Passabiliteit is overrated?

[Babette]

het lijkt soms wel de judeese volksfront van the life of brian met al dat organiseer......

leuke vergelijking!

Groetjes en liefs,

Babette.

[Irene]

Janiek schreef:

De moeilijkheid is dat je nooit zult weten wat je wint en vaak beter wat je verliest.

Dat klopt natuurlijk wel, de toekomst is altijd onzekerder dan het heden, wat je ook doet of nalaat.

en verder schreef ze:

Het is voor iedereen een aftasten naar hoeveel ruimte je zelf nodig hebt, dat kan iemand anders niet voor je zeggen, waar je uitkomt. Maar als je niet in beweging komt, al is het maar met kleine stapjes, dan houd je de frustratie en loop je kans allerlei onrealistische verwachtingen te gaan koesteren over vrouw zijn. Dit in z'n algemeenheid, voor zover mogelijk.

Vandaar dat ik ook met kleine stapjes vooruit ga, maar soms ook wel een stapje terug. iets van 3 stapjes vooruit en een stapje terug, zodat het geen geleidelijk proces is maar meer een schoksgewijs proces.

Irene

[Mara]

ik neem aan dat in den beginne je ook contact zocht met een groepje medemensen

Zeker......om wegen te vinden om iets te bereiken......bvb adresjes voor hormonen of een telefoonnummer van een instantie waar ik un operatieverklaring vandaan kon krijgen......maar allerminst was ik op zoek naar een pantyclubje.......echt nie hoor......

.......en wat is het begin.....zich met 14 zwaar opmaken en weglopen van huis omdat iets nie klopt met jezelf.....met 16 definitief als punk thuis uittrekken omdat je nie in het schema past.....

......un trans weet het echt vanaf zun jeugd dat iets nie klopt en heeft hulp nodig......maar daadwerkelijke hulp en geen schuilplaats......

.....un vriendin van me is helemaal zonder enig pantyclubje met 13 met hormonen begonnen en liet zich opereren net dat ze 18 was......lef....nee joh.....gewoon weten wat je wou.....ze is nu 30 en gelukkig samen aan het leven met haar vriend.......hehe, daar zitten anderen nog in een rokjes en nepborstjesfase.....hehe, en vergaderen vrolijk op los en vergeten te leven.....vinden seks maar vies en kunnen zuch nie voorstellen ooit met iemand intiem te worden......

......gooi je leven maar weg en ga je opgeilen aan vrouwelijke attributen....hehe lekker samen met *lotgenoten*.....lekker wat te vertellen later in de kleedruimte voor de hemelspoort.....

.....ja sorry als ik iemand hiermee kwets.....maar zo is het toch.....discuteer maar lekker door wat dan zo ooooh zo vrouwelijk is en vergader het nog un keer.....en nog un keer.....en.......

buenna notte

Mara

[Mara]

het lijkt soms wel de judeese volksfront van the life of brian met al dat organiseer......

leuke vergelijking!

Groetjes en liefs,

Babette.

Ja maar zo is het toch

groetjes en liefs trug.....

Mara

[Babette]

.....ja sorry als ik iemand hiermee kwets.....maar zo is het toch.....discuteer maar lekker door wat dan zo ooooh zo vrouwelijk is en vergader het nog un keer.....en nog un keer.....en.......

ach weet je Mara, iedereen bewandelt haar levenspaadje op geheel eigen wijze, en het een spreekt meer aan dan het andere; zoveel mensen zoveel meningen! Ik vind het best wel interessant om te lezen hoe andere mensen invulling geven aan die dingen die na aan het hart liggen. Soms kan ik me er in vinden, soms snap ik er helemaal niets van, en ik gok dat dit voor meerdere mensen geldt. Desalniettemin zit er mijns inziens een positieve kant aan: je kunt er wellicht iets van leren, al was het maar een heel klein dingetje.

En het vrouwelijk gevoel is zo iets persoonlijks, dat dit moeilijk te beschrijven is. Voor jou zal het anders zijn dan voor mij of voor weer iemand anders. Toch denk ik dat het belangrijk is om erover te schrijven/praten, al was het maar om het eigen gevoel te bevestigen!

Ciao bella!

Babette.

ps: volgens mij was het het Bevrijdingsfront voor Judea...

[Joyy]

.....ja sorry als ik iemand hiermee kwets.....maar zo is het toch.....discuteer maar lekker door wat dan zo ooooh zo vrouwelijk is en vergader het nog un keer.....en nog un keer.....en.......

ach w

ps: volgens mij was het het Bevrijdingsfront voor Judea...

en ik dacht het Judea bevrijdingsfront

[Myrte]

......un trans weet het echt vanaf zun jeugd dat iets nie klopt en heeft hulp nodig......maar daadwerkelijke hulp en geen schuilplaats......

