Mijn Dochter
Moderator: Moderators
- Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Mijn Dochter
Hallo allemaal,
Vandaag heb ik de middag doorgebracht met mijn oudste dochter. die op kamers woont. Eerst wezen lunchen en daarna naar een museum samen. Mijn vrouw en ik hadden eigenlijk al besloten dat het tijd was om haar over mijn travestie in te lichten, en zodoende had ik mij hierop voorbereid. Het wachten was op het juiste moment om het aan te kaarten. Onder de lunch zei zij iets van dat zij van haar zus had gehoord dat mama de laatste tijd heel erg bezig is met kleding kopen (wat zij vroeger bijna nooit deed). Toen heb ik gezegd dat het eigenlijk ietsje anders lag -- sommige van de kledingstukken waren voor mij. Zij begreep niet waar ik het over had. Toen heb ik haar gevraagd of zij wist wat travestie was. Nog steeds viel het muntje niet, maar door vragen te stellen (bijvoorbeeld "waarom doe je het, wat voel je als je het doet, wat doe je eigenlijk en wanneer") begon het bij haar te dagen. Zij bleef heel rustig en nuchter hieronder, iets meer bedeesd dan dat zij normaal is. Ik vertelde van alles, van de T&T avonden en het feest in Moordrecht, van onze kontakten met jullie, van de chat en het forum. Zij was erg geinteresseerd, maar ja, zij is nou eenmaal erg leergierig. Zij was natuurlijk erg benieuwd hoe mijn vrouw ertegenaan keek. Zij had ook natuurlijk een beeld van travestie dat geschapen was door Nicky Nicole en Kelly enz. Zij vertelde dat er een homo was op haar soos die heel erg overdreven vrouwelijk was en vroeg zich af of ik dat ook deed. Ik heb haar een foto van mijzelf laten zien. Haar eerste reactie was dat het een mooie vrouw was, met mooie benen .
Toen ik het haar vertelde, zei zij dat zij heel blij was dat zij dit nu wist, want hiermee had zij het gevoel dat zij nu de hele persoon achter haar vader kent, en niet alleen maar de helft. Zij vond het erg voor al de jaren dat ik het geheim had moeten houden.
Het is natuurlijk erg nieuw voor haar en zij moet nog even bijkomen van de schrik. Er zal wel meer vragen komen. Ik heb haar de NISSO brochure gegeven, tesamen met Bianca Holland's FAQ en de partner pagina's van Bibi op Paula's website.
Daarna zijn wij het museum ingegaan en hebben het er niet meer over gehad. Gewoon vader en dochter gezellie samen naar de tentoonstelling gekeken. Daarna hebben wij wat gedronken en ik vroeg haar of zij nog vragen of zo had. Zij zei dat het niet eerlijk is dat ik dit geheim moet houden, eigenlijk doe ik er niemand kwaad mee en als ik er zelf beter door voelt, wat kan het iemand schelen? Zij kwam er zelf mee dat vrouwen alles kunnen dragen zonder dat iemand wat van zegt maar mannen niet. Ik heb haar wel uitgelegd dat het verder ging. Wij hebben gesproken over het verschil tussen travestie, transgender en transseksualiteit, maar vooral de grote overeenkomst: het is geen keus om zo te zijn, het is wat je bent, en dat kon zij wel begrijpen. Zij denkt dat zij een keer mee wilt naar een T&T avond.
Toen ik haar thuisbracht, zei zij "Pap, ik ben blij dat ik het nu weet en niet over 10 jaar of pas nadat je overleden bent".
Groetjes,
Lisa (met de "S" van "So happy")
P.S. En nu een verzoek aan jullie: Mijn dochter komt een keer hier op bezoek kijken wat wij allemaal hier uitspoken (van mij mag het want zij is oud genoeg om voor haarzelf te zorgen) dus netjes gedragen, aub!
