als Josette: hoe nu verder

[Fennes]

Ik vertel niets over op mijn werk. Eerst buiten mijn werk om vrouw zijn. En rustig opbouwen, de verleiding is groot om te snel veel te veel te willen

Dat ken ik , te snel te veel willen.

Ik heb het onlangs aan mijn ouders verteld en aan de mensen dicht om mij heen. Tevens ook aan mijn toekomstige werkgever (dat was best lastig) de vraag was namelijk wil hij me nog aannemen met dit in het vooruitzicht... Nou gelukkig reageerde hij heel goed en erg meelevend. Ik krijg van hem alle ruimte en tijd. Mag ook bijv 1 dag van te voren aangeve als ik naar psycholoog moet/wil. Dus dat is wel erg nice , voel me nu ook beter op me gemak nu mijn baas het in iedergeval weet.

Ik wil net als Josette ook wel paar dagen of weekend volledig omswitchten. Lijkt me heerlijk. ik doe het nu af en toe na het douchen bijv. tot dat ik na bed ga. Pruik op, bh aan , straks shirtje , en dan zo huispakje die bij de wehkampo vandaan komt. Ik voel me dan inderdaad ook helemaal mezelf.

Net nog gesprek gehad met mijn ouders. Die kunnen het nog niet helemaal bevatten. Maar dat geeft niet

[Frederique_]

Hoi Josette en Fennes,

Het klinkt voor mij heel goed zoals jullie het doen: langzaamaan en telkens per stapje werken. Volgens mij kom je dan het verste omdat je het psychisch ook bij kunt benen.

Veel succes (en rust, en plezier!) gewenst bij jullie vervolgstappen.

Groetjes,

Frederique

[Josette]

even deze draad bijwerken, lieverds

Enkele weken terug ben ik weer bij Tanja geweest. Eigenlijk kan ik dat op donderdag niet, vanwege mijn werkzaamheden, maar voor mijn rust is het wel beter. En ook om meer over mezelf te weten. Veel over vroeger gehad, wat ik helaas nog niet helemaal op de rit heb. Dat heeft natuurlijk met het door mijn zeer gehate en foute en duivelse psychiatrische circuit te maken. Met Josette doe ik het erg rustig aan, een traject zit er niet in. Dus ook niet verder als vrouw. Mijn reden is angst voor een psychische terugval van hier tot heb ik jou daar. Ik vind mezelf daar niet sterk genoeg voor. Jammer, maar het is niet anders. Voorlopig heb ik er vrede mee. Ik zat ooit in die duivelse creatie genaamd speciaal circuit en ik heb keihard moeten knokken om daaruit te komen. Dat laat psychisch ook d'r sporen na. Een tweede keer knokken man tot vrouw zie ik mezelf nu niet doen. Ik weet het niet meer. Voorlopig stort ik me op werk en studie.

Wat heeft het voor zin om vrouw te worden als je je kansen op een goede baan en een levenspartner verkleint, en de kans op eenzaamheid vergroot? Hier kom ik bitter en behoudend uit de hoek. Ik heb daar niet alles voor over. Maar de dameskleding, schoenen, pruik en prothesen doe ik niet weg.

[Frederique_]

De zin om vrouw te worden zit maar in één ding: jezelf gelukkiger gaan voelen. Als dat belangrijker wordt dan wat-dan-ook dan zie je mensen hun baan, partner, geloof en God-weet-wat (zie andere thread, <grijns>) op de helling zetten omdat een andere weg er gewoon niet in zit...

Ik hoop voor jou dat je -hetzij- gelukkig wordt in de vorm die je nu leeft, -hetzij- je angsten oude angsten kunt herbeleven of opzij kunt zetten zodat je de stap wel kunt maken en op die manier gelukkig wordt.

Hoe dan ook veel geluk gewenst!

Groetjes,

Frederique

[Josette]

Hallo lieverds,

Op een collega-forum had ik het al aangekondigd, en ik liep enige tijd bij Tanja van Hengel. Maar na enkele sessies bij haar, zijn de Josette-gevoelens niet sterk genoeg om om te gaan, en 24/7 als vrouw door het leven te gaan. Ik weet dat ik eigenlijk een meisje ben, maar ik zie de voordelen van 24/7 vrouw-zijn niet opwegen tegen de forse nadelen voor mij, en het doorslaggevende argument is de angst om bij een transitie psychisch volledig om te klappen en psychisch kapot te gaan. Transitie is zwaar.