.....un vriendin van me is helemaal zonder enig pantyclubje met 13 met hormonen begonnen en liet zich opereren net dat ze 18 was......lef....nee joh.....gewoon weten wat je wou.....ze is nu 30 en gelukkig samen aan het leven met haar vriend.......hehe, daar zitten anderen nog in een rokjes en nepborstjesfase.....hehe, en vergaderen vrolijk op los en vergeten te leven.....vinden seks maar vies en kunnen zuch nie voorstellen ooit met iemand intiem te worden......

......gooi je leven maar weg en ga je opgeilen aan vrouwelijke attributen....hehe lekker samen met *lotgenoten*.....lekker wat te vertellen later in de kleedruimte voor de hemelspoort.....


buenna notte
Mara

Beste Mara,

Erg aardig dat je je bij voorbaat excuseert voor het geval (waar je dus serieus rekening mee houdt) je iemand kwetst.

Ik erger me behoorlijk aan de de stereotypen over travestieten. We doen het er een beetje bij, we kunnen 'lekker makkelijk' even switchen, of het gaat louter om de seks. En de problemen die we hebben komen in de verste verte niet overeen met die van transseksuelen. Dat is zo'n beetje het beeld van velen. Ook veel transseksuelen lijken dit vaak te denken (niet allemaal gelukkig).

Voor mij geldt dat ik nu geen vrouw wil worden, het leven is te goed nu, en daar heb ik hard genoeg voor gewerkt. Af en toe helemaal kunnen toegeven aan de wens om zoveel mogelijk vrouw zijn (en niet in seksuele zin) is voldoende! Toegegeven: als ik mocht kiezen zou ik liever als vrouw geboren willen zijn.

Maar, al heb ik af dus af en toe problemen met mijn zelfbeeld ben ik niet ongelukkig op deze manier. Tenslotte heeft iedereen wel iets waarvan hij of zij wou dat het anders was. Dik of dun, slim of dom, rijk of arm - ik heb er ook problemen mee dat ik niet zo rijk ben als Bill Gates, om maar eens een ander psychisch probleem te noemen).

Ik draai de zaken eens om.

Neem bijv. de transseksuelen in jou optiek ... zo heftig allemaal. Ze waren eenzaam en alleen, werden NIET BEGREPEN en vonden dat ze HULP nodig hadden. Maar eigenlijk waren ze waren o zó flink. Ze wisten dat het helemaal fout zat en dat ze HULP nodig hadden. Anderen grepen soms al op hun dertiende naar de Hormoonpilletjes (how on earth komen ze daaraan op die leeftijd vraag ik me dan af). Maar goed, ze zijn nu aan de man, ze wonen gelukkig samen (lees: hebben seks als man en vrouw, want daar zijn ze niet vies van).

Kortom, was het niet weer eens iemand die HULP nodig heeft, en die zich tegen hoge kosten voor de maatschappij laat ombouwen? Iedereen lijkt tegenwoordig een persoonlijke coach, psycholoog etc nodig te hebben. Verdikkeme, wees gewoon eens flink! Los je eigen problemen op, accepteer wat je bent en wat je hebt. En ga a.u.b. geen problemen zoeken die er niet zijn.

Gewoon gedisciplineerd zijn is er niet meer bij lijkt wel. Niemand vecht meer tegen zijn / haar eigen problemen, demonen of hoe je het ook noemt. Het kan best - ik kan het, dus iedereen kan het. Hoezo moet je er bij horen? Voel je ongemakkelijk bij je collega's, so what? Ik heb ook eens gewerkt op een project met louter een stel ******. Zo erg is het toch niet om geen echte borsten te hebben, om niet minimaal 30 goede vrienden te hebben, en geen seks hebben als een biololgische vrouw?

Als je echt flink was bleef je een vent, en gaf je hoogstens op de momenten dat het uitkwam toe aan de behoefte/drang/verlangen om vrouw te zijn. Ja dan ben je 'maar' een travestiet. En dan misschien het aparte soort travestiet dat zich niet omkleed om zich aan de vrouwelijke attributen op te geilen, zoals je hetzelf zegt.

Maar je bent wel sterk, en zadelt niet je halve omgeving op met je problemen (dwing je daarmee respect af?) en er hoeven geen genderteams te zijn die de maatschappij op jaarbasis letterlijk minimaal enkele miljoenen per jaar kosten. Misschien kunnen met dit geld kankerpatienten geholpen worden, voor deze dodelijke zieken zijn er wachtlijsten tegenwoordig.