Vandaag heb ik de middag doorgebracht met mijn oudste dochter. die op kamers woont. Eerst wezen lunchen en daarna naar een museum samen. Mijn vrouw en ik hadden eigenlijk al besloten dat het tijd was om haar over mijn travestie in te lichten, en zodoende had ik mij hierop voorbereid. Het wachten was op het juiste moment om het aan te kaarten. Onder de lunch zei zij iets van dat zij van haar zus had gehoord dat mama de laatste tijd heel erg bezig is met kleding kopen (wat zij vroeger bijna nooit deed). Toen heb ik gezegd dat het eigenlijk ietsje anders lag -- sommige van de kledingstukken waren voor mij. Zij begreep niet waar ik het over had. Toen heb ik haar gevraagd of zij wist wat travestie was. Nog steeds viel het muntje niet, maar door vragen te stellen (bijvoorbeeld "waarom doe je het, wat voel je als je het doet, wat doe je eigenlijk en wanneer") begon het bij haar te dagen. Zij bleef heel rustig en nuchter hieronder, iets meer bedeesd dan dat zij normaal is. Ik vertelde van alles, van de T&T avonden en het feest in Moordrecht, van onze kontakten met jullie, van de chat en het forum. Zij was erg geinteresseerd, maar ja, zij is nou eenmaal erg leergierig. Zij was natuurlijk erg benieuwd hoe mijn vrouw ertegenaan keek. Zij had ook natuurlijk een beeld van travestie dat geschapen was door Nicky Nicole en Kelly enz. Zij vertelde dat er een homo was op haar soos die heel erg overdreven vrouwelijk was en vroeg zich af of ik dat ook deed. Ik heb haar een foto van mijzelf laten zien. Haar eerste reactie was dat het een mooie vrouw was, met mooie benen .
Toen ik het haar vertelde, zei zij dat zij heel blij was dat zij dit nu wist, want hiermee had zij het gevoel dat zij nu de hele persoon achter haar vader kent, en niet alleen maar de helft. Zij vond het erg voor al de jaren dat ik het geheim had moeten houden.
Het is natuurlijk erg nieuw voor haar en zij moet nog even bijkomen van de schrik. Er zal wel meer vragen komen. Ik heb haar de NISSO brochure gegeven, tesamen met Bianca Holland's FAQ en de partner pagina's van Bibi op Paula's website.
Daarna zijn wij het museum ingegaan en hebben het er niet meer over gehad. Gewoon vader en dochter gezellie samen naar de tentoonstelling gekeken. Daarna hebben wij wat gedronken en ik vroeg haar of zij nog vragen of zo had. Zij zei dat het niet eerlijk is dat ik dit geheim moet houden, eigenlijk doe ik er niemand kwaad mee en als ik er zelf beter door voelt, wat kan het iemand schelen? Zij kwam er zelf mee dat vrouwen alles kunnen dragen zonder dat iemand wat van zegt maar mannen niet. Ik heb haar wel uitgelegd dat het verder ging. Wij hebben gesproken over het verschil tussen travestie, transgender en transseksualiteit, maar vooral de grote overeenkomst: het is geen keus om zo te zijn, het is wat je bent, en dat kon zij wel begrijpen. Zij denkt dat zij een keer mee wilt naar een T&T avond.
Toen ik haar thuisbracht, zei zij "Pap, ik ben blij dat ik het nu weet en niet over 10 jaar of pas nadat je overleden bent".
Groetjes,
Lisa (met de "S" van "So happy")
P.S. En nu een verzoek aan jullie: Mijn dochter komt een keer hier op bezoek kijken wat wij allemaal hier uitspoken (van mij mag het want zij is oud genoeg om voor haarzelf te zorgen) dus netjes gedragen, aub!
If all else fails, buy new shoes
Hi Lisa,
ben er even stil van.... wat een fijne dochter, wil niet de alwetende lijken maar ergens herken ik toch het resultaat van een opvoeding, wat je er als ouders in stopt, komt er vroeg of laat weer uit.
Ik heb er zelf ook dochters (3) en zoon en heb hun speciaal gezegd (net zoals jouw dochter uit haar zelf al zei) dat het ergste wat hun zo kunnen overkomen is dat ze er pas via via achter zouden komen, als ik er niet meer ben.
Men vind een klerenkast vol en zou zich de rest van hun leven afvragen wie was mijn vader eigenlijk ik dacht dat ik hem kende, lijkt me afschuwelijk, daarom wat jij gedaan heb, vele anderen en ik, het bijtijds informeren van je kinderen over het T zijn is beter, hoe moeilijk ook soms.
