jou als homosexueel zie met vergaande fantasieen, is toch duidelijk. je kan iemands mening niet zomaar veranderen met lappen tekst. Laat ze maar

Het is toch niet erg? Voor de buitenwereld blijf je toch uitzonderlijk en dus marginaal en dus heb je er last van in de maatschappij (geldt ook voor allochtonen, lesbisch, gehandicapten, heel grote of juist heel kleine mensen noem maar op) ook al ben je goed 'geintegreerd' je blijft anders dan de rest, en gelukkig maar. De rest zijn spelletjes (o kijk eens hoe ik niet opval)


Wat ik probeer te zeggen is dat ik nooit echt zal begrijpen dat er een heel spectrum is tussen man-vrouw, maar wat ik wel kan doen is er ruimte voor maken, ruimte in denken, in mijn leven, in tolerantie, in liefde en mijn mening niet zo hoef op te dringen of 'bewijzen' .

Dan leren we nog van elkaar , en daar gaat het om toch? Als Brenda Pitt dan tevoorschijn komt zeg ik gewoon dat ik er niks van wil weten, maar haar wel accepteer. Misschien worden we nog goede vriend(innen)en.

ander topic:
Ik ben het ook met je eens dat je (als uit de kastkom ts/tg) beter kan gaan scheiden en dan pas je partner vertellen, is gewoon eerlijker en je dwingt geen band af (je moet me steunen we zijn getrouwd). Dan kan zo n vrouw kiezen weg te gaan of te steunen of iets anders...(hertrouwen ofzo)


voor de rest ben ik het oneens lol


uit principe

[mina]

als iemand er een beetje tussenin hangt (behalve door transitie) voel ik me ongemakkelijk. Onzekerheid? intolerantie? bang zelf voor tg/tv/ho/ts/whatever te worden aangezien? en zo ja wat is daar erg aan?

Dat ik bijvoorbeeld jou als homosexueel zie met vergaande fantasieen, is toch duidelijk. je kan iemands mening niet zomaar veranderen met lappen tekst. Laat ze maar

Hoi Dorine,

Ik begrijp ergens wel wat je bedoelt. Het moet ook heel geruststellend voor je zijn dat je weet wie en wat je bent tov anderen.
Ik merk dat ik dat als androgyn minder snel voor elkaar krijg, vind het dan ook veel moeilijker mijzelf te accepteren aangezien er miljoenen mensen klaarstaan mij met de wet van de meerderheid te gaan bestrijden. Als je dan kunt zeggen, ik ben een vrouw geboren in een mannenlichaam, dan pas je nog in deze algemeen in het westen aanvaarde logica. Maar zodra je op die vraag geen antwoord kan geven, en er uit je gedrag blijkt dat je dat je dat ook niet gaat doen, ben je ipv genderdysfoor ineens iemand met een psychisch probleem...of idd een homoseksueel met vergaande fantasieen.
Allebei heel logische en aannamelijke conclusies hoor , maar bedenk wel dat het hetzelfde voelt als ik bijv nu tegen jou zou zeggen, kom nou Dorine, je bent toch als man geboren? Dat jij je vrouw voelt bestaat helemaal niet, je bent vast psychotisch of je lijdt aan wanen enz. Wederom aannemelijk als je je nooit in genderdysforie hebt verdiept.
Ik voel me niet thuis in beide groepen, mannen en vrouwen.
Ik ben meer een kind. Soms een jongetje, en een meisje...en als het fantasieen waren had ik wel wat anders gefantaseerd, bijv dat ik heel rijk ben, of superknap ofzo . I dont know.
Ik merk wel dat ik mijzelf niet als echte vrouw beschouw en heb ook niet de pretentie een vrouw te zijn als alle andere vrouwen of een vrouw te worden zoals een TS-vrouw - vrouw is (althans op dit moment). Ik denk dat ik zelf een beetje tussen de genders in zweef. Want ik krijg wel eens het gevoel: ja ik ben toch niet een echte vrouw, zoals die en die enz enz. Maar biologische vrouwen zijn over het algemeen best wel vriendelijk tegen mij, ze beschouwen mij mischien wel niet als gelijke, maar dat hoeft ook niet. Ik heb twee vriendinnen, en die zeggen soms dat ze mij meer meisje vinden dan zichzelf...dat is vooral bizar, en ik geloof dat ook niet echt hoor... maar ja. Vooral homomannen en TS-en maken juist die rottige opmerkingen, en zien mij blijkbaar graag als man (maw vinden het onzinnig dat ik in vrouwenkleding ga lopen enz) als "kerel" of als "vent". Het stoort me heel erg. Vooral je opmerkin over Mila ook.
Bijzonder storend...maar ik neem aan dat je dat slechts als voorbeeld bedoeld.
Maar ja, ik zou me er eigenlijk ook niet druk over moeten maken, maar als je in zo n proces zit, ga je dat toch weer doen...
hihi
bedankt Dorine!

laat ik het hier maar even bij laten dan...
x,
Mina

[Babette]

Hoi hoi,

dat hele spectrum tussen man-vrouw zou je het "mens-zijn" kunnen noemen...

Wat betreft het verhaal over de echtscheiding moet ik zeggen dat ik het daar helemaal niet mee eens ben. Wat voor houding is dat jegens je partner; niet eentje van gelijkwaardigheid kan ik je melden! Als er veranderingen in je leven optreden gedurende je relatie, (en dat gebeurt kan ik je verzekeren!) dan zoek je die samen op een liefdevolle manier uit. En om eerst te scheiden en daarna je partner pas te verwittigen over het hoe en waarom lijkt mij een schandelijke manier om met ander mensen om te gaan, en zeker niet een eerlijke.