Mocht ik je gekwets hebben hiermee: tja, zo is het toch?

Hehe dit lucht op. Voel me o zo vrouwelijk nu ik even heb mogen katten. Was dit trouwens passabel katterig?

Prettige middag,

Myrte

[Mara]

Myrte.....ik vind je reactie geweldig.....en eigenlijk had ik over transseksuelen(misschien ook over transgenders) geschreven want problemen van travestieten ken ik te weinig om er iets over kwijt te kunnen......mijn uiting gister in mun dronken kop nadat ik al met un hele groep chauffeurs en chauffeusen zat te feesten waar wij het ook dikwijls over T-probs hadden laat ik zo staan, want dat meen ik echt......

....want wat heb je aan al dat vergader in un gesloten clubje als je niet naar buiten treed daar waar je eigenlijk voor je acceptatie moet vechten? Zo slecht is de buitenwereld namelijk nie en als je gewoon normaal doet, kom je hoe vreemd je ook denkt te zijn un heel eind.......tis echt mun ervaring hoor!

groetjes

Mara

[Mara]

En het vrouwelijk gevoel is zo iets persoonlijks, dat dit moeilijk te beschrijven is. Voor jou zal het anders zijn dan voor mij of voor weer iemand anders. Toch denk ik dat het belangrijk is om erover te schrijven/praten, al was het maar om het eigen gevoel te bevestigen!

Daar is opzich ook niks mis mee....de een zal het meer nodig hebben dan de andere.....trans zijn is un proces waar sommigen best problemen mee kunnen hebben, maar je moet erdoorheen en aan de maatschappij deelnemen met alles wat erbij komt kijken..... wat je uiteindelijke doel is zeg maar.....want er is geen andere oplossing dan te transformeren......en te laten zien aan de buitenwereld dat je nie gek bent......

groetjes

Mara

[Janiek_]

Het is voor sommigen van ons gewoon een zaak van leven of dood. Als jij ooit nog in transitie gaat, zul je dat misschien wel beter begrijpen wat daar allemaal bij komt kijken. Het zou me niet verbazen want die bitterheid die je laat zien tov transseksuelen vind ik wel wat onbegrijpelijk. Tenzij jij elke transseksueel ziet als een 24 uurs travestiet. Dat zou dat dan wel kunnen verklaren...

Dit is nou precies wat ik elders ook bedoelde: kijk naar jezelf en wat je wilt en probeer dat te bereiken. Zolang je daarover nog in de knoop zit, loop je kans te gaan vergelijken en projecteren en dan zie je als travestiet een trans als een 24/7 travestiet of als iemand die niet zo flink is als jij, want jij valt je vrouw en kinderen er niet mee lastig en jaagt de maatschappij niet op kosten etc.

Hier komt wel degelijk een aap uit de mouw en dan zie je wat er gebeurt als je denkt dat "wij" ongeveer hetzelfde zijn. Het is aan de andere kant om te zeggen of er bij mij onbegrip heerst over de problemen van travestieten, maar in Myrte's omkering lees ik dat wel. Als we er rustig over zouden praten, zouden we er wel achter komen dat we ieder genoeg aan onze eigen issues hebben en we niet met elkaar ozudne willen ruilen, van geen van beide kanten.

[lief dinnetje]

Janiek schreef :

loop je kans te gaan vergelijken en projecteren en dan zie je als travestiet een trans als een 24/7 travestiet of als iemand die niet zo flink is als jij

Elke fase is weer verschillend op zich en dan nog eens anders voor elk individu apart.
Zelf heb ik ook wel met alle mogelijke theoriën (tijdens mijn travestie-periode) proberen te verklaren dat ik toch absoluut geen trans was en dat ik vooral zeker nooit een SRS zou willen.

Mogelijk zie je dat op een bepaald ogenblik ook wel zo dat je eigenlijk 24/7 als travestiet door het leven zou willen gaan ......
Maar later blijkt dan toch dat het niet echt haalbaar is ....en dat er zoveel meer bij komt kijken als je echt full-time wil leven en functioneren in de rol van vrouw.

Travestie en transseksualiteit hebben wel raakvlakken , maar het is toch een heel andere beleving.
Het grootste verschil is voor mij de sociale positie binnen de maatschappij.
Als trans moet je ook binnen de maatschappij je plaats proberen te vinden in je nieuwe genderrol ....als je aan travestie doet is dat veel minder van belang.

Groetjes,

Melina

[Janiek_]

Het grootste verschil is voor mij de sociale positie binnen de maatschappij.