Goeie posting, waar anderen misschien iets mee kunnen doen.
groetjes, Adriana
ben er even stil van.... wat een fijne dochter, wil niet de alwetende lijken maar ergens herken ik toch het resultaat van een opvoeding, wat je er als ouders in stopt, komt er vroeg of laat weer uit.
Ik heb er zelf ook dochters (3) en zoon en heb hun speciaal gezegd (net zoals jouw dochter uit haar zelf al zei) dat het ergste wat hun zo kunnen overkomen is dat ze er pas via via achter zouden komen, als ik er niet meer ben.
Men vind een klerenkast vol en zou zich de rest van hun leven afvragen wie was mijn vader eigenlijk ik dacht dat ik hem kende, lijkt me afschuwelijk, daarom wat jij gedaan heb, vele anderen en ik, het bijtijds informeren van je kinderen over het T zijn is beter, hoe moeilijk ook soms.
Goeie posting, waar anderen misschien iets mee kunnen doen.
groetjes, Adriana
Lisa,
Het is dapper dat je je dochter inlicht over je travestie inlicht, en daarbij zonder geouwehoer eromheen bezig bent. Travestie, Transgenderisme, Transsexualiteit en varianten: deze zijn ongelijk aan vrouwelijk gedrag van personen die homosexueel zijn. Daarnaast: het zeer verwijfd of gepolitiseerd gedragen van homosexuelen gaat maar op voor een heel klein percentage. De meeste homo's en lesbieënnes wensen te leven zoals heterosexuele stellen.
Hetzelfde geldt voor een groot deel van de T*'s, zij zijn wiskundig ongelijk aan de 'drag-queens' die je onder andere op de tv ziet.
Onverminderd blijft voor mij de vraag waarom vrouwen makkelijker mannenkleding kunnen dragen e.d. en mannen omgekeerd niet. Ligt dat niet aan de patriachale cultuur in de Westerse wereld. Stof genoeg om tot diep in de nacht te filosoferen of in bed met mijn panty en mijn favoriete laarzen te na te denken, en zodoende mijn iq op volle toeren te laten werken.
Het is dapper dat je je dochter inlicht over je travestie inlicht, en daarbij zonder geouwehoer eromheen bezig bent. Travestie, Transgenderisme, Transsexualiteit en varianten: deze zijn ongelijk aan vrouwelijk gedrag van personen die homosexueel zijn. Daarnaast: het zeer verwijfd of gepolitiseerd gedragen van homosexuelen gaat maar op voor een heel klein percentage. De meeste homo's en lesbieënnes wensen te leven zoals heterosexuele stellen.
Hetzelfde geldt voor een groot deel van de T*'s, zij zijn wiskundig ongelijk aan de 'drag-queens' die je onder andere op de tv ziet.
Onverminderd blijft voor mij de vraag waarom vrouwen makkelijker mannenkleding kunnen dragen e.d. en mannen omgekeerd niet. Ligt dat niet aan de patriachale cultuur in de Westerse wereld. Stof genoeg om tot diep in de nacht te filosoferen of in bed met mijn panty en mijn favoriete laarzen te na te denken, en zodoende mijn iq op volle toeren te laten werken.
- Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Juist hier zit het grote verschil, Joost. Een vrouw zou alleen (mannen)sokken in bed dragen omdat zij koude voeten heeft. Een panty om in te slapen vindt zij onpraktisch, niet comfortabel zoniet onhygienisch. En laarzen aan in bed? Never nooit. Dus iets meer stof voor jou om over na te denken.Josette schreef:Stof genoeg om tot diep in de nacht te filosoferen of in bed met mijn panty en mijn favoriete laarzen te na te denken, en zodoende mijn iq op volle toeren te laten werken.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Lisa,Juist hier zit het grote verschil, Joost. Een vrouw zou alleen (mannen)sokken in bed dragen omdat zij koude voeten heeft. Een panty om in te slapen vindt zij onpraktisch, niet comfortabel zoniet onhygienisch. En laarzen aan in bed? Never nooit. Dus iets meer stof voor jou om over na te denken.