En Dorine, ik vind de beschrijving van "zo'n vrouw" niet echt aardig en ook niet gelijkwaardig. M'n partner en ik noemen elkaar naar buiten toe zo: partners en wel volstrekt gelijkwaardig. Gisteren ging het hier over zelfbewuste en zelfverzekerde vrouwen: die noem je niet "zo'n vrouw"!

Groetjes en liefs,

Babette.

[Janiek_]

ik vergat er nog aan toe te voegen dat de situatie al aanmerkelijk anders is als je al als tg/ts leeft in het dagelijks bestaan. Dan heb je een achtergrond en een verhaal, en dat kan de 'spontane ontwikkeling' van liefde, zoals dat bij 'gewone mensen' plaatsvind nogal eens in de weg staan.
Vandaar dus mijn voorwaarden voor ik mezelf geef, want anders word ik emotioneel gezien *TE* kwetsbaar, nix mis mee, maar als tg/ts loop je nou eenmaal meer (levensgrote) risico's, en zoals je weet kan te vaak gekwetst worden nogal vervelende gevolgen hebben voor je (ts/tg) persoonlijkheid.

Heel helder, Mila, en verstandig. Al kan ik je generalisaties niet altijd waarderen, je hebt groot gelijk als je erop wijst dat het simpele feit dat je tg/ts bent, je bijzonder kwetsbaar maakt voor allerlei "ruimdenkende" mensen. Mensen die je sociaal precaire positie en je eventueel daardoor nog steeds voelbare gebrek aan eigenwaarde of negatief zelfbeeld misbruiken. Om een situatie te creëren waarin hun eigen stiekume verlangens zonder risico voor stigma uitgeleefd kunnen worden.

Zolang iemand je niet aan zijn/haar familie durft voor te stellen, lijkt het mij verdacht. Vaak voel je wel aan mensen of ze je accepteren zoals je bent. Mensen die ongevraagd zeggen dat het ze allemaal niet uitmaakt of dat ze "er zo goed mee om kunnen gaan", vertrouw ik liever niet. Liever een man als die Robert in een andere draad: die zegt tenminste eerlijk dat hij iets om stevig over na te denken heeft. Want dat is wel de waarheid als je verliefd wordt op iemand die niet tot de "gewone mensen" behoort.

[Janiek_]

ander topic:
Ik ben het ook met je eens dat je (als uit de kastkom ts/tg) beter kan gaan scheiden en dan pas je partner vertellen, is gewoon eerlijker en je dwingt geen band af (je moet me steunen we zijn getrouwd). Dan kan zo n vrouw kiezen weg te gaan of te steunen of iets anders...(hertrouwen ofzo)

Als je eerste gaat scheiden en dan pas uit de kast komt, heeft de partner nog minder te kiezen. In vrijwel alle gevallen is het zo dat "wachten-tot-het-vanzelf-over-gaat" niet een optie is. De keus is er altijd één van de minste van twee kwaden. Uit elkaar gaan ofwel kijken of de relatie een vorm kan krijgen die je nog de moeite waard vindt.
Rozengeur en maneschijn is voor de bouquetreeks. De oude Grieken zeiden dat liefde "bitterzoet" was. Dat geldt voor alle relaties, maar voor die waarin trans-issues een rol spelen nog meer.

[mila]

Dorine,

<Dat ik bijvoorbeeld jou als homosexueel zie met vergaande fantasieen>

Deze opmerking begrijp ik niet helemaal, komt die vanuit jezelf omdat je je zelf zo ziet?

Ik denk dat het (sociaal) aanmerkelijk makkelijker is om homosexueel te zijn (en te blijven) dan TS te worden of te zijn.

En 'verregaande fantasieen' worden in de regel niet uitgeleefd in het dagelijkse sociale en werkzame bestaan.

Maar als ik jou 'veronderstelling' doortrek, zie jij dan een post op ts die op mannen valt als een homosexueel met nog verder gaande fantasieeen dan?

Mila.

[mila]

<Zolang iemand je niet aan zijn/haar familie durft voor te stellen, lijkt het mij verdacht>

Nou, het stadium van aan de familie voor stellen komt pas nadat ik zijn vrienden en kennissen heb onmoet hoor, en vice versa.
Kijk, als het al niet eens zover komt, dan hoeft die familie al helemaal niet meer voor mij ......lol!

Gebied de eerlijkheid mij te vertellen dat ik een jaar of zes geleden een beau had; die is bi en valt op transen. Legitieme voorkeur, dacht ik zo

Anyway, hij is enig kind van katholieke ouders (voel je 'em?), en die ouders zijn zo dol op hem, dat die het wel uit hun hoofd laten hem over eea te veroordelen of wat dan ook.

Zijn ex vriendin voor mij is een Equadoriaanse, en tevens hoer van beroep, en dat viel niet in goede aarde bij paps en mams, maar........ze lieten hem.

Zo effende zij het pad voor mijn komst

Want toen kwam ik, een heel gewone, niet hoerige of wat dan ook trans, met een heel gewoon beroep, kortom: opluchting ik bleek een heel gewoon mens, met een heel gewoon beroep.

T'is maar hoe je het bekijkt; maar ik haalde er mijn voordeel mee, want nadat ik omschreef wat voor (heel gewoon) werk ik deed, was alles ok, en ze wisten toch al dat hun zoon op TS valt.

Mila.