Maar dagelijks dameslaarzen dragen is voor mij al voldoende. Af en toe thuis omkleden. Zoals de zaken er nu voor staan ga ik niet verder. De spulletjes, kleren, protheses en pruik houd ik wel.

[Joyy]

dat lijkt me een mooie rustmoment om van daaruit eea af te sluiten en met zaken verder te gaan

[Irene]

In ieder geval mooi Josette, dat je vrede met jezelf gevonden hebt en vanuit deze positie kan je in alle rust overzien hoe het verder ontwikkeld (als het al verder ontwikkeld)

Irene

[Chloe'tje]

Ik vind het van kracht en zelfkennis getuigen om zo'n beslissing te nemen Josette. Ik hoop dat je de gewenste rust en energie voor andere zaken krijgt/vindt.

[Frederique_]

Ik vind het ook heel knap en goed hoe je hiermee omgaat!

Groetjes,

Frederique

[Josette]

Dank jullie wel meiden, het geeft me wel rust. Josette reserveer ik voor de avonden thuis. Het is ook niet erg. Soms wil je wel 24/7 meisje zijn maar daar moet je sterk genoeg voor zijn. Dan maar minder meisje zijn, en haar reserveren op de momenten die voor jezelf het beste uitkomen. Eigenlijk ben ik op mijn werk er niet mee bezig. Het dagelijks mogen dragen van dameslaarzen onder de mannenkleren, en het gewoon kunnen kopen en kunnen dragen, is voor mij al een bevrijding. Het is een beslissing van mezelf uit waar ik de kosten en baten tegen elkaar afwoog, en uiteindelijk koos ik wat voor mij de minste nadelen geeft.

[Josette]

Ik zet mijn T*-gebeuren voor onbepaalde tijd aan de kant.
Ik weet niet wat ik er mee aanmoet en ik kom om in de spullen. De vrouwenkleren, en een deel van de laarzen gaan weg. De protheses en pruik gaan weg. De make-up gaan weg. Josette is dood. Ik kom om in de spullen. Ik ga nog wel een keer naar Tanja. Andere meiden mogen er haar voordeel mee doen

[Irene]

wat je ook beslist, ik wens je sterkte met je beslissing en heel veel goeds in het nieuwe jaar Josette

[Frederique_]

Mijn tip: ga eerst naar Tanja voor je besluit om dingen weg te gooien. 't Is zo definitief, en jij weet net als ieder van ons dat anderen die dit soort besluiten namen daar wel eens spijt van kregen...
Sterkte, kracht en rust gewenst in je proces!

Groetjes,

Frederique

[Claudia K]

Oei, wat een bekende gedachten lees ik daar. Ik stop er mee, ik weet niet wat ik er mee aan moet. Het lijkt alsof die periodes toch regelmatig terugkeren. Maar inmiddels door schade en schande wijs geworden heb ik besloten om bij dergelijke gedachten niet meer impulsief te reageren. Claudia is er altijd, want Claudia dat ben ik. En als je dan in zo'n periode terechtkomt (die ook nog wel eens verscheidene weken aan wil houden) is Claudia er nog steeds, alleen van buiten tijdelijk niet meer zichtbaar. Het lijkt dan inderdaad zo overbodig als je je pyama's weer uit de kast haalt en de nachtponnen op zolder opbergt, enzovoort. Maar meestal markeert zo'n periode een kruispunt of splitsing waar je opnieuw moet bedenken welke kant je op wilt. Neem daar rustig de tijd voor, en laat de boel rustig een poosje de boel, maar neem geen overhaaste beslissingen, zeker geen radicale.
Claudia Zomer

[Josette]

Josette is nog steeds afwezig. Twee weken geleden had ik een date met een hele leuke dame. Ook toen was Josette niet aanwezig, en rouwig was ik daar niet om. Die date was belangrijker, en dat meisje was wel erg leuk. Helaas was er geen klik van haar kant.

Afgelopen woensdag was ik twee uurtjes omgekleed, maar daarna is het wel welletjes. Naar buiten ga ik niet als Josette. Als ik mijn dameslaarzen aan heb dan is dat voor mij meer dan voldoende. Verder hoef ik niet, wil ik niet.