Dit was in een voor mij enigzins andere context geformuleerd, daar ik mijn bed ook als ligbank benut. Radio aan, boekje erbij of vanuit mijn bed een zeer on-T*-activiteit doen, spelen met een modeltrein. Het is voor mij als beginned T* ongebruikelijk om onder het dekbed de laarzen aan te houden.
Overigens wil bogen we de topic aardig af. Beginnen over inlichten van travestie aan je kind, en eindigen met laarzen en modeltreinen. Het is overigens niet mijn bedoeling. Voor de goede orde: voor mij is het moeilijk om mijn ouders te vertellen over mijn laarzenliefhebberij, hoewel ze het wel weten.
Lisa,Juist hier zit het grote verschil, Joost. Een vrouw zou alleen (mannen)sokken in bed dragen omdat zij koude voeten heeft. Een panty om in te slapen vindt zij onpraktisch, niet comfortabel zoniet onhygienisch. En laarzen aan in bed? Never nooit. Dus iets meer stof voor jou om over na te denken.
Dit was in een voor mij enigzins andere context geformuleerd, daar ik mijn bed ook als ligbank benut. Radio aan, boekje erbij of vanuit mijn bed een zeer on-T*-activiteit doen, spelen met een modeltrein. Het is voor mij als beginned T* ongebruikelijk om onder het dekbed de laarzen aan te houden.
Overigens buigen we de topic aardig af. Beginnen over inlichten van travestie aan je kind, en eindigen met laarzen en modeltreinen. Het is overigens niet mijn bedoeling. Voor de goede orde: voor mij is het moeilijk om mijn ouders te vertellen over mijn laarzenliefhebberij, hoewel ze het wel weten.
- Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Joost,Josette schreef:voor mij is het moeilijk om mijn ouders te vertellen over mijn laarzenliefhebberij, hoewel ze het wel weten.
Wetend hoe ik heb geworsteld met het vertellen van mijn vrouw, en later mijn dochter, kan mij heel goed voorstellen hoe moeilijk jij het heeft hiermee. Ik weet niet meer zeker (en kan ik ook niet meer vragen), maar mijn herinnering is dat ik tijdens mijn tienerjaren wel mijn moeder heb verteld, omdat ik toestemming nodig had voor een psychiater, maar haar had gevraagd om mijn vader niet te vertellen. In ieder geval is er nooit meer overgesproken behalve dat ene keer.
Jij hebt er waarschijnlijk rondom je heen gekeken op het web voor verhalen van kinderen die het hun ouders hebben verteld, dus ik hoef je niets te vertellen van wat ik heb gelezen. Ik kan je wel als ouder vertellen, dat het belangrijkste voor een ouder, is dat hun kind gelukkig is. En ook al hebben zij moeitie om te begrijpen wat je voelt en waarom jij het doet, sooner or later, en meestal is dat sooner, als zij zien dat het jezelf en niemand anders geen kwaad doet, dat jij gelukkiger ermee bent, dan telt dat het zwaarste. Zij houden van je en zullen van je blijven houden. Wij proberen allemaal te zorgen dat onze kinderen betere mensen worden dan wij zelf zijn, maar zoals Adriana schrijft, je bent het resultaat van je opvoeding. Dus, zoals jezelf kijkt naar andere mensen, zullen je ouders ook naar jou kijken.
Liefs,
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Hi Lisa (met 1 S) en allemaal,
terug naar de draad "Mijn dochter" wel de dingen gaan soms harder dan je denkt, een maand geleden schreef Lisa over hoe haar dochter werd geinformeerd over Lisa d'r vrouwelijke gevoelens, om het zo maar te stellen, en de behoefte/noodzaak om daar uiting aan te geven o.a. door middel van het omkleden naar de vrouwelijke vorm, hehe een mond vol maar simpel gezegd, ik ben een man en af en toe een vrouw.