Zo heb ik het ook ervaren.

[Frederique_]

Wat mij betreft blijft het een filosofische vraag: kunnen gevoelens gelijk zijn of kunnen gevoelens nooit gelijk zijn - en als ze gelijk kunnen zijn kan dat dan nog steeds met een ander-vormig lichaam of kan dat niet.

En dan nog een filosofische vraag: als je dan gelooft in vrouwen-in-mannenlichamen (pre-ops), dan snap ik niet zo goed waarom TV's geen deeltijd-vrouw-gevoel kunnen hebben dat gelijk is aan het vrouw-gevoel van TS'en of van biologische vrouwen: pre-ops TS'en kunnen toch ook een vrouw-gevoel hebben zonder borsten en een vagina?

Ik geloof zelf in een vrouw-gevoel bij (met name) gender-travestieten, ook als dat gevoel niet full-time aanwezig is. Ik geloof erin omdat er voor mijn gevoel niet zo'n groot verschil is tussen een pre-op die met haar full-time vrouw gevoel op het punt staat naar de VU te gaan en een gender-travestiet die part-time haar vrouw-gevoel in normale vrouwenkleren beleeft en nooit de stap naar de VU zal zetten. Maar dit is puur filosofisch en op mijn gevoel gebaseerd, ik accepteer 't als iemand dat anders aanvoelt. Omgekeerd denk ik ook dat je bepaalde vrouw-gevoelens pas merkt als je ook een lichaam hebt dat die gevoelens toestaat. Iemand die geen borsten heeft weet niet hoe biologische borsten voelen. Iemand die geen vagina heeft weet niet hoe het voelt om ongesteld te zijn of om kinderen te baren. Iemand die niet in haar jeugd als vrouw geleefd heeft heeft een stuk vrouw-zijn gemist. Iemand die niet passabel is en niet opgenomen wordt in een groep vrouwen mist ook een deel van de verbondenheid met andere vrouwen. En ik geloof wel degelijk dat dit soort gevoelens bijdraagt aan het gevoel een vrouw te zijn.

Maar het maakt je niet (kwalitatief) MINDER vrouw, het maakt je ANDERS vrouw. Het ene is dus niet beter dan het ander. Want die niet-passabele vrouw kan best veel sterker in haar schoenen staan (en daardoor meer zelfvertrouwen hebben, en misschien daardoor wel meer vrouw-gevoel uit zichzelf halen) dan die wel-passabele vrouw die continue bang is dat een ander toch ziet dat zij ooit man geweest is en die daar -dus- meer mee bezig is dan met het ervaren van haar vrouw-zijn...

Het is niet zwart/wit. Het is grijs. Of, nog beter, kleurrijk. Het wisselt ook per individue. De een heeft pre-op de heilige overtuiging om 100% vrouw te zijn, een ander heeft het nooit zo beleefd of gevoeld. En een derde dacht pre-op 100% vrouw te zijn en komt er pas later achter dat ook zij wel degelijk nog een (klein) man-deel overhield...

Groetjes,

Frederique

[Bea-Smit.]

Grappig, dat woordje "desnoods", als je het COC noemt. Daar word ik ook telkens weer een beetje kriebelig van: wel een beetje trans, maar zeker geen homo, en mopperen als de Lellebel in het nieuws komt. Als het "samen sta je sterk" die kleuring heeft, gaat het er bij mij niet in. En als ik moet kiezen ligt mijn wij-gevoel eerder bij die COC groepen dan bij de LKG T&T. Met alle respect voor wat die doet, maar daar staan toch andere belangen centraal.

Het probleem van LKGT&T is dat ze in de hoek van travestie en gezelligheidsavonden gedrukt wordt.
Groetjes,

Frederique

dat doen ze toch zelf? ze organiseren toch zelf gelegenheidsavonden voor over het algemeen travestieten?

en daar is ook niets mis mee

Wel Joyy dit weet jezelf wel beter, op de meeste avonden komen ook beginnende transen en die worden daar geholpen en op de juiste spoor gezet, en als ze dan "vrouw' zijn dan willen ineens allen nog maar naar de kring van Humanitas. Ik kan zelfs voorbeelden noemen.
Ik zeg hier niet dat alle Transen via de gezellige avonden van de TenT gaan.

Groetjes Bea.

[Irene]

Melina schreef:

Het grootste verschil is voor mij de sociale positie binnen de maatschappij

Ik geloof dat je daar de spijker op de kop slaat.

Frederique munt een nieuw hokje:

gender-travestiet

Ik geloof niet dat we dat nodig hadden

Irene