Ik heb ook een paar dochters/zoon waarvan er 2 in Portugal wonen en ben daar net een weekje geweest, ze weten allemaal van mijn vrouwelijke kant maar het gaat in hun ontwikkeling net zoals bij mij stapsgewijs. Tot mijn verrassing zei mijn oudste dochter opeens tegen mij pa zullen we samen gaan winkelen, (huh?) kleding gaan kopen, (nogmaals huh?), misschien kan ik je nog wat adviseren.
Wij zijn samen gaan winkelen maar ik heb haar getrakteerd omdat ik dit eerst moest verwerken, haar acceptatie, was er zelf niet aan toe om gelijk de rekken leeg te roven en de paskamer in en uit te rennen, zo was het wel even genoeg. Even later met het passeren van een topmerk, dit is een goeie foundation gebruik jij die soms ook?
Een heerlijk gevoel, acceptatie zonder dat er druk is uitgeoefend, zo zie je maar hoe soms in een korte tijd de dingen kunnen veranderen, geduld is soms een "schone" zaak, of zou het ook een beetje in de opvoeding gezeten hebben , die gedachte op zich bevalt me wel
groetjes,
van een zeer goed in haar vel zittende Adriana.
terug naar de draad "Mijn dochter" wel de dingen gaan soms harder dan je denkt, een maand geleden schreef Lisa over hoe haar dochter werd geinformeerd over Lisa d'r vrouwelijke gevoelens, om het zo maar te stellen, en de behoefte/noodzaak om daar uiting aan te geven o.a. door middel van het omkleden naar de vrouwelijke vorm, hehe een mond vol maar simpel gezegd, ik ben een man en af en toe een vrouw.
Ik heb ook een paar dochters/zoon waarvan er 2 in Portugal wonen en ben daar net een weekje geweest, ze weten allemaal van mijn vrouwelijke kant maar het gaat in hun ontwikkeling net zoals bij mij stapsgewijs. Tot mijn verrassing zei mijn oudste dochter opeens tegen mij pa zullen we samen gaan winkelen, (huh?) kleding gaan kopen, (nogmaals huh?), misschien kan ik je nog wat adviseren.
Wij zijn samen gaan winkelen maar ik heb haar getrakteerd omdat ik dit eerst moest verwerken, haar acceptatie, was er zelf niet aan toe om gelijk de rekken leeg te roven en de paskamer in en uit te rennen, zo was het wel even genoeg. Even later met het passeren van een topmerk, dit is een goeie foundation gebruik jij die soms ook?
Een heerlijk gevoel, acceptatie zonder dat er druk is uitgeoefend, zo zie je maar hoe soms in een korte tijd de dingen kunnen veranderen, geduld is soms een "schone" zaak, of zou het ook een beetje in de opvoeding gezeten hebben , die gedachte op zich bevalt me wel
groetjes,
van een zeer goed in haar vel zittende Adriana.
- Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Ik heb mijn 'coming out' wel op mijn werk gehad, afgelopen woensdag. Dat was tegenover de trajectbegeleider die nu met mij op zoek is naar werk waar ik meer van mezelf in kwijt kan. Ik heb mijn merkwaardige voorliefde voor damesschoenen aan haar verteld.
Ik loop nl. sinds midden november 2002 in de ziektewet wegens overspannenheid. Overspannenheid wegens te weinig werk. De hoeveelheid en de inhoud. Van de acht uur was er maar een uur automatisering, rest slapen, patiencen, enveloppen vullen of krant lezen. Vier maanden volgehouden, toen de eer aan mezelf gehouden
Tegenover mijn ouders is het echter erg moeilijk. Ik kan thuis, bij het uitgaan, bij vrienden, in de Jonge Democraten, het zangkoor, in Berlijn of Parijs, en zelfs bij de VVD lopen op de mooiste laarzen, maar in het ouderlijk huis niet. Zelfs erover praten kan ik niet. Overal kan ik erover praten, zelf met meisjes die me hebben 'afgewezen', behalve mijn ouders. Vermoedelijk is de oorzaak een akkefietje drie jaar geleden, toen ze mijn omvangrijke verzameling laarzen zagen, daarvan schrokken en zeiden: als ik jou was zou ik geen dameslaarzen meer kopen. En vervolgens doorspelen aan de hulpverlening, die daar vervolgens ook wat van zei. Sindsdien is er een taboe om daar met of in het bijzijn van hulpverleners of ouders over mijn laarzenliefhebberij te praten.
In die hoedanigheid vind ik het heel wat dat ik zelf op mijn werk sprak over mijn merkwaardige liefhebberij, ook om op hakken te lopen.
Groetjes,
Josette
Ik loop nl. sinds midden november 2002 in de ziektewet wegens overspannenheid. Overspannenheid wegens te weinig werk. De hoeveelheid en de inhoud. Van de acht uur was er maar een uur automatisering, rest slapen, patiencen, enveloppen vullen of krant lezen. Vier maanden volgehouden, toen de eer aan mezelf gehouden
Tegenover mijn ouders is het echter erg moeilijk. Ik kan thuis, bij het uitgaan, bij vrienden, in de Jonge Democraten, het zangkoor, in Berlijn of Parijs, en zelfs bij de VVD lopen op de mooiste laarzen, maar in het ouderlijk huis niet. Zelfs erover praten kan ik niet. Overal kan ik erover praten, zelf met meisjes die me hebben 'afgewezen', behalve mijn ouders. Vermoedelijk is de oorzaak een akkefietje drie jaar geleden, toen ze mijn omvangrijke verzameling laarzen zagen, daarvan schrokken en zeiden: als ik jou was zou ik geen dameslaarzen meer kopen. En vervolgens doorspelen aan de hulpverlening, die daar vervolgens ook wat van zei. Sindsdien is er een taboe om daar met of in het bijzijn van hulpverleners of ouders over mijn laarzenliefhebberij te praten.
In die hoedanigheid vind ik het heel wat dat ik zelf op mijn werk sprak over mijn merkwaardige liefhebberij, ook om op hakken te lopen.
Groetjes,
Josette
- Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Joost,
Het is een moeilijk positie waarin je verkeert. Je werd betrapt door jouw ouders, en dat zou ook een rol spelen in hun reactie. Naast onbegrip, naast het verdriet dat hun kind "niet normaal" is, ook argwaan of hij te vertrouwen is. Alle drie moet je dus zien te overwinnen. Maar, net zoals ik een opvoedende taak heb tov mijn kinderen, moet je ook zien dat je hierin een opvoedende taak heb tov van jou ouders. Maar goed van jou dat je het nu op je werk hebt verteld. Je bent op de goede weg.
En Isabelle, van jouw andere posts, heb ik het gevoel dat je niet hoef te twijfelen aan jouw opvoedkunde. Sterkte daarmee en succes!
Lisa
Het is een moeilijk positie waarin je verkeert. Je werd betrapt door jouw ouders, en dat zou ook een rol spelen in hun reactie. Naast onbegrip, naast het verdriet dat hun kind "niet normaal" is, ook argwaan of hij te vertrouwen is. Alle drie moet je dus zien te overwinnen. Maar, net zoals ik een opvoedende taak heb tov mijn kinderen, moet je ook zien dat je hierin een opvoedende taak heb tov van jou ouders. Maar goed van jou dat je het nu op je werk hebt verteld. Je bent op de goede weg.
En Isabelle, van jouw andere posts, heb ik het gevoel dat je niet hoef te twijfelen aan jouw opvoedkunde. Sterkte daarmee en succes!
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Ha, ik ken dat! Ik heb ook zo'n baan. Het is maar goed dat ik op het moment halve dagen werk want anders zou ik niet meer weten wat ik met mijn tijd moet doen. Vandaag heb ik van de vier uur tien minuten (op zijn hoogst) nuttig besteed met een telefonische vraag. Voor de rest alleen geinternet, getelefoneerd, CDs beluisterd, etc. Dodelijk vermoeiend. Ik ga vanaf volgende week weer langer werken, maar ik kijk er in zeker opzicht ook tegenop. Dat zal jou waarschijnlijk niet vreemd voorkomen.Josette schreef:Ik loop nl. sinds midden november 2002 in de ziektewet wegens overspannenheid. Overspannenheid wegens te weinig werk. De hoeveelheid en de inhoud. Van de acht uur was er maar een uur automatisering, rest slapen, patiencen, enveloppen vullen of krant lezen. Vier maanden volgehouden, toen de eer aan mezelf gehouden
Je vervelen op je werk is een luxeprobleem maar daarom niet leuk.
De TS-NL mailinglist: http://groups.yahoo.com/group/TS-NL/
What the Papers Say: http://www.europeants.org/WTPS/
What the Papers Say: http://www.europeants.org/WTPS/
Lieve meiden,
Mijn dochters zijn ook op de hoogte van mij, en ze pakten het redelijk op toen ik( wij) het hen vertelde.
Naar mijn bescheiden mening moet je wel een aantal randvoorwaarden voor ogen houden voordat je het verteld.
Hoe sta je er zelf in, ben je zelf nog erg bezig om het te abcepteren, en wil je niet dat de buitenwacht het gaat weten, dan moet je toch even een pas op zijn plaats nemen.
Stel je kind kan er niet mee omgaan, het is een geheim, waar moet ze het dan kwijt.
Je zadelt haar dan op met een familiegeheim, wat verstikkend kan werken, en ten laatste gaat ze een hekel aan je krijgen.
Naderhand kreeg mijn dochter er wel moeites mee, en moest haar "ei" kwijt.
Dit bij haar hartsvriendin.
Van mij mocht het, want ik vind dit de conseqentie die er aan zit, en wil haar geen pijn doen.
Het is niets erger dan ergens mee zitten en je kunt/ durft en mag het niet kwijt.
En als ze het niet mag vertellen dan maak je het ook beladen, en "abormaal".
Verder, hoe je partner er tegen aan kijkt, heeft zij er moeite mee, dan seint ze dat over naar je kind. Bewust of ongewust.
Hopelijk kan degene die het wil vertellen er iets mee.
Mijn dochters zijn ook op de hoogte van mij, en ze pakten het redelijk op toen ik( wij) het hen vertelde.
Naar mijn bescheiden mening moet je wel een aantal randvoorwaarden voor ogen houden voordat je het verteld.
Hoe sta je er zelf in, ben je zelf nog erg bezig om het te abcepteren, en wil je niet dat de buitenwacht het gaat weten, dan moet je toch even een pas op zijn plaats nemen.
Stel je kind kan er niet mee omgaan, het is een geheim, waar moet ze het dan kwijt.
Je zadelt haar dan op met een familiegeheim, wat verstikkend kan werken, en ten laatste gaat ze een hekel aan je krijgen.
Naderhand kreeg mijn dochter er wel moeites mee, en moest haar "ei" kwijt.
Dit bij haar hartsvriendin.
Van mij mocht het, want ik vind dit de conseqentie die er aan zit, en wil haar geen pijn doen.
Het is niets erger dan ergens mee zitten en je kunt/ durft en mag het niet kwijt.
En als ze het niet mag vertellen dan maak je het ook beladen, en "abormaal".
Verder, hoe je partner er tegen aan kijkt, heeft zij er moeite mee, dan seint ze dat over naar je kind. Bewust of ongewust.
Hopelijk kan degene die het wil vertellen er iets mee.
ola!
lisa>Een vrouw zou alleen (mannen)sokken in bed dragen omdat zij koude voeten heeft. Een panty om in te slapen vindt zij onpraktisch, niet comfortabel zoniet onhygienisch. En laarzen aan in bed? Never nooit. Dus iets meer stof voor jou om over na te denken.
------------ik kan het niet laten , wil toch even kwijt dat je niet kan spreken over een vrouw, als generalisatie
sommige vrouwen wel, anderen niet, weer anderen 1 sok etcetcetc
--------je kan hoogstens voor jezelf spreken
shalomm
lisa>Een vrouw zou alleen (mannen)sokken in bed dragen omdat zij koude voeten heeft. Een panty om in te slapen vindt zij onpraktisch, niet comfortabel zoniet onhygienisch. En laarzen aan in bed? Never nooit. Dus iets meer stof voor jou om over na te denken.
------------ik kan het niet laten , wil toch even kwijt dat je niet kan spreken over een vrouw, als generalisatie
sommige vrouwen wel, anderen niet, weer anderen 1 sok etcetcetc
--------je kan hoogstens voor jezelf spreken
shalomm